Όλα τα μωρά στην... κούνια

Να μοιράζεται ο γονιός το κρεβάτι του με το μωρό του; Ή να μην το μοιράζεται; Αυτό είναι το ερώτημα έπειτα από τη δημοσιοποίηση νέας βρετανικής έρευνας, που δείχνει πως το να κοιμάται ένα βρέφος στη γονική κλίνη αυξάνει τον κίνδυνο του συνδρόμου αιφνίδιου θανάτου.

Η έρευνα, όπου διαπιστώθηκε πως ποσοστό 54% των αιφνίδιων θανάτων βρεφών επέρχεται όταν το μωρό κοιμάται με τους γονείς του, κάνει πολλούς να διαμαρτύρονται πως με τον τρόπο αυτό δαιμονοποιείται το γονικό κρεβάτι. Δεν ήταν όμως αυτή η πρόθεση των επιστημόνων.
Σύμφωνα με τους «Τάιμς» επικεφαλής της έρευνας ήταν η μεγαλύτερη αυθεντία του κόσμου όσον αφορά το σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου, ο καθηγητής Πίτερ Φλέμινγκ από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ που λάνσαρε το 1991 την εκστρατεία «Βack to Sleep», καλώντας τους γονείς να βάζουν το μωρό τους να κοιμάται ανάσκελα: εκτιμάται πως χάρη στην εκστρατεία αυτή, σώθηκαν έως και μισό εκατ. βρέφη σε ολόκληρο τον κόσμο. 

 

Δύο πράγματα γίνονται αμέσως σαφή με βάση την τελευταία του έρευνα.  

1. Το να κοιμάται ο γονιός μαζί με το μωρό του όταν βρίσκεται υπό την επήρεια φαρμάκων ή αλκοόλ είναι συνταγή καταστροφής.
2. Το να παίρνει έναν υπνάκο ο γονιός μαζί με το μωρό του στην πολυθρόνα ή τον καναπέ είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο και πρέπει να αποφεύγεται. Το κρεβάτι των γονιών μπορεί να είναι πιο ασφαλές από τον καναπέ, παραμένει όμως πιο επικίνδυνο από το να κοιμάται το μωρό στο δικό του κρεβατάκι, που είναι και ειδικά σχεδιασμένο γι΄ αυτό.

Ατυχήματα μπορεί να συμβούν ακόμα και στους πιο προσεκτικούς γονείς και το βρέφος μπορεί να υπερθερμανθεί ή να πάθει ασφυξία.

Επιπλέον, αν συνηθίσει ο γονιός να παίρνει το μωρό στο κρεβάτι του, άραγε θα θυμηθεί να το βάλει στην κούνια όταν έχει πιει μερικά ποτηράκια;

Μάλλον όχι, και αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο το Ίδρυμα για τη Μελέτη Βρεφικών Θανάτων (FSΙD) επιμένει πως η ασφαλέστερη λύση είναι να έχουν οι γονείς το μωρό στην κούνια του, πλάι στο δικό τους κρεβάτι.  

Ουδείς προσπαθεί να δαιμονοποιήσει το κρεβάτι των γονιών, τα στοιχεία όμως δείχνουν πως το βρέφος είναι πιο ασφαλές στην κούνια του. Σε κάθε περίπτωση, η τελική απόφαση ανήκει στους γονείς. Μόνο μέλημα των ειδικών, να είναι η απόφαση αυτή συνειδητή κατόπιν ενημέρωσης. 

ygeia tanea

ΗΠΑ: 4 έφηβοι ύποπτοι για βιασμό 15χρονης

Τέσσερις εφήβους συνέλαβε σήμερα η αστυνομία της Καλιφόρνια ως ύποπτους για συμμετοχή στον ομαδικό βιασμό μιας 15χρονης κοπέλας.

Η αστυνομία διευκρίνισε ότι στην επίθεση μπορεί να εμπλέκονται έως και 12 άτομα και ότι συνεχίζει να αναζητά τους υπόλοιπους υπόπτους.

Η επίθεση πραγματοποιήθηκε το περασμένο σαββατοκύριακο σε λύκειο του Ρίτσμοντ, συνοριακής πόλης ανατολικά του Σαν Φρανσίσκο. Σύμφωνα με την αστυνομία, η επίθεση διήρκησε επί δύο ώρες και αρκετοί από τους δράστες πήραν μάλιστα φωτογραφίες με τα κινητά τους τηλέφωνα, αλλά κανείς δεν κάλεσε την αστυνομία.

Η νεαρή κοπέλα, που έβγαινε από το λύκειο, ετοιμαζόταν να τηλεφωνήσει στον πατέρα της για να την παραλάβει, όταν ένας φίλος της τήν έπεισε να καθήσει με μία παρέα που έπινε σε ένα απομονωμένο σημείο των εγκαταστάσεων. Η επίθεση πραγματοποιήθηκε όταν η κοπέλα έπεσε αναίσθητη, ύστερα από κατανάλωση κονιάκ.

Η υπόθεση είχε προκαλέσει μεγάλη αίσθηση στις ΗΠΑ, όπου η κοινή γνώμη σοκαρίστηκε από το γεγονός πώς τόσα άτομα συμμετείχαν στην επίθεση, χωρίς κανείς να κάνει κάτι για να την αποτρέψει.

Οι τέσσερις συλληφθέντες έφηβοι αντιμετωπίζουν ισόβεια κάθειρξη σε περίπτωση που καταδικαστούν. Οι τρεις εξ αυτών είναι ανήλικοι -15, 16 και 17 ετών- αλλά διώκονται ως ενήλικες λόγω της βιαιότητας της επίθεσης.

Πηγή: ΑΠΕ

Ημρηισία online

Η «Λευκή κορδέλα»: Γερμανικός παράδεισος σε φέτες DAS WEISSE BAND (THE WHITE RIBBON)

Ανατομία ενός φαινομενικά υγιούς κοινωνικού κυττάρου λίγο πριν τον Α΄ Παγκόσμιο 
DAS WEISSE BAND (THE WHITE RIBBON)

Του Δημητρη Mπουρα

Στην «Λευκή Κορδέλα» του Μίκαελ Χάνεκε απονεμήθηκε ο Χρυσός Φοίνικας του φετινού 62ου Φεστιβάλ Καννών.

ΚΡΙΤΙΚΗ. Κανείς άλλος σκηνοθέτης δεν έχει μελετήσει τόσο βαθιά, κλινικά θα λέγαμε, όσο ο Μίκαελ Χάνεκε τη βία και τη διαστροφή κινηματογραφώντας την καθημερινότητα της μεσαίας και ανώτερης κοινωνικής τάξης στην ευημερούσα κεντρική Ευρώπη. 

Στο «Βίντεο του Μπένι» (1992), ένας καλοζωισμένος έφηβος, που αντιλαμβάνεται την αληθινή ζωή ως εικονική πραγματικότητα, αλλοτριώνεται πλήρως και δοκιμάζει μια εμπειρία ως σφαγέας ανθρώπων! 

Στα «Παράξενα παιχνίδια» (1997), δυο νεαροί με εκλεπτυσμένο γούστο μπαίνουν σαν κύριοι σε μια εξοχική βίλα και αίφνης μετατρέπονται σε ψυχρούς βασανιστές και δολοφόνους, διασκεδάζοντας σαδιστικά την πλήξη τους. 

Στη «Δασκάλα του πιάνου» (2001), μια νευρωτική καθηγήτρια αρμονίας, αυθεντία στον Σούμπερτ και στον Σούμαν, ζει στις ιδιωτικές στιγμές της σαδομαζοχιστικά. Ο Χάνεκε την παρατηρεί από απόσταση ανακαλύπτοντας πίσω από την παροιμιώδη οργάνωση του κεντροευρωπαϊκού πολιτισμού τον καταναγκασμό και τη διαστροφή. Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει και σήμερα, ακολουθώντας μια διαδρομή από το μερικό (μια σειρά από μικρά οικογενειακά δράματα) στο γενικό (οι κοινωνικές δομές της Γερμανίας δύο δεκαετίες πριν από το Τρίτο Ράιχ). 

Η «Λευκή κορδέλα» του είναι μια ταινία αποσπασματική και λιτή γύρω από την εκκόλαψη του αυγού του φιδιού.

Ο Χάνεκε τεμαχίζει τη δράση σε επιμέρους ιστορίες, εξετάζοντας τμηματικά ένα κύτταρο από τον ιστό της Γερμανίας πριν τον καρκίνο του ναζισμού.

Ο εφιάλτης του γκρίζου

Η αφήγησή του είναι ένα μεγάλο φλας μπακ και έχει ως άξονα τον δάσκαλο ενός χωριού στα βόρεια της χώρας, όπου μια σειρά από παράξενα γεγονότα, σαν και αυτά που δίνουν τροφή στα αστυνομικά δελτία, διαταράσσουν τη γαλήνη των φιλήσυχων κατοίκων.

Η αστυνομική ίντριγκα είναι η μέθοδος: το νυστέρι στα χέρια του Χάνεκε, που κινείται σαν έμπειρος χειρουργός. Ομως, η λύση του μυστηρίου αφήνεται τεχνηέντως σε ένα ομιχλώδες τοπίο. Ο Χάνεκε ενδιαφέρεται για τη φύση του εγκλήματος και όχι για τον δολοφόνο. Σκοπός του είναι η ανατομία αυτού του φαινομενικά υγιούς κοινωνικού κυττάρου - οι δομές και ισορροπίες αυτού του μικρού παραδείσου λίγες μέρες πριν από την έναρξη του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου. Και η ματιά του, διεισδυτική για ό, τι συμβαίνει πίσω από τις κουρτίνες των σπιτιών του μικρού γερμανικού χωριού, όπου εκτυλίσσονται νοσηρές καταστάσεις. Στο σπίτι του ηθικά άσπιλου πάστορα κακοποιείται η αθωότητα στο όνομα της θρησκείας (τα μικρά παιδιά του βασανίζονται προς εξαγνισμό πριν από την πρώτη μετάληψη). Στο αρχοντικό του τοπικού βαρώνου διασύρεται η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης στο όνομα της εύρυθμης τάξης. Στο σπίτι του επιστήμονα (του γιατρού) κακοποιείται ποικιλοτρόπως ο έρωτας.

Η ασπρόμαυρη φωτογραφία δεν είναι στυλ, αλλά το άλφα και το ωμέγα της αισθητικής μιας ταινίας που θέλει να δείξει μια γκρίζα ζώνη ανάμεσα στο μαύρο και στο άσπρο.
πηγή