Γεωργία Καραγκούνη: Η γιαγιά στην Αθήνα που φιλοξενεί πρόσφυγες...

Γεννήθηκε στη Γερμανία επί Χίτλερ - Μεγάλωσε σε οικογένεια που φρόντιζε τους ανθρώπους να γλιτώσουν από τα κρεματόρια - Σήμερα σε ηλικία 80 ετών φιλοξενεί πρόσφυγες στο σπίτι της στην Αθήνα!

πλατεία Βικτορίας την 25/02/2016

Η Γεωργία Καραγκούνη διηγείται την ιστορία της και στέλνει ετούτες τις δραματικές ώρες για τους χιλιάδες πρόσφυγες στην Ελλάδα, ένα πολύτιμο μήνυμα. Πως μπροστά στην ψυχή των ανθρώπων, καμία κυβέρνηση και κανένα καθεστώς, δεν στάθηκαν ικανά να υψώσουν ανάστημα...

Η Γεωργία Καραγκούνη έχει ελληνικό όνομα.Γεννήθηκε στη Γερμανία το 1936 όταν ο Αδόλφος Χίτλερ και η ναζιστική του αγχόνη, έκαναν κουμάντο. Θυμάται ακόμη την αγωνία της οικογένειάς της να γλιτώσει ανθρώπους από τα κρεματόρια. Να τους κρύψει για να τους φροντίσει. Θυμάται ακόμη τον εαυτό της να αρρωσταίνει βαριά από την πείνα - «πληρωμή» στην «απειθαρχία» απέναντι στους Ναζί.

«Δεν ήμουν κουτό παιδί. Κατάλαβα αμέσως. Ντράπηκα τόσο για την χώρα μου. Ο Χίτλερ έκανε φοβερά πράγματα. Ήταν διάβολος. Μπροστά του ο Στάλιν ήταν άγγελος! Από τότε συνεχίζω να κάνω ότι κάνω και τώρα: να βοηθάω ανθρώπους», μας περιγράφει.

Από το 1967 ζει μόνιμα στην χώρα μας. Αγάπησε, παντρεύτηκε και ακόμη ζει με τον αγαπημένο της σύζυγο ο οποίος πια είναι «συνταξιούχος καθηγητής του Πανεπιστημίου», όπως μας περιγράφει.

Καθολική, Χριστιανή Ορθόδοξη. Από Γερμανίδα έγινε Ελληνίδα και τα τελευταία χρόνια φροντίζει πρόσφυγες.

Έχει και έναν πολύ αγαπημένο... «γιο», όπως τον νιώθει και τον αποκαλεί. Ένα προσφυγόπουλο από το Αφγανιστάν που πριν από μερικά χρόνια φρόντισε στην Ελλάδα. Τότε που ο νεαρός ήταν κυνηγημένος από τους Ταλιμπάν και έφυγε για να γλιτώσει τον θάνατο, εκείνη τον συνάντησε στην πλατεία Βικτωρίας και τον πήγε στο σπίτι της. Τον φρόντισε σα να είναι το δικό της παιδί...

Όταν η κατάσταση εξομαλύνθηκε για τον νεαρό πρόσφυγα από το Αφγανιστάν, εκείνος επέστρεψε πίσω. Αλλά πότε του δεν ξέχασε την Ελληνίδα γιατρό, την Ελληνίδα «μάνα», όπως αποκαλεί την Γεωργία Καραγκούνη. Έχει πάει τέσσερις φορές να τον δει. Εκκρεμεί, όπως μας λέει η ίδια, μία ακόμη. Ο «γιος» της, την περιμένει...

«Ο θείος του ήταν στους Ταλιμπάν», η 80χρονη γυναίκα η οποία πριν από λίγες ώρες, πήγε πάλι στην πλατεία Βικτωρίας προκειμένου να προσφέρει βοήθεια σε πρόσφυγες.

Μέχρι τα 68 της αυτή η εκπληκτική γυναίκα, εργάζονταν στο ΙΚΑ του Νέου Ψυχικού. Τότε η ελληνική πολιτεία αποφάνθηκε πως έπρεπε να την «στείλει» στη σύνταξη. Δεν μπορούσε πια να συνταγογραφεί φάρμακα.

«Δεν κάνω κάτι παραπάνω από αυτό που μπορώ να κάνω! Έχω αυτό το δωμάτιο. Μπορώ να το δίνω αυτό το δωμάτιο!» μας λέει.

Έλα, όμως, που η ψυχή αυτής της γιαγιάς είναι ικανή να καβαλικεύσει και την πλέον... αλαζονική νιότη!

«Εγώ ουδέποτε ήμουν άνθρωπος με πολλά λόγια. Μου άρεσαν οι πράξεις. Αλλιώς δεν θα γινόμουν και γιατρός...»

Όταν, λοιπόν, συνταξιοδοτήθηκε, συνέχισε να παρέχει γνώσεις - φροντίδα και εμπειρία σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη, πότε μόνη της και πότε μέσω ανθρωπιστικών οργανώσεων.

Κι όταν τα χρόνια πέρασαν και η κατάσταση στην Ελλάδα άρχισε να σκληραίνει με πρόσφυγες και μετανάστες, τόσο πιο πολύ εκείνη δούλευε στο πλευρό των ανθρώπων.

«Τώρα, έχω τρεις Αφγανούς πρόσφυγες στο δωμάτιο» μας λέει.

Της Γεωργίας Λινάρδου
Φωτογραφίες: Λευτέρης Παρτσάλης
newsbomb

Πώς Θα Γίνω Καλός Γονιός Αν Δεν Έχω Πάρει Αγάπη Σαν Παιδί;

Για να μεγαλώσει καλά ένα παιδί χρειάζεται αγάπη. Μπόλικη αγάπη, χωρίς τσιγκουνιές, χωρίς όρους. Το παιδί χρειάζεται αγάπη χωρίς όρους (όμως χρειάζεται όρια στη συμπεριφορά του, και αυτό είναι ένα άλλο θέμα).

Τι είναι η αγάπη άνευ όρων; 

Είναι όταν ο γονιός αγαπάει το παιδί του χωρίς όρους, το αγαπάει και το αποδέχεται γι’ αυτό που είναι και όχι γι’ αυτό που κάνει. Πολλοί γονείς όμως, όταν οι ίδιοι ήταν παιδιά, για διάφορους λόγους, δεν έλαβαν από τους γονείς τους άνευ όρων αγάπη: είτε επειδή οι γονείς των σημερινών γονιών είχαν τα δικά τους προβλήματα, είχαν ελλιπή πληροφόρηση, πολύ αυστηρό στυλ ανατροφής παιδιών, είτε επειδή οι γονείς απαιτούσαν από τους σημερινούς γονείς όταν αυτοί ήταν παιδιά να είναι άριστοι, να έχουν την καλύτερη διαγωγή, να έχουν μεγάλες υπευθυνότητες, κλπ κλπ. Έτσι, υπάρχουν πολλοί γονείς σήμερα που αισθάνονται ότι καλούνται να τελέσουν ένα τεράστιο έργο: να αναθρέψουν τα παιδιά τους με πολλή αγάπη, ενώ οι ίδιοι δεν την έχουν πάρει από τους δικούς τους γονείς.

Γίνεται όμως αυτό, όταν ο γονιός δεν έχει λάβει ο ίδιος άνευ όρων αγάπη, ή έχει δεχτεί λίγη αγάπη από τους δικούς του γονείς, να αναθρέψει τα δικά του παιδιά με άνευ όρων αγάπη;

Η απάντηση είναι ΝΑΙ! Πώς; Μα, με το να αγαπάει ο ίδιος ο γονιός τον εαυτό του χωρίς όρους. Τι σημαίνει όμως αυτό πρακτικά;

Ο γονιός χρειάζεται να αποδεχτεί ολοκληρωτικά τον ίδιο του τον εαυτό. 

Η αγάπη χωρίς όρους που προσφέρει ένας ενήλικας, ο γονιός, στον εαυτό του, είναι η βαθιά, ολική, αποδοχή του εαυτού του έτσι όπως είναι, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του, με τις «ατέλειες» του. Ο γονιός προσφέρει άνευ όρων αγάπη στον εαυτό του όταν αποφασίζει να λάβει στήριξη και ενθάρρυνση είτε από τον συγγενικό και φιλικό του κύκλο είτε από έναν επαγγελματία προκειμένου να συνεχίσει να κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.

Ο γονιός χρειάζεται να σκεφτεί την αγάπη ως πράξη, όχι σκέτα ως συναίσθημα. 

Τι κάνουμε για να αγαπάμε το παιδί μας; Πώς το δείχνουμε; Τι χρειάζεται το παιδί για να καταλάβει ότι το αγαπάμε; Αναρωτηθείτε, «τι μπορώ να κάνω για το παιδί μου για να του δείξω την αγάπη μου αυτή τη στιγμή; Ποια είναι η εντονότερη χειρονομία αγάπης;» και κάντε την!

Ο γονιός χρειάζεται να θυμάται ότι αγάπη δε σημαίνει να τα έχει όλα το παιδί και να γίνεται αποκλειστικά το δικό του. 

 Μέρος της αγάπης είναι να προστατεύει κανείς το παιδί του από κακοτοπιές αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό. Αγάπη δε σημαίνει αγοράζω όποιο υλικό αγαθό μπορώ προκειμένου να κάνω ευτυχισμένο το παιδί μου και να του δείξω ότι το αγαπώ. Αντίστοιχα, αγάπη δε σημαίνει ότι αφήνω το παιδί να κάνει ότι θέλει χωρίς όρους και όρια.

Ο γονιός χρειάζεται να μάθει να συγχωρεί. 

 Για να ξεπεράσετε αρνητικά συναισθήματα, πληγές και δυσκολίες του παρελθόντος ένας τρόπος είναι να μάθετε να συγχωρείτε. Επίσης χρειάζεται να συγχωρείτε το παιδί σας για τις φορές που φέρθηκε ακριβώς σαν παιδί και έκανε λάθη ή είχε άσχημη συμπεριφορά. Πρέπει όμως να μάθετε να συγχωρείτε και τον εαυτό σας για τις αποτυχίες και τις ατέλειές σας και να μάθετε να του αναγνωρίζετε ό,τι κάνει σωστά και τις καλές προσπάθειες

borogr