Πώς μπορεί να παίξει ο μπαμπάς με το παιδί;

Κάθε νέος μπαμπάς θα βρεθεί στο σημείο να αναρωτηθεί πόση ώρα πρέπει να αφιερώνει στο παιχνίδι με τα παιδιά του. Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση γιατί εξαρτάται από το ποιον ρωτάτε και πώς ορίζετε το παιχνίδι. Για παράδειγμα, αν ρωτήσετε το ίδιο το παιδί σας, η απάντησή του πιθανότατα θα είναι 24 ώρες την ημέρα, αφού το παιχνίδι με τον μπαμπά είναι συνήθως το πιο διασκεδαστικό πράγμα στον κόσμο για αυτό.

Τι είναι το «παιχνίδι»;

Το παιχνίδι κατέχει σίγουρα σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των παιδιών, αλλά τι ακριβώς είναι; Με την πιο κλασική έννοια της λέξης, το παιχνίδι σημαίνει να καθίσετε στο πάτωμα -στο ίδιο επίπεδο με το παιδί σας- και να αλληλεπιδράσετε μαζί του χρησιμοποιώντας τα παιχνίδια του. Ωστόσο, το παιχνίδι έρχεται σε πολλές μορφές και μάλλον παίζετε με τα παιδιά σας πολύ περισσότερο από όσο νομίζετε!

Τα παιδιά σας έρχονται στο κρεβάτι σας το πρωί, χοροπηδούν, κρύβονται κάτω από τα καλύμματα και κάνουν αστείους θορύβους; Αυτό είναι παιχνίδι.

Βγαίνετε με το παιδί σας για βόλτα και παρατηρείτε τα χρώματα και τα σχήματα γύρω σας; Παίρνετε τα παιδιά σας στο πάρκο και τα κάνετε κούνια; Αυτό είναι παιχνίδι.

Δίνετε στο παιδί σας μερικά ασφαλή μαγειρικά σκεύη για να παίξει στο πάτωμα της κουζίνας όσο εσείς ετοιμάζετε το δείπνο; Μιλάτε μαζί του και αλληλεπιδράτε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας; Αυτό είναι παιχνίδι.

Γαργαλάτε την κοιλιά του και το ενθαρρύνετε να φτιάχνει σαπουνόφουσκες στο μπάνιο του; Αυτό είναι παιχνίδι.

Όπως καταλαβαίνετε, μπορεί να παίζετε όλη την ημέρα με το παιδί σας χωρίς καν να το καταλαβαίνετε. Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του παιδιού σας (όταν δεν κοιμάται, φυσικά) είναι παιχνίδι και εξερεύνηση και πιθανότατα εμπλέκεστε σε μεγάλο μέρος αυτού.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ δομημένου και μη δομημένου παιχνιδιού;

Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του δομημένου και του μη δομημένου παιχνιδιού και ότι τα παιδιά χρειάζονται έναν ισορροπημένο συνδυασμό και των δύο.

Το μη δομημένο παιχνίδι αντιστοιχεί στα περισσότερα από τα παραδείγματα που αναφέρονται παραπάνω. Είναι το παιχνίδι που προκύπτει χωρίς προγραμματισμό, με ή χωρίς εσάς. Τα παιδιά ασχολούνται με το μη δομημένο παιχνίδι όλη την ημέρα φτιάχνοντας τα δικά τους μικρά παιχνίδια και μετατρέποντας τα πάντα σε παιχνίδι. Υπάρχουν πλεονεκτήματα στο μη δομημένο παιχνίδι, καθώς το παιδί έχει τον έλεγχο, έχει την ευκαιρία να καταλάβει πώς λειτουργούν τα πράγματα μόνο του και μαθαίνει επίσης μερικές δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.

Το δομημένο παιχνίδι είναι ακριβώς όπως ακούγεται: πολύ πιο οργανωμένο και συνήθως καθοδηγείται από έναν ενήλικα. Το δομημένο παιχνίδι επιτρέπει στους γονείς να διδάσκουν στο παιδί κάποια πράγματα κατά τη διάρκεια, καθοδηγώντας το παιχνίδι ή τη δραστηριότητα. Για παράδειγμα, μπορείτε να κάνετε μια στοίβα με μερικά τουβλάκια και στη συνέχεια να ζητήσετε από το παιδί σας να δημιουργήσει την ίδια δομή. Στη συνέχεια, μπορείτε να μιλήσετε για χρώματα και σχήματα και να ζητήσετε από το παιδί σας να τα ονομάσει επίσης. Μπορείτε να πείτε, «έφτιαξα τρεις στοίβες, μπορείς να φτιάξεις τέσσερις; Μπορείς να μετρήσεις πόσες υπάρχουν τώρα συνολικά;». Μέσω του δομημένου παιχνιδιού, οξύνετε τη σκέψη του παιδιού σας και το διδάσκετε νέες δεξιότητες.

Ένας ισορροπημένος συνδυασμός είναι ό,τι καλύτερο

Η αλληλεπίδραση με το παιδί σας σε καθημερινή βάση συνεπάγεται περισσότερο μη δομημένο παιχνίδι από ό, τι πιθανώς πιστεύατε μέχρι τώρα. Από εκεί και πέρα, το να φτιάξετε μαζί ένα παζλ ή να συναρμολογήσετε κάτι, επιτρέπει στο παιδί σας να συμμετέχει σε δομημένο παιχνίδι. Ακόμα κι αν το παιδί τον περισσότερο καιρό δεν περνάει στο σπίτι το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, οι νηπιαγωγοί φροντίζουν να ενσωματώνουν έναν συνδυασμό δομημένου και μη δομημένου παιχνιδιού. Άλλωστε, τα παιδιά χρειάζονται πραγματικά έναν συνδυασμό και των δύο.

Πηγή: www.imommy.gr

elemesos.com

Τα παιδικά μυθιστορήματα της Πηνελόπης Δέλτα

Γεννημένη το 1874 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, η Πηνελόπη Δέλτα, το τρίτο παιδί του μεγαλέμπορου Εμμανουήλ Μπενάκη, γαλουχήθηκε σε ένα πλούσιο αστικό περιβάλλον που της προσέφερε κάθε ευκαιρία για πνευματική ανέλιξη. Έτσι, αναδείχθηκε σε μία από τις σημαντικότερες γυναικείες μορφές των ελληνικών γραμμάτων. Κατά την περίοδο της εφηβείας της, διδάσκεται στο σπίτι εγκύκλια μαθήματα, ξένες γλώσσες κι ελληνικά, γεγονός που θα στρέψει αργότερα το ενδιαφέρον της στην αναμόρφωση των παιδαγωγικών όρων.

 

Σε ηλικία 21 ετών, μετά από σύσταση του θείου της, αλλά άρνηση δική της, η συγγραφέας παντρεύεται τον Φαναριώτη Στέφανο Δέλτα, ένθερμο δημοτικιστή, μέσω του οποίου έρχεται σε μία πρώτη επαφή με τον κύκλο των εκπροσώπων του δημοτικισμού της περιόδου. Κατά τη διάρκεια του γάμου της, αποκτά τρεις κόρες ενώ παράλληλα αναπτύσσει μία σειρά αλληλογραφίας με τους υποστηρικτές της δημοτικής γλώσσας, η οποία όμως διακόπτεται με την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου.

Με την επιστροφή της στην Αλεξάνδρεια το 1905, γνωρίζει τον τότε υποπρόξενο της Ελλάδας στην περιοχή, Ίωνα Δραγούμη. Είναι γνωστό πως ανάμεσά τους αναπτύχθηκε ένας φλεγόμενος αλλά πλατωνικός έρωτας, που όμως έριξε αυλαία με τη γνωριμία του Δραγούμη με τη Μαρίκα Κοτοπούλη. Άλλωστε, η υπεράσπιση της σχέσης τους θα τους έφερνε αντιμέτωπους με τις κοινωνικές επιταγές της εποχής.

Κατά την πορεία της, εκφράζει τις πολιτικές της ανησυχίες εναποθέτοντας τις ελπίδες της για την πατρίδα στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ταυτόχρονα, παρέχει βοήθεια, διαθέτοντας μεγάλα χρηματικά ποσά για την περίθαλψη των τραυματιών και για την παλιννόστηση και την αποκατάσταση των ελληνικών πληθυσμών της Βουλγαρίας, αλλά και της Μικράς Ασίας. Η είδηση όμως του θανάτου του Βενιζέλου σε συνδυασμό με τη γερμανική εισβολή στην Αθήνα, θα κλονίσει την ήδη ευαίσθητη υγεία της, με συνέπεια το 1941 να καταλήξει έχοντας πάρει δηλητήριο. Ο τάφος της στον κήπο του σπιτιού της χαράζεται από τη λέξη «ΣΙΩΠΗ».

Πέρα από την ισχυρή παρουσία στις πολιτικές εξελίξεις, η Πηνελόπη Δέλτα στο ημερολόγιό της καταγράφει τις αναμνήσεις των παιδικών και νεανικών της χρόνων, που μπορεί να θεωρηθεί ως ένα πρώιμο δείγμα της ενασχόλησής της με την παιδική λογοτεχνία. Εκτός από το ενδιαφέρον της για τη βυζαντινή εποχή που αποτυπώνεται στο έργο της Για την Πατρίδα, στη συνέχεια η λογοτεχνική της παραγωγή απευθύνεται όχι μόνο σε ενήλικες αλλά και σε παιδιά. Μεταξύ των πολύ γνωστών παιδικών μυθιστορημάτων της συμπεριλαμβάνονται το Παραμύθι χωρίς όνομα, ο Μάγκας, ο Τρελαντώνης και Παραμύθια και άλλα.

Συγκεκριμένα, το δεύτερο κατά σειρά μυθιστόρημά της Παραμύθι χωρίς όνομα, αποτελεί ένα αλληγορικό αφήγημα. Η φανταστική ιστορία εξελίσσεται στη «Χώρα των Μοιρολάτρων», όπου ο βασιλιάς Αστόχαστος δεν έχει μεριμνήσει για τη σταθερότητα της πολιτείας του, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί η ανομία. Εν αγνοία του, ο πλούτος του βασιλείου έχει κλαπεί από τον αυλικό περίγυρο. Οι άνθρωποι αδυνατούν να επιβιώσουν, εγκαταλείποντας το κράτος τους, που πλέον συντηρείται με τις οικονομικές παροχές των γειτονικών βασιλείων. Παρ’ όλα αυτά, ο πρίγκιπας Συνετός, απογοητευμένος από τα γεγονότα, μετά από τις νουθεσίες της κυρά-Φρόνησης, αποφασίζει να αναλάβει την αναδιοργάνωση του κράτους. Συγκρούεται με τους αξιωματούχους που επωφελούνταν από την προηγούμενη κατάσταση και τελικά ενώνεται με τον λαό, ώστε να εξοντώσει τους αντιπάλους.

Εμπνευσμένο από το στρατιωτικό κίνημα στο Γουδί, το αφήγημα έρχεται σε άμεση συνάρτηση με την ολιγαρχία, που θεωρείται από τον Πλάτωνα ως φαύλη πολιτεία, επειδή οι κηφήνες χαρακτηρίζονται από απληστία και αδιαφορία για την τιμή της πατρίδας. Υπό αυτό το πρίσμα, το έργο αντανακλά ορισμένα στοιχεία από τον κόσμο των ενηλίκων, που όμως γίνονται κατανοητά στα παιδικά μυαλά μέσα από τα ονόματα των χαρακτήρων που προσδιορίζουν με σαφήνεια τις πράξεις και τον σκοπό του κάθε προσώπου στο παραμύθι. Έτσι, αρετές όπως η αφοσίωση του ηγεμόνα ή η σωφροσύνη ενός αγαθού πολίτη μεταφέρονται ως διδακτικό μήνυμα στους αναγνώστες.

Από την άλλη πλευρά, ο Τρελαντώνης έχει ως σκοπό του να μας θυμίσει την ξεγνοιασιά των παιδικών και εφηβικών χρόνων μέσα από τις σκανταλιές που φαίνονται διασκεδαστικές στα μάτια των άλλων παιδιών, αλλά άξιες τιμωρίας για τον θείο του που τους φιλοξενεί στις καλοκαιρινές διακοπές. Βέβαια, οι επιπλήξεις δεν είναι ικανές να σταθούν εμπόδιο στις αταξίες του. Ο ήρωας μαζί με τα αδέλφια του καταφτάνει στον Πειραιά από την Αλεξάνδρεια, όπου διαμένει με την οικογένειά του, εμφανίζοντας έτσι κάποιες ομοιότητες με τη δημιουργό του.

Όλα τα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα γνώρισαν μοναδική ανταπόκριση στο παιδικό και νεανικό αναγνωστικό κοινό, γεγονός που επιβεβαιώνει το ανεξάντλητο ενδιαφέρον της για τα παιδιά. Πρόκειται για βιβλία ιστορικού χαρακτήρα που μέσα από τη δημιουργική φαντασία μεταμορφώνονται σε συναρπαστικές ιστορίες. Από εκεί και πέρα, την έκδοση του αρχειακού της υλικού στο σύνολό του, επιμελούνταν ως τον θάνατό του, ο εγγονός της Παύλος Ζάννας.

Της Μαρίας Κελεπούρη,
offlinepost.gr

«Το παιδί μου μπήκε στην εφηβεία και άρχισε να απομονώνεται!»

Η ξαφνική αλλαγή και το πέρασμα του παιδιού στην εφηβεία συνοδεύεται από εκρήξεις θυμού, αμφισβήτηση και απομόνωση! Είναι αρκετοί οι γονείς που βλέπουν τα παιδιά τους να κλείνονται στο δωμάτιο τους, να ζουν στο ίδιο σπίτι αλλά να μην βλέπονται. Τι συμβουλεύει η κλινική ψυχολόγος και συνεργάτης του περιοδικού μας;

Η εφηβεία ξεκινάει γύρω στην ηλικία των 12 χρόνων, αφού συνήθως προηγείται η φάση της προ εφηβείας γύρω στην ηλικία των 10 χρονών. Είναι μια πολύ σημαντική αναπτυξιακή περίοδος τόσο για την ψυχοσυναισθηματική εξέλιξη του εφήβου όσο και για την αναζήτηση της ταυτότητας του. Χαρακτηρίζεται από έντονη αναταραχή, αμφισβήτηση, και απομυθοποίηση των γονιών. Είναι φορτισμένη συναισθηματικά με έντονες εναλλαγές στη διάθεση, κριτική προς τους γονείς και αλλαγή ως προς το ποιοι είναι οι σημαντικοί άλλοι στη ζωή του. Οι γονείς χάνουν την πρωτιά και αντικαθίστανται από τους φίλους, οι οποίοι γίνονται πλέον αυτοί που τον καταλαβαίνουν, των οποίων η άποψη μετρά και με τους οποίους θέλουν να περνούν τον χρόνο τους, μοιράζοντας τις απόψεις, τις σκέψεις, τα φλερτ και τα όνειρα τους. Ο έφηβος αμφιταλαντεύεται μεταξύ της επιθυμίας του για αυτονομία και ανεξαρτητοποίηση, και τον φόβο για το άγνωστο και την ανάγκη για όρια.

Σε αυτήν την ηλικία αρχίζουν να κρατούν σε απόσταση τους γονείς, απορρίπτουν τις συμβουλές τους, πιέζουν να σπάσουν τους κανόνες και τα όρια, και δύσκολα δέχονται τις εκδηλώσεις στοργής τους. Η ανάγκη για προσωπικό χώρο γίνεται κάτι το ιερό, και ο χρόνος που περνούν απομονωμένοι αυξάνεται. Η ανάγκη των γονιών να μάθουν λεπτομέρειες για την ζωή του εκλαμβάνεται ως εισβολή με αποτέλεσμα την αντίδραση του.

Δαιτηρήστε γέφυρα επικοινωνίας

1. Καταρχάς χρειάζεται να σεβαστείτε την ανάγκη του για προσωπικό χρόνο και χώρο. Οι βασικές ερωτήσεις για πρακτικά ζητήματα θα παραμείνουν αλλά χρειάζεται να αποδεχτείτε το γεγονός ότι δεν θα ξέρετε με πάσα λεπτομέρεια το τι συμβαίνει στην ζωή του.
2. Αφήστε ανοικτές τις γέφυρές επικοινωνίας με το να είσαστε πρόθυμοι να τον ακούσετε όταν θα το έχει ανάγκη. Αποφύγετε δηλώσεις του τύπου και εγώ τα ίδια πέρασα σαν έφηβος, αρκετές φορές οι έφηβοι έχουν την ανάγκη να διαφέρουν, και να αποστασιοποιηθούν από εσάς. Αντί αυτού δείξετε κατανόηση και προσπαθήστε να τον συμβουλεύσετε αν ο ίδιος το επιθυμεί.
3. Σεβαστείτε τους φίλους και τις επιλογές του. Εννοείται πως αν δείτε κάτι που σας ανησυχεί έχετε καθήκον να το τονίσετε. Ωστόσο προσπαθήστε να γίνει μέσω εποικοδομητικής συζήτησης και όχι μέσω αρνητικής κριτικής για τους φίλους ή τις επιλογές του.
4. Γίνετε το πρότυπο ώστε να καταλάβουν οι έφηβοι ότι μπορεί να έχεις διαφορετική άποψη με τον συνομιλητή σου και εντούτοις να διατηρείται η εκτίμηση και ο σεβασμός που του έχεις.
5. Παραμείνετε σταθεροί στα όσα ζητάτε από τον έφηβο. Είτε είναι συμπεριφορές που επικροτείτε ή αποδοκιμάζετε παρά τις αντιστάσεις και την κριτική τους έχουν ανάγκη για σταθερότητα στους κανόνες και τα όρια. Εννοείται πως ανάλογα με την ηλικία του εφήβου μπορείτε να επιδεικνύετε ευελιξία στα θέλω του φτάνει να μην καταρρίπτονται εντελώς τα όρια και οι κανόνες.
6. Διατηρήστε μια ρουτίνα που θα περνάτε καθημερινά χρόνο μαζί. Είτε αυτή είναι η ώρα του φαγητού, είτε κάποιες δουλειές του σπιτιού είναι σημαντικό να υπάρχουν κάποιες κοινές στιγμές.
7. Προσπαθήστε να δείξετε κατανόηση στις συναισθηματικές μεταπτώσεις του. Αρκετές φορές ίσως να μην είναι ούτε οι ίδιοι να εξηγήσουν το τι ακριβώς τους συμβαίνει. Όποια και να είναι η αντίδραση τους προσπαθήστε να μην παίρνετε προσωπικά τα ξεσπάσματα τους. Εννοείται πως συνεχίζετε να οριοθετείτε την επιθυμητή συμπεριφορά. Προσπαθήστε να θυμάστε ότι η εφηβεία είναι ένα άγνωστο μονοπάτι εξερεύνησης τους εαυτού που χρειάζεται να το περάσουν για να καταλήξουν στην ενηλικίωση και στην διαμόρφωση της ταυτότητας τους.

Με τη συνεργασία της Σοφίας Κότσαπα, Κλινική Ψυχολόγος με BSc στη Ψυχολογία και ΜSc στη ψυχική υγεία παιδιού και οικογένειας και ΜSc στην Κλινική Ψυχολογία.
primetime.com.cy