H ζωή με το σύνδρομο Άσπεργκερ

Στο ντοκιμαντέρ «The boy inside» η βραβευμένη Καναδή δημιουργός Μαριάν Κάπλαν στρέφει την κάμερα στην οικογένειά της.  Μια συγκινητική, προσωπική ιστορία για τον 12χρονο γιο της, Άνταμ, ο οποίος πάσχει από το σύνδρομο Άσπεργκερ. 
.
Καθώς μπαίνει στην εφηβεία, ο Άνταμ πασχίζει να βρει τη θέση του ανάμεσα στους συμμαθητές του, αλλά και τις ισορροπίες στην οικογένεια, μέσα την ταραγμένη σχέση με τη μητέρα του, τον πατέρα και την μεγαλύτερη αδερφή του.  
Ένα σπάνιο σε βάθος πορτρέτο για το σύνδρομο Άσπεργκερ, εκ των έσω, ιδωμένο τόσο από την πλευρά του πάσχοντος, όσο και της οικογένειάς του.

Στην μελέτη  Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών που ακολουθεί παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου και η σχέση του με το στρες  από  την προσχολική ζωή ως την ενηλικίωση.

Από την επιστημονική ομάδα του Γεώργιου Χρούσου,

Καθηγητή Παιδιατρικής – Ενδοκρινολογίας και Διευθυντής Α’ Παιδιατρικής Κλινικής, Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

“Το Σύνδρομο  Άσπεργκερ  εντάσσεται στη γενική κατηγορία των Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών . Χαρακτηρίζεται από  ελλείμματα στην αμοιβαία επικοινωνία και στις κοινωνικές σχέσεις, καθώς και την παρουσία  στερεοτυπικών συμπεριφορών και περιορισμένων ενδιαφερόντων ή δραστηριοτήτων.

Η διάγνωση του  απαιτεί απουσία κλινικά σημαντικής καθυστέρησης στη γλωσσική και γνωστική ανάπτυξη. Επίσης, η ανάπτυξη δεξιοτήτων αυτοεξυπηρέτησης και οι προσαρμοστικές συμπεριφορές (με εξαίρεση την κοινωνική συναλλαγή) δεν υφίστανται, συνολικά, καθυστέρηση.

Ωστόσο, παρατηρούνται ελλείψεις σε άλλες εκφάνσεις της λειτουργικότητας των ατόμων, σε τομείς όπως: αισθητηριακή ευαισθησία, μη ευέλικτη σκέψη, έλλειψη φαντασίας, σωματική αδεξιότητα, “περίεργες” ενασχολήσεις, εμμονές, καθυστέρηση και προβλήματα ύπνου.

ΣΑ και στρες

Ο συνδυασμός προβλημάτων άγχους και οι μειωμένες ικανότητες διαχείρισης του στρες  είναι τα συχνότερα  συμπτώματα στα άτομα με ΣΑ. Τα παιδιά και οι έφηβοι με ΣΑ βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης συμπτωμάτων άγχους ή κατάθλιψης και μειωμένης κοινωνικής προσαρμογής, απ΄ότι οι τυπικά αναπτυσσόμενοι συνομήλικοί τους.

Άλλες έρευνες υποστηρίζουν ότι τα ...

Ο άγγελος σου είναι κοντά σου και σε προσέχει

Μια υπέροχη ιστορία

Κάποτε ένα μικρό κορίτσι καθόταν μόνο του στο πάρκο. Όλοι το προσπερνούσαν και κανείς δεν σταματούσε να δει γιατί έμοιαζε να είναι τόσο θλιμμένο. Ντυμένο με ένα φθαρμένο ροζ φορεματάκι, ξυπόλυτο και βρώμικο,το κορίτσι απλά καθόταν εκεί και παρακολουθούσε τους ανθρώπους που περνούσαν. Ποτέ δεν δοκίμασε να τους μιλήσει. Ποτέ δεν πρόφερε μία λέξη. Πολλοί άνθρωποι πέρασαν μπροστά της αλλά κανένας δεν σταμάτησε.
 
Την επόμενη μέρα η περιέργειά μου με οδήγησε πίσω στο πάρκο. Ήθελα να δω αν το μικρό κορίτσι θα ήταν ακόμα εκεί. Και ναι,
ήταν εκεί, στην ίδια ακριβώς θέση όπου ήταν και την προηγούμενη μέρα και με το ίδιο λυπημένο βλέμμα. Σήμερα όμως θα έκανα το βήμα, θα πλησίαζα το μικρό κορίτσι. Εξάλλου ένα πάρκο γεμάτο κόσμο δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να παίζει ένα μικρό παιδί ολομόναχο.
Καθώς πλησίαζα μπορούσα να δω την πλάτη του κοριτσιού.
Είχε ένα περίεργο σχήμα. Σκέφτηκα ότι αυτός ήταν ίσως ο λόγος, που οι άνθρωποι την προσπερνούσαν χωρίς να κάνουν καμία προσπάθεια να της μιλήσουν.
Οι παραμορφώσεις δεν είναι καλοδεχούμενες στην κοινωνία μας, και αυτό οδηγεί στον αποκλεισμό αυτών που είναι διαφορετικοί.

Καθώς πλησίασα, το μικρό κορίτσι χαμήλωσε ελαφρά τα μάτια για να αποφύγει το εξεταστικό βλέμμα μου. Μπορούσα τώρα να διακρίνω πιο καθαρά το σχήμα της πλάτης της. Είχε κάτι περίεργο,που έμοιαζε σαν μια παράξενη καμπούρα. Της χαμογέλασα για να της δείξω ότι όλα ήταν εντάξει. Ήμουν εκεί για να την βοηθήσω, για να μιλήσουμε.

Έκατσα κάτω δίπλα της και την χαιρέτησα με ένα «γεια». Το μικρό κορίτσι έδειξε να ξαφνιάζεται και αφού με κοίταξε έντονα στα μάτια για λίγο απάντησε «γεια».
Της χαμογέλασα και μου χαμογέλασε κι αυτή ντροπαλά .
Αρχίσαμε να μιλάμε και συνεχίσαμε μέχρι που σουρούπωσε και το πάρκο άδειασε από κόσμο. Την ρώτησα γιατί ήταν τόσο θλιμμένη.
Το μικρό κορίτσι με κοίταξε με το λυπημένο μουτράκι του και απάντησε «γιατί είμαι διαφορετική». «Αυτό είναι αλήθεια» είπα εγώ χαμογελώντας. «Το ξέρω» είπε το μικρό κορίτσι και φάνηκε να μελαγχολεί περισσότερο.
«Μικρή μου» της είπα, «μου θυμίζεις έναν γλυκό και αθώο άγγελο». Με κοίταξε και χαμογέλασε, μετά σηκώθηκε αργά και είπε «αλήθεια το λες;»
«Ναι, είσαι σαν ένας μικρός φύλακας άγγελος που στάλθηκε να φυλάει τους ανθρώπους που περνούν». 
Έκανε με το κεφάλι της ένα καταφατικό νεύμα και χαμογέλασε πάλι .
Καθώς έκανε αυτό, άνοιξε την πλάτη του ροζ της φορέματος και από μέσα βγήκαν και απλώθηκαν δύο λευκά φτερά, «ναι» είπε, «αυτό είμαι, είμαι ο δικός σου φύλακας άγγελος». Έμεινα άφωνη, σίγουρη πως όλα αυτά ήταν παιγνίδια της φαντασίας μου. Τότε το κορίτσι είπε: 
«Για μια φορά σκέφτηκες κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό σου. Η αποστολή μου εδώ ολοκληρώθηκε».
Σηκώθηκα τότε όρθια και είπα « Περίμενε, γιατί κανείς δεν σταμάτησε να βοηθήσει έναν άγγελο;»
Με κοίταξε, χαμογέλασε και είπε «Είσαι η μόνη που μπορούσε να με δει» και μετά εξαφανίστηκε.
Και μ' αυτό η ζωή μου άλλαξε ριζικά.

Έτσι, όταν νομίζεις ότι δεν έχεις κανένα, να θυμάσαι
ότι ο άγγελος σου είναι κοντά σου και σε προσέχει.

Πηγή

17 Ιουλίου: Γιορτάζει η Αγία Μαρίνα

Χρόνια Πολλά σε όλες τις Μαρίνες 😀😃

Saint Marina the Great Martyr

Η ζωή της Αγίας Μαρίνας (με video για παιδιά), 

στο Ορθόδοξο χαμομηλάκι

Ένας θησαυρός στην παραλία Παιδικά φτυαράκια, πατουσάκια και αστερίες...

Όταν πριν από πέντε καλοκαίρια περπατούσα μόνος στην παραλία «Κόκκινο Λιμανάκι» και το βλέμμα έπεσε σε εκείνο το πλαστικό φτυαράκι που ξέχασε κάποιος μπόμπιρας, δεν ήξερα πού θα καταλήξει αυτό το πολύχρωμο «ταξίδι». 

Εκείνο το Κυριακάτικο απόγευμα με ένα αδιόρατο – εννοείται -αίσθημα ενοχής πήρα το φτυαράκι και το έβαλα σε μία σακούλα που κρέμασα στην πλάτη της ντουλάπας. Στα καλοκαίρια και τους χειμώνες που ήρθαν, βρήκα και μάζεψα από την παραλία κι άλλα παιχνιδάκια που ξέχασαν πιτσιρίκια ή ξέβρασε το κύμα από άλλες ακτές. 

Η σακούλα γέμισε με χαρούμενες θαλασσινές φωνούλες από φτυαράκια, τσουγκρανίτσες, ποτιστηράκια, φορμάκια της άμμου, αστερίες, πατουσάκια, κοχύλια, μουρίστες ζώων. Μόνο που δεν ήξερα τι να κάνω αυτή την παιχνιδοσυλλογή, η οποία, σίγουρα, δεν έπρεπε να πάει χαμένη…

Όταν οι γειτονές μου, ο Μπεν και η Μαριάννα από την Αλβανία με τη Στέλα, τη Χριστίνα και τη Νικολέτα, τα τρία κορίτσια τους, μου ζήτησαν να βαπτίσω τη μικρή, έγινε το θαύμα! 

Λίγη υπομονή και θα σας εξηγήσω. Η χαρά μου ήταν ανείπωτη. Οι άνθρωποι αυτοί, επί 15 χρόνια, είναι σαν οικογένειά μου. Δύο τίμιοι άνθρωποι, δουλευταράδες και με χρυσή καρδιά. Και τρία παιδιά – διαμάντια. Η αριστούχος Στέλα με τα 19άρια να πέφτουν βροχή, το αγγελούδι Χριστίνα και η γλυκιά Νικολέτα που βαπτίσαμε.

Όλα πήγαν κατ’ ευχή στην προετοιμασία της βάπτισης με μιά μικρή λεπτομέρεια: άφησα για το τέλος τις μπομπονιέρες κι, έτσι, επιστρατεύτηκε το σενάριο κρίσης. Τα παιχνιδάκια της παραλίας θα γινόταν οι καλύτερες χειροποίητες μπομπονιέρες! Πλύθηκαν καλά, άλλωστε ήταν όλα καινούργια, αγόρασα μία μεγάλη σακούλα καραμέλες και τις έβαλα μέσα σε όμορφα σακουλάκια που τοποθετήθηκαν στα παιχνίδια. Αυτό ήταν! Με ελάχιστα ευρώ όλοι ρωτούσαν από πού πήρα τις μπομπονιέρες. Πού να ήξεραν ότι μερίμνησε η παραλία και το κύμα…

περισσότερα στην πηγή: aixmi

Sarah Burge: Η «ζωντανή Barbie» έκανε δώρο στην 9χρονη κόρη της... πλαστική στήθους!

Κάποιος να την μαζέψει βρε παιδιά!!

Sarah and daughter Poppy appeared on Daybreak
in June to talk about Poppy's ....

more

Σάλος έχει προκληθεί στη Βρετανία με μία μητέρα η οποία έκανε στην 9χρονη κόρη της για τα γενέθλιά της ένα εξωπραγματικό δώρο!  

Τι είναι αυτό; Μια πλαστική επέμβαση για αυξητική στήθους! 

Ναι καλά διαβάσατε!
Η Sarah Burge η οποία είναι γνωστή και ως… ζωντανή Barbie, μιας και είναι εθισμένη στις πλαστικές επεμβάσεις, πίστευε ότι με αυτό το δώρο θα έκανε χαρούμενη την κόρη της Poppy. Φυσικά, ο περίγυρός της και οι ειδικοί είχαν διαφορετική άποψη. 
περισσότερα στην πηγή: star