Ημέρα κατά των ναρκωτικών... Πέντε κουβέντες έξω από τα δόντια, Sub specie aeternitatis

Έτσι είπαν για σήμερα, έτσι...

να έχουμε αυτή τη μέρα, να λέμε, να λέμε, να λέμε...

να θυμόμαστε τα παιδιά μας που στις γωνιές πεθαίνουν....

Έτσι όρισαν, όχι πως μια μέρα θα σώσει κάτι αλλά, από το ολότελα...

Βραδιάζει και τίποτα δεν άκουσα ακόμη, και κατά τα φαινόμενα ούτε που πρόκειται κάτι να ειπωθεί. 

Συνέβησαν άλλα σήμερα, βλέπετε...

Στο μεταξύ, τα παιδιά έρμαια γυρίζουν στους δρόμους, έρμαια και στη ζωή τους.

Επειδή, χωρίς καμιά τύψη ή έστω ντροπή, δίχως Θεό και αξίες τα αφήνουμε, χωρίς κάτι στην ψυχή και την καρδιά τους να τα στηρίζει. 

Και να πει κανείς ότι δεν ξέρουμε;

Να πει κανείς ότι δεν έχουμε υπόβαθρο, ότι δεν έχουμε ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ, άπειρα κείμενα για να δώσουμε ΠΑΙΔΕΙΑ στα παιδιά μας; 

Τελειώνουν το Λύκειο τα παιδιά, πολλά αριστεύουν και συνεχίζουν τις σπουδές τους, αλλά δεν έχουν ιδέα από το κήρυγμα της Αγάπης του Χριστού, από Πλάτωνα, Αριστοτέλη και Τραγικούς, από το ενιαίο πνεύμα όλων των κλασικών. 

Δεν έχουν την παραμικρή ιδέα από τις αληθινές αξίες που μπορούν να τα στηρίξουν. Και έτσι, χωρίς στηρίγματα, πορεύονται....

Και είναι πολύ θλιβερό να βλέπει ο δάσκαλος θολά μάτια μέσα στις τάξεις και, δυστυχώς, βλέπει πολλά...

Γνωρίζουμε, όλοι γνωρίζουμε, αλλά δεν θέλουμε. 

Ξεβολεύει η Παιδεία, μας ξεβολεύει.

Βρήκαμε ένα άρθρο για τα ναρκωτικά, για την ΠΡΟΛΗΨΗ, την προστασία των παιδιών μας.

Παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα και πιστέψτε μας, αξίζει τον κόπο να το μελετήσουμε όλοι μας

Πώς θα προστατεύσουμε τα παιδιά μας από τα ναρκωτικά

του Αθανασίου Β. Αβραμίδη, Καρδιολόγου Καθηγητού Παθολογίας τoυ Πανεπιστημίου Αθηνών

Ναι! Υπάρχει λύση. Και πρωταρχικής μάλιστα σημασίας, είναι η ΠΡΟΛΗΨΗ. Τι είναι όμως η πρόληψη;
Πρόληψη είναι το να προλάβεις ή να προστατεύσεις κάποιον από το να γίνει ευάλωτος ή να θελήσει να γίνει χρήστης.

Επίσης να προλάβεις τον ευάλωτο ή τον επιρρεπή, τον «υψηλού κινδύνου», από του να γίνει χρήστης.

Ή, να προλάβεις κάποιον τοξικομανή από το να γίνει εγκληματίας, είτε για τη δόση, είτε υπό την επίδραση της ουσίας.

Επίσης και το να βοηθήσεις τον αποθεραπευθέντα να επανενταχθεί στην κοινωνία διότι αν αυτό δεν γίνει, ακολουθεί το ξανακύλισμα.

Πρόληψη είναι και το να εμποδίσεις εκείνον ο οποίος ως μεσάζοντας, ως «βαποράκι», προσπαθεί να μυήσει άλλους.

Για να αποδώσει, πάντως η πρόληψη, πρέπει να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τους λόγους και τους παράγοντες οι οποίοι συμβάλλουν στη ροπή και την τροπή, ή προκαλούν την ψυχική διάθεση και τάση των ανθρώπων προς τα ναρκωτικά, ή τους κάνουν ευάλωτους από αυτά. Τέτοια όμως πρόληψη λυπούμαι που θα το πω, ουδέποτε εφαρμόσθηκε. Αυτά βεβαίως είναι μακροπρόθεσμα, και δυσκόλως κατορθωτά. Όμως, ΠΡΕΠΕΙ.

Στο πρόβλημα των ναρκωτικών αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα ο ιατρικός κανόνας: «Κάλλιον το προλαμβάνειν του θεραπεύειν». Διότι «πρέπει να προλάβεις κάποιον από το θάνατο που καραδοκεί με κάθε επόμενη δόση». Η, είναι το τέρμα μιας «μακράς και επώδυνης αυτοκτονίας», μέσα σε απερίγραπτη δυστυχία, με καταρράκωση της ανθρώπινης προσωπικότητας και κάθε αξιοπρέπειας. Όμως, πως;… Το θέμα, επομένως, χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση.

............................................................................

Μελετώντας εκείνους που δεν κινδυνεύουν από τα ναρκωτικά, προκύπτει ότι:

Οι περισσότεροι άνθρωποι, το 80%, δεν παρουσιάζουν καμία τάση, ροπή ή κλίση προς τα ναρκωτικά, δεν τα χρειάζονται… δεν τα έχουν ανάγκη, ούτε ασχολούνται με αυτά. Τους αφήνουν αδιάφορους. Μελετώντας λοιπόν κανείς τους τέτοιους ανθρώπους, βρίσκει ότι:

1. Δεν κινδυνεύουν εκείνοι οι οποίοι έχουν βάλει στη ζωή τους σκοπούς ανώτερους, στόχους υψηλούς (εφικτούς όμως για τις ικανότητές τους) και εργάζονται συνειδητά και με καρδιά για την πραγμάτωσή τους, σέβονται τις ηθικές αξίες, τις παραδόσεις και την οικογένεια, τρέφουν αγάπη προς το συνάνθρωπό τους και συμμετέχουν πρόθυμα σε προσπάθειες για το καλό του διπλανού και για το γενικό καλό, αξιοποιούν δε τον ελεύθερο χρόνο τους για καλύτερη ποιότητα ζωής.
2. Δεν κινδυνεύουν επίσης όσοι, με επιμέλεια και υπομονή εργάζονται για την καλλιέργεια των ικανοτήτων και των προσόντων τους, ώστε να αποκτούν τα εφόδια εκείνα, που θα τους κάνουν ικανούς να κερδίζουν με τις δικές τους δυνάμεις τη ζωή μαθαίνοντας συγχρόνως ότι η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας, στον οποίο δεν πετυχαίνεις πάντα. Κερδίζεις αλλά και χάνεις. Και πρέπει να μαθαίνουν οι νέοι μας και να χάνουν στη ζωή. «Το να χάνεις με τρόπο σωστό και λεβέντικα, είναι προσόν, είναι αρετή»!
3. Δεν κινδυνεύουν όσοι έχουν «πυξίδα» και «μπούσουλα» ζωής, και μπορούν να γεμίζουν θετικά τα «πνευματικά και τα ιδεολογικά κενά» του «σύγχρονου πολιτισμού» μας, υπερνικώντας ή διαλύοντας επιτυχώς και τα διάφορα «αδιέξοδα».

Χρειάζονται βεβαίως ισχυρές δυνάμεις αντιστάσεως. Και, για να είμαστε ρεαλιστές το ελάχιστο που απαιτείται, είναι η φροντίδα για μία εργασία προς εξασφάλιση των στοιχειωδών, ώστε να μπορεί να ζει κανείς χωρίς να τον «τρώει» η ανασφάλεια. Και να μη φτάνει στην απογοήτευση και στην απόγνωση που είναι κακός σύμβουλος. Ιδίως όταν βλέπει γύρω του να υπερισχύει η ευνοιοκρατία και το «ρουσφέτι», ως μία μεγάλη κοινωνική αδικία εις βάρος των ικανών. Αυτά δε ως το «ελάχιστο»!

............................................................................................

Οι προϋποθέσεις γι’ αυτούς οι οποίοι δεν κινδυνεύουν

............................................................................................

Συμπεράσματα

Από αυτά προκύπτει άμεση η ανάγκη, να σκύψουμε όλοι στο πρόβλημα με αίσθημα ευθύνης και επίγνωση της σοβαρότητας της καταστάσεως. Και να κηρυχθεί, επί τέλους, το πρόβλημα των ναρκωτικών ως μείζον ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, μεταξύ μάλιστα εκείνων ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ. Και να συστρατευθούν οι πλέον κατάλληλοι και ανεξάρτητα από τις οποιεσδήποτε πολιτικές τους τοποθετήσεις, οι οποίοι, αιρόμενοι στο Πνεύμα Εθνικής Επιταγής, προς εκπλήρωση χρέους προς την Πατρίδα, θα εργασθούν για τη σωτηρία του Έθνους από τη μάστιγα των ναρκωτικών.

Και όχι μόνον αυτά, αλλά:

• -Να κινητοποιηθούμε και να δραστηριοποιηθούμε όλοι μας, με σύνεση και συνέπεια.
• -Να κινητοποιήσουμε και να ζητήσουμε δεσμεύσεις από τους πολιτικούς. Όχι μόνο «λόγια» σε προεκλογικά «μπαλκόνια» για τα ναρκωτικά.
• -Να ενθαρρύνουμε πρωτοβουλίες.
• -Να συσπειρωθούμε κατά συνοικίες, ενορίες και γειτονιές.
• -Να οργανώσουμε ομάδες εγρηγόρσεως και αυτοπροστασίας (Σχολεία, κ.α.).
• -Να αναπροσαρμοσθεί η «ενημέρωση», αναλόγως των ειδικών αναγκών σε κάθε μέρος, τόπο και ομάδα ανθρώπων.
• -Να οργανωθεί και αξιοποιηθεί εποικοδομητικώς ο ελεύθερος χρόνος των νέων. Να συστηματοποιηθεί η προσπάθεια για την αγωγή και προαγωγή της υγείας.
• -Να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικώς και τα αίτια για την επιρρέπεια προς τα ναρκωτικά.
• -Να αναδιαρθρωθεί η εκπαίδευση, ώστε να γίνει περισσότερο παιδαγωγική προς διαμόρφωση χαρακτήρων και ανθρώπων με υπευθυνότητα στη ζωή και με «χρηστά ήθη».
• -Να χαραχθεί Εθνική Πολιτική Πρόληψης, για την οποία χρειάζεται νομοθετικό πλαίσιο εναρμονισμένο στη συγκεκριμένη Ελληνική πραγματικότητα.

Και ενώ θα τα κάνουμε όλα αυτά, θα ζητούμε –όσοι τέλος πάντων επί πλέον και πιστεύουν – τη βοήθεια και τη Χάρη του Θεού, «την τα ασθενή θεραπεύουσαν και τα ελλείποντα αναπληρούσαν» (Ιακ. κεφ. 5, στ. 16).

Πρόκειται δηλαδή για έναν ολομέτωπο αγώνα, στον οποίο χρειάζεται η αξιοποίηση κάθε όπλου που διαθέτει η πολεμική φαρέτρα. Στον πολυμέτωπο δε αυτόν αγώνα, ο πνευματικός οπλισμός … «προς πάντα ωφέλιμος εστιν» (Τιμ. Α’, κεφ.4, στ. 8).

Είναι δε βέβαιον ότι, θα φυσούσε ένας καινούργιος αέρας ευνοϊκότερος και στις προσπάθειες για τα ναρκωτικά, εάν, όπως όλα τα προβλήματα, τα βλέπαμε και αυτά, με βάση εκείνο που είπε και ο φιλόσοφος Σπινόζα: SUB SPECIE AETERNITATIS, δηλαδή «υπό το πρίσμα της αιωνιότητος». Διότι τότε, θα ευλογεί και ο Θεός…!

hamomilaki

Το Όραμα γίνεται πράξη

26 Ιουνίου 2009: Παγκόσμια ημέρα Κατά των ναρκωτικών και κανείς, μα κανείς φορέας, ούτε κρατικός, ούτε ιδιωτικός δεν αναφέρθηκε στη μάστιγα των αιώνων.

Κανένας δημοσιογράφος, κανένα κανάλι, και φυσικά καμιά πολιτεία, κανένα υπουργείο.

Κανένας, εντελώς κανένας.

Τα παιδιά μας πεθαίνουν και κανένας δεν δίνει σημασία.

Πέρυσι, την ίδια μέρα, το Χαμομηλάκι έστελνε ανοιχτή επιστολή στον Αρχιεπίσκοπο:

Ανοικτή επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο

Η επιστολή εστάλη ταχυδρομικά σε όλες τις επισκοπές της χώρας μας, σε όλες.

Απάντησε μόνο ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος, όχι οι υπηρεσίες του, αλλά ο ίδιος και μεταξύ άλλων έλεγε: «Το εγχείρημα βεβαίως για Ίδρυση Κέντρου Απεξάρτησης δεν είναι απλό, ούτε φυσικά εξαντλείται στα ευχολόγια μα και ούτε είναι μόνο θέμα της διοικήσεως της Εκκλησίας. Ίδωμεν».

Φέτος, ένα χρόνο μετά, ήσυχα, αθόρυβα, σεμνά επισκέφθηκε το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων και ... παρακαλούμε διαβάστε:

Ο Αρχιεπίσκοπος στο Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων

To Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων επισκέφθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών.

Ο προκαθήμενος της Εκκλησίας είχε την ευκαιρία να συναντηθεί και να συζητήσει με μέλη του Κέντρου, τους γονείς τους και το προσωπικό του προγράμματος τις ανάγκες που υπάρχουν στον τομέα αντιμετώπισης των ναρκωτικών.

Ο Αρχιεπίσκοπος, που γευμάτισε το μεσημέρι μαζί με τα παιδιά στο Κέντρο, ανακοίνωσε ότι η Εκκλησία θα παραχωρήσει στο Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) οικόπεδο στην Αθήνα και θα καλύψει τα έξοδα για την ανέγερση θεραπευτικού προγράμματος διαμονής εφήβων.

Το πρόγραμμα θα παρέχει τη δυνατότητα απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης σε εφήβους που δεν διαθέτουν οικογενειακή υποστήριξη, βρίσκονται στο δρόμο, προέρχονται από την επαρχία ή έχουν αποφυλακιστεί, καλύπτοντας μια χρόνια και ζωτική ανάγκη στον τομέα αυτό.

Τέλος ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος συζήτησε με τους εκπροσώπους του Κέντρου τρόπους περαιτέρω συνεργασίας, με στόχο τόσο την παραπομπή προς τα Συμβουλευτικά Κέντρα του ΚΕΘΕΑ των χρηστών που απευθύνονται στις ενορίες όσο και την υποστήριξη της κοινωνικής επανένταξης των ατόμων που απεξαρτώνται.

ΑΠΕ - Romfea.gr 26.06.09

---

Ενάμιση χρόνο μετά την εκλογή του (7 Φεβ. 2008), με το σύνολο της Εκκλησίας αρνητικά διακείμενο απέναντί του για της επιλογές του και μια πολιτεία αδιάφορη για τις όποιες επιλογές και πρωτοβουλίες του, όσον αφορά τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, ο Ιερώνυμος κάνει διακριτικά το Όραμα, πράξη.

26 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Στήριξης των Θυμάτων Βασανιστηρίων

Τα θύματα βασανισμού συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται καθημερινά ανά τον κόσμο.

Τα Ηνωμένα Έθνη θέσπισαν την 26η Ιουνίου ως την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Βασανιστηρίων, προκειμένου να τονίσουν την σημασία των δικαιωμάτων της προσωπικής αξιοπρέπειας και ασφάλειας όλων των ανθρώπων του κόσμου, όπως αυτή κατοχυρώνεται από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τα θύματα βασανισμού, ωστόσο, συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται καθημερινά ανά τον κόσμο.

Σήμερα είναι μια ωραία μέρα για να μιλήσεις για τη δουλειά σου, να παραπονεθείς γι’ αυτή ή να υπερηφανευτείς, να επισκεφτείς τον τόπο λατρείας σου ή να συναντήσεις ανθρώπους με τις ίδιες ή διαφορετικές πνευματικές, ιδεολογικές και πολιτικές πεποιθήσεις. 

Να λάβεις μέρος σε μια διαμαρτυρία ή να στηρίξεις οικονομικά ή με άλλο τρόπο που δράση που σε εκφράζει, να συναντηθείς με ομόφυλους ή ετερόφυλους, ομοφυλόφιλους ή ετεροφυλόφιλους συνανθρώπους.

Είναι μια ωραία μέρα για κάτι τέτοιο γιατί, αφού μπορείς να διαβάζεις αυτό το κείμενο από πιθανόν μια θέση ασφαλείας και άνεσης, μετά δεν θα υποστείς ξυλοδαρμό, ηλεκτροσόκ, κάψιμο, ακρωτηριασμό, σωματικό ή ψυχολογικό βιασμό, πνιγμό ή εκφοβισμό. 

Δεν θα στερηθείς την τροφή, το νερό, την ελευθερία σου όντας απομονωμένος για ημέρες, μήνες ή χρόνια, ουρώντας στην γωνία του κελιού σου. Δεν θα βασανιστείς μέχρι να δώσεις το όνομα κάποιου οικείου σου ούτε και θα δεις την οικογένεια σου να βασανίζεται ή να δολοφονείται.

Υπάρχουν αμέτρητοι άνθρωποι στον κόσμο που έχουν υποστεί ασύλληπτο πόνο και δεινά εξαιτίας των αξιών τους, των πεποιθήσεών τους, της θρησκείας, του επαγγέλματος, του φύλου, του τρόπου ζωής τους και άλλων λόγων που τα καθεστώτα των χωρών τους θεωρούν απειλητικά προς αυτά. Ο κάθε άνθρωπος που συναντάμε θα μπορούσε να έχει υπάρξει θύμα βασανιστηρίων, από τον ταξιτζή που μας πήγε σήμερα στη δουλειά, την οικιακή βοηθό, τον συνάδελφο στο διπλανό γραφείο μέχρι το κορίτσι που μας έφερε τον καφέ. Μπορεί να βίωσαν αυτή την εμπειρία πρόσφατα ή πριν από χρόνια, αλλά εμείς αγνοούμε την ιστορία τους.

Είναι ανάγκη να καταλάβουμε όμως τι υπέστησαν αυτοί οι άνθρωποι και το κουράγιο και τη δύναμη που επέδειξαν προκειμένου να επιβιώσουν. Τα θύματα βασανισμού μπορεί να υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους και να αφήσουν πίσω οικογένεια και φίλους, προκειμένου να βρεθούν ξένοι – και συνήθως ανεπιθύμητοι – σε μια άλλη χώρα όπου για χρόνια θα περιμένουν την παροχή ασύλου.

Τα θύματα βασανιστηρίων μπορεί να πάσχουν από μετατραυματικό στρες, να έχουν χρόνιους πόνους, κατάθλιψη, να υποφέρουν από κρίσεις πανικού και να νιώθουν απομονωμένοι. Η εμπιστοσύνη προς τους συνανθρώπους μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολη πλέον, έως και ανέφικτη.

Αλλά οι επιζήσαντες των βασανιστηρίων αξίζουν βαθύ σεβασμό για το κουράγιο και τη δύναμή τους, τη συμπαράσταση, κατανόηση και τις προσπάθειές μας για την παύση των βασανιστηρίων από όλες τις κυβερνήσεις, σε όλο τον κόσμο. Προς τιμήν όλων αυτών που βασανίστηκαν, για ελευθερίες που εμείς θεωρούμε δεδομένες, σήμερα θα έπρεπε να αναλογιστούμε τι σημαίνει στ’ αλήθεια το να έχει κανείς πραγματικό θάρρος.
Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, δια στόματος της Navi Pillay, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Στήριξης των Θυμάτων Βασανισμού κάλεσε σήμερα τους ηγέτες όλων των χωρών του κόσμου να στείλουν σαφές και ισχυρό μήνυμα ότι «τα βασανιστήρια δεν θα γίνουν πλέον ανεκτά, και ότι αυτοί που τα εφαρμόζουν διαπράττουν ένα σοβαρότατο έγκλημα».

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε χθες η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ χθες, αναφέρεται ότι η απαγόρευση των βασανισμών είναι η πλέον απόλυτη που εντοπίζεται στο διεθνές δίκαιο, προσθέτοντας ότι «κανείς δεν πρέπει να γλιτώνει από τις συνέπειες της παραβίασης της».
Από την υιοθέτηση της Σύμβασης Κατά των Βασανιστηρίων, το 1984, συνολικά 146 χώρες την έχουν επικυρώσει. «Αυτό είναι εντυπωσιακό σε σχέση με πολλές άλλες συνθήκες, αλλά καθόλου εντυπωσιακό δεδομένου του απάνθρωπου των πρακτικών που απαγορεύει η Σύμβαση. Καλούμε περισσότερες χώρες να επικυρώσουν τη Σύμβαση και το Προαιρετικό Πρωτόκολλό της, και καλούμε όσες το έχουν ήδη κάνει να διασφαλίσουν ότι εφαρμόζουν στο ακέραιο τα όσα περιέχει», καθώς όπως επισήμανε η Αρμοστής, πολλές χώρες που έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση συνεχίζουν να εφαρμόζουν πρακτικές βασανιστηρίων, με κάποιες σε καθημερινή βάση.

Η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 είχε συντριπτικές συνέπειες στον αγώνα κατά των βασανιστηρίων, δήλωσε η κ. Pillay, καθώς χώρες που πριν φρόντιζαν να αποφεύγουν την εφαρμογή βασανιστηρίων, μετά την 11η Σεπτεμβρίου έγιναν λιγότερο επιμελείς ως προς τα όσα ορίζει η Σύμβαση, ενώ το Γκουαντάναμο και έγιναν σύμβολα αυτής της επιστροφής στις απάνθρωπες πρακτικές βασανισμών, με νέους όρους, όπως ο εικονικός πνιγμός να εισέρχονται στο δημόσιο λόγο.

ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

• H Human Rights Watch καταγγέλλει βασανιστήρια στην Αγκόλα
• Κακοποίηση μεταναστών στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας
• Οι φωτογραφίες που ο Ομπάμα δεν θέλει να δούμε
• Εκατοντάδες βασανισμοί κρατουμένων στο Ιράκ το 2008
• Αρνείται η CIA ότι παραπλάνησε το Κογκρέσο για τα βασανιστήρια
• Οπτικοποιώντας τα βασανιστήρια με Lego
• Έρευνα στις ΗΠΑ για υπομνήματα που εξουσιοδοτούσαν βασανιστήρια
• Μυστικό κέντρο ανακρίσεων στο Ισραήλ καταγγέλλει ο ΟΗΕ
• Παγκόσμια Ημέρα εναντίον της Κρατικής Τρομοκρατίας

Πηγές: The New York Times, The Phnom Penh Post, The Baltimore Sun, MyRepublica.com

Ομάδα TVXS