Saturday 30 September 2017

Το παιδικό επιδόρπιο “Teddi Yogurt Kids Bio”, ανακλήθηκε

Ο Ε.Φ.Ε.Τ. ενημερώθηκε, τόσο από την εταιρεία “Αγροτική Βιοδιατροφική Α.Ε.” όσο και μέσω του Συστήματος Έγκαιρης Προειδοποίησης για τα Τρόφιμα και τις Ζωοτροφές (RASFF), σχετικά με τη διακίνηση παιδικού επιδόρπιου γιαουρτιού, Ιταλικής προέλευσης, που βρέθηκε να περιέχει γλουτένη ενώ στην ετικέτα του προϊόντος αναγράφεται η φράση «χωρίς γλουτένη».
Η γλουτένη είναι συστατικό που μπορεί να προκαλέσει δυσανεξία και να επηρεάσει άτομα με ευαισθησία σε αυτή.
Πρόκειται για το παιδικό επιδόρπιο γιαουρτιού με βερίκοκο με την εμπορική ονομασία “Teddi Yogurt Kids Bio”, σε χάρτινη συσκευασία των 230 g που περιλαμβάνει 2 τεμάχια των 115 g έκαστο, με αριθμό παρτίδας L.171024 και ημερομηνία λήξης 24.10.2017, το οποίο παρασκευάστηκε από την Ιταλική εταιρεία “Fattoria Scaldasole srl” και διακινήθηκε στην Ελλάδα από την επιχείρηση “Αγροτική Βιοδιατροφική Α.Ε.” (Αγίας Άννης 6Α, Άγ. Ιωάννης Ρέντης).
Η εταιρεία “Αγροτική Βιοδιατροφική Α.Ε.” έχει ήδη προβεί στην άμεση ανάκληση του συνόλου της εν λόγω παρτίδας του ανωτέρω προϊόντος ενώ ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη οι σχετικοί έλεγχοι.
Καλούνται οι καταναλωτές, οι οποίοι έχουν προμηθευτεί τη συγκεκριμένη παρτίδα του αναφερόμενου προϊόντος (οι φωτογραφίες του οποίου φαίνονται κάτωθι), εφόσον έχουν ευαισθησία στη γλουτένη, να μην το καταναλώσουν.

Οι Eργασίες στο Σπίτι ...

Κάποιες συμβουλές προς τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, όσον αφορά τις εργασίες που δίνουν στα παιδιά για να λύσουν στο σπίτι:

📓📔📕📒📑
📖 Οι ασκήσεις αλλά και γενικά όλα τα μαθήματα που έχει ο μαθητής να προετοιμάσει για την επόμενη μέρα, πρέπει να απαιτούν έως 1 ώρα από το χρόνο του.
📖 Οι ασκήσεις να προκαλούν το ενδιαφέρον του μαθητή! 
Δώστε στα παιδιά την ευκαιρία να κάνουν διαφορετικές ασκήσεις όπως σταυρόλεξα, ακροστοιχίδες, πειράματα φυσικής στο σπίτι, να κάνουν έρευνα και να βρουν πληροφορίες για κάποιο θέμα, να παρουσιάσουν κολλάζ με κάποιο θέμα, να γράψουν κόμικς, να φτιάξουν δικές τους ιστορίες κ.λ.π
📖 Οι φωτοτυπίες να περιλαμβάνουν μια ευχάριστη δραστηριότητα, όπως ένα λαβύρινθο ή ένα όμορφο και αστείο σκίτσο.
📖 Σημασία έχει η ποιότητα και όχι η ποσότητα
Καλύτερα να κάνετε συχνές επαναλήψεις παρά να φορτώνετε το παιδί με πολλαπλές ασκήσεις με τον ίδιο στόχο σε μια ημέρα. π.χ. Αντί για 10 προσθέσεις σε μια μέρα, βάλτε 2!
📖 Οι ασκήσεις να είναι κατανοητές και όχι δυσκολότερες από όσα κάνετε στο σχολείο. Να μπορούν δηλαδή να τις λύσουν τα παιδιά χωρίς βοήθεια.
📖 Κάτι που αρέσει στα παιδιά είναι το δικαίωμα της επιλογής. Μπορείτε δίνοντας την φωτοτυπία να αφήσετε τα παιδιά να επιλέξουν 2 ασκήσεις που θέλουν να κάνουν από το φυλλάδιο.
📖 Οι ασκήσεις να έχουν σαφή στόχο και όντως να βοηθούν στην εμπέδωση των μαθημάτων.
📖 Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά ξυπνούν από τις 7, γυρνάνε σπίτι 1-2 το μεσημέρι και πρέπει να παίξουν ή να έχουν χρόνο για τις εξωσχολικές δραστηριότητες τους.
📖 Οι επαναληπτικές ασκήσεις να είναι μικρές. π.χ. αντί να βάλετε ολόκληρη την προπαίδεια για επανάληψη σε ένα απόγευμα, χωρίστε τη και βάλτε επανάληψη κάθε μέρα της εβδομάδας από 2 
📖 Σκεφτείτε ότι στην τάξη σας έχετε και παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες που χρειάζονται ακόμα περισσότερο χρόνο για τις ασκήσεις.
📖 Η ορθογραφία θα πρέπει να περιλαμβάνει ουσιαστικούς γραμματικούς κανόνες και λέξεις. 
Σημασία έχει να μαθαίνει το παιδί να γράφει σωστά ακολουθώντας τους γραμματικούς και ορθογραφικούς κανόνες και όχι να μαθαίνει παπαγαλία το πως γράφονται οι συγκεκριμένες προτάσεις που έχει να μάθει για ορθογραφία. 
Έχει τύχει να δω παιδιά να μετρούν πόσα ω ή πόσα η έχει η ορθογραφία τους για να την γράψουν σωστά την επόμενη ημέρα! Αυτό σημαίνει ότι ίσως την γράψουν σωστά, αλλά από το επόμενο λεπτό δεν θα θυμούνται τίποτα!
📖 Υπολογίστε πόσο χρόνο θα χρειαστούν τα παιδιά για τις ασκήσεις σε όλα τα μαθήματα, σύμφωνα με το πρόγραμμα της επόμενης μέρας. Μην ξεχνάτε ότι πολύ πιθανό να έχουν ασκήσεις και στις ξένες γλώσσες.
📖 Κάντε τα παιδιά να αγαπήσουν το σχολείο και τη διαδικασία της μάθησης, με ευχάριστους και εναλλακτικούς τρόπους διδασκαλίας και καθηκόντων για το σπίτι.
📖 Καλύτερα θα ήταν να δίνατε φωτοτυπίες 1-2 φορές την εβδομάδα 
και όχι κάθε μέρα.

paidagwgos

Σοφία Τσιντσικλόγλου Ειδική παιδαγωγός
Paideia

Ύμνος για Ελλάδα από Ιταλίδα τουρίστρια – Η επιστολή ολοσέλιδη στην Corriere Della Sera


Είναι πάνω από όλα οι Έλληνες, που σε κάνουν να νοιώσεις σαν στο σπίτι σου… Στην Ελλάδα αισθάνεται κανείς πραγματικά Ευρωπαίος.

Ευρωπαίος όπως θα έπρεπε να είναι: πολιτισμένος, φιλικός, ανεκτικός…», αναφέρει μεταξύ άλλων η Ιταλίδα τουρίστρια Κιάρα Φεραρέσε σε επιστολή της που δημοσιεύτηκε στην Ιταλική εφημερίδα Corriere Della Sera.

Και είναι η καλύτερη διαφήμιση για την χώρα μας.

Την επιστολή δημοσίευσε ολοσέλιδη η Corriere Della Sera χαρακτηρίζοντας την μάλιστα ως «η καλύτερη» από τις επιστολές που στάλθηκαν την περασμένη εβδομάδα.

Η επιστολή ύμνος για την χώρα μας της Κιάρα Φεραρέσε, είναι:

«Ας αγκαλιάσουμε σφιχτά την Ελλάδα, την τελευταία παραλία της Ευρώπης.

Δεν παύω να σκέφτομαι την πάρα πολύ σύντομη εβδομάδα, των διακοπών, που πέρασα αυτό το καλοκαίρι στα Ελληνικά νησιά.

Με το που έκλεισα τον χώρο χειραποσκευών του αεροπλάνου, εδώ και μερικές εβδομάδες, έκλεισα μαζί κι εκείνο το φωτεινό παράθυρο, που βλέπει στο γαλάζιο ή μάλλον στα τόσα γαλάζια του Αιγαίου.

Με τα μάτια κλειστά και με μια κάποια αίσθηση θλίψης, προσπαθώ να καθορίσω τις αναμνήσεις εκείνες, που θα μου χρησιμεύσουν σαν απόθεμα ομορφιάς και ανθρωπιάς για όλο τον υπόλοιπο χρόνο.

Ανήκω στην μεγάλη κατηγορία των ερωτευμένων με την Ελλάδα, που συναντιόνται σε κάθε παραλία, πάντα έτοιμοι ν' απαριθμήσουν όλα τα νησιά που επισκέφθηκαν, να προτείνουν τα πιο όμορφα και να νοιώσουν ικανοποίηση όταν κάποια γνώμη συμφωνεί με τους άλλους, αλλά και λίγη ζήλια για κάποιον που έχει δει περισσότερα.

Σε αυτές τις παραλίες ανταμώνουν Γάλλοι, Βέλγοι, Γερμανοί, Ρώσοι, πολλοί Ολλανδοί, Σκανδιναβοί και φυσικά Ιταλοί.

Σε αυτές τις παραλίες, που μιλάνε μπερδεμένα και απίθανα αγγλικά, αισθάνεται κανείς ότι δεν ανήκει σε ένα και μόνο λαό.

Ναι, γιατί η Ελλάδα είναι ακριβώς η παραλία της Ευρώπης, το ακραίο τέλος: αρκετά μακριά ώστε να δραπετεύσεις από την καθημερινή ζωή και αρκετά κοντά και οικεία για να νοιώσεις σαν στο σπίτι σου.

Είναι πάνω από όλα οι Έλληνες, που σε κάνουν να νοιώσεις σαν στο σπίτι σου.

Είναι αυτοί, που συνεννοούνται σε όλες τις γλώσσες αυτής της τρελής Ευρώπης και μάλιστα αναγνωρίζουν από μακριά, με μια ματιά τις ποικίλες εθνικότητες των τουριστών, χαιρετώντας τον καθένα στη γλώσσα του.

Είναι αυτοί, που σου νοικιάζουν ομπρέλες σε προσιτές τιμές και που σου σερβίρουν πιάτα λαχανικών με γεύση λαχανικών.

Είναι αυτοί, που λατρεύουν με αφοσίωση τις εικόνες μιας αρχαίας και συναρπαστικής πίστης, αλλά δεν δυσφορούν μπροστά σε εκείνους που πιστεύουν σε διαφορετικό Θεό.

Γνωρίζουμε όλοι, ότι η Ελλάδα είναι φτωχή, ότι τα αεροδρόμια έχουν δοθεί στους Γερμανούς, ότι με δυσκολία τα βγάζουν πέρα.

Ωστόσο, εδώ δεν τους λείπει η ευγένεια, κανείς δεν σε κοιτάζει με περιφρόνηση, αν δεν ξέρετε αγγλικά, όλοι είναι έτοιμοι να σας βοηθήσουν ακόμα και μέσα στη νύχτα εάν για παράδειγμα έχετε ξεχάσει τα φώτα του αυτοκινήτου αναμμένα και βρεθείτε χωρίς μπαταρία, (όπως μου συνέβη δύο φορές).

Σχεδόν παντού υπάρχουν κάποιοι Ευρωπαίοι, που εγκατέλειψαν τη χώρα καταγωγής τους και ήρθαν εδώ για να καλλιεργήσουν πεπόνια ή να πουλήσουν χειροποίητα καφτάνια. Σίγουρα θα υπάρχει λόγος.

Στην Ελλάδα αισθάνεται κανείς πραγματικά Ευρωπαίος.

Ευρωπαίος όπως θα έπρεπε να είναι: πολιτισμένος, φιλικός, ανεκτικός.

Ας αγκαλιάσουμε σφιχτά τους Έλληνες και όχι μόνο επειδή μας έδωσαν τον Όμηρο, τον Πλάτωνα και πολλούς άλλους, αλλά και για αυτό που μας δωρίζουν τώρα, από άποψη ανθρωπιάς.

Κιάρα Φερραρέζε

21 Σεπτεμβρίου 2017».

Thursday 28 September 2017

Παγκόσμια ημέρα αμβλώσεων — 28 Σεπτεμβρίου

Γυναίκες ανά τον κόσμο διαδηλώνουν για το δικαίωμα στην άμβλωση

Συγκεντρώσεις σε πολλές πόλεις της Γαλλίας αλλά και της Ευρώπης για την υπεράσπιση «του θεμελιώδους δικαιώματος» όλων των γυναικών στην άμβλωση.

Παγκοσμίως, γίνονται 25 εκατομμύρια αμβλώσεις με μη ασφαλή τρόπο κάθε χρόνο από το 2010 ως το 2014, αναφέρει η έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και του Ινστιτούτου Γκουτμάχερ. Το 97% από αυτές τις επεμβάσεις έγινε σε κράτη της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής.

Σχεδόν οι μισές από τις
56 εκατομμύρια αμβλώσεις που υπολογίζεται ότι γίνονται παγκοσμίως κάθε χρόνο δεν είναι ασφαλείς και οι γυναίκες στις φτωχότερες χώρες αντιμετωπίζουν ακόμη υψηλότερο κίνδυνο εξαιτίας των περικοπών της χρηματοδότησης των ΗΠΑ στα προγράμματα οικογενειακού προγραμματισμού στο εξωτερικό, προειδοποιούν ειδικοί για θέματα δημόσιας υγείας σε μια έκθεση που δίνεται στη δημοσιότητα σήμερα.


-------------------
Καταλαβαίνουμε το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να έχει πρόσβαση σε ασφαλείς επεμβάσεις υγείας, να μη κινδυνεύει η ζωή του κάθε φορά που αναγκάζεται να προσφύγει σε ιατρική επέμβαση ή περίθαλψη.
Αλλά να σκοτώνονται 50 με 60 εκατομμύρια αγέννητα παιδάκια κάθε χρόνο, αυτό δεν το χωράει το μυαλό μου!!
Αντί να διαδηλώνουν για το δικαίωμα στην άμβλωση, γιατί δεν διαδηλώνουν στο δικαίωμα της αντισύλληψης, της δωρεάν ιατρικής ενημέρωσης για θέματα αντισύλληψης και στην μόρφωση και επιμόρφωση όλων στις μεθόδους αυτές.
Γιατί δεν διαδηλώνουν για ενημέρωση στο ανείπωτο κόστος που υφίσταται μια γυναίκα, όταν ξεριζώνουν ένα παιδάκι από μέσα της.
Να μάθουν για την ψυχολογία του νέου, το σακάτεμα της ψυχής του, τον κίνδυνο της υγείας του, από ανεύθυνες προγαμιαίες σχέσεις.
Το δικαίωμα μου, να ορίζω το κορμί μου, με ευθύνη, είναι αποκλειστικό, πολύτιμο και δεν το απεμπολώ στο όνομα καμιάς μόδας, για κανένα one night stand.
Υπάρχει και η αγάπη ρε παιδιά. Αγαπήστε και κάντε σχέση. Μη κάνετε σχέσεις μπας και αγαπηθείτε. 
Γιατί, άμα το ζευγάρι αγαπιέται, θα αγαπάει και τον καρπό του έρωτά του και δεν θα σπεύσει να τον ξεφορτωθεί.

Το χαμομηλάκι

Wednesday 27 September 2017

Σταυρούπολη: Για πλημμέλημα κατηγορείται ο 42χρονος παιδοβιαστής-παιδεραστής!

Πορνογραφία σημαίνει… τιμωρία σε βαθμό κακουργήματος, όταν το επίμαχο υλικό αφορά ανηλίκους.
------------------------------
Σταυρούπολη
Ο 42χρονος, που συνελήφθη χθες, κατηγορείται για κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας και εξώθηση ανηλίκου σε ακόλαστες πράξεις.
Στην εισαγγελία Ποινικής Δίωξης οδηγήθηκε το πρωί ο 42χρονος από τη Σταυρούπολη που συνελήφθη για κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας, ενώ διαπιστώθηκε ακόμη και συνομιλούσε σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης  από τον Ιανουάριο του 2016 με ανήλικο. 
Η εισαγγελέας του απήγγειλε κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος για κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας και εξώθηση ανηλίκου σε ακόλαστες πράξεις. 
Η εισαγγελέας τον παρέπεμψε να δικαστεί στο αυτόφωρο τριμελές πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης.
Κατά την έρευνα στο σπίτι του 42χρονου κατασχέθηκαν, ηλεκτρονικός υπολογιστής, δύο κινητά τηλέφωνα και δύο φορητές μονάδες αποθήκευσης, που θα αποσταλούν στο αρμόδιο Τμήμα της Υ.Ε.Ε.Β.Ε., για την περαιτέρω εξέτασή τους.

Βασίλης Σπανούλης: «5ο παιδί, ίδιο συναίσθημα χαράς
και ευτυχίας κάθε φορά»

# Βασίλης Σπανούλης #eulogimenos
«Τα παιδιά είναι ευλογία»
Ο Βασίλης Σπανούλης έγινε πατέρας για 5η φορά και δεν έκρυψε την ευτυχία του, ανεβάζοντας φωτογραφία με τη νεογέννητη κόρη του.
Η οικογένεια του Βασίλη Σπανούλη μεγάλωσε κατά ένα μέλος. 
Ο αρχηγός του Ολυμπιακού έγινε πατέρας για 5η φορά και δεν έκρυψε τη χαρά του.
«5ο παιδί ίδιο συναίσθημα χαράς και ευτυχίας κάθε φορά», έγραψε ο Λαρισαίος γκαρντ στο instagram.

Η Ηγεμονία της Angela

# Angela
Έγιναν και οι εκλογές στη Γερμανία και ξαναβγήκε η κυρία Angela.
Η Άγγελλα είναι καγκελάριος από το 2005, είναι η μακροβιότερη ηγέτις της Ευρώπης.
Όλη η κρίση της πατρίδας μας είναι επί ηγεμονίας της.
Στα χρόνια της Αγγέλας η ηγεμονία της πανίσχυρης Γερμανίας, πέτυχε:
Την έξοδο της Βρετανίας από την ευρωπαϊκή ένωση.
Την ακυβερνησία της Ισπανίας
Την ακυβερνησία της Ιταλίας
Κατέστρεψε την Πορτογαλία
Ρήμαξε την Ιρλανδία
Κούρεψε την Κύπρο
Αλλοτρίωσε τη Γαλλία
Εγκατέστησε μια φασιστική κυβέρνηση στην Ουκρανία
Πέτυχε την άνοδο του ναζισμού στην Ευρώπη
Επέτρεψε το ξεσάλωμα του ΕΡΝΤΟΓΑΝ
Κατάφερε την οικονομική αφυδάτωση των λαών της Ευρώπης
Συνέβαλε την εκλογή του ΤΡΑΜΠ
Έπνιξε χιλιάδες πρόσφυγες στις θάλασσες
Εξαθλίωσε εκατομμύρια πρόσφυγες
Ανέδειξε την τρομοκρατία στην Ευρώπη
Απομόνωσε την Ευρώπη από τα διεθνή πράγματα,
Ανέχθηκε..., ξεγέλασε..., αδιαφόρησε..., 
................
Τί πέτυχε η Γερμανία επί καγκελαρίας Αγγέλας;
Ένα πράγμα προσπάθησε μετά μανίας η Άγγελλα, να καταστρέψει την Ελλάδα.
Αυτό είναι το έργο της.
Και μήπως πέτυχε κάτι για τους ίδιους τους Γερμανούς; Ίδια και χειρότερα είναι με μας.
Η Άγγελλα είναι η μητέρα που κυοφόρησε και ανέδειξε στη βουλή τους ακροδεξιούς σε ποσοστό 13%
Το τρίτο κόμμα της Γερμανίας είναι δικό της παιδί.

Επειδή, η ανθρωπιά εξέλειπε από την ηγεμονία της Αγγέλας.
Η Angela δεν είναι άγγελος, είναι προφανές.

το χαμομηλάκι

Tuesday 26 September 2017

«Εσύ, τι φορούσες;» - "What were you wearing?"

«Τι φορούσες; Ένα καλοκαιρινό φόρεμα. Μήνες αργότερα η μητέρα μου που στεκόταν μπροστά στην ντουλάπα μου, αναρωτιόταν γιατί δε φορούσα φορέματα πια. Ήμουν έξι χρονών».
------------------------
Όταν κατηγορούμε τα ρούχα και όχι τον βιαστή
is a common question victims of sexual assault hear when they tell their story, and it is the impetus for a new exhibit on the University of Kansas campus in Lawrence.
more
Συχνά μια γυναίκα θύμα βιασμού, καταλήγει να είναι η ίδια δακτυλοδεικτούμενη
Υπάρχει η αντίληψη πως η ίδια με κάποιο τρόπο το «επεδίωξε», το «προκάλεσε»…. «Φταίει η ίδια» και όχι ο βιαστής. 
«Τι φορούσες; Δε μπορεί κάπως θα προκάλεσες κι εσύ» είναι ένα από τα πιο συχνά ερωτήματα που κάνουν στα θύματα σεξουαλικής επίθεσης. 
Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που ανάλογες θέσεις έχουν ακουστεί ακόμη και στις δικαστικές αίθουσες.
Μία δημιουργική έκθεση, που οργανώθηκε στο πανεπιστήμιο του Κάνσας έχει στόχο να δώσει μια ηχηρή απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις. 
Η έκθεση με τίτλο «Τι φορούσατε;» περιλαμβάνει 18 ιστορίες σεξουαλικής κακοποίησης και αναπαραστάσεις για το τι φορούσε κάθε θύμα τη στιγμή της επίθεσης. 
Τα ρούχα της έκθεσης περιλαμβάνουν ένα μπικίνι, ένα κίτρινο παιδικό πουκάμισο, ένα στενό κόκκινο φόρεμα, ένα απλό μπλουζάκι, ένα τζιν και πολλά άλλα ρούχα.
Το συγκεκριμένο πρότζεκτ δημιουργήθηκε το 2013 από τον Jen Brockman, διευθυντή του Κέντρου Πρόληψης και Εκπαίδευσης Σεξουαλικής Προσβολής του πανεπιστημίου του Κάνσας και από την Mary A. Wyandt-Hiebert, η οποία επιβλέπει όλες τις πρωτοβουλίες προγραμματισμού στο κέντρο εκπαίδευσης βιασμών του πανεπιστημίου του Αρκάνσας. 
Η έκθεση έχει παρουσιαστεί σε πολλές σχολές από το 2013, συμπεριλαμβανομένου του Πανεπιστημίου του Αρκάνσας και του Πανεπιστημίου της Αϊόβα.
Ο Brockman δήλωσε στη Huffington Post ότι ο κύριος στόχος του «Τι φορούσες;» είναι να προωθήσει την ευαισθητοποίηση σχετικά με το θέμα της σεξουαλικής βίας και να καταπολεμήσει την κατηγοριοποίηση των θυμάτων.
«Οι συμμετέχοντες μπορούν να έρθουν στη γκαλερί και να δουν τους εαυτούς τους να αντικατοπτρίζονται όχι μόνο στα ρούχα αλλά και στις ιστορίες. 
Είναι πολύ πιθανό να αναγνωρίσουν ρούχα παρόμοια με αυτά που έχει ο καθένας στην ντουλάπα του ή που φορούσε χθες το βράδυ. 
Με αυτό τον τρόπο, ίσως καταφέρουμε να ξεφύγουμε από την λανθασμένη άποψη ότι τα ρούχα μπορεί να έχουν τον παραμικρό συσχετισμό με μία σεξουαλική κακοποίηση», ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Τι φορούσες; Ένα μαγιό. Κάναμε κανό όλη τη μέρα στο ποτάμι και περνάγαμε πολύ ωραία. Μέχρι που μπήκαν στη σκηνή μου όταν προσπαθούσα να αλλάξω ρούχα», αναφέρει μία από τις ιστορίες. 
Το πρότζεκτ συγκέντρωσε 40 ιστορίες σεξουαλικής βίας, αλλά μόνο 18 εκτίθενται επί του παρόντος στο πανεπιστήμιο του Κάνσας. 
Ο Brockman επισήμανε ότι οι ιστορίες συλλέχθηκαν κυρίως από φοιτήτριες.
Οι κοπέλες μοιράστηκαν τις ιστορίες τους με διάφορους τρόπους, όπως σε ζωντανές συνεντεύξεις, σε ανώνυμα φόρουμ περιοδικών ή σε πλατφόρμες στο ίντερνετ όπου τα θύματα μπορούν να γράψουν τις ιστορίες τους, χρησιμοποιώντας online hashtags. 
Σημειώνεται, ότι τα ρούχα δόθηκαν σε πανεπιστημιακούς φοιτητές με σκοπό να αναπαραστήσουν τους ρόλους των θυμάτων τη στιγμή της επίθεσης, από τις ιστορίες που συλλέχθηκαν. 
Σύμφωνα μάλιστα με τον Brockman, οι αντιδράσεις για το πρότζεκτ ήταν πολύ θετικές.
Όταν έρχονται τα θύματα των επιθέσεων έχουν την τάση να επιβεβαιώνουν τις ιστορίες αναπαράστασης και τα ρούχα που φορούσαν. 
Συχνά τονίζουν ότι «Αυτό ήταν το ντύσιμό μου. Αυτό που κρέμεται σε αυτόν τον τοίχο τώρα, είναι το ρούχο που φορούσα εκείνη τη μοιραία μέρα» ή «Αυτή είναι η ιστορία μου. Αυτή η ιστορία είναι ακριβώς όπως μου συνέβη» είπε ο Brockman.
«Δεν είναι τα ρούχα που προκαλούν σεξουαλική βία, αλλά το άτομο που προκαλεί τη βλάβη. Ξέρουμε ότι είναι μια στιγμή ανακούφισης για τα θύματα και μία στιγμή ενημέρωσης της κοινωνίας για το συγκεκριμένο θέμα. Αυτό είναι και το πραγματικό κίνητρο πίσω από το έργο», κατέληξε.
«Τι φορούσες; Ένα παντελόνι και ένα μπλουζάκι . Είχα παρουσίαση εκείνη τη μέρα. Πήραν τα ρούχα μου στο νοσοκομείο μετά τον βιασμό. Δε ξέρω τι τους συνέβη μετά».
«Τι φορούσες; Δεν πήγα κάποιες μέρες στη δουλειά μετά από αυτό που συνέβη. Όταν το αφεντικό μου με ρώτησε για τα ρούχα μου του απάντησα ότι πήγαινα σε αγώνα μπάσκετ, οπότε φορούσα απλά ένα τζιν και ένα μπλουζάκι. Έφυγα και δεν ξαναγύρισα ποτέ».
tvxs.gr 
fox4kc
antikleidi

Τα δικά μου «Μου», «Σε αγαπώ», «Σε λατρεύω»...

Μέχρι χθες φοβόμουν να ξεστομίσω μερικές απλές λέξεις και φράσεις όπως:
Το "μου", όταν πρέπει να τοποθετηθεί πίσω από κάποιο όνομα...
Το "σε αγαπώ", όταν ήταν να το πω ακόμα και στον σκύλο μου....
Το "Σε λατρεύω", ακόμα και σε πολύ δικά μου πρόσωπα κτλ. καθώς και όσες υποδήλωναν ερωτευμένος/η και αγάπη, με οποιαδήποτε τρόπο.
Ήταν φράσεις που, όταν τις άκουγα από ξένα χείλη και απευθύνονταν προς εμένα, να με κάνουν να τρέπομαι σε φυγή, να επαναστατώ, να κοκκινίζω, να θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί, 
να..........
Μα όλα αυτά μέχρι χθες...... 
Μέχρι χθες που έφτασε στα αυτιά μου ένα ξαφνικό και δυνατό "ΣΕ ΑΓΑΠΩ" τόσο βροντερό που έσπασε μέσα μου κάθε φόβο, έλιωσε κάθε παραβάν που είχα βάλει για να κρύβομαι. 
Έλιωσε ακόμα και την παγωνιά μέσα μου. 

Έτσι που έφτασα στο αντίθετο άκρο: τώρα μπορώ και ξεστομίζω εύκολα αυτές τις φράσεις -λέξεις, ακόμα και σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν από μένα .... 
Μετά την ξαφνική μου αυτή μεταστροφή λυπάμαι που απέφευγα τις λέξεις αυτές στο παρελθόν. 
Στενοχωριέμαι που δεν τις είπα σε ανθρώπους που δεν θα ξαναδώ για να μπορέσω να επανορθώσω....
Αναρωτιέμαι πόσοι/ες περίμεναν αυτές τις φράσεις λέξεις από μένα και απελπισμένοι/ες έφυγαν από κοντά μου.....
Αλλά ας είναι, κάλιο αργά παρά ποτέ για μια νέα αρχή στην ζωή μας...
💖💖💖
Όσα τα "μου" δεν έχω πει
θα τα περάσω σε κλωστή
θηλιά να τα κρεμάσω
άλλο να μην ξεχάσω
και τα ανείπωτα "αγαπώ"
με ανεξίτηλο στυλό
στο μέτωπο θα γράψω
να λέω να μην πάψω...
Όλα τα ανείπωτα "αγαπώ"
σκάλωναν χρόνια στο λαιμό
τώρα που βγήκαν είναι αργά
για όσους φύγαν μακρυά....
💖💖💖
Αν σε μισήσουν, αγάπησέ τους
Αν σε πληγώσουν, λάτρεψέ τους
Αν σε πικράνουν, συγχώρεσέ τους...
Μην ξεχνάς, ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Monday 25 September 2017

Εφηβεία: «Το δράμα του αστακού»

Η εφηβεία είναι ένας δύσκολος δρόμος. Όπως λένε όλοι, όσοι ξέρουν, από τη μια μέρα στην άλλη το χαρούμενο, υπάκουο και γλυκύτατο παιδί σου μετατρέπεται σε ένα πλάσμα αγνώριστο, με νεύρα, που δεν ξέρει τι θέλει και που κλείνεται στον εαυτό του.
* «Η κόρη μου με θεωρεί χαζή. Της μιλώ, με γράφει κανονικά και κάνει του κεφαλιού της».
* «Αυτό δεν είναι τίποτα. Ο δικός μας ούτε καν μας μιλά. Είναι συνεχώς κλεισμένος στο δωμάτιό του με το κινητό του. Έφτασα στο σημείο να του στέλνω μηνύματα για να του πω να έρθει να φάμε». 
* «Εμείς ξεπεράσαμε αυτό το στάδιο. Το σπίτι μας είναι καθημερινό πεδίο μάχης. Χωρίς εμφανή λόγο, από τη μια στιγμή στην άλλη, αρχίζουν οι καυγάδες και οι φωνές».

Η συζήτηση για το πώς είναι να έχεις παιδιά στην εφηβεία άναψε για τα καλά. Ακούγοντας όλα όσα αντιμετωπίζουν άλλοι γονείς καθημερινά έκανα σιωπηλά τον σταυρό μου, που έχουμε ακόμη λίγο καιρό προτού μπούμε σε αυτόν τον αχαρτογράφητο, γεμάτο κακοτοπιές κόσμο. 
Η εφηβεία είναι ένας δύσκολος δρόμος. Όπως λένε όλοι, όσοι ξέρουν, από τη μια μέρα στην άλλη το χαρούμενο, υπάκουο και γλυκύτατο παιδί σου μετατρέπεται σε ένα πλάσμα αγνώριστο, με νεύρα, που δεν ξέρει τι θέλει και που κλείνεται στον εαυτό του.

Οι γονείς ανακαλύπτουν πως οι γέφυρες επικοινωνίας με τους εφήβους τους είναι κομμένες. 
Οι προσπάθειες που κάνουν για να τα βρουν είναι καταδικασμένες να πέσουν στο κενό. 
Η διάσημη Γαλλίδα παιδίατρος και ψυχαναλύτρια Φρανσουάζ Ντολτό έχει πει πως η εφηβεία είναι «το δράμα του αστακού». 
Οι αστακοί, όταν αλλάζουν εξωτερικό περίβλημα, στην αρχή χάνουν το παλιό και μένουν χωρίς καμιά άμυνα όσο χρόνο χρειάζεται να φτιάξουν το καινούριο. Σε όλο αυτό το διάστημα κινδυνεύουν πολύ. 

Στους εφήβους συμβαίνει περίπου το ίδιο. Και το να φτιάξουν ένα καινούριο περίβλημα έχει ένα πολύ μεγάλο ψυχολογικό κόστος.

Είναι μόλις τα τελευταία χρόνια που έχουν γίνει συστηματικά μεγάλες έρευνες προκειμένου να κατανοηθεί σε βάθος η εφηβεία. 
Αυτό που είναι πλέον ξεκάθαρο είναι πως ο εγκέφαλος των εφήβων είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο και πιο ξεχωριστό από ό,τι αρχικά νόμιζαν οι επιστήμονες. Αποδεικνύεται πως η ανάπτυξή του είναι μια διαδικασία που κρατά χρόνια και που ολοκληρώνεται όταν το άτομο μεγαλώσει και φτάσει τα είκοσι. 
Μέχρι τότε σημειώνονται μεγάλες αλλαγές, σε μια επώδυνη πορεία ενηλικίωσης.

Οι γονείς δυσκολεύονται να κατανοήσουν αυτή τη μεταμόρφωση. Τα όρια και οι κανόνες που έθεσαν ξεθωριάζουν, την ίδια στιγμή που χρειάζεται να καταβάλλουν πολύ μεγαλύτερες προσπάθειες για επικοινωνία. 
«Εκεί που μου έλεγε τα πάντα, τώρα χρειάζομαι τσιγκέλι για της βγάλω το παραμικρό» παραπονιόταν τις προάλλες μια φίλη μου εκμυστηρευόμενη τον αγώνα της να τα βρει με τη 15χρονη κόρη της.

Σε ακόμη χειρότερη θέση βρίσκονται τα ίδια τα παιδιά, που αναζητούν μια νέα ταυτότητα ψάχνοντας την ίδια στιγμή τρόπο να αγαπήσουν τον εαυτό τους, αλλά και να γίνουν αποδεκτά από τους υπόλοιπους, και ειδικά από τους φίλους τους. 

Ο συναισθηματικός τους κόσμος μοιάζει με μια βόλτα με roller coaster. 
Περνούν από τον θυμό στην απόλυτη ηρεμία, από την απύθμενη χαρά στην πιο μεγάλη λύπη και από τον ενθουσιασμό στην απαξίωση. Οι έφηβοι δεν μοιάζουν μόνο μπερδεμένοι, έτσι αισθάνονται.

Και παρόλο που οι εποχές είναι διαφορετικές, ας θυμηθούμε τα δικά μας: 

Τις μέρες που νιώθαμε πως δεν ανήκαμε πουθενά και πως ο κόσμος μας βούλιαζε. 
Τις νύχτες που περνούσαμε με το ακουστικό στο χέρι μιλώντας στα κρυφά στο τηλέφωνο με τους φίλους μας, γράφοντας τους γονείς μας που μας έλεγαν να πάμε για ύπνο. 
Ίσως έτσι τους κατανοήσουμε καλύτερα. Και ίσως έτσι ο αγώνας μας να τους προσεγγίσουμε γίνει λίγο πιο εύκολος.

Δεν είναι η Ιλαρά που Σκοτώνει είναι η Ηλιθιότητα...

#Ιλαρά #Αντιεμβολιαστές

Και, αν πηγάζει από γονιό, είναι ακόμα πιο επικίνδυνη
π.χ.
( Η Κ.... δεν εμβολιάζει το παιδί της, γιατί βασίστηκε στις διηγήσεις της ξαδέρφης μιας ξαδέρφης, στις απόψεις μίας συναδέλφου που «εκτιμά τόσο πολύ», στο ότι το παιδί «µία χαρά είναι και τίποτα δεν έχει» και κυρίως γιατί είναι και υπέρ ενός φυσικού τρόπου ζωής μακριά από φάρμακα, γιατρούς, νοσοκομεία, βελόνες και σύριγγες….)
.........
η συνέχεια εδώ
----------------
Προχθές βρέθηκαν γονείς που έβαλαν τα παιδιά τους να κολυμπήσουν στην πλαζ του Αλίμου, που απαγορεύεται ......

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποιεί, μετά τους θανάτους παιδιών στην Ευρώπη, και ο Ιατρικός Σύλλογος για την άνοδο των κρουσμάτων Ιλαράς στα παιδιά στην Ελλάδα. 
14.000 κρούσματα στην Ευρώπη και 42 νεκροί. 
Οk! Είμαστε πολλοί οι Ευρωπαίοι αλλά δεν είναι κρίμα να πεθαίνει κάποιος το 2017 από μια ασθένεια που βρισκόταν σε «ύπνωση» περίπου 40 χρόνια και «ξύπνησε», επειδή κάποιοι κάνουν κίνημα κατά των εμβολιασμών! ...

περισσότερα εδώ

Η Ευρώπη «σκεπτική» απέναντι στους εμβολιασμούς. Διαστάσεις επιδημίας παίρνει η ιλαρά στην Ευρώπη

#Ιλαρά #Αντιεμβολιαστές
Η Ευρώπη κατέχει το υψηλότερο επίπεδο σκεπτικισμού σε ό,τι αφορά τους εμβολιασμούς στα παιδιά, σε παγκόσμιο επίπεδο, που φαίνεται ότι επηρεάζεται από την πολιτική και τις ιδέες των δεξιών λαϊκιστικών κομμάτων, ενώ οι σπεπτικιστές είναι άνθρωποι που έχουν απορρίψει ή δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς και τους γιατρούς.
Εντός Ευρώπης, η Ελλάδα, η Ιταλία και η Γαλλία κατέχουν τα πρωτεία στον σκεπτικισμό και στα αντι-εμβολιαστικά κινήματα.
Αυτά τα δεδομένα παρουσίασε ο Τζόναθαν Κένεντι, από το πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, στο πλαίσιο του 18ου Συνεδρίου της Διεθνούς Ένωσης Πολιτικής Υγείας με τίτλο «Ευρωπαϊκές πολιτικές υγείας στην εποχή της κρίσης και της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης» που πραγματοποιείται στο κτίριο ΚΕΔΕΑ του ΑΠΘ από το Εργαστήριο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Γενικής Ιατρικής και Έρευνας Υπηρεσιών Υγείας του ΑΠΘ.

«Είναι ενδιαφέρον γιατί αυτές οι τρεις χώρες έχουν διαφορετικά πολιτικά καθεστώτα και πολιτικές γύρω από το θέμα του εμβολιασμού» δήλωσε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ. Κένεντι και ανέφερε ότι στην Ιταλία υπήρξαν πολιτικές πιέσεις να περάσει στη Βουλή η ατζέντα κατά των εμβολιασμών, αλλά και μία δραστική απάντηση από τον κυβερνητικό συνασπισμό που έκανε υποχρεωτικό τον εμβολιασμό όλων των παιδιών, διαφορετικά δεν θα γίνονται δεκτά στα σχολεία. 

Στην Ελλάδα, πρόσθεσε, δεν είναι ξεκάθαρο το μέλλον, καθώς ο υπουργός Υγείας άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρχει η δυνατότητα επιλογής από τους ίδιους τους γονείς. 
Στη Γαλλία, η Μαρί Λεπέν, προωθεί την ιδέα κατά των εμβολιασμών. 
«Ο λαϊκισμός στην πολιτική παίζει έναν ρόλο στο θέμα των εμβολιασμών» σημείωσε και συμπλήρωσε: «Δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα στον αριστερό λαϊκισμό και τον σκεπτικισμό για τους εμβολιασμούς στο σύνολο της Ευρώπης. Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ του δεξιού λαϊκισμού και του σκεπτικισμού. 
Πάντως, αν δεις τον λαϊκισμό στο σύνολό του, τότε φαίνεται μία ξεκάθαρη γραμμή: Ότι οι άνθρωποι που είναι σκεπτικιστές έχουν απορρίψει τις πολιτικές ως φυσιολογικές, δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς και δεν εμπιστεύονται ούτε τους γιατρούς».

Όπως τόνισε ο κ. Κένεντι, στην Ιταλία το ποσοστό εμβολιασμού φτάνει το 85% (ο ΠΟ Υγείας συνιστά ως ασφαλές για τον γενικό πληθυσμό το 90%), ενώ στην Γαλλία (με βάση έρευνα που διεξήχθη το 2016 από το London School of Hygiene & Tropical Medicine) το 41% των πολιτών πιστεύει ότι οι εμβολιασμοί δεν είναι ασφαλείς.

ΠΗΓΗ. ΑΠΕ ΜΠΕ

Nέο «καμπανάκι» από το ΚΕΕΛΠΝO για την ιλαρά

Είναι τεράστια η επιδημία ιλαράς σε όλη την Ευρώπη με 15.000 κρούσματα και 40 θανάτους , συνοψίζει ο Επίκουρος Καθηγητής Παθολογίας-Λοιμωξιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Σωτήρης Τσιόδρας, τονίζοντας από την «Πρωϊνή Ζώνη» της ΕΡΤ, ότι χρειάζεται η δεύτερη δόση και σε ενήλικες. 
«Όσοι έχουμε γεννηθεί πριν από το 1970 έχουμε ανοσία ενώ όσοι γεννήθηκαν μετά, οφείλουν να έχουν κάνει δύο δόσεις, εάν έχουν κάνει μία, πρέπει να κάνουν και τη δεύτερη», δήλωσε.
Παράξενο χαρακτήρισε ο κ. Τσόδρας το γεγονός ότι προσβάλλονται μεγαλύτερες ηλικίες, αναφέροντας ότι στην Ιταλία ο μέσος όρος ηλικίας είναι τα 27 ενώ τα κρούσματα αυξήθηκαν σε 4.400.
«Πιστεύαμε ότι η ιλαρά παγκοσμίως θα είχε εξαλειφθεί μέχρι το 2010 σε επίπεδο Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, δυστυχώς βλέπουμε εξάρσεις», τόνισε ο αναπληρωτής καθηγητής, υπενθυμίζοντας ότι η επιδημία ξεκίνησε από τη Ρουμανία, όπου είναι ιδιαίτερα χαμηλά τα ποσοστά της δεύτερης εμβολιαστικής δόσης, με αποτέλεσμα 8.5000 κρούσματα ιλαράς, εκ των οποίων τα 30 απέβησαν μοιραία.
Στην Ελλάδα, το πρόβλημα ευτυχώς αφορά ευάλωττους πληθυσμούς, όπως οι Ρομά, για τους οποίους γίνεται προσπάθεια εμβολιασμού, πρόσθεσε ο κ.Τσιόδρας.


Τα συμπτώματα μοιάζουν με «κρυωματάκι», ωστόσο 2-3 μέρες μετά εμφανίζονται εξανθήματα -κοκκινίλες- από το κεφάλι και οι επιπλοκές είναι πολύ σοβαρές για έναν στους τέσσερις ενήλικες, που εμφανίζουν σοβαρότατες επιπλοκές, όπως πνευμονία και εγκεφαλίτιδα.
Το εμβόλιο καλύπτεται, άρα δεν έχει κόστος, υπάρχει σε επάρκεια και είναι ιδιαίτερα ασφαλές, χωρίς παρενέργειες, επαναλαμβάνει το ΚΕΕΛΠΝΟ.

Σχετική είδηση: ΚΕΕΛΠΝΟ: «Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της ιλαράς είναι ο εμβολιασμός» (video)
ert

«Το παιδί μου είναι πολύ ευαίσθητο... »
Superpowers of Sensitive People

Συναισθηματική Νοημοσύνη

Φοβάμαι ότι θα πληγωθεί, "όταν βγει στον κόσμο".»

Η δύναμη των ευαίσθητων ανθρώπων
Ας το παραδεχτούμε. Σε όλους μας έχει συμβεί. Δείξαμε πόσο ευαίσθητοι είμαστε, μιλήσαμε για το πώς αισθανόμαστε, εκφραστήκαμε και… πληγωθήκαμε. Πολύ. Τόσο πολύ που μπορεί και να μην το αντέξαμε. Και καθώς κλαίγαμε, ευχηθήκαμε να μην ήμασταν τόσο ευαίσθητοι, να παίρναμε πιο αψήφιστα, ανθρώπους και καταστάσεις. Υποσχεθήκαμε να το κάνουμε στο μέλλον. Κι αθετήσαμε την υπόσχεσή μας. Ή ακόμα χειρότερα, κρατήσαμε την υπόσχεσή μας.

Πολλές φορές, μητέρες με τις οποίες δουλεύω (πάνω σε άλλα θέματα) έχουν αυτή ακριβώς την κεντρική ανησυχία.

– Το παιδί μου είναι πολύ ευαίσθητο. Φοβάμαι ότι θα πληγωθεί «όταν βγει στον κόσμο. Θέλω να το προστατεύσω, να το «κάνω πιο σκληρό».
– Δε μου λες… αν το παιδί σου είχε επιδεξιότητα στα χέρια, καταγίνοταν με κατασκευές και κινδύνευε να τα πληγώσει, τι θα του λεγες; να παρατήσει τις κατασκευές και να γίνει χτίστης για να τα σκληραγωγήσει;
– Όχι, μα άλλο είναι αυτό…

Κι όμως δεν είναι. Η ευαισθησία είναι για την ψυχή ό,τι η επιδεξιότητα για το σώμα. Είναι η ικανότητα να νιώθεις κάθε συναίσθημα με μεγαλύτερη ένταση και διάκριση από ότι οι περισσότεροι. Οι ευαίσθητοι άνθρωποι, αυτοί που έχουν αυτή την ικανότητα διαθέτουν και αυξημένη διορατικότητα και ενσυναίσθηση. Καταλαβαίνουν τα μηνύματα που εκπέμπουν οι άλλοι εγκαίρως, πριν φτάσουν στον πολύ κόσμο, αλλά έχουν και μια εσωτερική βεβαιότητα για το πώς αισθάνονται και τι χρειάζονται. Και εκεί είναι που συνήθως την «πατάνε».

Αλλά ας πάρουμε το πράγματα από την αρχή: Η ευαισθησία είναι για την ψυχή, ό,τι η οξυμένη αίσθηση για το σώμα. Όπως η οξυμένη όραση, σε κάνει να βλέπεις αποχρώσεις που δεν «πιάνει» το κανονικό μάτι, όπως η οξυμένη ακοή, σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι ήχους που δεν είναι αισθητοί στον μέσο άνθρωπο, όπως η λεπτή όσφρηση, σε κάνει να «πιάνεις» και τις πιο ανεπαίσθητες οσμές, όπως η γεύση, κάνει τον ουρανίσκο σου να αντιλαμβάνεται και να τέρπεται από την «λεπτή», ντελικάτη υφή της τροφής, όπως η αφή, κάνει το χέρι σου να χαϊδεύει βαθύτερα από το δέρμα, την καρδιά και στην ανάγκη του άλλου.

Κι όπως η επιδεξιότητα, έτσι και η ευαισθησία σε κάνει να κινδυνεύεις περισσότερο. Ακριβώς όπως ένας πρωταθλητής, κινδυνεύει περισσότερο να τραυματιστεί. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποποιηθεί τον πρωταθλητισμό; Ή μήπως ότι πρέπει να φροντίζει, να προλαμβάνει και να θωρακίζει το σώμα του έτσι που να απομακρύνει την πιθανότητα τραυματισμού (κι όταν τραυματίζεται να φροντίζει να αποθεραπεύεται έγκαιρα και γρήγορα);

Επειδή λοιπόν, όλοι ασχολούμαστε με «αθλητισμό ζωής», χρειαζόμαστε αντίστοιχα «κλειδιά» και μεθόδους αποθεραπείας. 
Και το βασικό κλειδί φαίνεται να είναι η επιλογή κι όχι η αποποίηση. 
Να μην αγνοήσεις ό,τι σε πληγώνει, αλλά και να μην κατηγορείς την ευαισθησία για αυτό. Άλλο πράγμα η ευαισθησία και το τι σου επιτρέπει να «βλέπεις» κι άλλο το πώς αντιδράς στο συγκεκριμένο, δυσδιάκριτο από άλλους ερέθισμα. Το τραύμα είναι το αποτέλεσμα όχι η αιτία. Και μπορεί να μην είναι καν απαραίτητο να πληγώνεσαι και να τραυματίζεσαι (τόσο πολύ).

Βλέπω, για παράδειγμα, πως ένας αγαπημένος μου άνθρωπος, φίλος, οικογένεια, σύντροφος, κάνει πράγματα που τον βλάπτουν και πάει γραμμή για τον γκρεμό. Το βλέπω. Νιώθω τον πόνο του έντονα. Ο ευαίσθητος άνθρωπος αγαπά τόσο πολύ και τόσο βαθιά που θέλει να πάρει αγκαλιά τον αγαπημένο άνθρωπο, να βάλει το σώμα του μπροστά και να τον προστατέψει από οτιδήποτε επιβουλεύεται την ευτυχία του. Μόνο που δε μπορεί και δε πρέπει να το κάνει. Ίσως γιατί η αγάπη περικλείει και το σεβασμό για το που βρίσκεται και τι μπορεί ο άλλος. Και την αντοχή ότι, καμιά φορά, δεν μπορεί. Έτσι, όχι σπάνια, καταλήγω να τρέχω για να τον σώσω με τέτοια ταχύτητα, που καταλήγω εγώ στον γκρεμό πριν από κείνον.

Και μετά ακούς:
– Ήταν πολύ ευαίσθητη η καημένη. Δεν μπορούσε να αντέξει αυτό που συνέβη στον δικό της άνθρωπο.
– Άρα;
– Άρα φταίει η ευαισθησία, σωστά; Λάθος. Η ευαισθησία σου έδωσε το σήμα για να μπορέσεις να βοηθήσεις, να ευαισθητοποιήσεις, να ενεργοποιήσεις τον άλλον. Και σου δημιούργησε την υποχρέωση να μεταδώσεις αυτό το σήμα παρακάτω. Τέλος.
– Δηλαδή;
– Δηλαδή η ευαισθησία που λέγαμε παραπάνω θα σε εξοπλίσει με τη γνώση και την έγνοια να χτυπήσεις την πόρτα του άλλου γι αυτό που βλέπεις να έρχεται. Αλλά χρειάζεται να εξοπλιστείς και με τη δύναμη και το σεβασμό να καταλάβεις ότι ο άλλος μπορεί να μην σου ανοίξει.
– Και να πληγωθεί;
– Και να πληγωθεί. Σου λέει ότι θέλει άλλο δρόμο, όχι αυτόν που του προτείνεις εσύ.

Όσοι διαθέτουν εσάς, τους ευαίσθητους δίπλα σας είναι τυχεροί. Αλλά η παροχή βοήθειας θέλει και αποδοχή. Κι η αποδοχή είναι να σας ανοίξει ο άλλος τη πόρτα. Και η κατανόηση που χρειάζεσθε εσείς, οι ευαίσθητοι, είναι ότι αυτός ο άλλος έχει την επιλογή και να μην την ανοίξει.

– Και τότε τι κάνεις;
– Δείχνεις την αγάπη σου, με το σεβασμό σ αυτή την επιλογή.
– Χρειάζεται δύναμη
– Ναι, χρειάζεται.

Αλλιώς ζεις το «στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα». Και οι ευαίσθητοι άνθρωποι γίνονται συχνά θύματα αυτού που αποκαλώ «παρορμητική αγάπη». Παίρνουν φόρα. Όπως στον γκρεμό που λέγαμε προηγουμένως. Παίρνουν τέτοια φόρα που όχι απλώς βαράνε την πόρτα, την ρίχνουν κάτω, την γκρεμίζουν και η πόρτα πέφτει και πλακώνει και τον ίδιο και τον άλλον. Εκεί το «χάνουν» και χρειάζεται να καταλάβουν ότι το να προειδοποιήσεις τον άλλον με έγνοια, με αγάπη και με το σεβασμό ότι μπορεί και να μην σε ακούσει είναι πολύ.

– Και μετά;
– Μετά κάνεις μετά ένα βήμα πίσω, του επιτρέπεις να ζήσει τη ζωή του όπως θέλει και είσαι σε διαρκή ετοιμότητα να ανταποκριθείς όταν σε καλέσει και ζητήσει τη βοήθειά σου.
Η υποχρέωση που έρχεται μαζί με την ευαισθησία δεν είναι να γίνετε σκληρότεροι, αλλά να έχετε μεγαλύτερη επίγνωση του εαυτού σας και του περιβάλλοντος.

Γι αυτό και οι ευαίσθητοι άνθρωποι, που παίρνουν κατάλληλη υποστήριξη και θεραπεία, ανθίζουν. Βρίσκουν και βιώνουν μια μαγική στιγμή. Τη στιγμή που αποφασίζουν να πατήσουν διαφορετικό κουμπί. Κι αντί για το κουμπί του «δεν αντέχω» που οδηγεί σε έκρηξη αυτοκαταστροφής (π.χ. εξαρτήσεις ή απλώς «ρηχή», συμβατική ζωή) πατούν το κουμπί «τι μπορώ να κάνω για να τολμήσω να βγω σ’ αυτόν τον μπερδεμένο κόσμο ακέραιος, αυτόνομος αλλά και συνδεδεμένος με τους συνανθρώπους μου».

Και μπορεί αυτό το δεύτερο κουμπί να σε μάθει ότι ακόμα και το περιβάλλον σου πρέπει να αλλάξεις. Και μπορεί να είναι δύσκολο «να μετακομίσεις», όχι μπορεί… είναι δύσκολο. Η διαφορά σε σένα είναι ότι πια, αντί να φοβάσαι, προκαλείς αυτή τη δυσκολία γιατί ξέρεις ότι είναι ο τρόπος να ανοίξει η τρύπα στην άκρη του τούνελ και να δεις το φως. Και να ακολουθήσεις το κάλεσμα από αυτούς που πραγματικά θέλουν να σε αγαπήσουν κι όχι να σε «ξεζουμίσουν».

Τέτοιες δεξιότητες, εκτίμησης του εαυτού και της ευαισθησίας μας, επίγνωσης του εαυτού και του περιβάλλοντος, προσωπικής δύναμης θα πρεπε να μας μάθαιναν στο σχολείο. Με λίγα λόγια, οι ευαίσθητοι άνθρωποι φέρουν τα δώρα της βαθύτερης κατανόησης. Και τη μεγάλη πρόκληση να βάλουν όριο, φρένο στο τι μπορούν να κάνουν για τους άλλους. Αλλά απεριόριστα να εμβαθύνουν στην δική τους κατανόηση. Για όλους ισχύει, αλλά για τους ευαίσθητους ανθρώπους είναι κρίσιμο παράγοντας για το αν θα διαπρέψουν ή θα καταπέσουν.

Αυτά θα λεγα στον νεότερο εαυτό μου (ελπίζοντας να με άκουγε και να πληγωνόταν λιγότερο). Και θα του έλεγα επίσης πως είμαι πολύ περήφανη που δεν πρόδωσε την ευαισθησία της.

Υστερόγραφο: Γράφοντας αυτό το κείμενο, είχα στο μυαλό μου πολλούς αγαπημένους ευαίσθητους. Ελπίζω να αναγνωρίσουν το εαυτό τους, να διατηρήσουν την ευαισθησία τους και να την οδηγήσουν στο φως. Και θέλω επίσης να τους πω:

– Σας βλέπω, σας αναγνωρίζω και είμαι πολύ περήφανη για σας.

Αγγελική Πλουμά, Εκπαίδευση και Ανάπτυξη Ατόμων/Οργανισμών, ομιλήτρια, συγγραφέας 

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki