Αν μεγάλωνα το παιδί μου από την αρχή... "If I Had My Child to Raise Over Again"

Θα ζωγράφιζα με τα δάχτυλα περισσότερο,
και θα έδειχνα με το δάχτυλο λιγότερο.

Θα διόρθωνα λιγότερο,
και θα συνδεόμουν περισσότερο.

Θα σταματούσα να έχω τα μάτια στο ρολόι μου,
και θα άρχιζα να βλέπω με τα μάτια μου.

Θα νοιαζόμουν να ξέρω λιγότερα,
και θα ήξερα να νοιάζομαι περισσότερο.

Θα έκανα περισσότερες πεζοπορίες,
και θα πετούσα περισσότερους χαρταετούς.

Θα σταματούσα να το παίζω σοβαρή,
και θα έπαιζα στα σοβαρά.

Θα διέσχιζα τρέχοντας περισσότερα λιβάδια,
και θα κοίταζα περισσότερα αστέρια.

Θα αγκάλιαζα περισσότερο,
και θα τραβολογούσα λιγότερο.

Θα ήμουν άκαμπτη λιγότερο συχνά,
και θα επιβεβαίωνα πολύ περισσότερο.
Θα έχτιζα πρώτα αυτο-εκτίμηση,
και αργότερα το σπίτι.

Θα δίδασκα λιγότερο για την αγάπη της δύναμης,
και περισσότερο για τη δύναμη της αγάπης.

Δεν έχει σημασία αν το παιδί μου είναι μεγάλο ή μικρό, από σήμερα και στο εξής θα τα εκτιμώ όλα περισσότερο.

Diana Loomans

agiabarbarapatras

"If I Had My Child to Raise Over Again"       

by Diane Loomans

If I had my child to raise all over again,
I'd build self esteem first, and the house later.
I'd fingerpaint more, and point the finger less.
I would do less correcting and more connecting.
I'd take my eyes off my watch, and watch with my eyes.
I would care to know less and know to care more.
I'd take more hikes and fly more kites.
I'd stop playing serious, and seriously play.
I would run through more fields and gaze at more stars.
I'd do more hugging and less tugging.
I'd see the oak tree in the acorn more often.
I would be firm less often, and affirm much more.
I'd model less about the love of power,
And more about the power of love.

Η ανθρώπινη δίψα για χάδια

Ο καθένας μας αισθάνεται την ανάγκη να τον αγγίζουν και να τον αναγνωρίζουν οι άλλοι.

Γιατί μας αρέσει το χάδι;

Ο καθένας μας έχει ανάγκη να κάνει κάτι το χρόνο του ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατό του. Η δίψα των ανθρώπων για χάδια συχνά καθορίζει το τι κάνουν το χρόνο τους. 

Μπορεί π.χ. να περνούν λεπτά, ώρες ή ακόμα και μια ολόκληρη ζωή προσπαθώντας να εξασφαλίσουν το χαΐδεμα με διάφορους τρόπους, ακόμα και παίζοντας ψυχολογικά παιχνίδια.

Από την άλλη μπορούν να περάσουν λεπτά, ώρες ή και μια ολόκληρη ζωή προσπαθώντας ν’αποφύγουν τα χάδια αποσυρόμενοι. Οι ανάγκες αυτές είναι βιολογικές και ψυχολογικές και ο Μπέρνς τις ονομάζει «δίψες».

Η δίψα για άγγιγμα και αναγνώριση μπορεί να ικανοποιηθεί με τα χάδια, «μια πράξη που σημαίνει την αναγνώριση της παρουσίας του άλλου». Τα χάδια μπορούν να δοθούν με τη μορφή του πραγματικού σωματικού αγγίγματος ή με κάποια συμβολική μορφή αναγνώρισης, ένα βλέμμα, μια λέξη, μια χειρονομία ή οποιαδήποτε πράξη που λέει: «το ξέρω πως βρίσκεσαι εκεί».

Η δίψα για χάδια

Τα παιδιά ποτέ δεν αναπτύσσονται φυσιολογικά χωρίς το άγγιγμα των άλλων.

Η ανάγκη αυτή συνήθως ικανοποιείται με τις καθημερινές στενές συναλλαγές, το άλλαγμα, το τάισμα, το πλύσιμο, το πουδράρισμα, το αγκάλιασμα και το χαΐδεμα που οι στοργικοί γονείς έχουν με τα μωρά τους.

Το άγγιγμα κατά κάποιον τρόπο διεγείρει τον οργανισμό του παιδιού βοηθώντας την ψυχική και σωματική του ανάπτυξη.
Τα παιδιά που μένουν παραμελημένα, αγνοούμενα ή που για κάποιο λόγο δεν δέχονται αρκετό άγγιγμα υποφέρουν από ψυχικό και σωματικό μαρασμό που μπορεί να φτάσει ως το θάνατο.

Καθώς μεγαλώνει το παιδί η αρχική πρωτόγονη δίψα για πραγματική σωματική επαφή μεταβάλλεται σε μια δίψα για αναγνώριση. Ένα χαμόγελο, ένα νεύμα, μία λέξη, ένα σμίξιμο των φρυδιών, μια χειρονομία αντικαθιστούν το άγγιγμα. 

 Όπως το άγγιγμα όμως, έτσι και αυτές οι μορφές αναγνώρισης, θετικές ή αρνητικές, κεντρίζουν τον εγκέφαλο του δέκτη και χρησιμεύουν για να επιβεβαιώνουν στο παιδί ότι είναι εκεί ζωντανό. Τα αναγνωριστικά χάδια εμποδίζουν το νευρικό σύστημα του παιδιού να «μαζέψει».

Μερικοί άνθρωποι χρειάζονται πολλή αναγνώριση για να νιώσουν ασφαλείς. Τη δίψα αυτή μπορείς να τη νιώσεις έντονα παντού – στο σπίτι, στην τάξη ακόμα και στη δουλειά. Οποιοσδήποτε έρχεται σε επαφή με ανθρώπους βρίσκεται αντιμέτωπος με την ανθρώπινη ανάγκη για αναγνώριση. Πολύ συχνά οι αποτελεσματικοί ηγέτες είναι αυτοί που μπορούν ν’αγγίξουν και ν’αναγνωρίσουν σωστά τους άλλους.

Το θετικό χάιδεμα

Η έλλειψη χαδιών πάντα έχει βλαβερή επίδραση πάνω στους ανθρώπους. Και ενώ και τα θετικά και τα αρνητικά χάδια μπορούν να διεγείρουν τη σωματική χημεία του βρέφους, χρειάζονται θετικά χάδια για να δημιουργήσουν υγιείς συγκινησιακά ανθρώπους. Τα θετικά χάδια κλιμακώνονται αξιολογικά από το φτωχό περιεχόμενο ενός «γειά σου» ως τη βαθύτερη επαφή της οικειότητας.

Μερικά χάδια είναι μόνο επιφανειακές επαφές.
Πρόκειται για απλές συναλλαγές που μπορούν να θεωρηθούν σαν χάδια συντήρησης. Συνήθως δεν περιέχουν νόημα, αλλά τουλάχιστον προσφέρουν αναγνώριση, κρατούν ανοιχτή την επικοινωνία και συντηρούν την αίσθηση του ατόμου ότι είναι ζωντανό. Τα τελετουργικά του χαιρετισμού όπως είναι η υπόκλιση και η χειραψία αποτελούν οργανωμένους τρόπους να δίνει και να παίρνει κανείς χάδια τέτοιας φύσης.

Τα θετικά χάδια είναι συνήθως συναλλαγές άμεσες, εύστοχες και ανάλογες με την περίσταση. Όταν τα χάδια είναι θετικά ο άνθρωπος που τα δέχεται νιώθει καλός, ζωντανός, ζωηρός και σπουδαίος. 

Σ’ ένα μεγαλύτερο βάθος τα χάδια δυναμώνουν την αίσθηση ευτυχίας του ατόμου, επιβεβαιώνουν τη νοημοσύνη του και είναι ευχάριστα. Δημιουργούν συναισθήματα...

Πως να προετοιμάσετε ενα παιδί με ειδικές ανάγκες για να πάει κατασκήνωση

Αποφασίσατε να στείλετε το παιδί σας με ειδικές ανάγκες σε κατασκήνωση φέτος το καλοκαίρι. Το πρώτο βήμα είναι να επιλέξετε μια κατασκήνωση για παιδιά με ειδικές ανάγκες ή μια κλασσική κατασκήνωση που να έχει όμως τις κατάλληλες υποδομές να υποστηρίξει και παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Αφού λοιπόν αποφασίσατε, τι πρέπει να κάνετε για να είστε έτοιμοι;

Προετοιμάστε τον εαυτό σας και το παιδί σας:
Αρχικά πρέπει να επισκεφτείτε πιο πριν τη κατασκήνωση προκειμένου να την δει και το παιδί σας. Έπειτα διαβεβαιώστε το παιδί σας ότι θα το επισκέπτεστε συχνά και ότι θα είναι ασφαλές. Εξηγείστε του ποια είναι τα οφέλη της κατασκήνωσης όπως το ότι θα γνωρίσει καινούριους φίλους, θα ξεκινήσει ένα καινούριο άθλημα και ότι θα χαλαρώσει μακριά από ραντεβού με γιατρούς και θεραπείες.

Μια καλή επιλογή θα ήταν να στείλετε το παιδί σας μαζί με το αδερφάκι του ή με ένα φίλο του. Πηγαίνοντας στην κατασκήνωση με ένα άτομο που γνωρίζει θα αποβάλλει το άγχος και σε εσάς και στο παιδί σας καθώς θα νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια.

Επικοινωνείτε συνεχώς με το προσωπικό της κατασκήνωσης:
Μερικοί γονείς διστάζουν να μοιραστούν πολλές πληροφορίες με το προσωπικό της κατασκήνωσης γιατί φοβούνται μήπως αυτό έχει αρνητικές επιπτώσεις στο παιδί τους (Για παράδειγμα μήπως δεν δεχθούν το παιδί τους στην κατασκήνωση αν γνωρίζουν τι πρόβλημα έχει κλπ.)
Όμως οι πραγματικά αξιόλογες κατασκηνώσεις θέλουν να γνωρίζουν όσες περισσότερες πληροφορίες γίνεται για να διαχειριστούν καλύτερα την περίπτωση του κάθε παιδιού.

Αφού συμβουλευτείτε τον γιατρό και τον φυσικοθεραπευτή του παιδιού σας έπειτα δώστε τις απαραίτητες πληροφορίες στο προσωπικό της κατασκήνωσης. Ακόμη ενημερώστε τους αν το παιδί σας ακολουθεί κάποια ειδική θεραπεία και δώστε τις απαραίτητες διευθύνσεις και τηλέφωνα επικοινωνίας που θα χρειαστούν σε περίπτωση ανάγκης.

Τι να πάρει μαζί του το παιδί σας :
Προσπαθήστε να περιορίσετε έστω και λίγο τον ειδικό εξοπλισμό του παιδιού σας ειδικά αν είναι ακριβός ή εύθραυστος. Ακόμη βάλτε ετικέτες σε όλα τα πράγματά του προκειμένου να τα βρίσκει πιο εύκολα. Ακόμη αν δεν σας έχει δοθεί , ζητήστε από την κατασκήνωση να δώσει μια λίστα με τα πράγματα που θα χρειαστεί το παιδί σας.

Αν το παιδί σας χρειάζεται θεραπεία θυμηθείτε ότι υπάρχει η δυνατότητα να συνοδεύσει το παιδί σας κάποιος θεραπευτής ή γιατρός. Ακόμη μην ξεχάσετε να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για ο,τιδήποτε προκύψει πριν ή κατά την διάρκεια της κατασκηνωτικής περιόδου.

Πώς να διαχειριστείτε το άγχος και την νοσταλγία του σπιτιού:
Πολλές κατασκηνώσεις δεν επιτρέπουν την άμεση επικοινωνία με το παιδί σας για να μείνει συγκεντρωμένο στις δραστηριότητες του. Αυτό μπορεί να σας αγχώσει λίγο, για αυτό ζητήστε από τους υπεύθυνους να επικοινωνείτε έστω μέσω mail.

Φυσικά μην ξεχνάτε να του στέλνετε μηνύματα για το πόσο το αγαπάτε και ότι σας λείπει και ότι ανυπομονείτε να ακούσετε τις περιπέτειές του στην κατασκήνωση. Ακόμη σεβαστείτε τους κανόνες της κατασκήνωσης και αφήστε το να νιώσει ελεύθερο και ανεξάρτητο.

babyradio.gr - Γκαλίτσιου Μαριάννα

Η Μετάβαση στην Α' Δημοτικού για τα Παιδιά με Ήπιες Αναπτυξιακές Διαταραχές

Το πέρασμα από το νηπιαγωγείο στην A' Δημοτικού αποτελεί μία διαδικασία μετάβασης. Είναι λοιπόν σημαντικό να γίνει μία προετοιμασία του παιδιού από τους  γονείς του, στη διάρκεια του καλοκαιριού.

Συγκεκριμένα, είναι απαραίτητο:

1. Οι γονείς να κάνουν μαζί με το παιδί μία προκαθορισμένη επίσκεψη στο σχολείο, ώστε να γνωρίσουν τα νέα πρόσωπα(καινούρια δασκάλα, διευθυντή/ντρια, κ.λ.π.), καθώς και τους χώρους του σχολείου (τάξη, τουαλέτα κυλικείο κ.λ.π.).


2. Να γίνει μία περιγραφή στο παιδί – η οποία μπορεί να υποστηριχθεί και οπτικά με εικόνες – για το τι αναμένεται να κάνει καθημερινά στην τάξη και τα διαλείμματα.


3. Να γίνει έγκαιρη προετοιμασία του χώρου, στον οποίο θα μελετά το παιδί ( διαμόρφωση γραφείου στο δωμάτιό του ή ενός σταθερού μέρους, στο οποίο  θα διαβάζει ).

Στη διάρκεια του καλοκαιριού είναι ωφέλιμο να οριστεί ένα σταθερό διάστημα καθημερινά, στο οποίο το παιδί θα πρέπει να ολοκληρώσει μία χαλαρή δραστηριότητα, όπως μία ζωγραφιά ή να ενώσει αριθμημένες τελείες και να φτιάξει ένα σχήμα.

Στόχος είναι η δημιουργία μίας ευχάριστης καθημερινής ρουτίνας σε σχέση με το διάβασμα.

1. Να γίνουν έγκαιρα οι αγορές του σχολικού εξοπλισμού (τσάντα, κασετίνα, μολύβια κ.λ.π.) με επιλογή από το ίδιο το παιδί.

Στη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών η προσέγγιση της νέας πραγματικότητας που είναι η Α' Δημοτικού, θα πρέπει να γίνει με χαλαρό και ήρεμο τρόπο, ώστε το παιδί να νιώσει ασφαλές.

Ειρήνη Θ.  Ευαγγέλου -Ψυχολόγος / Επιστημονικά υπεύθυνη www.specialenglish.gr
babyradio

Ένα άγριο άλογο και ένα παιδάκι με σύνδρομο Williams

Μία μητέρα εμπιστεύεται το ένστικτό της και αφήνει το μικρό παιδί της που πάσχει από σύνδρομο Williams, στον ίδιο χώρο με ένα άγριο άλογο. Η συνάντησή τους μετατρέπεται σε μία συγκινητική σχέση.



Τα χαρακτηριστικά του προσώπου
ενός παιδιού με το σύνδρομο



Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτών των ατόμων;

Ένα μικρό αγόρι από το Ισραήλ έχει διαγνωστεί , όπως πολλά άλλα, με σύνδρομο Williams, ένα σύνδρομο που επηρεάζει τον ιδιαίτερο κόσμο ενός παιδιού. Από την άλλη, ένα άγριο άλογο βρίσκεται εκεί δίπλα του, δείχνοντας πως δεν έχει εξοικειωθεί με την καθημερινότητα του στάβλου του.
Η αντίδραση του αλόγου στη θέα του μικρού παιδιού είναι εντυπωσιακή, καθώς αντιπροσωπεύει τον ρόλο του προστάτη απέναντι στο μικρό αγόρι. Δείχνει να καταλαβαίνει ότι πάσχει από την νόσο.
Το αγόρι όπως και το άλογο πλησιάζουν πιο κοντά, χωρίς φόβο και η συγκινητική συνάντηση καταγράφεται από την μητέρα, η οποία στη συνέχεια δημοσιοποιεί το βίντεο προκειμένου να ενημερώσει τον κόσμο σχετικά με το σύνδρομο. Ποια είναι όμως ακριβώς, τα χαρακτηριστικά αυτής της νόσου;   
Το σύνδρομο Williams είναι μια σπάνια γενετική διαταραχή, η οποία προκαλείται από έλλειμμα στο χρωμόσωμα 7, και εμφανίζεται με συχνότητα 1: 10000 έως 1: 50000 γεννήσεις. Στην Γερμανία, ο αριθμός των περιπτώσεων ανέρχεται σε περίπου 1600- 82000 άτομα, από τα οποία τα 350 είναι παιδιά και έφηβοι, ενώ στη Βρετανία, επηρεάζει περίπου 1 στα 18000 άτομα.

Τα άτομα με σύνδρομο Williams
δυσκολεύονται πολύ να φάνε

Το σύνδρομο αναγνωρίστηκε επίσημα το 1961 και έχει συνδεθεί άμεσα με την καρδιοπάθεια, την καθυστέρηση της ανάπτυξης και τις μαθησιακές δυσκολίες.  Τα άτομα που πάσχουν από το σύνδρομο είναι εξαιρετικά κοινωνικά και φιλικά, όμως συχνά δυσκολεύονται σε απλές καθημερινές δραστηριότητες, όπως το να υπολογίζουν χρήματα. Είναι περίεργα και ενδιαφέρονται να δοκιμάζουν πράγματα. 
Τα άτομα αυτά επιζητούν διαρκώς την προσοχή και την επιβεβαίωση από τους γύρω τους. Είναι υπεευαίσθητα στους καθημερινούς θορύβους, ενώ η προσοχή τους διασπάται πολύ εύκολα, πχ από τον ήχο της ηλεκτρικής σκούπας, τον ήχο του αεροπλάνου που περνάει ή ακόμη και από το απλό πέταγμα μιας μέλισσας.
Οι ειδικοί δηλώνουν πως το προφίλ του συνδρόμου Williams είναι ακριβώς αντίθετο από αυτό του αυτισμού. 
Έχουν μεγάλες δυσκολίες να τακτοποιούν τον «ακατάστατο» χώρο και να ξαναδημιουργούν κάτι ή να το ξαναζωγραφίζουν. Απεναντίας, για τα παιδιά αυτά είναι πολύ ευκολότερο να θυμούνται λεπτομέρειες και πρόσωπα που είδαν μια μόνο φορά.
Οι ειδικοί μιλούν αρχικά για οπτικο-χωρικές δυσκολίες στην αντίληψη, οι οποίες στη σχολική ηλικία οδηγούν σε δυσκολίες μάθησης,  π.χ. κατά την εκμάθηση της γραφής. Εμφανίζουν ωστόσο, ιδιαίτερη κλίση στη μουσική και μαθαίνουν πολύ εύκολα τραγούδια και ακουστικά όργανα, όπως νότες.


Το σύνδρομο επηρεάζει αρκετά τα χαρακτηριστικά του ανθρώπινου προσώπου, καθώς τα άτομα που νοσούν, έχουν συνήθως μικρή μύτη που κοιτάζει προς τα πάνω, μικρό πηγούνι, σαρκώδη χείλη και το άνω χείλος έχει μεγαλύτερο μήκος από το φυσιολογικό. Η καθυστέρηση της διάγνωσης μπορεί να φανεί επιζήμια καθώς το άτομο νιώθει απομονωμένο.  

Τα γενικά συμπτώματα του συνδρόμου, όπως περιγράφονται ιατρικά, είναι “τυπικό “τράβηγμα” προσώπου, ιδιαίτερη στένωση αορτής, συχνά παιδική υπερασβεστίωση, κατά τα πρώτη χρόνια της ζωής τους, βραδεία σωματική ανάπτυξη, ακουστική υπερευαισθησία, χαρακτηριστική βαριά και τραχιά φωνή, υποτονία, αργή νοητική ανάπτυξη και κατά κανόνα, δυσκολίες μάθησης ή νοητική καθυστέρηση”. 
Η υψηλή περιεκτικότητα ασβεστίου στο αίμα των παιδιών αυτών, τα δυσκολεύει στο φαγητό, καθώς δεν τρώνε, δεν πίνουν αρκετό νερό,  ενώ πολύ συχνά κάνουν εμετό. Η ίδια δυσκολία συναντάται και στον ύπνο, και οι γιατροί συνιστούν στους γονείς ότι όταν είναι ώρα ύπνου να το επισημαίνουν στο παιδί τους και να εγκαταλείπουν το δωμάτιο. 
Τα παιδιά με σύνδρομο Williams έχουν μεγάλες δυσκολίες να τακτοποιούν τον «ακατάστατο» χώρο και να ξαναδημιουργούν κάτι ή να το ξαναζωγραφίζουν. Απεναντίας, για τα παιδιά αυτά είναι πολύ ευκολότερο να θυμούνται λεπτομέρειες και πρόσωπα που είδαν μια μόνο φορά. Οι ειδικοί μιλούν αρχικά για οπτικο-χωρικές δυσκολίες στην αντίληψη, οι οποίες στη σχολική ηλικία οδηγούν σε δυσκολίες μάθησης.
Το βίντεο που ακολουθεί διαλύει τα στερεότυπα που αναπτύσσονται όταν κάποιος ανάμεσά μας είναι διαφορετικός. Μια αληθινή σχέση με ένα παιδί που έχει σύνδρομο Williams μπορεί να δημιουργηθεί ακόμη και από ένα άγριο άλογο γιατί η διαφορετικότητα δεν απομονώνει, αντίθετα γεφυρώνει. 

pathfinder