Όταν, όσο και όπως πρέπει...

... να μιλάς 

Αυτοί που σωπαίνουν λένε πολύ περισσότερα 

απ’ αυτούς που μιλάνε όλη την ώρα.

Να μιλάς όταν πρέπει. 

Είναι φορές, που η σιωπή, έχει μεγαλύτερη αξία, από ό,τι και αν ήθελες να πεις. 

Είναι φορές, που αν ανοίξεις το στόμα σου, μόνο κακό θα καταλήξεις να κάνεις και ας είναι οι προθέσεις σου καλές.

Να μιλάς όσο πρέπει. 

Να ξέρεις πότε να σταματάς. Να ξέρεις πότε να κάνεις πίσω. 

Τη φλυαρία, κανείς δεν την αντέχει. Συγκεκριμένα πράγματα. Στοχευμένα. 

Όταν δεν υπάρχει μέτρο, τα πράγματα συνήθως, ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο.

Τέλος, να μιλάς όπως πρέπει. 

Να είσαι ευγενικός. Μαλακός. Να μην προσβάλεις. 

Να είσαι χαρούμενος. Χαμογελαστός. 

Να κάνεις τον άλλον άνθρωπο, να αναπαύεται κοντά σου. 

Να νιώθει ελεύθερος όταν μιλά μαζί σου. 

Να μπορεί να είναι ο εαυτός του. 

Να μιλάς και να μοιράζεις καλοσύνη. Παρηγοριά. Ελπίδα. 

Δεν σου κοστίζει τίποτα.

Να μιλάς όταν πρέπει, όσο πρέπει και όπως πρέπει. Δοκίμασέ το… Δεν θα βγεις χαμένος.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πρόσεξε μην πεις ποτέ «Εγώ»

«Εγώ είμαι ο καλύτερος. Εγώ είμαι άγιος. Εγώ είμαι ηθικός. Εγώ είμαι αψεγάδιαστος. Εγώ δεν θα το έκανα ποτέ αυτό, εκείνο, το άλλο το παράλλο. Εγώ όλα τα μπορώ. Εγώ βασίζομαι στις δυνατότητές και τις δυνάμεις μου. Εγώ ξέρω καλά. Εγώ δεν έχω ανάγκη…».

Και ξέρεις…

Υπάρχουνε ακόμα πολλά. Πολλά «Εγώ» που μπορεί να ξεστομίσει κάποιος.

Και είναι το ένα πιο τρομαχτικό από το άλλο.

Πρόσεξε μην πεις ποτέ «Εγώ».

Από ένα «Εγώ», να ξέρεις, ξεκινάνε όλες οι πτώσεις…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
e-psyxologos.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μάθε πρώτα ποιος είσαι... (Μόδα χωρίς αισθητική)

... και έπειτα διακόσμησε τον εαυτό σου αναλόγως 

                                                                                      Επίκτητος

Μόδα και στυλ. Δυο λέξεις αυτοκόλλητες που τελευταία τις συναντάμε καθημερινά στην τηλεόραση (για να μας κάνουν τα νεύρα κρόσια) με την κακογουστιά στο μεγαλείο της. 

Μάθαμε τα outfits, τα mix and mach prints, τα crop top, τα perfecto jacket και ένα σωρό λέξεις που χρησιμοποιούμε λες κι αν πούμε τα sneakers αθλητικά θα μας πάρουν το Lower πίσω.

Μόδα και στυλ που συναντάμε στη δουλειά μας, στις κοινωνικές συναναστροφές και εξόδους και στα lifestyle περιοδικά. Δυο λέξεις άρρηκτα συνδεδεμένες κι όμως στην πραγματικότητα τόσο διαφορετικές. 

Γιατί άλλο μόδα, άλλο στυλ. 

Η μόδα είναι παροδική τάση έκφρασης, είναι εντυπωσιασμός, μπορεί να είναι καλόγουστη ή κακόγουστη αντιγραφή και μίμηση ξένων προτύπων, είναι επίδειξη πλούτου και αυτοπροβολής.

Σε ότι αφορά τα ρούχα αγοράζεται σε μαγαζιά με γκλαμουράτες βιτρίνες, με υπαλλήλους αγενείς και υπερόπτες, με ξυνισμένα μούτρα, που πριν σου πουλήσουν το πανάκριβο εμπόρευμα σε σκανάρουν με ύφος δέκα καρδιναλίων, ενώ σκέπτονται πως μπήκες σε λάθος μαγαζί, που δεν είναι για την τσέπη σου. 

Γυναίκες «ψωνισμένες» (με την καλή έννοια), σνομπ, που έχουν άποψη για τη μόδα χωρίς όμως αισθητική.

Το πώς ντύνεται ο καθένας δεν είναι απλά ένα τυχαίο ή ασήμαντο γεγονός αφού αυτό αντανακλά το χαρακτήρα, την παιδεία και τον συναισθηματικό του κόσμο. Από τον τρόπο που ντύνεται μπορείς να ξεχωρίσεις πόσο φιλάρεσκος είναι (κοινώς νάρκισσος, κοινώς ψώνιο), πόσο υπερόπτης, ταπεινός ή φιλόκαλος. 

Γιατί κομψότητα σημαίνει να είσαι το ίδιο όμορφος εσωτερικά όσο και εξωτερικά.
Μπορεί το look που έχεις υιοθετήσει να έχει αξεπέραστο στυλ, να είσαι tredy ή glam, να είσαι πάντα in fashion, να τρως στο Roof Garden της Grand Bretagne, όπου το γεύμα κοστίζει όσο ο βασικός μισθός στην Ελλάδα, μπορεί να πίνεις Chivas, να κυκλοφορείς με πανάκριβο αυτοκίνητο, όμως αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχεις και στυλ. 

Γιατί το στυλ δεν είναι τέχνη, δεν είναι lifestyle, δεν διδάσκεται και δεν αντιγράφεται. Ή το ‘χεις ή... άστο καλύτερα.

Στυλ δεν είναι απλά ο τρόπος που ντύνεσαι ή κάθεσαι, τα αξεσουάρ, τα έπιπλα του σπιτιού σου, (ειδικά όταν μοιάζει με show room) αλλά κάτι πολύ περισσότερο απ’ αυτά. 

Στυλ δεν είναι το σινιέ συνολάκι πανάκριβης φίρμας με το λογότυπο σε εμφανές σημείο και την αχρεία συμπεριφορά.

Το στυλ δεν φοριέται. Είναι ο τρόπος έκφρασης, ο τρόπος σκέψης, και συμπεριφοράς, που δεν ράβεται σε μεγάλους οίκους haute couture. 

Στυλ είναι η αρμονία των κινήσεων, ο συνδιασμός των χρωμάτων, ο τρόπος να εκπέμπεις ακτινοβολία και αυτοπεποίθηση, να μένεις ο εαυτός σου και να προσαρμόζεις το ρούχο με την προσωπικότητα, την ηλικία και το σώμα σου. 

Αλλιώς φτάνεις στα όρια του γελοίου.

Υπάρχει μια αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στο ντύσιμο και στο χαρακτήρα του ανθρώπου και το στυλ είναι αποτέλεσμα της βαθιάς γνώσης του εαυτού μας, γιατί στυλ όλοι θέλουν να έχουν, πόσοι όμως το πετυχαίνουν χωρίς να χάσουν την δική τους ταυτότητα ή να αλλοιώσουν τη δική τους εικόνα. 

Χωρίς αυτοσεβασμό δεν έχεις αυτοπεποίθηση, χωρίς αυτοπεποίθηση δεν έχεις ταυτότητα, χωρίς ταυτότητα δεν έχεις στυλ. Μπορεί το ντύσιμο να μας προσδιορίζει, αλλά μη ξεχνάμε πως "το ράσο δεν κάνει τον παπά"

Αννίκα

mustikaannas
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι