Εδώ κι ένα χρόνο μπήκα στην κουζίνα μου
και ανακάλυψα μισή ντουζίνα έφηβους να κάθονται εκεί, ο καθένας απολύτως
βυθισμένος σιωπηλά στην προσωπική του οθόνη. Τότε συνειδητοποίησα πως πήγαιναν μήνες από τότε που είχα δει έφηβο χωρίς υπολογιστή ή κινητό τηλέφωνο στο χέρι.
«Τα πορνό είναι φανταστικά και τζάμπα, αλλά καταστρέφουν σε όλους μας την ικανότητα να αγαπήσουμε», μου δήλωσε στενοχωρημένο ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι. |
Αποφάσισα αυτοστιγμεί να γυρίσω ένα ντοκιμαντέρ για το ζήτημα αυτό. Έτσι ξεκίνησε ένα ετήσιο ταξίδι που με
οδήγησε από τις οπτικές ίνες στους υπονόμους του Λονδίνου ως το να
ξοδεύω ατέλειωτες άχρηστες ώρες σε υπνοδωμάτια εφήβων αγοριών που
έβλεπαν πορνό.
Σχεδόν όλα τα κορίτσια με τα οποία συναντήθηκα μου μίλησαν για κοινωνική πίεση· για τις απαιτήσεις να είσαι πάντοτε σε σύνδεση· για τα προβλήματα του «unfriending» ·για το ότι βρίσκεσαι στο οπτικό πεδίο ανθρώπων που μόλις συνάντησες· και για τον απόλυτο τρόμο να κοιτάς πώς σε παρατάνε -πράγμα πολύ πιεστικότερο από αυτό που ένα κορίτσι περιέγραψε ως «εμμονή των γονιών με τα καμάκια και την πορνογραφία».
Αυτό που με εξέπληξε ήταν η οργή των εφήβων που νιώθουν παραμελημένοι από τους γονείς τους που είναι επίσης απορροφημένοι από ηλεκτρονικές συσκευές.
Ακόμα πιο σοκαριστικό ήταν η
συνειδητοποίηση πως υφίσταται μια ολόκληρη βιομηχανία που συστηματικά
προωθεί τους νέους στον αστραφτερό και απατηλό της κόσμο, χωρίς να
δείχνει να νοιάζεται για τις παράπλευρες απώλειες. Όπως λέει ο Λιούις Βον Αν (Luis Von Ahn), ο εφευρέτηςτου «Captcha» και του «reCaptcha» (του
λαμπρού -αν και εκνευριστικού- συστήματος ασφαλείας που σου ζητάει να
πληκτρολογήσεις γράμματα σε ένα κουτί για να αποδείξεις πως είσαι
ανθρώπινο ον), «όλοι όσοι φτιάχνουν στο διαδίκτυο κάτι για
επαγγελματικούς λόγους επανεξετάζουν διαρκώς τους ιστοτόπους τους ώστε
οι επισκέπτες τους να τους ξαναεπισκεφθούν». Παραδέχεται ανοικτά πως η βιομηχανία αυτή γνωρίζει πώς να δημιουργεί εξάρτηση, αλλά θέλει να πιστεύει πως κατά κανόνα οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτή είναι καλοί κι έχουν χρηστές αξίες. Δεν είμαι τόσοβέβαιη.
Οι συσκευές που χρησιμοποιούν τα παιδιά
μας παραδίδονται εκ κατασκευής με κάθε είδους ακουστικά και
ηχητικά εξαρτήματα και δονήσεις για να είναι έτοιμες προς λειτουργία.
Κάθε
νέα «εφαρμογή», ιστοσελίδα, τουιτ, και μήνυμα προσθέτει άλλο ένα
επίπεδο παρείσφρησης στην προσωπική τους σφαίρα, και κάθε παρείσφρηση
είναι κυνικά σχεδιασμένη να απαντηθεί, με την κάθε απάντηση να
δημιουργεί την επιθυμία για μια ακόμα παρείσφρηση.
Το να ζητάς από έναν νέο να κλείσει το «Xbox» του ή να σταματήσει να κοιτάει το κινητό του, είναι σαν να ζητάς από έναν αλκοολικό να παρατήσει το ποτό του. Πίσω
από τα χαρούμενα χρώματα και τα χαϊδευτικά ονόματα που αποτελούν την
επιτομή των εταιρειών του διαδικτύου, κρύβεται ένας κόσμος που είναι
αμείλικτα εμπορικός. Κάθε αλληλεπίδραση σημαίνει δεδομένα -δεδομένα που κοστίζουν μια περιουσία. Τα
παιδιά μας χειραγωγούνται ώστε να μετατραπούν σε ιδεώδεις καταναλωτές
και παραδέχονται ...