«Με ενοχλεί, ακόμα και η σκέψη, ότι υπάρχεις»

«Άκουσέ με καλά
Δε σε θέλω, δε θέλω να ασχολούμαι μαζί σου
Με ενοχλεί η παρουσία σου, με ενοχλεί, ακόμα και η σκέψη, ότι υπάρχεις
Με ενοχλεί η μαντήλα σου, οι φουστάνες σου... δεν έχεις ιδέα από μόδα, είσαι άσχετη

Τα κουτσούβελα, που σέρνεις με την κοιλιά στο στόμα, με ενοχλούν
Γιατί κάνεις τόσα παιδιά; Τα χάλια σου δεν τα βλέπεις;
Και εμένα μου αρέσει το σεξ, αλλά τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες τις "τακτοποιώ", αλλά τι ξέρεις εσύ από δυτικό πολιτισμό;

Είσαι  κόντρα στην αισθητική μου, μου χαλάς το στομάχι
Τα προβλήματα, αν έχεις κάποια, είναι μόνο δικά σου
Δεν ανέχομαι να μου χαλάς τη μέρα μου, χρόνια τώρα....
Δεν έχουμε τίποτα κοινό

Τα μάτια των παιδιών σου ούτε που θέλω να τα βλέπω, με ενοχλούν
Άσε που έτσι που τα μεγαλώνεις, φονιάδες-τρομοκράτες θα γίνουν
Με ενοχλεί η θρησκεία σου, η γλώσσα σου, οι συνήθειές σου
Δε σε καταλαβαίνω
Τι σόι πολιτισμό έχετε;
Σε τίποτα δεν μοιάζουμε

Γιατί δεν έμεινες στον τόπο σου; Γιατί;
Ακόμα και σε ακατοίκητα νησιά να σε βάλουν, κοντά μου θα είσαι, δίπλα στα νησιά που κάνω τις διακοπές μου
Δε σε θέλω, κατάλαβέ το
Πώς θα σου φαινόταν αν ερχόμουν εγώ λασπωμένη, βρώμικη και κατσικωνόμουν δίπλα σου;
Άσε που μυρίζεις, μυρίζει το δέρμα σου από φυσικού του, δεν είναι σαν το δικό μου που μοσχοβολάει. 
Είναι φυλετικό το ζήτημα, ας λένε οι διάφοροι δήθεν "ανθρωπιστές" του κώλου.
Να σε πάρουν σπίτι τους, αλλά να είναι μακριά από το δικό μου.»
............
Ξύπνησα πνιγμένη στο κλάμα.
Μια «καθωσπρέπει» δικιά μας τa 'χωνε σε μια ξένη.
Η ξένη προσπαθούσε να μπει κάτω από το πεζοδρόμιο με τα μωρά της στην αγκαλιά της

Ήταν όνειρο, αλλά η γροθιά στο στομάχι μου είναι ... αληθινή.

Το Χαμομηλάκι

Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) είναι πλέον Ανοιχτό

Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) είναι πλέον Ανοιχτό για το κοινό. Έτοιμο να υποδεχτεί τους επισκέπτες, με τη μόνιμη συλλογή του, τις εκθέσεις και τις δράσεις του.

Χρειάστηκε να περάσουν δέκα χρόνια από την έναρξη της λειτουργίας του, το 2000 και μία περιπετειώδης πορεία, με τη σταδιακή ενεργοποίηση των χώρων των περιοδικών εκθέσεων το 2016 και την αναστολή της λειτουργίας του ΕΜΣΤ πριν από ένα χρόνο, προκειμένου να προχωρήσουν οι εργασίες εγκατάστασης της μόνιμης συλλογής και η προετοιμασία για την πλήρη λειτουργία του μουσείου. Το ΕΜΣΤ, ως βασικός φορέας δημιουργίας και προβολής του σύγχρονου Πολιτισμού, μπορεί να επιτελέσει τον σημαντικό ρόλο του.
Εγκαινιάζοντας τη νέα εποχή, το μουσείο θα έχει ελεύθερη είσοδο για το κοινό από τις 28 Φεβρουαρίου και για όλο τον Μάρτιο.

Το ΕΜΣΤ καλεί το κοινό να συν – διαμορφώσει τη νέα του εποχή, στη μόνιμη στέγη του πλέον, και να το μετατρέψει σε αγαπημένο προορισμό.

Στις αίθουσες της μόνιμης συλλογής παρουσιάζονται 172 έργα 78 Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, με τρεις κατευθύνσεις: Αναφορές μνήμης – Διεκδικήσεις – Πολιτικές αφηγήσεις, Όρια και διελεύσεις και Ετεροτοπίες – Μυθολογίες του οικείου – Νέες προοπτικές.
Στην Αίθουσα Περιοδικών Εκθέσεων στο -1 παρουσιάζεται έκθεση με τίτλο ΕΜΣΤ Ανοιχτό. Το ΕΜΣΤ και οι ιστορίες του, όπου παρουσιάζεται η ιστορία του μουσείου, μέσα από ένα Οπτικό Χρονολόγιο, από την έναρξη της λειτουργίας του. Οι εκθέσεις, οι δράσεις, τα εκπαιδευτικά προγράμματα και η μετακίνηση του μουσείου από χώρο σε χώρο καθόρισαν την πορεία του μέχρι την εγκατάστασή του στη μόνιμη στέγη του. Το Χρονολόγιο συστήνει ξανά στο κοινό το παρελθόν του μουσείου που διαμόρφωσε το παρόν του. Τους επόμενους μήνες η έκθεση θα πλαισιωθεί με επιπλέον δράσεις.

Στο Project Room του μουσείου, στο οποίο θα παρουσιάζονται νέα έργα και παραγωγές, φιλοξενείται η βιντεο- εγκατάσταση In Vitro των καλλιτεχνών Larissa Sansour και Soren Lind, μια ταινία διάρκειας 28’, η οποία ήταν η επίσημη συμμετοχή της Δανίας στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2019.
Καθοριστική για τη συνέχιση της δυναμικής πορείας του ΕΜΣΤ υπήρξε η έγκριση της δωρεάς των 3.000.000 ευρώ από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) τον Ιούλιο του 2018, η οποία επέτρεψε την εκτέλεση των εργασιών για την ολοκλήρωση του κύριου στρατηγικού στόχου του μουσείου, της πλήρους λειτουργίας του. Με τη δωρεά του ΙΣΝ υλοποιήθηκαν οι εργασίες διαμόρφωσης των εκθεσιακών χώρων, καθώς και προετοιμασίας και μεταφοράς της Μόνιμης Συλλογής. Επιπλέον, το ΙΣΝ υποστήριξε την προμήθεια εξοπλισμού συμβάλλοντας στη δημιουργία και αναβάθμιση, μεταξύ άλλων, του Χώρου Νέων Μέσων, του Εργαστηρίου Συντήρησης, της Βιβλιοθήκης και του Καλλιτεχνικού Αρχείου, και της Αίθουσας Προβολών.

Ανοίγοντας τις πόρτες του σε μια νέα εποχή, το ΕΜΣΤ άλλαξε την οπτική του ταυτότητα. To νέο λογότυπο, που σχεδιάστηκε από την εταιρεία MNP, έπειτα από κλειστό διαγωνισμό, έχει ως κύρια αναφορά το χαρακτηριστικό, παραλληλόγραμμο σχήμα του κτηρίου που είχε αρχικά δημιουργηθεί από τον αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο. Η φόρμα του κτηρίου και η τοποθεσία του, συμβάλλουν σε μια εμφαντική ανάδειξη ενός οριζόντιου άξονα. Μέσα από την εικαστική του απλότητα, στοχεύει να περιγράψει έναν χώρο, ένα πλαίσιο που δεν αυτοπροσδιορίζεται αισθητικά αλλά ετεροπροσδιορίζεται κάθε φορά από τα έργα των καλλιτεχνών που ζωντανεύουν στο μουσείο.

Ανανεωμένη είναι και η ιστοσελίδα του ΕΜΣΤ στην οποία προστέθηκαν πληροφορίες για τα έργα και τους καλλιτέχνες της συλλογής του μουσείου. Η συλλογή αριθμεί περίπου 1.300 έργα, 965 στον τομέα Ζωγραφικής και Τρισδιάστατων έργων, 323 στον τομέα Φωτογραφίας και Νέων Μέσων και 8 στον τομέα Αρχιτεκτονικής και Βιομηχανικού Σχεδίου, 151 Ελλήνων και 105 ξένων καλλιτεχνών.

emst.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«... να δούμε ποιος, ποιος, ποιος θα φαγωθεί!»

Τα 50 λεπτά που διαρκεί το βίντεο της ιστοσελίδας stonisi.gr, στη διάρκεια του οποίου παρακολουθούμε την παρεμπόδιση βάρκας με περίπου 40 άτομα, άντρες, γυναίκες και παιδιά να κατεβούν στο λιμάνι της Θέρμης Λέσβου, είναι ό,τι πιο αποτρόπαιο έχουμε παρακολουθήσει από τότε που πρόσφυγες άρχισαν να φτάνουν στην Ελλάδα.

Η βάρκα με τους πρόσφυγες πλέει σαν παιδικό παιχνίδι σε πισίνα. 
Ένα πλήθος εξαγριωμένων στην προκυμαία φωνάζει και βρίζει, απωθεί τους δυστυχισμένους, οι οποίοι κάθονται στην βάρκα χωρίς να κινούνται, χωρίς να μιλούν, ακούγονται βρέφη που κλαίνε, αλλά οι άνθρωποι στην βάρκα είναι «παγωμένοι», λες και αόρατος σκηνοθέτης τους καθοδηγεί σε αυτό το φρικιαστικό μονοπλάνο.

Η κάμερα παρακολουθεί τους εγκλωβισμένους, ενώ μια γυναίκα από την προκυμαία ακούγεται να λέει 

«δικά τους είναι τα παιδιά δεν είναι δικά μας», 

πάει να πει δε μας νοιάζει και, υπονοώντας, ότι οι γονείς της βάρκας δε νοιάζονται για τα παιδιά τους, ούτε που τους περνάει δηλαδή από το μυαλό ότι επειδή ακριβώς νοιάζονται για τα παιδιά τους, θέλουν να περάσουν στην Ελλάδα, όπου τουλάχιστον ελπίζουν ότι θα βρουν απαντοχή στα βάσανά τους. 

Στο βάθος, μια ομάδα ακροδεξιών δέρνει Γερμανούς δημοσιογράφους, η συνάδελφος που καταγράφει το περιστατικό σπάει, η φωνή της λυγίζει καθώς βλέπει να συμβαίνουν όλα αυτά μπροστά στα μάτια της, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

Η κάμερα μένει πάντα στην βάρκα και τους άφωνους πρόσφυγες, στο πιο αργόσυρτο παγωμένο –εξευτελιστικό για μας που παρακολουθούμε ανήμποροι - πλάνο των τελευταίων δεκαετιών. 
Οι άνθρωποι στη βάρκα είναι χωμένοι στα μπουφάν τους, δε βλέπουμε πρόσωπα, ω! πως παραμένει ανώνυμος πάντα ο πόνος του πρόσφυγα, κρατάνε σφιχτά μαύρες σαμπρέλες για σωσίβια, πάνω στην προκυμαία άνθρωποι απωθούν με βία τους δημοτικούς συμβούλους της Λαϊκής Συσπείρωσης, Νίκη Τσιριγώτη και Στρατή Κόμβο που προσπαθούν να σταματήσουν την απανθρωπιά.

Και πλέει, καρυδότσουφλο, στη Θέρμη η βαρκούλα, κι έχει απομείνει η αγριότητα να διεκδικεί το «δίκιο» της κι από το βάθος της ιστορίας ξανακούγεται όχι πια σαν παιδικό παιχνίδι – τα παιδιά, τα δικά μας και των άλλων δεν παίζουν πια, ασκούνται στην αγριότητα -, αλλά η κυριολεξία του στίχου «και τότε ρίξαμε τον κλήρο να δούμε ποιος, ποιος, ποιος θα φαγωθεί…». Διότι τον κλήρο, (και) στον αιώνα μας, τον ρίχνουν χορτάτοι…

Απόστολος Λυκεσάς
efsyn