Εγκαίνια έκθεσης ζωγραφικής στον Πολυχώρο ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Μια αγάπη, επτά χρώματα και ένας λύκος
 
Ζωγραφικά έργα της Μάριας Μπαχά, της Σοφίας Βλαζάκη και του Βασίλη Παπατσαρούχα εμπνευσμένα από τις ιστορίες της Αργυρώς Πιπίνη, του Κώστα Χαραλά και της Χαράς Γιαννακοπούλου.
 
Σας προσκαλούμε στα εγκαίνια την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007 στις 8 το βράδυ.
Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 4 Οκτωβρίου έως τις 3 Νοεμβρίου 2007.
Ανοιχτή για το κοινό: Καθημερινά 9:00-21:00, Σάββατο 9:00-15:00
ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ 118, ΑΘΗΝΑ.

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

Ένα παιχνίδι για τα λόγια και τις ζωγραφιές πριν τυπωθούν στο χαρτί και γίνουν βιβλίο.
Οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ με αφορμή την έκθεση ζωγραφικής
Μία αγάπη, επτά χρώματα και ένας λύκος, στην οποία περιλαμβάνονται ζωγραφικά έργα της Μάριας Μπαχά, της Σοφίας Βλαζάκη και του Βασίλη Παπατσαρούχα εμπνευσμένα από τις ιστορίες της Αργυρώς Πιπίνη, του Κώστα Χαραλά και της Χαράς Γιαννακοπούλου, προσκαλούν παιδιά ηλικίας 4-12 ετών σε πρωτότυπα εργαστήρια δημιουργικής έκφρασης.
 
Όλες οι δραστηριότητες στο πλαίσιο αυτών των εργαστηρίων βασίζονται στο βιβλίο Μία αγάπη, επτά χρώματα και ένας λύκος.
 
Τα εργαστήρια συντονίζουν οι εικονογράφοι Μάρια Μπαχά, Σοφία Βλαζάκη, Βασίλης Παπατσαρούχας και οι συγγραφείς Αργυρώ Πιπίνη και Χαρά Γιαννακοπούλου.
 
Τα εργαστήρια θα πραγματοποιηθούν στον ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, Ιπποκράτους 118, στο κέντρο της Αθήνας, τις παρακάτω μέρες και ώρες:

• Σάββατο, 6 Οκτωβρίου 2007. Για παιδιά 4-9 ετών. Από τις 11 το πρωί έως τη 1 το μεσημέρι. Συντονίζει η Σοφία Βλαζάκη.
• Σάββατο, 13 Οκτωβρίου 2007. Για παιδιά 9-12 ετών. Από τις 11 το πρωί έως τη 1 το μεσημέρι. Συντονίζουν η Μάρια Μπαχά και η Αργυρώ Πιπίνη.
• Σάββατο, 20 Οκτωβρίου 2007. Για παιδιά 9-12 ετών. Από τις 11 το πρωί έως τη 1 το μεσημέρι. Συντονίζουν ο Βασίλης Παπατσαρούχας και η Χαρά Γιαννακοπούλου.

Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής
μπορείτε να καλείτε στο 211 3003500 (εσωτ. 102, 580).

Αγαπητό μου χαμομηλάκι,
ευχαριστώ για την φιλοξενία

Black Forest !! Μμμμμμμμμμμ, η μανούλα έφτιαξε γλυκάκι τέλειοοοοοο!!

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην πετύχει, αφού είναι μια συνταγή του Στέλιου Παρλιάρου

Συστατικά

για το παντεσπάνι:

• 125 γρ. ζάχαρη
• 125 γρ. αλεύρι
• 5 αβγά
• 30 γρ. κακάο

για το σιρόπι:

• 150 γρ. ζάχαρη
• 150 ml νερό
• 60 ml kirsch ή ρούμι

για τη γέμιση:

• 800 ml κρέμα γάλακτος
• 80 γρ. ζάχαρη άχνη
• 300 γρ. κεράσια σε κονσέρβα
• 50 – 80 γρ. μαρμελάδα βατόμουρο ή φράουλα
• αρκετή κουβερτούρα ξυσμένη 

Οδηγίες

1. Χτυπάμε με το μίξερ τα αβγά (μόνο τους κρόκους) μαζί με τη ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν. 
2. Χτυπάμε τα ασπράδια να γίνουν σφιχτή μαρέγκα.
   
3. Κοσκινίζουμε το αλεύρι μαζί με το κακάο και τα ρίχνουμε και αυτά σιγά - σιγά στο μείγμα εναλλάξ με τη μαρέγκα, ενώ ανακατεύουμε απαλά με μια ξύλινη κουτάλα.
   
4. Μόλις τα υλικά μας δέσουν, αδειάζουμε το μείγμα σε ένα στρογγυλό ταψάκι με διάμετρο 20-25 εκατοστά, βουτυρωμένο και αλευρωμένο.
5. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς για 20 - 30 λεπτά.
6. Ετοιμάζουμε το σιρόπι βράζοντας τη ζάχαρη με το νερό και περιμένοντας μέχρι να λιώσει η ζάχαρη.
7. Όταν κρυώσει το σιρόπι, ρίχνουμε μέσα το Kirsch (μπορούμε να το βρούμε στις μεγάλες κάβες) ή το ρούμι . Ανακατεύουμε και είναι έτοιμο
8. Χτυπάμε περίπου για 4 λεπτά την κρέμα γάλακτος (πρέπει να είναι καλά παγωμένη) με την άχνη στο μίξερ μέχρι να γίνει αρκετά σφιχτή σαντιγί
9. Κόβουμε το παντεσπάνι σε 3 ίσους σε πάχος δίσκους. Τοποθέτουμε το ένα κομμάτι από το παντεσπάνι σε μια πιατέλα, το βρέχουμε με με το σιρόπι, μέχρι να ποτίσει καλά και απλώνουμε τη μαρμελάδα σε όλη την επιφάνειά του.
10. Στρώνουμε ομοιόμορφα πάνω από τη μαρμελάδα τα 300 γρ. περίπου από τη σαντιγί που έχουμε φτιάξει και τοποθετούμε από πάνω ομοιόμορφα τα μισά κεράσια στραγγισμένα.
11. Βάζουμε επάνω το δεύτερο κομμάτι από το παντεσπάνι και ακολουθούμε την ίδια διαδικασία με το σιρόπι, τη σαντιγί και τα υπόλοιπα κεράσια (μαρμελάδα δεν βάζουμε άλλη).
12. Το καλύπτουμε από πάνω με το 3ο κομμάτι από το παντεσπάνι, ποτίζουμε με σιρόπι και καλύπτουμε όλη την τούρτα με την υπόλοιπη σαντιγί που έχει μείνει και την ξυσμένη κουβερτούρα. 

Λίγα μυστικά ακόμα

Καλό θα είναι να ετοιμάζουμε το παντεσπάνι μια μέρα νωρίτερα και να το έχουμε στο ψυγείο, για να κοπεί πιο εύκολα.

πηγή

Πόσο αγαπάς τους «γύφτους»; ... Στον καιρό των Τσιγγάνων

Τον αγαπάμε τον γύφτο, αρκεί να είναι σε απόσταση- ας πούμε σε ταινία του Κουστουρίτσα. Στην καθημερινότητά μας, αν τύχει να συνυπάρξουμε με Τσιγγάνους, απλώς τους απεχθανόμαστε. 

Η σκληρή διατύπωση δεν απορρέει από διαίσθηση αλλά από δικαστικές αποφάσεις. 

Η Ελλάδα έχει τις περισσότερες καταδίκες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε βάρος Ρομά: τέσσερις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μία από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων και μία από την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. 

Καταδίκες που πιστοποιούν τη γενικευμένη άποψη: καλοί οι καταυλισμοί, αρκεί να μην είναι στα μούτρα μας. Η νέα έκθεση της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου βάζει θεωρητικό πλαίσιο σε ιστορίες που όλοι έχουμε ακούσει. Και όλοι έχουμε ακούσει κάποια, επειδή οι Τσιγγάνοι δεν είναι λίγοι. Μάλλον έχουν φτάσει τις 250.000 στην Ελλάδα. Εχουν αυξηθεί από τους Αλβανούς και τους (πρώην) Γιουγκοσλάβους, αλλά οι υπολογισμοί γίνονται κατά προσέγγιση.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν μια αληθινή ιστορία για να δούμε πόση σχέση έχει με την έκθεση. Σε δήμο της περιφέρειας φτάνουν μερικές δεκάδες οικογένειες με Ντάτσουν, αντίσκηνα, χαρτόκουτες. Βρίσκουν ένα καλό σημείο κάπως μακριά από τα σπίτια και αραδιάζουν τα συμπράγκαλα. Επειδή είναι χειμώνας, κρυώνουν, οπότε κόβουν κλαδιά από μια ελιά για να ζεσταθούν. Μετά ένα δίμηνο το τοπίο έχει αλλάξει: τα αιωνόβια δέντρα έχουν γίνει καυσόξυλα, τα σκουπίδια είναι βουνό και... χμμμ, δεν υπάρχει τουαλέτα. 

Ο ιδιοκτήτης του ελαιώνα παρακαλάει και απειλεί την Αστυνομία και τις εκλεγμένες Αρχές να παρέμβουν. Του εξηγούν ότι δεν μπορούν να ασκήσουν βία, άνθρωποι είναι κι αυτοί, έχουν παιδιά, και συνεχίζουν με διάφορα άλλα συμπονετικά. Τι καταλάβατε από την αφήγηση; Οτι ο Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης της περιοχής έχει λάβει κονδύλια για την υποδοχή των Τσιγγάνων. Τα χρήματα σκορπίζονται αλλού, αλλά πρέπει να υπάρχει δείγμα της μειονότητας, μην τυχόν έρθει κανένας ελεγκτής από την Ευρώπη.

Για να χτιστούν σπίτια Τσιγγάνων υπάρχουν προγράμματα. Η Ελλάδα απορρόφησε 28,7 εκατ. ευρώ από το 2000 ως το 2005. Τα ποσά είναι ελάχιστα σε σχέση με αυτά που θα μπορούσε να λάβει. Απλώς δεν ζητεί κανείς περισσότερα. Οι αιρετοί δεν θέλουν να μπλέξουν με το «τσιγγαναριό»- θεωρούν ότι η ένταξη των Ρομά στην κοινότητά τους δεν είναι επιθυμητή από τους ντόπιους. 

Κάποιες φορές μπήκαν σε προγράμματα εκ του πονηρού. Στον Νομό Ηλείας ένας βουλευτής του ΠαΣοΚ χάρισε σε άσχετες φτωχές οικογένειες λυόμενα σπίτια που είχαν παραληφθεί από πρόγραμμα ένταξης Τσιγγάνων. Οχι μόνο δεν το απέκρυψε, αλλά το διατυμπάνισε: προφανώς η αρπαγή των κατοικιών από γύφτους βελτίωνε το πολιτικό του προφίλ.

Σε γενικές γραμμές, από τα προγράμματα ένταξης αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη πέραση είναι όσα αφορούν τη μόνιμη στέγαση των Ρομά. 

Η αγορά οικοπέδων και η ανέγερση κτιρίων συχνά είναι προσοδοφόρες για τους εμπλεκομένους. Δεν είναι τυχαίο ότι σε 92 δήμους έχουν εγκριθεί έργα υποδομών 80,54 εκατ. ευρώ (έχουν πληρωθεί 42,20 εκατ. ευρώ). Τις υπηρεσίες (γιατρούς, εκπαίδευση) τις προσπερνούν, άντε να νοικιάσουν κανένα πούλμαν να πηγαινοφέρνει τα τσιγγανάκια στο σχολείο.

Τι μπορεί να φέρει ο χρόνος στους Τσιγγάνους, που λέγαμε, εκείνους που έκαναν κατάληψη στον Ελαιώνα; Στην περίπτωση που όλα πάνε πρίμα, οι Αρχές θα αγοράσουν οικόπεδο και οι ίδιοι θα μπορέσουν να πάρουν στεγαστικό δάνειο- με κρατική εγγύηση. Μέχρι στιγμής έχουν εκταμιευτεί 9.000 δάνεια των 60.000 ευρώ. Παρ΄ ότι δεν γίνεται κανένας έλεγχος για το πού πάνε τα χρήματα, δεχόμαστε ότι συμβάλλουν στην ανέγερση κατοικιών. 

Υπάρχουν κονδύλια για να ανοίξουν δρόμοι ως την κοινότητά τους, να φτάσει το ρεύμα, να υπάρξει αποχέτευση. Να ήταν μόνο αυτά; Ως και παιδικές χαρές σχεδιάζονται. Πολυτελείας. Προσέξτε όμως τη λεπτομέρεια: ο δήμος εξασφαλίζει ένα κομμάτι γης. 

Οχι μέσα στην καρδιά της πόλης, αλλά κάπου εκεί, όπου υπάρχει καθαρός αέρας, να μη βλεπόμαστε και πολύ. (Υπάρχει κάποια πιο ευγενής λέξη από το «γκέτο»;)

Ας μην κοροϊδευόμαστε, η συνύπαρξη είναι δύσκολη. Οσο κι αν αγαπάμε τις τσιγγάνικες μελωδίες στο βιολί, είναι δύσκολο να αποδεχθούμε έναν τρόπο ζωής που μάλλον προσβάλλει τον δυτικό πολιτισμό. Από την άλλη όμως δεν είναι ανάγκη να έχει σπουδάσει κανείς κοινωνιολογία για να καταλάβει ότι οι Τσιγγάνοι, εκείνοι εκεί του Ελαιώνα, αν είχαν καλοριφέρ δεν θα έκαιγαν τα δέντρα, κι αν είχαν WC, δεν θα πήγαιναν στα χωράφια.

Σημ.: η εικονογράφηση του κειμένου έγινε με ευθύνη της Stavrovelonias

Λώρη Κέζα