Αν ξέρατε από τι φτιάχνεται το «φιδάκι» για τα κουνούπια...

... δεν θα το ανάβατε ποτέ.

Το γνωστό σε όλους μας φιδάκι που ανάβουμε το καλοκαίρι στο μπαλκόνι για να απομακρύνει τα ενοχλητικά κουνούπια, παρασκευάζεται από μία αποξηραμένη σκόνη πύρεθρου το οποίο είναι ένα φυσικό υλικό που προέρχεται από ένα είδος χρυσάνθεμου.

Το πύρεθρο μπορεί να προκαλέσει προβλήματα όπως πονοκέφαλο ναυτία, έμετο, ερεθισμό στο δέρμα ή τα μάτια και φλεγμονή.

Σε περίπτωσης κατάποσης, μπορεί να προκαλέσει μούδιασμα της γλώσσας και των χειλιών, σπασμούς, μυική μαρμαρυγή, αναπνευστικά προβλήματα, ακόμη και θάνατο.

Το πύρεθρο είναι φυτό πολυετές ποώδες, μοιάζει με τη μαργαρίτα, 

γίνεται και θάμνος και έχει φύλλα οδοντωτά. 

Από τα άνθη του βγαίνει η δραστική ουσία πυρεθρίνη, 

που είναι ένα φυσικό εντομοκτόνο.

Η πυρεθρίνη έχει χρησιμοποιηθεί από αρχαιοτάτους χρόνους

 για μύγες, κουνούπια και άλλα έντομα.

Στο πύρεθρο βρίσκονται οι πυρεθρίνες. Είναι εκχύλισμα από τις εντομοκτόνες χημικές ουσίες. Έχουν γενικά καρκινογόνα δράση σε ζώα, όταν καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες και σε παρατεταμένη χρονική περίοδο.

Μελέτες που έγιναν έδειξαν ότι ο καπνός που παράγεται από την καύση μιας σπείρας, είναι πολύ επικίνδυνος για την ανθρώπινη υγεία.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ζημιά που προκαλείται στους πνεύμονες από ένα πηνίο κουνουπιών είναι ισοδύναμη με την ζημία που γίνεται από 100 τσιγάρα.

Άλλοι ερευνητές υπολογίζουν ότι ένα φλεγόμενο πηνίο παράγει την ίδια ποσότητα σωματιδίων που παράγουν 75-137 αναμμένα τσιγάρα και εκπέμπει τόση φορμαλδεΰδη όση απελευθερώνεται από 51 τσιγάρα.

Πηγή: hoaxorfact.com 

worldofchemicals.com

stogiatro

από το πρασινούλι
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τη νύχτα του Λαζάρου, ξημερώματα της Κυριακής των Βαϊων...

Τη νύχτα του Λαζάρου, στις 10 του Απρίλη του 1826, 

ξημερώματα της Κυριακής των Βαΐων...

Λένε, πως έτρωγαν άλογα, σκυλιά, γάτες και ποντίκια για να επιβιώσουν.
Λένε, πως οι μάνες έσφαζαν τα μωρά τους, για να μη πέσουν στα χέρια του οχτρού, και μετά αυτοκτονούσαν με το ίδιο ματωμένο μαχαίρι.
Λένε, πως ένας Τούρκος πήγε να σκυλέψει το άψυχο κορμί ενός παιδιού και η μάνα, αφού έβγαλε το μαχαίρι που είχε χώσει πριν λίγο στο στήθος της, τον έσφαξε.
Λένε, πως ο ήχος της έκρηξης από την ανατίναξη ακούστηκε στον Άδη και τάραξε τον Χάρο.
Γιατί ο Χάρος άκουσε την έκρηξη και περίμενε τους Μεσολογγίτες, μα πιότεροι Τούρκοι κατρακύλησαν κάτω εκεί θαρρώ.

Λένε, πως κάποιος πρόδωσε την ΕΞΟΔΟ.
Λένε, πως τη νύχτα του Λαζάρου το Μεσολόγγι ανέστησε την Ελλάδα.
Λένε, πως τα βόλια και οι οβίδες, που χάλασαν οι οχτροί, μπορούσαν να καλύψουν τη γη ολάκερη τρεις φορές, μα πάλι το Μεσολόγγι δεν έπεφτε.

Λένε, πως τις νύχτες οι Μεσολογγίτισες τραγουδούσαν τραγούδια θάρρους για τους άντρες τους.
Λένε, πως οι γενναίοι έβγαιναν από τα τείχη και κορόιδευαν τους απεκεί για να τους εκνευρίσουν.
Λένε, πως ο Βύρωνας αγάπησε τόσο πολύ το Μεσολόγγι που εδώ άφησε την τελευταία του ανάσα. Γιατί εδώ θεώρησε πως είναι η πατρίδα του πλέον.
Λένε, πως μετά την ΕΞΟΔΟ θέριεψε το φιλελληνικό κίνημα.
Λένε, πως από τους 11.000 περίπου Μεσολογγίτες που ήταν μέσα από τα τείχη, οι 3.500 μπορούσαν να πολεμήσουν. Κι όμως...
Λένε, πως κάθε μέρα πέθαιναν 150 από τους δικούς μας.
...................
Η ΕΞΟΔΟΣ του Μεσολογγίου αποτελεί, ίσως, την κορυφαία και την πλέον συγκινητική στιγμή του Αγώνα του Έθνους μας για λευτεριά. Συγκαταλέγεται, δε, στις σημαντικότερες στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας.
Όλα αυτά έγιναν τη νύχτα του Λαζάρου στις 10 του Απρίλη του 1826, ξημερώματα Κυριακής των Βαΐων.
 
Στη μπαρουταποθήκη κάτω από τον προμαχώνα του Μάρκου Μπότσαρη, ο Χρήστος Καψάλης (Έλληνας προύχοντας και πολεμιστής) συγκέντρωσε 400 ψυχές (γυναίκες, παιδιά, ασθενείς και γηραιούς).
Αποφάσισαν να μην παραδοθούν, αλλά να θυσιαστούν. Όλη τη νύχτα έψελναν νεκρικές ακολουθίες.
Ο Καψάλης κρατούσε σφιχτά στο χέρι ένα αναμμένο δαδί όλη νύχτα.
Τα χαράματα, όταν οι Τούρκοι μπήκαν στην Ιερή Πολ, ο Καψάλης αναφώνησε «Μνήσθητι μου Κύριε» και άφησε το δαδί πάνω στα βαρέλια με το μπαρούτι……
 
Πέρασαν στην αιωνιότητα.
Και η πομπή του Σαββάτου, η αναπαράσταση την ανατίναξης και η πομπή της Κυριακής, δεν είναι γιορτές.
Είναι μνημόσυνο.
Ο αγώνας ήταν άνισος.
Ήταν άνισος για τους οχτρούς.
Γιατί εκείνοι ήταν πολύ ''λίγοι'' σε σχέση με εμάς.
Πολύ ''λίγοι''.
Και η ιστορία το έγραψε.
Και ολάκερος ο ντουνιάς το έμαθε.
Και η γης ήπιε το αίμα των νεκρών.
Και οι νεκροί δοξάστηκαν ως Έλληνες.
Γιατί, αν είσαι τέτοιος Έλληνας, είσαι και ήρωας.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μπέρτολτ Μπρεχτ: Εμείς είμαστε η βάρκα! / Bertolt Brecht, Stories of Mr. Keuner

Ο κύριος Κόινερ διέσχιζε μια κοιλάδα, όταν έξαφνα πρόσεξε πως πατούσε στα νερά. 

Και τότε κατάλαβε πως η κοιλάδα του ήταν στην πραγματικότητα ένα θαλάσσιος βραχίονας, και πως πλησίαζε η ώρα της πλημμυρίδας. 

Σταμάτησε, λοιπόν, κοιτάζοντας γύρω του μήπως δει καμιά βάρκα, κι όσο κράτησε η ελπίδα του για τη βάρκα, δεν έκανε βήμα. 

Και καθώς η βάρκα δε φαινόταν πουθενά, εγκατέλειψε την πρώτη ελπίδα, κι άρχισε να ελπίζει πως το νερό δεν θα ανέβαινε άλλο. 

Μα όταν το νερό του έφτασε ως το σαγόνι, εγκατέλειψε κι αυτή την ελπίδα και κολύμπησε. 

Είχε καταλάβει, επιτέλους, πως αυτός ήταν η βάρκα.

Bertolt Brecht, Stories of Mr. Keuner

Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ιστορίες του κυρίου Κόινερ.

πηγή
Εγώ είμαι η βάρκα!
Εσύ είσαι η βάρκα!!
Εμείς είμαστε η βάρκα!!!

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι