Η Ψυχοπαθητική Μητέρα

Είναι φανερό ότι πολλοί άνθρωποι δεν έχουν την τύχη να γεννηθούν και να μεγαλώσουν από μια στοργική και τρυφερή μητέρα που προσδοκά την ανάπτυξη των παιδιών της μέσα σε ένα περιβάλλον αγάπης και χαράς. 

Αυτές συνήθως είναι οι μητέρες με ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά οι οποίες μπορεί να γίνουν επικίνδυνες τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά για το παιδιά τους. 

 

The Psychopathic Mother

Αυτές οι προσωπικότητες φθείρουν τη χαρά των παιδιών, την αυτοπεποίθηση τους αλλά και την ίδια τη ζωή τους. 

    Είναι αποδεδειγμένο ότι οι ψυχοπαθητικές προσωπικότητες έχουν την τάση να υποτιμούν, να υποβιβάζουν, να μειώνουν, να απορρίπτουν και αρκετές φορές να προκαλούν καταστροφή. 

    Άλλες φορές πάλι μπορεί οι ίδιες να θέτουν διάφορα εμπόδια προκειμένου να επέλθει η αποτυχία και έτσι να βρίσκονται στην ικανοποιητική θέση να μειώσουν και να απορρίψουν το παιδί τους.

    Οι μητέρες που κατακλύζονται από αρνητικά συναισθήματα, όπως είναι ο φθόνος και η οργή μπορούν να υποτιμήσουν, να προσβάλλουν αλλά και να κατηγορήσουν το παιδί τους ακόμη και όταν βρίσκεται κάποιος άλλος μαζί. 

    Η μητέρα αυτή θα προσπαθήσει διακαώς να χειραγωγήσει, να ελέγξει κι όταν δυσκολευτεί θα φτάσει σε επίπεδα σύγκρουσης. Εφόσον όμως δεν θα μπορέσει να επιβληθεί τότε θα στοχοποιήσει το παιδί και θα δημιουργήσει αρνητικό κλίμα με στοιχεία έντασης. 

    Η μητέρα που καθοδηγείται από τον φθόνο θα προσπαθήσει να χειραγωγήσει και να ελέγξει και, όταν δεν θα μπορέσει να το κάνει, θα επιφέρει τη σύγκρουση.
    Οι ψυχοπαθητικές μητέρες δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσουν καμία συναισθηματική ανάγκη που είναι απαραίτητη για την ομαλή εξέλιξη της ψυχοσύνθεσης ενός παιδιού. Δεν μπορούν να δώσουν αγάπη και στοργή και δεν είναι κατάλληλες ως μητέρες. 

    Η λέξη μητέρα που περικλείει υψηλό νόημα και συναισθήματα αγάπης, γλυκύτητας και στοργής για τη ψυχοπαθητική μητέρα δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.

    Η συμπεριφορά των ψυχοπαθητικών μητέρων έχει εξήγηση. 

Δεν έχουν την ικανότητα να βιώσουν χαρά από τη χαρά των άλλων. Η σκέψη και μόνο της χαράς που βιώνουν οι άλλοι τους προκαλεί αρνητικά συναισθήματα, φθόνου και χειραγώγησης. 

Όπως αναφέρουν και οι ειδικοί «η ψυχοπαθητική μητέρα ικανοποιείται όταν καταστρέφει κάθε καλό που αισθάνεται το παιδί της.»

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τουλάχιστον 740 εκατ. άνθρωποι στον κόσμο ακούνε βουητό στα αυτιά

    Η εμβοή -ένα επίμονο βούισμα στα αυτιά- επηρεάζει περισσότερους από 740 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως και για τουλάχιστον 120 εκατομμύρια από αυτούς, κυρίως άνω των 65 ετών, αποτελεί σοβαρό πρόβλημα. 

    Αυτό εκτιμά μια νέα διεθνής επιστημονική μελέτη, η πιο ολοκληρωμένη μέχρι σήμερα, σύμφωνα με την οποία το εν λόγω ενοχλητικό βούισμα είναι πολύ διαδεδομένο (όσο η ημικρανία και οι πονοκέφαλοι περίπου), συνεπώς χρήζει περισσότερης προσοχής από τους επιστήμονες.

Οι ερευνητές, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση (συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση όλων των ερευνών της περιόδου 1972-2021) στο αμερικανικό περιοδικό νευρολογίας «JAMA Neurology», εκτιμούν ότι το 14,4% των ενηλίκων στη Γη βιώνουν κάποιας μορφής εμβοή, με το 2,3% να εμφανίζει σοβαρό πρόβλημα, προκαλώντας τους άγχος, κατάθλιψη, αϋπνία κ.α.

    Η εμβοή δεν διαφέρει ιδιαίτερα μεταξύ των ανδρών (14%) και των γυναικών (13%), ενώ αυξάνει σταδιακά με την ηλικία, εμφανιζόμενη κατά προσέγγιση στο 10% των νεαρών ενηλίκων (18-44 ετών), στο 14% των μεσηλίκων (45-64 ετών) και στο 24% των ηλικιωμένων (άνω των 65 ετών). 

Χρόνια εμβοή εκτιμάται ότι εμφανίζει περίπου το 10%, αλλά διάγνωση έχει γίνει μόνο στο 3,4%.

...

Η συνέχεια εδώ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Στοργή του Γονιού διαμορφώνει την Ευτυχία του Παιδιού...

... για μια ολόκληρη ζωή!!

Όλοι ζούμε μέσα στο άγχος και τις αγωνίες ως γονείς, αλλά είναι σαφές ότι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που είναι απαραίτητο να κάνουμε είναι να δείχνουμε στα παιδιά μας πόσο πολύ τα αγαπάμε.
Οι έρευνες της τελευταίας δεκαετίας υπογραμμίζουν πως η σχέση αγάπης μεταξύ γονιών και παιδιών επηρεάζει την υγεία και την ευτυχία τους στο μέλλον.

Η επιστήμη διατείνεται πως η ζεστασιά και η αγάπη που εκφράζουν οι γονείς στα παιδιά τους έχουν ευεργετικά αποτελέσματα για την υπόλοιπη ζωή τους.

Πολλά παιδιά διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους με βάση τα πρότυπα των νέων της εποχής τους και της οικογένειάς τους. 

Η υψηλή αυτοεκτίμηση, οι καλές ακαδημαϊκές επιδόσεις, η καλύτερη επικοινωνία γονέα-παιδιού, τα λιγότερα ψυχολογικά προβλήματα και η εσωτερική ισορροπία του ατόμου έχουν συνδεθεί με τη στοργή του γονέα. 

Από την άλλη πλευρά, τα παιδιά που δεν έχουν στοργικούς γονείς τείνουν να παρουσιάζουν χαμηλότερη αυτοεκτίμηση και συχνά αισθάνονται αποξενωμένα, κάτι που εκφράζουν με επιθετικότητα.

Έχουν υπάρξει αρκετές πρόσφατες μελέτες που υπογραμμίζουν τη σχέση μεταξύ της γονεϊκής αγάπης και της ευτυχίας των παιδιών.

Το 2010, οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Duke University διαπίστωσαν ότι τα μωρά που είχαν στοργικές και αφοσιωμένες μητέρες μεγαλώνοντας έγιναν πιο ευτυχισμένοι, πιο ανθεκτικοί και λιγότερο ανήσυχοι ενήλικες.

Στη μελέτη συμμετείχαν περίπου 500 άτομα που μπήκαν στο μικροσκόπιο των ειδικών από όταν ήταν βρέφη έως την ηλικία των 30 ετών. Όταν τα μωρά ήταν οκτώ μηνών, οι ψυχολόγοι παρατήρησαν τις αλληλεπιδράσεις των μητέρων τους μαζί τους. Οι ειδικοί αξιολόγησαν το επίπεδο αγάπης και προσοχής της μητέρας σε μια κλίμακα πέντε σημείων, που κυμαινόταν από “αρνητικό” έως “υπερβολικό”. Σχεδόν το 10% των μητέρων βρίσκονταν στο “αρνητικό” σημείο της κλίμακας, το 85% κάπου στη μέση, και μόνο το 6% διέθετε “υψηλά επίπεδα στοργής”.

Τριάντα χρόνια αργότερα, τα μωρά της ίδιας έρευνας είχαν γίνει ενήλικες και ιδού τα αποτελέσματα:
Οι ενήλικες των οποίων οι μητέρες έδειξαν μεγάλη στοργή ήταν άτομα με λιγότερα άγχη, αγωνίες και ψυχοσωματικά συμπτώματα, ενώ είχαν την αίσθηση πως ζούσαν σε έναν κόσμο φιλικό κατά κύριο λόγο, και ήταν πιο ανοιχτοί στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις τους.

    Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι για όλα “φταίει” η ορμόνη οξυτοκίνη.
Η οξυτοκίνη είναι μια χημική ουσία που επηρεάζει μεγάλο αριθμό νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο και απελευθερώνεται σε περιόδους κατά τις οποίες ένα άτομο αισθάνεται αγάπη και σύνδεση. Έχει αποδειχθεί ότι βοηθά τους γονείς να συνδέονται με τα παιδιά τους, δημιουργώντας μια αίσθηση ασφάλειας και εμπιστοσύνης μεταξύ τους. 

Ο τρυφερός δεσμός γονιού και παιδιού βοηθά τον εγκέφαλό τους να παράγει και να χρησιμοποιεί οξυτοκίνη, κάνοντας ένα παιδί να αισθάνεται θετικά συναισθήματα.

Αυτό που πραγματικά είναι εντυπωσιακό είναι ότι οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η γονεϊκή στοργή μπορεί στην πραγματικότητα να προστατεύσει τα άτομα από τις βλαβερές συνέπειες του παιδικού στρες.
    Μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Notre Dame (2015) έδειξε ότι τα παιδιά που πήραν αγάπη από τους γονείς τους ήταν πιο ευτυχισμένοι ως ενήλικες. Στη συγκεκριμένη έρευνα συμμετείχαν περισσότερα από 600 άτομα, τα οποία ερωτήθηκαν, μεταξύ άλλων, για τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσαν. Όσοι ανέφεραν ότι έλαβαν περισσότερη στοργή στην παιδική ηλικία εμφάνισαν λιγότερες πιθανότητες για κατάθλιψη και άγχος και ήταν πιο συμπονετικοί. Εκείνοι που είπαν ότι πήραν λιγότερη αγάπη παραδέχθηκαν ότι αντιμετώπιζαν σημαντική δυσκολία στο να συσχετιστούν με άλλους ανθρώπους και να αντεπεξέλθουν σε προβλήματα της καθημερινότητας.

Η στοργή σε 4 βήματα
1. Από τη στιγμή που έρχεται το μωρό σας στον κόσμο, να το αγκαλιάζετε, όσο πιο συχνά μπορείτε. Να το αγγίζετε και να το αφήνετε να έρχεται σε επαφή με το δέρμα σας.

2. Να παίζετε με τα παιδιά σας. Επινοήστε διάφορες διασκεδαστικές δραστηριότητες. Δημιουργήσετε ένα παιχνίδι που τα μικρά θα λατρέψουν και θα εξασκηθούν με τα συναισθήματα.

3. Βεβαιωθείτε ότι το αγκάλιασμα είναι μέρος της καθημερινής σας ρουτίνας. Στην πρόσφατη ταινία Trolls, οι trollers φορούσαν ρολόγια με ξυπνητήρια τα οποία χτυπούσαν κάθε μια ώρα για αγκαλιά. Κάντε την αγκαλιά μια όμορφη συνήθεια της κάθε μέρας και αντιμετωπίστε την όπως το φαγητό που ετοιμάζετε καθημερινά. Η αγκαλιά είναι η τροφή της ψυχής.

4. Χρησιμοποιήστε στοργή όταν πειθαρχείτε το παιδί σας. 

Όταν εξηγείτε στα παιδιά σας τι έκαναν λάθος, βάλτε το χέρι σας στον ώμο τους και κάντε τα μια αγκαλιά στο τέλος της συζήτησης για να τα διαβεβαιώσετε ότι ακόμα κι αν δεν είστε ικανοποιημένοι με τη συμπεριφορά τους, τα αγαπάτε πάντα. 

Εάν τα παιδιά σας χτυπήσουν την αδερφή ή τον αδελφό τους, ή ένα φίλο τους, αγκαλιάστε τα και εξηγήστε τους πώς μια αγκαλιά έχει πάντα καλύτερη αίσθηση από ένα χτύπημα.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η ΕΕ σπαταλά 153 εκ. τόνους τροφίμων τον χρόνο...

Την ώρα που ο πλανήτης απειλείται με επισιτιστική κρίση νέα έκθεση δείχνει ότι η ΕΕ πετάει περισσότερα τρόφιμα από όσα εισάγει
    Σύμφωνα με έκθεση που βλέπει το φως της δημοσιότητας, η ΕΕ φαίνεται πως σπαταλά περισσότερα τρόφιμα από όσα εισάγει ενώ θα μπορούσε να περιορίσει την αύξηση των τιμών των τροφίμων και κατ' επέκταση τον πληθωρισμό, περιορίζοντας απλώς τα απόβλητα στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις.

EU wastes 153m tonnes of food a year

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της μελέτης, περίπου 153 εκατ. τόνοι τροφίμων στην ΕΕ πετιούνται κάθε χρόνο, διπλάσιοι από τις προηγούμενες εκτιμήσεις και 15 εκατ. τόνοι περισσότεροι από αυτούς που εισάγονται.

    Η ποσότητα του σιταριού που πετιέται μόνο στην ΕΕ είναι ίση με το ήμισυ περίπου των εξαγωγών σιταριού της Ουκρανίας και το ένα τέταρτο των εξαγωγών άλλων σιτηρών της ΕΕ, αναφέρει η έκθεση, σύμφωνα με τον Guardian.

Σκάνδαλο
Ο Frank Mechielsen, διευθυντής της Feedback EU, η οποία εκπόνησε τη μελέτη, δήλωσε: 

«Σε μια εποχή ανόδου των τιμών των τροφίμων και επισιτιστικής κρίσης, είναι σκάνδαλο το γεγονός ότι η ΕΕ πετάει ενδεχομένως περισσότερα τρόφιμα από όσα εισάγει. Η ΕΕ έχει τώρα μια τεράστια ευκαιρία να θέσει νομικά δεσμευτικούς στόχους για να μειώσει κατά το ήμισυ τα απορρίμματα τροφίμων σε όλη τη διαδρομή, από το αγρόκτημα στο τραπέζι, μέχρι το 2030, ώστε να αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή και να βελτιώσει την επισιτιστική ασφάλεια.»

Οι παγκόσμιες τιμές των τροφίμων τον περασμένο μήνα ήταν 8% υψηλότερες από ό,τι πριν από ένα χρόνο, σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO), εν μέρει λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.

Οι τιμές του σιταριού, του αραβοσίτου και της σόγιας ξεπέρασαν φέτος ακόμη και τα ρεκόρ που είχαν σημειωθεί στο αποκορύφωμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008.

Η βιομηχανία τροφίμων θεωρεί τη σπατάλη πιο κερδοφόρα
    Ο Abdolreza Abbassian, αναλυτής της αγοράς σιτηρών και πρώην ανώτερος οικονομολόγος του FAO, δήλωσε ότι η εποχή των φθηνών τροφίμων έχει τελειώσει και ότι οι τιμές θα παραμείνουν πιθανότατα υψηλές, ακόμη και μετά το τέλος του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας.
    Ο Olivier De Schutter, συμπρόεδρος της Διεθνούς Ομάδας Εμπειρογνωμόνων για τα βιώσιμα συστήματα τροφίμων και ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για την ακραία φτώχεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα, δήλωσε ότι το πρόβλημα είναι ότι η αγροδιατροφική βιομηχανία θεωρούσε ιστορικά τη σπατάλη πιο συμφέρουσα από την αποτελεσματικότητα.

«Και στα δύο άκρα της τροφικής αλυσίδας είναι ακριβό να μειωθεί η σπατάλη και είναι κερδοφόρο να πουλάς στους ανθρώπους περισσότερα τρόφιμα από όσα χρειάζονται»

«Οι ημερομηνίες λήξης ορίζονται επίσης με τρόπο που υποχρεώνει τους ανθρώπους να αγοράζουν περισσότερα από όσα μπορούν πραγματικά να καταναλώσουν».
    Οι Βρυξέλλες αναμένεται να παρουσιάσουν πρόταση αργότερα φέτος για τους πρώτους νομικά εφαρμόσιμους στόχους στον κόσμο για τον περιορισμό της σπατάλης τροφίμων – 43 πράσινες μη κερδοσκοπικές οργανώσεις έχουν υποστηρίξει την έκκληση της Feedback EU για μείωση των αποβλήτων κατά 50% έως το 2030.
Το κόστος για τα νοικοκυριά
    Ο Piotr Barczak, ανώτερος υπεύθυνος πολιτικής του Ευρωπαϊκού Γραφείου Περιβάλλοντος (EEB), δήλωσε: «Όλες οι χώρες της ΕΕ είχαν δεσμευτεί να μειώσουν στο μισό τα απορρίμματα τροφίμων στο πλαίσιο των στόχων βιώσιμης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών. Ωστόσο, σχεδόν 10 χρόνια αργότερα, δεν έχουν επιτύχει πολλά και οι οικονομίες μας εξακολουθούν να παράγουν απίστευτα μεγάλες ποσότητες αποβλήτων τροφίμων».
    Ο ευρωπαϊκός οργανισμός επιθυμεί να δει νομικά μέτρα για τη μείωση των αποβλήτων σε ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού τροφίμων, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής, της μεταποίησης και των υπηρεσιών τροφίμων.
    Εκτιμάται ότι το 20% της παραγωγής τροφίμων στην ΕΕ σπαταλιέται κάθε χρόνο, με κόστος για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά της ΕΕ 143 δισ. ευρώ (125 δισ. λίρες) ετησίως. Η σπατάλη τροφίμων ευθύνεται για τουλάχιστον το 6% των συνολικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου του μπλοκ.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σπατάλη τροφίμων: Κάθε χρόνο πετάμε πάνω από 460 μερίδες φαγητού

Η αξία της σπατάλης τροφίμων για μια μέση ελληνική οικογένεια ανέρχεται στα 1.000 ευρώ. 
.....
    Την ώρα που όλο και περισσότερες οικογένειες «φλερτάρουν» με τα όρια της φτώχειας και τη στέρηση βασικών αγαθών, ένας αριθμός που δείχνει τις καθημερινές μας συνήθειες έρχεται να προβληματίσει: Μια μέση ελληνική οικογένεια πετά ετησίως περισσότερες από 460 μερίδες φαγητό στον κάδο απορριμμάτων.

    Και αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, αναγνωρίζοντας τη σημασία της σπατάλης τροφίμων, θέσπισε την 29η Σεπτεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα Ενημέρωσης για την Απώλεια και τη Σπατάλη Τροφίμων. Σύμφωνα, δε, με τους στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ (Υποστόχος 12.3) που δεσμεύουν την ΕΕ καθώς και τη χώρα μας, η σπατάλη τροφίμων θα πρέπει να έχει μειωθεί κατά 50% μέχρι το 2030.

Τα στοιχεία είναι αποθαρρυντικά για ένα φαινόμενο που μπορεί να μην είναι σημερινό, αλλά απασχολεί ολοένα και περισσότερο, γιατί επιφέρει σημαντικά περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.

    Είναι ενδεικτικό πως το 1/3 της τροφής παγκοσμίως χάνεται μετά τη συγκομιδή, ενώ με οικονομικούς όρους περίπου ένα τρισ. δολάρια κάθε χρόνο κοστίζει σε παγκόσμιο επίπεδο η σπατάλη τροφίμων. Ειδικότερα, στη χώρα μας η αξία της σπατάλης τροφίμων μιας μέσης ελληνικής οικογένειας ανέρχεται στα 1.000 ευρώ ετησίως.

    Ταυτόχρονα, η σπατάλη τροφίμων ευθύνεται για το 10% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ενώ ένας τόνος οργανικών απορριμμάτων εκλύει περίπου έναν τόνο μεθάνιο στην ατμόσφαιρα, που είναι, βάσει των επιστημονικών μελετών, 25 φορές πιο επιβλαβές από το CO2.

    Όπως υπογραμμίζουν οι ειδικοί, η καταπολέμηση της σπατάλης είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης, που ταυτόχρονα συμβάλλει στη μείωση της επισιτιστικής ανασφάλειας, στην εξοικονόμηση χρημάτων αλλά και στη σταδιακή μετάβαση σε περισσότερο βιώσιμα διατροφικά συστήματα.

    Η εφαρμογή πρακτικών ορθολογικής διαχείρισης και πρόληψης, η διάσωση – μέσω της δωρεάς – των πλεονασμάτων τροφίμων σε κάθε επίπεδο της διατροφικής αλυσίδας και πρωτίστως η απόκτηση νέων καταναλωτικών συνηθειών σε επίπεδο νοικοκυριού αποτελούν τις λύσεις για τη διασφάλιση ενός βιώσιμου μέλλοντος.

Εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια μια οργάνωση, το «Μπορούμε», έχει… κηρύξει τον πόλεμο στη σπατάλη τροφίμων.

Σε αυτή τη δεκαετία περισσότερες από 60 εκατομμύρια μερίδες τρόφιμα έχουν σωθεί και προσφερθεί σε 650 κοινωφελείς φορείς σε όλη την Ελλάδα, ενώ τα τρόφιμα που έχουν σωθεί αντιστοιχούν σε 88.200.000 κιλά CO2, τα οποία έχουν αποτραπεί από το να επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα. Την ίδια στιγμή, πάνω από 750.000 κιλά τρόφιμα έχουν σωθεί και προσφερθεί από 32 λαϊκές αγορές από το 2015 μέχρι σήμερα.
...........

περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ευάγγελος Παπανούτσος: «Ο δάσκαλος συνθλίβει το χρόνο μέσα του και παραμένει παιδί.»

Αυτός που παραμένοντας ενήλικος μπορεί να γίνεται παιδί 

και κάθε χρόνο με τα νέα παιδιά που έρχονται στα χέρια του 

να γίνεται παιδί.

«Δάσκαλος δεν είναι αυτός που μαθαίνει στα παιδιά μας τα σχολικά γράμματα, μουσική, καλούς τρόπους… Αυτά τα μαθήματα είναι εξωτερικά. Μένουν στην επιφάνεια σαν τα ρούχα που φορούμε.
Δεν εισχωρούν παράμεσα στην ψυχή μας, δεν μας πλάθουν, δεν διαμορφώνουν αυτό που λέμε προσωπικότητα: Πνεύμα, ήθος, χαρακτήρα. Εκτός αν εκείνοι που τα προσφέρουν δεν περιορίζονται στην απλή μετάδοση γνώσεων αλλά τα χρησιμοποιούν ως μέσα να για να πετύχουν το στόχο της διαμόρφωσης της προσωπικότητας.»

Δάσκαλος για τον Παπανούτσο είναι:

«…αυτός που παραμένοντας ενήλικος μπορεί να γίνεται παιδί και κάθε χρόνο με τα νέα παιδιά που έρχονται στα χέρια του να γίνεται παιδί. Τούτο μπορούμε να το διατυπώσουμε και αλλιώς. Ο αληθινός δάσκαλος ενηλικιώνεται παραμένοντας παιδί στην ψυχή, άνθρωπος δηλαδή εύπλαστος, δροσερός, αγνός.»

Αδύνατο να φανταστεί κανείς πόσο δύσκολο, σχεδόν υπεράνθρωπο είναι αυτό που του ζητούμε, να συνθλίψει μέσα του το χρόνο, να γερνάει φυσιολογικά και όμως να μένει νέος στην ψυχή για να μπορέσει να έχει πρόσβαση στα αισθήματα, στις σκέψεις, στις επιθυμίες του νέου ανθρώπου που θα διαπαιδαγωγήσει, να τον καταλαβαίνει, να χαίρεται, να διασκεδαζει μαζί του, να σκέπτεται τις σκέψεις του, να να επιθυμεί τις επιθυμίες του, να πονάει τον πόνο του…

Στο βιβλίο του παρακάτω αναφέρει ότι 

«…Επίσης πετυχημένος είναι ο δάσκαλος που έκανε με το έργο του τόσο ώριμο το μαθητή του ώστε εκείνος να μην τον χρειάζεται πια…»

    Ο θρίαμβος του δασκάλου είναι να κάνει τον νέο άνθρωπο αυθύπαρκτο και ανεξάρτητο -στον τρόπο που μεθοδεύει τις παρατηρήσεις και τις σκέψεις του , στον τρόπο που κάνει τις εκτιμήσεις του, που καταρτίζει το πρόγραμμα της δράσης του, που σημασιολογεί τη ζωή ώστε να μην έχει πλέον ανάγκη από χειραγώγηση και ούτε από τον ίδιο τον δάσκαλο του…

Τελευταίο ο Παπανούτσος εκθέτει το πιο σημαντικό: Την αγάπη για το παιδί… 

«Άφησα τελευταία την κύρια ιδιότητα (ορθότερα την πρώτη αρετή) του δασκάλου… Την αγάπη για το παιδί… Στο παιδί που δεν έιναι δικό του αλλά γίνεται δικό του όταν συνδεθεί με την παιδευτική σχέση.

    Στο παιδί ως παιδί που ως ένα νέο και τρυφερό βλαστάρι που δεν έχει ακόμα ξεδιπλώσει τα φύλλα του αλλά κλείνει μέσα του τόσους θησαυρούς -νοημοσύνης, ευαισθησίας-δραστηριότητας- και περιμένει τη δική του στοργή και φροντίδα για να ανθοβολήσει, να αναπτυχθεί και να ολοκληρωθεί.
    Είναι απίστευτο με πόση αγάπη (ανιδιοτελή, θερμή, αφειδώλευτη) αφοσιώνεται ο αληθινός δάσκαλος στους μαθητές του. Το παιδί που του εμπιστεύτηκαν να διδάξει γίνεται ο άξονας της ζωής του, αυτό της δίνει περιεχόμενο και γίνεται ο άξονας της ζωής του…»

Στο δοκίμιο "Πρωτοβουλία και οίστρος … Ιδού το μάθημα"αναφέρει χαρακτηριστικά: 

«Κατάλαβε το καλά, και κλείσε αυτή την αλήθεια μέσα στην ψυχή σου, ότι η διδασκαλία ανήκει στην κατηγορία των πνευματικών έργων όπου το καλό αποτέλεσμα είναι προϊόν έμπνευσης και δημιουργικού οίστρου.»

    Με μια λέξη: είναι δημιουργία. Και ο άξιος δάσκαλος: δημιουργός. Αυτό πρέπει να σκέπτεσαι όταν αρχίζεις όχι μόνο μια σειρά μαθημάτων, αλλά και το κάθε μάθημα, κάθε ώρα διδασκαλίας.

    Δε θα εργαστείς απάνω σε γνωστές και πολυμεταχειρισμένες, στερεότυπες φόρμες και φόρμουλες (όπως: ο τεχνίτης στα «βάναυσα» έργα), αλλά θα δημιουργήσεις πάντοτε κάτι νέο και πρωτότυπο, κάτι που δεν είχε, δεν μπορούσε να έχει γίνει ως τώρα (όπως ο αληθινός ποιητής στα «ευγενή» έργα του πνεύματος).”

    Στο ίδιο δοκίμιο αναφέρει τη προπαρασκευή ενός δασκάλου… Προσπερνάω την πρώτη που αναφέρεται στον τρόπο οργάνωσης της διδασκαλίας που γίνεται όταν αρχίζει και ξετυλίγεται αβίαστος και παραγωγικός ο ευρετικός διάλογος (όπως τον ονομάζει)με τους μαθητές μας κατά τη διερεύνηση ενός θέματος και συζήτηση των αποριών…

Πηγαίνω στη δεύτερη προπαρασκευή που θέτει… 

«Η δεύτερη, η πιο ουσιαστική και η πιο κουραστική, δε γίνεται, δεν μπορεί να γίνει την παραμονή της διδασκαλίας σου, αλλά κρατάει χρόνια πολλά, όσα θα διαρκέσει η επαγγελματική σου ζωή.
Πρέπει να κατακτήσεις εις βάθος την "ύλη" που θα διδάξεις, με τη συστηματική και αδιάκοπη μελέτη και οικείωση της μεθόδου και των πορισμάτων της αντίστοιχης επιστήμης.»

Ο αείμνηστος Δάσκαλος Ευάγγελος Παπανούτσος είχε δώσει στο βιβλίο του «Δρόμοι ζωής» την ουσία του δασκάλου…

Πηγή: fresheducation.gr
(Το διαβάσαμε στο Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr)
Searching the meaning of life
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Όσο, ακόμα, έχουμε...

τον άρτον μας τον επιούσιον,
το πληθωρικά γεμάτο -ή με τα απολύτως απαραίτητα- ψυγείο μας,

τρόφιμα στα ράφια ή στους καταψύκτες μας...

Όσο, ακόμα, βρέχεται από το θεόνερο η γη μας και καρπίζει...
και έχουμε δυνατότητα -μεγάλη ή μικρή, δεν έχει σημασία- να προμηθευόμαστε τα αγαθά της...

Όσο, ακόμα, έχουμε, πρέπει:  
Το χτεσινό φαγητό να μπαίνει στο τραπέζι. Δεν είναι για πέταμα.
Να σεβόμαστε το γεμάτο μας πιάτο.
Να μάθουμε στα παιδιά μας να το αδειάζουν, όπως μας έλεγαν παλιά, και να μην είναι μίζερα, κακομαθημένα...

«δεν θέλω το ένα, αηδία το άλλο... για πέταμα... χάλια... λιάξ.... Εγώ δεν τα τρώω αυτά, εμένα δεν μου αρέσουν έτσι...»

Μωρέ, όχι μόνο θα τα φας, έτσι και πλακώσει για τα καλά η αναμενόμενη ξηρασία... αλλά... 
θα κοιτάς τον ουρανό σαν βυζαντινός βιγλάτορας
θα παρακαλάς σύννεφα να φανούν και βροχή να φέρουν....

Όσο, ακόμα, έχουμε τα προς το ζην αγαθά, να τα σεβόμαστε και να είμαστε ευγνώμονες

Γιατί μη νομίζεις... 
τα έντομα και οι κάκτοι μας περιμένουν...

Το Χαμομηλάκι

Ο Νηστικός και ο Φαταούλας

Μια φορά κι έναν καιρό, κάποτε και τώρα, ζούσαν στο ίδιο χωριό δίπλα - δίπλα δυο άνθρωποι ίδιοι αλλά και... διαφορετικοί. 

Ήταν ίδιοι γιατί όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται τα ίδια για να ζήσουν και ήταν διαφορετικοί γιατί ο ένας έτρωγε πολύ και ήταν χοντρός ενώ ο άλλος δεν είχε να φάει και ήταν αδύνατος.

Τον χοντρό άνθρωπο τον έλεγαν Φαταούλα και τον αδύνατο Νηστικό.

Ο Φαταούλας κάθε πρωί που ξυπνούσε, έστρωνε τραπέζι και έτρωγε μέχρι που του κοβόταν η ανάσα.
Μόλις απότρωγε, πήγαινε για ψώνια γυρνούσε στο σπίτι, ξαναέστρωνε τραπέζι και το έριχνε πάλι στο φαγοπότι. Με λίγα λόγια ο Φαταούλας όλη μέρα έκανε δυο δουλειές, έτρωγε και γέμιζε τ' αμπάρια του.

Ο Νηστικός κάθε πρωί που ξυπνούσε δεν εύρισκε τίποτε να φάει, πήγαινε στα σκουπίδια του Φαταούλα μήπως και βρει τίποτε αποφάγια. Αν ήταν τυχερός, γυρνούσε σπίτι του και λάδωνε τ’ άντερό του προσωρινά. Αν η τύχη δεν τον βοηθούσε έπεφτε στο κρεβάτι και περίμενε να περάσει η μέρα γιατί τα πόδια του δεν τον κρατούσαν.

Ο καιρός περνούσε, ο Φαταούλας όλο χόντραινε και ο Νηστικός όλο και αδυνάτιζε, γιατί τελευταία τα σκουπίδια του Φαταούλα ήταν αδειανά από φαγώσιμα. 

Ο Νηστικός δεν μπορούσε να καταλάβει τι έκανε όλα εκείνα τα αποφάγια, αφού έβλεπε πως τα περισσεύματα έφταναν να χορτάσουν πλήθος σαν εκείνον.

Και μια φορά που ο Νηστικός είχε μέρες να βάλει μπουκιά στο στόμα του, πήγε απελπισμένος στο σπίτι του Φαταούλα να ζητιανέψει ένα πιάτο φαγητό από τα αποφάγια του.

- Γείτονα, του είπε, όπως βλέπεις εμένα ο Θεός δεν με βοήθησε να έχω τα δικά σου καλούδια. Εσύ πήρες το καλύτερο κομμάτι της γειτονιάς και μένα μου έλαχε το ξεροβούνι. Δεν φυτρώνει ούτε τσουκνίδα και η μόνη μου ελπίδα για να μην πεθάνω της πείνας είσαι εσύ. Βλέπω ότι κάθε μέρα σου περισσεύουν τα αγαθά του Αβραάμ και του Ισαάκ, θα μπορούσες να με αφήνεις να τρώω από τα περισσεύματα».

Ο Φαταούλας τον κοίταξε από πάνω ως κάτω, γέλασε κοροϊδευτικά και είπε με ψεύτικη συμπόνοια.

- Αχ άνθρωπέ μου, πού τα είδες τα περισσεύματα, να ήξερες πόσο δύσκολα περνάω κι εγώ. Τι νομίζεις πως δεν θέλω να σε βοηθήσω; Ορίστε, σου επιτρέπω να έρχεσαι όποτε θες να ψάχνεις τα σκουπίδια μου και ό,τι βρίσκεις να το παίρνεις. Άντε στο καλό και ο Θεός να σε βοηθήσει.

Σαν πήγε σπίτι του ο Νηστικός έπεσε σε βαθιά σκέψη. 

Βρε καλός άνθρωπος φαίνεται. Λες να είναι τα πράματα όπως τα λέει; Αλλά πάλι, τι το χρειάζεται τόσο φαί και τα σκουπίδια του, πώς και δεν βρίσκω τίποτε εκεί μέσα αυτό τον καιρό; Μπα, κάτι δεν μου φαίνεται σωστό αλλά ας περιμένω λίγο να δω τι γίνεται.

Την άλλη μέρα...

......

η συνέχεια εδώ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα Παιδιά του Φθινοπώρου

Ένα πολύ χαρούμενο τραγούδι για μικρά παιδάκια, που μας μιλάει με εύστοχο τρόπο για τους μήνες του Φθινοπώρου και κάποιες δραστηριότητες που γίνονται συνήθως σε κάθε μήνα.

 

Στίχοι/μουσική: Γωγώ Αγγελοπούλου

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
Είναι τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης, ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά.

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
Είναι τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης, ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά.

Ο Σεπτέμβρης σαν θα ‘ρθει
Πρωτοβρόχι θα φανεί
Και ο γεωργός ξανά
Το σταφύλι του τρυγά.

Πρώτη μέρα στο σκολειό
Που πολύ το αγαπώ
Το κουδούνι σαν χτυπά
Νέα μέρα ξεκινά.

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
είναι Τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης , ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά.

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
είναι Τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης, ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά.

Ο Οκτώβρης όταν μπει
Το σποράκι βρίσκει γη
Στου Αη Δημήτρη τη γιορτή
Το βαρέλι θα ανοιχτεί.

Ο τσοπάνης το ζωάκι
Κατεβάζει χαμηλά
Λίγο να το προστατεύσει
Στα ζεστά τα χειμαδιά.

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
είναι Τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης , ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά.

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
είναι Τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης, ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά

Ο Νοέμβρης σαν φανεί
Το ζωάκι στο παχνί
Δες η νύχτα μεγαλώνει
Και το κρύο σε παγώνει.

Για λιομάζωμα κινώ
Πίσω στο μικρό χωριό
Και ελίτσα δεν πετώ
Λάδι θα ‘χω εγώ καλό .

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
είναι Τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης, ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά.

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
είναι Τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης, ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το Σύνδρομο της Ανατάραξης του Μωρού

Κακοποίηση Βρέφους στη Μεσσηνία: Νοσηλεύεται σε σοβαρή κατάσταση.
Ομολόγησε πως ταρακούνησε το παιδί του, για να σταματήσει να κλαίει.

...........................

Υπολογίζεται ότι στις ΗΠΑ 3.000 παιδιά κάθε χρόνο υποφέρουν από το σύνδρομο της ανατάραξης του μωρού λόγω κακοποίησης. 
Το 25% αυτών των μωρών θα πεθάνει, ενώ το 60% θα έχει μόνιμες αναπηρίες για την υπόλοιπη ζωή του. 

Shaken baby syndrome

Η εικόνα του γονιού που παίζει με το μωρό του, πετώντας το στον αέρα και στη συνέχεια πιάνοντάς το, είναι γνωστή ανά την υφήλιο. 

Η εικόνα του θυμωμένου ενήλικου που κουνά βίαια το μωρό που κλαίει είναι επίσης συνηθισμένη. 

Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι το γεγονός ότι αυτή η πρακτική έχει συχνά ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του εγκεφάλου του μωρού. 

Το σύνδρομο της ανατάραξης του μωρού είναι ένας σοβαρός εγκεφαλικός τραυματισμός που συμβαίνει, όταν ένας εξουθενωμένος ή γονιός ή αυτός που φροντίζει το μωρό χάνει τον έλεγχο και αρχίζει να ταρακουνά το μωρό για να το κάνει να σταματήσει. 

Οποιοσδήποτε είναι παρών σε ένα τέτοιο ταρακούνημα μωρού μπορεί να αντιληφθεί ότι είναι επικίνδυνο. 

Τα συμπτώματα του συνδρόμου της ανατάραξης στο μωρό είναι λήθαργος, εκνευρισμός, μειωμένη όρεξη και εμετοί. 
Αν η ανατάραξη είναι πολύ σοβαρή, τότε μπορεί να παρατηρηθούν δυσκολία στην αναπνοή, σπασμοί, ακόμα και κωματώδης κατάσταση. 

Τα πιο ελαφρά συμπτώματα του συνδρόμου μπορεί να εκληφθούν από τον παιδίατρο λανθασμένα ως γρίππη ή κολικός. 

Οι τεχνικές εγκεφαλικής απεικόνισης (MRI, CT scan), η ακτινογραφία κεφαλιού και η οφθαλμολογική εξέταση για να διαπιστωθεί η ύπαρξη αιμορραγίας στα μάτια χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση του συνδρόμου.

Μια έρευνα στο Colorado των ΗΠΑ κατέδειξε ότι οι πιθανότεροι «δράστες» που προκαλούν το σύνδρομο της ανατάραξης του μωρού με αποτέλεσμα τον εγκεφαλικό τραυματισμό του είναι ο βιολογικός πατέρας (37%), ο φίλος της μητέρας (20,5%), οι γυναίκες μπέιμπι σίτερ (17,3%) και, τέλος, η μητέρα (12,6%).

Η πρόληψη είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για την αποφυγή του συνδρόμου της ανατάραξης. 

Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του γενικού κοινού δεν γνωρίζει ότι το να ταρακουνά κανείς ένα μωρό μπορεί να έχει ολέθριες επιπτώσεις στην υγεία του. 

Και μόνο αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό. 
Ακόμα και αν το μωρό επιζήσει ενός ή περισσότερων βίαιων ταρακουνημάτων, οι επιπτώσεις για το ίδιο και την οικογένειά του είναι τεράστιες. 
Τόσο το συναισθηματικό όσο και το οικονομικό βάρος είναι δυσβάσταχτα.

Τι να κάνετε, όταν το μωρό κλαίει:
-Σιγουρευτείτε ότι όλες οι βασικές ανάγκες του έχουν καλυφθεί (φαγητό, πάνα, κατάλληλο ντύσιμο κ.λπ.)
-Δώστε του μια πιπίλα.
-Πηγαίνετε το μωρό μια βόλτα.
-Πάρτε αγκαλιά το μωρό και περπατήστε στο σπίτι.
-Τηλεφωνήστε σε ένα δικό σας άνθρωπο για βοήθεια και υποστήριξη και κάντε ένα διάλειμμα.
-Βάλτε το μωρό στην κούνια του, σιγουρευτείτε ότι είναι ασφαλές, κλείστε την πόρτα και πηγαίνετε σε άλλο δωμάτιο. Κάθε πέντε, δέκα λεπτά ρίχνετε μια ματιά στο μωρό.

Για να αποφύγετε πιθανό τραυματισμό:
-Σιγουρευτείτε ότι όλοι όσοι ασχολούνται με το μωρό σας γνωρίζουν τους κινδύνους της ανατάραξης, συμπεριλαμβανομένων φίλων, συγγενών, μπέιμπι σιτερ, αδελφών και οποιουδήποτε δεν έχει εμπειρία με μωρά και μικρά παιδιά.
-Υποβαστάζετε το κεφάλι και το λαιμό του μωρού σας, όταν το έχετε αγκαλιά ή το μεταφέρετε.
-Όταν παίζετε, να είστε προσεχτικοί και να κάνετε απαλές κινήσεις. 

Ποτέ μην πετάτε το μωρό στον αέρα για να το ξαναπιάσετε, ποτέ μην του κάνετε κούνια κρατώντας το από τους αστραγάλους και μην κάνετε τζόκινγκ έχοντας το μωρό στην πλάτη σας.

-Θα πρέπει να γνωρίζετε τι να κάνετε όταν το μωρό σας κλαίει. 

Το κλάμα, και ιδιαίτερα αυτό ενός μωρού με κολικό, είναι η συμπεριφορά που κάνει ένα γονιό να ταρακουνήσει το μωρό του. 

Το κλάμα μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι το μωρό θέλει φαγητό ή καθαρή πάνα, έχει πυρετό, είναι κουρασμένο, θέλει να κοιμηθεί, δέχτηκε πολλά ερεθίσματα κ.λπ.
-Να φροντίζετε τον εαυτό σας, να αναγνωρίζετε πότε έχετε κουραστεί και να ζητάτε βοήθεια.

health
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς γίνονται και ποιοι είναι οι «καλοί μαθητές»;

Το σχολείο είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς στη ζωή κάθε ανθρώπου, αλλά ακόμα σημαντικότερος φαίνεται και είναι όταν διανύει κάποιος τη σχολική ηλικία. Ακόμη και για τον πιο «αδιάφορο» μαθητή είναι επώδυνο να μην τα καταφέρνει, να έχει αποτυχίες, να μην μπορεί να προσαρμοστεί στο σχολικό περιβάλλον. 

Υπάρχει, όμως, η «συνταγή της επιτυχίας» που κάνει τον καλό μαθητή, είναι εύχρηστη και χωρίς παρενέργειες;

O πιο καλός ο μαθητής…
Τι σημαίνει καλός μαθητής; Πολύ απλό, θα έλεγαν οι περισσότεροι. Είναι ο μαθητής που είναι επιμελής, συνεπής στις σχολικές του υποχρεώσεις, δεν έχει ο ίδιος και δεν δημιουργεί προβλήματα στο σχολείο, στους δασκάλους και στους συμμαθητές του και, γενικά, παίρνει καλούς βαθμούς και δεν δυσκολεύεται ιδιαίτερα στις εξετάσεις. 
Όλα αυτά είναι σωστά και κατανοητά, δεν παύουν όμως να αποδίδουν μια αρκετά στατική εικόνα αυτού που ονομάζουμε «καλό μαθητή», αγνοώντας έτσι τους δύο βασικότερους παράγοντες που διαμορφώνουν, ο καθένας με τον τρόπο του, την έννοια αυτή: 
Τα παιδιά, τους ίδιους δηλαδή τους μαθητές από τη μία και τους γονείς από την άλλη.

Τι συμβαίνει «εδώ και τώρα»
Δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε ότι, όταν μιλάμε για καλούς μαθητές, μιλάμε για παιδιά και συγκεκριμένα για παιδιά ηλικίας από 6 έως 18 ετών. 

Αυτά τα δώδεκα χρόνια της σχολικής σταδιοδρομίας είναι χρόνια διαρκούς και πολύ ραγδαίας ανάπτυξης, χρόνια συνεχόμενων αλλαγών στην προσωπικότητα, το συναισθηματικό κόσμο, το γνωστικό επίπεδο, τις αντιδράσεις, τη συμπεριφορά του κάθε παιδιού. 

Αυτές όλες οι αλλαγές, οι έντονες και συνήθως αναπάντεχες μεταπτώσεις στον τρόπο που κάθε παιδί βιώνει τον κόσμο γύρω του και μέσα του, δεν είναι απλώς μικρά, δευτερεύοντα μικρο-προβληματάκια που πρέπει να ξεπεραστούν το γρηγορότερο για να συνεχίσει το παιδί να είναι λειτουργικό και αποτελεσματικό στις μαθητικές του υποχρεώσεις, αλλά είναι το «εδώ και τώρα», η καθημερινή, ζωντανή και συχνά πολύ δύσκολη πραγματικότητά τους.

«Επενδύοντας» στα παιδιά
Από την άλλη μεριά, έχουμε τους γονείς. Είναι αυτοί που έχουν τις προσδοκίες, τα όνειρα που -όσο στεγνό και άχαρο κι αν ακούγεται- έχουν «επενδύσει» με πολλούς τρόπους στο παιδί ή στα παιδιά τους και περιμένουν και μέσα από τις επιδόσεις του στο σχολείο (αν όχι κυρίως μέσα από αυτές), να «ανταμειφθούν», να δουν τις προσπάθειές τους να καρποφορούν. 

Για τους γονείς, το «καλός μαθητής» είναι συχνά πολύ προσωπική υπόθεση. Καταρχήν, είναι η αγνή χαρά και ικανοποίηση να βλέπουν το παιδί τους να τα καταφέρνει και να μη δυσκολεύεται. Είναι όμως και πολλά άλλα: είναι η προσωπική τους επιβεβαίωση ότι τα έχουν καταφέρει καλά ως γονείς. 

Είναι μια -πολλές φορές αβάσιμη- ανακούφιση ότι το παιδί τους εξασφαλίζει ένα -σύμφωνα με τα κριτήριά τους- καλό μέλλον. Είναι, ακόμη, «ξόρκι» για τις δικές τους κακοτυχίες ή αποτυχίες («Εσύ θα καταφέρεις αυτό που δεν κατάφερα εγώ»), «τρόπαιο» σε ανταγωνιστικά παιχνίδια με άλλους, «τροφή» για τη ματαιοδοξία τους.

Οι καλοί βαθμοί και η κατάθλιψη
O καλός μαθητής, λοιπόν, είναι αυτός που ξεπερνά ακάθεκτος όλες τις δυσκολίες και τις μεταπτώσεις της ηλικίας του και συνεχίζει να «φέρνει καλούς βαθμούς», εκπληρώνοντας έτσι τις προσδοκίες των γονιών του. 

Υπάρχουν παιδιά που το καταφέρνουν. Γιατί έτσι είναι φτιαγμένα, γιατί στάθηκαν σε μερικά πράγματα τυχερά, γιατί είχαν πάντα την κατάλληλη στήριξη. 

Υπάρχουν όμως και άλλα που δεν τα καταφέρνουν, που το να είναι πάντα καλοί μαθητές κάποια μέρα το πληρώνουν αρκετά ακριβά. Λέει η μητέρα του Γιώργου, που είναι 14 ετών: «Το ότι ήταν καλός μαθητής ήταν για μας απόδειξη ότι όλα πάνε καλά. Είχαμε μπερδέψει το παιδί Γιώργο με το μαθητή. Το ότι δεν πήγαινε σινεμά ή βόλτα με τους φίλους του, ότι είχε απομονωθεί, δεν μας απασχολούσε ιδιαίτερα, γιατί λέγαμε ότι αν είχε προβλήματα, θα έπεφταν και οι σχολικές του επιδόσεις. 

Πόσο έξω μπορεί να πέφτει κανείς ως γονιός… Όταν άρχισαν οι εφιάλτες και ο παιδοψυχολόγος μάς μίλησε για κατάθλιψη, τότε δυστυχώς το καταλάβαμε».

Διάβασμα και τεμπελιά
Ίσως λοιπόν είναι απαραίτητο να αναθεωρήσουμε κάπως τις αντιλήψεις περί καλών μαθητών και να τις προσαρμόσουμε στο κάθε παιδί ξεχωριστά. Καλός μαθητής είναι αυτός που τα καταφέρνει στο σχολείο και στα μαθήματα, αλλά όχι σε βάρος της προσωπικής του ευτυχίας. 

Όταν δηλαδή υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στις σχολικές επιδόσεις και στην ευχαρίστηση, στο παιχνίδι, στην παρέα με συνομηλίκους, στην τεμπελιά και στο χασομέρι, απαραίτητο συστατικό, ιδιαίτερα της εφηβικής ηλικίας. Είναι όχι μόνο άχρηστο, αλλά και πολύ επικίνδυνο να είναι κάποιος πρώτος μαθητής και μια μέρα να αναγκαστεί να «εγκαταλείψει» επειδή «κάηκε το σύστημα». 

Καλός μαθητής είναι κι αυτός που οι επιδόσεις του δεν είναι πάντα οι ίδιες, αλλά μπορεί να ...

Βασικοί τρόποι μάθησης / Types of Learning Styles

Ποιο είναι αυτό που αντιστοιχεί στον τρόπο που προσλαμβάνεις τη γνώση; 

Η μάθηση είναι ένα σύνθετο φαινόμενο που έχει μελετηθεί από διάφορους κλάδους της επιστήμης, όπως η ψυχολογία, η παιδαγωγική, η βιολογία κλπ. Έρευνες έχουν δείξει ότι όλοι  οι άνθρωποι μαθαίνουν με διαφορετικό τρόπο, εστιάζουν σε διαφορετικού τύπου πληροφορίες και εμφανίζουν την τάση να αντιδρούν με διαφορετικούς τρόπους σε ερεθίσματα που δέχονται από τις πληροφορίες αυτές. Τα είδη των μαθησιακών στυλ έχουν αποτελέσει αντικείμενο εκτεταμένης έρευνας, αφού η κατανόηση των διαφορετικών στυλ που εφαρμόζουν οι άνθρωποι όταν μαθαίνουν μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Υπάρχουν δε περισσότερα από 80 ερωτηματολόγια, τα οποία σχετίζονται με πληθώρα διαφορετικών θεωριών και μοντέλων αναφορικά με τα μαθησιακά στυλ.

Εσύ πώς μαθαίνεις; Μερικοί µαθητές αισθάνονται πιο άνετα με την προσέγγιση της μάθησης μέσα από θεωρίες και αφηρηµένες έννοιες, κάποιοι προτιμούν πρακτικές δραστηριότητες και την παρατήρηση φαινοµένων, ενώ άλλοι κλίνουν προς την ενδοσκόπηση. Ένα στυλ µάθησης δεν είναι καλύτερο ή ανώτερο από ένα άλλο, είναι απλά διαφορετικό. Το μοντέλο του Fleming (1987) προτείνει τέσσερις μαθησιακούς τύπους.

Βασικοί τρόποι μάθησης:  Κάθε τύπος μας δίνει πληροφορίες για το πώς ένας άνθρωπος προτιμά να μαθαίνει:

‣Ο οπτικός (visual) μαθησιακός τύπος

Μαθαίνει πιο αποτελεσματικά μέσα από χάρτες, διαγράµµατα, ταµπέλες καθώς και βέλη, κύκλους, ιεραρχίες και άλλες διατάξεις που χρησιµοποιούν οι άνθρωποι για να παρουσιαστεί ό,τι θα µπορούσε να είχε παρουσιαστεί µε λέξεις. Για τον οπτικό τύπο είναι χρήσιµο ένα οργανόγραµµα µε σύµβολα, που να παρουσιάζει με οπτικό τρόπο τη σχέση µεταξύ των εννοιών. Απολαμβάνει, επίσης, τη ζωγραφική και το σχέδιο, δείχνει ενδιαφέρον για μηχανές και εφευρέσεις, μοντελισμό και προτιμά παιχνίδια κατασκευών.

‣ Ο αναγνωστικός/λεκτικός (reading/ write) μαθησιακός τύπος:

Μαθαίνει πιο αποτελεσματικά μέσα από λεκτικές πληροφορίες, ανάγνωση και συγγραφή πληροφοριών. Προτιµά τη διδασκαλία µε εποπτικά μέσα, π.χ. power point, αναζητά πληροφορίες από τα λεξικά, τις εγκυκλοπαίδειες, το Διαδίκτυο και αξιοποιεί γραπτές πηγές πληροφόρησης.

‣ Ο ακουστικός (auditory) μαθησιακός τύπος:

Μαθαίνει πιο αποτελεσματικά μέσα από πληροφορίες που «ακούγονται ή οµιλούνται», όπως οµαδικές συζητήσεις, εισηγήσεις, ακούγοντας ραδιόφωνο, ενημερωτικές οµιλίες, διαβάζοντας διαδικτυακές συνοµιλίες κ.λπ. Ο τύπος αυτός είναι συνήθως καλός αναγνώστης και στα παιχνίδια λέξεων, ενώ θυμάται εύκολα ημερομηνίες και ονόματα.

‣ Ο κιναισθητικός (kinesthetic) μαθησιακός τύπος:

Μαθαίνει πιο αποτελεσματικά µέσω της εµπειρίας και της πρακτικής άσκησης. Χρησιµοποιεί όλες τις αισθήσεις του (όραση, αφή, γεύση, όσφρηση και ακοή) για να έχει πολυαισθητηριακές εµπειρίες και δίνει έµφαση στην πραγματική διάσταση των πληροφοριών. Αξιοποιεί πολλά παραδείγµατα, προσοµοιώσεις και πρακτική εξάσκηση. Ο τύπος αυτός απολαμβάνει τα αθλήματα ή άλλες δραστηριότητες που σχετίζονται με κίνηση και η πρακτική εμπειρία τού επιτρέπει να συμμετέχει ενεργά στην ανακάλυψη του κόσμου και έτσι μαθαίνει καλύτερα.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ένας άνθρωπος δεν είναι απαραίτητο να έχει ένα μόνο μαθησιακό στυλ, αλλά μπορεί να έχει στοιχεία από όλα, που συνθέτουν ουσιαστικά και τη μοναδική προσωπικότητά του.

Aπό τη Βάνα Ρόζου, υποψήφια διδάκτορα ΕΚΠΑ, διδάσκουσα Σχολής Εκπαίδευσης Mediterranean College.

shape.gr

rasmussen.edu
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μπορεί και μόνο του!!

Πράγματα που όντως μπορεί να κάνει ένα νήπιο

Να φάει μόνο του
Από την ηλικία των 18 μηνών, παρά τα αναπόφευκτα ατυχήματα, ήδη μπορεί να τα καταφέρει αρκετά καλά σε αυτό. 

Δώστε του κουτάλια και πιρούνια κατάλληλα για την ηλικία του, ετοιμάστε του πηχτά γεύματα που θα το βοηθήσουν να γεμίσει το κουτάλι του και να μην το αδειάσει στη διαδρομή και αφήστε το να προπονηθεί.

Να ντυθεί
Ένα νήπιο μπορεί να βγάλει τα ρούχα του ήδη από την ηλικία των 13 με 20 μηνών – λογικά, αυτό το έχετε ήδη μάθει με τον δύσκολο τρόπο. Από τα δύο περίπου έτη, όμως, μπορεί να κάνει τις πρώτες του προσπάθειες στο να βάλει κάτι πάνω του, ειδικά αν αυτό είναι φαρδύ και ελαστικό. 

Μέχρι τους 30 μήνες της ζωής του θα αρχίσει να τα πηγαίνει καλύτερα, όμως θα πρέπει να είστε πάντα στο πλάι του για να το βοηθήσετε με οδηγίες, αλλά και έμπρακτα.

Να γεμίσει (και να αδειάσει) ένα ποτήρι
Γύρω στα δεύτερα γενέθλιά τους, τα παιδιά έχουν αρχίσει να δείχνουν ιδιαίτερη αγάπη στα παιχνίδια με το νερό. 

Εκμεταλλευτείτε αυτό το γεγονός δίνοντάς του ένα μεγάλο και μερικά μικρότερα δοχεία και μαθαίνοντάς του πώς να μεταφέρει το περιεχόμενο από το ένα στο άλλο. 

Σύντομα θα μπορεί να βάλει μόνο του γάλα στα δημητριακά του! 

Ως τότε, φροντίστε τα παιχνίδια σας να γίνονται σε εξωτερικό χώρο ή πάνω από τον νεροχύτη. Ένα από τα πράγματα που σίγουρα θα λατρέψει, θα είναι να παρακολουθεί το νερό… να ξεχειλίζει.

Να πλύνει τα δόντια του
Στην ίδια ηλικία, σας έχει παρακολουθήσει ήδη πολλές φορές να πλένετε τα δόντια σας αλλά και να βουρτσίζετε τα δικά του. 

Δώστε του την οδοντόβουρτσα και δείξτε του τι κινήσεις πρέπει να κάνει. 

Μέχρι την ηλικία των 6 ετών, καλό είναι να αναλαμβάνετε εσείς τη διαδικασία μετά από λίγο ή να μοιράσετε τα βουρτσίσματα, δίνοντάς του το πρωινό και κρατώντας την ευθύνη του (σημαντικότερου) βραδινού πλυσίματος.

Να βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού
Εντάξει, δεν πρόκειται να βάλει πλυντήριο, όμως μπορεί να μαζέψει τα παιχνίδια του και να σας βοηθήσει να κάνετε τις κάλτσες του ζευγάρια. 

Ο στόχος δεν είναι να εκτελέσει τέλεια τις αγγαρείες που θα του αναθέσετε, αλλά να τις αντιμετωπίσει ως αυτονόητο – ή ακόμα και διασκεδαστικό – μέρος της καθημερινότητας. 

Για να το βοηθήσετε, δώστε του αναλυτικές οδηγίες για κάθε εργασία ξεχωριστά. Έτσι δεν θα νιώσει ότι πρέπει να κάνει πολλά πράγματα.

Να χτενιστεί
Αν το κεφαλάκι του στολίζουν πλούσια, μακριά μαλλιά, το χτένισμα ενδέχεται να είναι δυσάρεστη εμπειρία για όλους σας – ακόμη περισσότερο αν πρόκειται για μπουκλάκια. 

Βάλτε το να καθίσει μπροστά στον καθρέφτη και δώστε του μία χτένα με αραιά δόντια και στρογγυλεμένες άκρες. 

Μπορείτε να του περιγράψετε τι πρέπει να κάνει ή να του το εξηγείτε ενώ το χτενίζετε εσείς. 

Όταν μάθει να το κάνει μόνο του, εκείνο θα πονάει λιγότερο και εσείς θα γλιτώσετε από άφθονη γκρίνια.

Να πλύνει τα χέρια του
Όσο νωρίτερα του δείξετε πώς να κρατά τα χεράκια του καθαρά, τόσο το καλύτερο. 

Πάρτε ένα υγρό σαπούνι χεριών με κάποιον από τους αγαπημένους του ήρωες, βάλτε το να πατήσει σε ένα σκαμπό και εξηγήστε του βήμα – βήμα τον σωστό τρόπο να ξεφορτωθεί τα μικρόβια. 

Αν προσθέσετε και ένα ευχάριστο τραγουδάκι, θα καταλήξει να ανυπομονεί για αυτή τη διαδικασία!

περισσότερα εδώ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Είμαστε ποτέ έτοιμοι να μεγαλώσουμε παιδιά;

Ποιος είναι, άραγε, ο «καλός γονιός» και σε ποια ηλικία κατακτάται η «ωριμότητα» για τη δημιουργία απογόνων; 

Στην πραγματικότητα, κανείς δεν είναι ποτέ έτοιμος να μεγαλώσει παιδιά. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία, λένε οι γνωρίζοντες.

Καλός γονιός είναι εκείνος που είναι καλά μέσα του.

    Κάποτε, όταν ήμουν ακόμα πολύ μικρή, πίστευα πως ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλίσεις το υγιές μεγάλωμα των παιδιών θα ήταν η σύσταση κάποιας επιτροπής που θα εξετάζει την ψυχική και νοητική υγεία των γονέων, ώστε να τους δίνει κάποια ειδική άδεια για να αποκτήσουν παιδιά. Κάτι σαν την άδεια οδήγησης, ας πούμε. Κατόπιν, όταν μεγάλωσα λίγο (και άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ο φασισμός είναι πολυεπίπεδος), άλλαξα γνώμη, δίχως, ωστόσο, να καταφέρω να βρω μια ικανοποιητική λύση στο πρόβλημα.

    Όταν ήρθε η ώρα να αποκτήσω παιδιά, και μόνο η ιδέα μού προκαλούσε απανωτές κρίσεις πανικού. Μα εγώ είμαι η ίδια παιδί!

● Πώς θα καταφέρω να παραμερίσω τον εγωισμό μου (αντί να χαίρομαι τη σεζλόνγκ, θα πρέπει τώρα να κυνηγάω ένα τέρας πάνω κάτω);

● Πώς θα διασφαλίσω τον προσωπικό μου χώρο (τι διάολο θέλει αυτό το πιανάκι στη μέση του σαλονιού) και χρόνο (θέλω να ξενυχτήσω σ’ ένα κλαμπ κι όχι στο προσκεφάλι ενός εμπύρετου σπόρου);

Έπειτα από 6 χρόνια μητρότητας στα όρια της ταλαιπωρίας και έπειτα από πολλαπλές επισκέψεις στην παιδοψυχολόγο της γειτονιάς μου, επαναφέρω το μέγα ερώτημα: Είμαστε ποτέ έτοιμοι να μεγαλώσουμε παιδιά;

Η παιδοψυχολόγος Μαρία Κοπακάκη αναλαμβάνει να με βοηθήσει να δω τη μεγάλη αλήθεια. Θα πονέσει, αλλά (αν δε με πεθάνει) θα με βγάλει πιο δυνατή. «Σε ό,τι αφορά αυτό με τη σύσταση …επιτροπής η ιδέα παραπέμπει στις πρακτικές της ευγονικής (υποχρεωτική στείρωση ατόμων με νοητικά ελλείμματα και ψυχικές νόσους). Είναι πάρα πολύ δύσκολο να ορίσει κανείς συγκεκριμένα και με λίγα λόγια τα κριτήρια που συνιστούν τον “καλό γονιό”, πόσο μάλλον να τα “μετρήσει”, ώστε να χορηγήσει σε ορισμένους ανθρώπους “δίπλωμα γονέα” και να το στερήσει από κάποιους άλλους.

Ο «αρκετά καλός γονιός»

»Γενικά, καλός γονιός είναι ο ψυχικά υγιής, ισορροπημένος άνθρωπος, που αντλεί ικανοποίηση από τη ζωή του και γνωρίζει καλά τον εαυτό του. Όντας ο ίδιος πλήρης, είναι ικανός να συντονιστεί με τις ανάγκες του παιδιού, να το φροντίσει με ζεστασιά και ενσυναίσθηση, να του δώσει ζωτικό συναισθηματικό χώρο να αναπνεύσει, να του δείξει το δρόμο βάζοντάς του τα όρια που χρειάζεται για να μη χαθεί. Ακόμα και αυτός όμως,... 

Όσα μπορεί να μη γνωρίζουμε για τα Παιδιά με Κώφωση

    Η κόρη μου Σάρα που είναι 4 ετών γεννήθηκε κωφή. Επικοινωνεί χρησιμοποιώντας την Αμερικάνικη νοηματική γλώσσα αλλά είναι και ένα τυπικά αναπτυσσόμενο νήπιο που κάνει τα ίδια πράγματα που κάνουν όλα τα νήπια.

    Μέσα σ' αυτά τα 4 χρόνια έχω μάθει ότι υπάρχουν μερικές εσφαλμένες αντιλήψεις για τα κωφά παιδιά και γι’ αυτό συγκέντρωσα αυτή τη λίστα για να βοηθήσει τους ανθρώπους να κατανοήσουν τη Σάρα και τα άλλα παιδιά σαν κι αυτήν.

    Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι ούτε 2 παιδιά ή οικογένειες είναι όμοιες και επομένως ότι μπορεί να είναι αληθινό για τη Σάρα, μπορεί να μην είναι ακριβές για ένα άλλο κωφό παιδί. 

Εύχομαι τα ακόλουθα 9 πράγματα να σας επιτρέψουν να ρίξετε μια ματιά στον κόσμο μας, ο οποίος σε πολλά σημεία πιθανά να μοιάζει με τον δικό σας.

1. Η Σάρα είναι ένα "κανονικό" 4χρονο παιδί.
    Της Σάρας της αρέσει να πηγαίνει στην παιδική χαρά, να επισκέπτεται το Μουσείο τρένου, να πηγαίνει για κολύμπι και κατασκήνωση με τον μπαμπά της και να βλέπει όλους τους παππούδες της. Όταν τη ρωτήσεις ποια είναι τα αγαπημένα της φαγητά, λέει ότι οι καραμέλες και το παγωτό είναι κοντά το ένα με το άλλο. Είναι ισχυρογνώμων, με κατανόηση για τον άλλον, αξιαγάπητη και γεμάτη περιέργεια για τον κόσμο γύρω της. 

Της αρέσει επίσης να διαβάζει, να γράφει, να χοροπηδάει και να τρέχει. Ξέρετε άλλα νήπια που να έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά;

Πολύ πιθανόν να ξέρετε.

2. Θέματα ορολογίας.
"Κωφός" ή "βαρύκοος"; Μας πήρε πολύ χρόνο να καταλάβουμε τους διάφορους όρους και ακόμα μαθαίνουμε. 

Σύμφωνα με τον ερευνητή Μαρκ Μαρσάρκ:

Συνηθέστερα η λέξη "κωφός" χρησιμοποιείται ως επίθετο αναφερόμενο σε κωφά άτομα που βλέπουν τον εαυτό τους ως μέρος μιας κοινότητας συνδεδεμένης με μια κοινή κουλτούρα και πολύ συχνά με μια κοινή γλώσσα-την Αμερικάνικη νοηματική γλώσσα. Ωστόσο, ο αδόκιμος όρος τώρα πλέον χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στην έλλειψη ακουστικής ικανότητας. 

Σε πολλά κωφά άτομα δεν αρέσει ο όρος "κώφωση" γιατί εμπεριέχει την έννοια της παθολογίας.

Επίσης, η Σάρα δεν έχει ακουστική βλάβη. Και αυτός ο όρος χρησιμοποιείται μερικές φορές αλλά, όπως οι online οδηγίες από τις πηγές για το πρόγραμμα ένταξης εξηγεί:

Πολλά άτομα αντιπαθούν τον όρο ακουστική βλάβη, διότι περιγράφει τους κωφούς ανθρώπους με βάση τι αδυνατούν να κάνουν.

Ο σύγχρονος όρος που χρησιμοποιείται από την κοινότητα κωφών σήμερα είναι βαρηκοΐα.

3. Η Σάρα δεν χρειάζεται να "διορθωθεί".
    Όταν η οικογένειά μας λέει σε κάποιον πολύ τακτικά ότι η Σάρα είναι κωφή, η απάντησή του είναι: "Λυπάμαι!"

Δεν υπάρχει λόγος να λυπάστε....

    Η Σάρα είναι τέλεια όπως είναι και δεν χρειάζεται να αλλάξει κάτι σ' αυτήν από καμιά άποψη. Κάθε άτομο έχει κάτι ή πολλά πράγματα που το καθιστούν μοναδικό. Η Σάρα δεν χάνει και δεν παραλείπει τίποτα. Η πλειονότητα της κοινωνίας έχει ακουστική ικανότητα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι τελευταίοι είναι εξυπνότεροι, πιο ευφυείς ή πιο χαρούμενοι ή ότι διάγουν πιο παραγωγικό βίο ή ότι ερωτεύονται ευκολότερα από τους κωφούς.

4. Δεν φορούν ακουστικά βοηθήματα όλοι οι κωφοί.
    Μερικοί άνθρωποι με προβλήματα ακοής φορούν ακουστικά βοηθήματα αλλά δεν είναι απαραίτητα για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Όταν γεννήθηκε η Σάρα, προετοιμάστηκε για την ακουστική βοήθεια και το φόραγε για αρκετούς μήνες μέχρι που ανακαλύψαμε ότι ο κοχλίας της δεν είχε πλήρως σχηματιστεί και δεν είχε ακουστικό νεύρο, οπότε το ακουστικό βοήθημα δεν της ήταν ωφέλιμο.

.......

η συνέχεια στην πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το “Σ’ αγαπώ” σε 60 Νοηματικές Γλώσσες!

    Η 23η Σεπτεμβρίου τιμάται ως Διεθνής Ημέρα των Νοηματικών Γλωσσών, με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ, που ελήφθη τον Δεκέμβριο του 2017.
    Η επιλογή της ημερομηνίας αυτής συμπίπτει με την ίδρυση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κωφών (WFD) στις 23 Σεπτεμβρίου 1951, στην Ρώμη. Η οργάνωση έχει ως έναν από τους κύριους στόχους της, τη διατήρηση των νοηματικών γλωσσών και του πολιτισμού των κωφών ως προϋπόθεση για την υλοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους.
Πηγή
© SanSimera.gr

Άνθρωποι από χώρες σε κάθε σημείο του κόσμου, 

στέλνουν το μήνυμα τους λέγοντας «Σ’ αγαπω» 

σε 60 διαφορετικές Νοηματικές Γλώσσες!

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Γιατί δεν θέλει να παίζει με τα άλλα παιδάκια;

    Είναι μία ερώτηση που απασχολεί πολλούς γονείς, όταν βλέπουν το μικρό τους να παρακολουθεί τα άλλα παιδάκια, αλλά να μην συμμετέχει στο παιχνίδι τους.
If your child doesn't like to play with other kids, what do you do about it?

    Ως γονείς, θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν μία υγιή και δραστήρια κοινωνική ζωή και, όταν τα βλέπουμε να κάθονται μόνα τους στο περιθώριο, ίσως είναι ανησυχητικό, ιδίως αν και εμείς οι ίδιοι σαν παιδιά είχαμε κάποιο πρόβλημα συστολής ή αμηχανίας.

Όμως, για ένα μικρό παιδί, που μόλις αρχίζει να ελέγχει τον κοινωνικό περίγυρο και κάνει τα πρώτα του δειλά βήματα έξω από την προστασία των δικών σας φτερών, το να βλέπει τα άλλα παιδάκια είναι μία πολύτιμη και σημαντική μορφή συμμετοχής.

    Με το να παρατηρεί το μικρούλι σας, μαθαίνει σχετικά με τις κανονικές μορφές αλληλεπίδρασης, τους κανόνες του παιχνιδιού, πώς να αντιδρά και πολλά άλλα. Καθώς μεγαλώνουν και αποκτούν εμπειρία με την κοινωνική σκηνή γύρω τους, θα είναι πιο πιθανό να ενταχθούν στο παιχνίδι.

Αυτό βέβαια δεν θα πει, ότι δεν πρέπει να ξεκινήσετε ήπια να ενθαρρύνετε το παιδί να συμμετέχει και να βοηθήσετε να εξελιχθούν τα πράγματα ομαλά και ήρεμα γι’ αυτό.

    Απλά βεβαιωθείτε ότι του δίνετε άφθονο χρόνο για να πλησιάσει την ομάδα των παιδιών και άπλετο χώρο για να πάρει τις δικές του αποφάσεις για το πότε θα συμμετέχει. Μην το πιέσετε και το σπρώξετε σε μία κατάσταση όπου δεν θα αισθάνεται άνετα και δεν είναι ακόμη έτοιμο να ενταχθεί. Το να πιέζετε το παιδί μπορεί να το κάνει ακόμη πιο επιφυλακτικό και συγκρατημένο. Και μην μένετε δίπλα του, εκτός εάν είναι σαφές ότι σας θέλει κοντά.

    Εάν δεν του αρέσουν οι μεγάλες ομάδες παιδιών και του προκαλούν άγχος, οργανώστε μία συνάντηση με ένα μόνο παιδάκι για να παίξουν. Μία ωραία ιδέα είναι επίσης, να καθίσετε και εσείς μαζί του και με ένα ή δύο παιδάκια ακόμη και να του δείξετε πώς να παίζει με τα άλλα παιδάκια.

    Κάντε την ώρα του παιχνιδιού να μοιάζει με έκπληξη! «Κοίτα τι μπορεί να κάνει αυτό το αυτοκίνητο»! Ή «κοίτα με τι παίζει ο Νίκος»! Μάλλον δεν θα είναι σε θέση να αντισταθεί και θα συμμετάσχει.

Και το πιο σημαντικό είναι, να βεβαιωθείτε ότι το παιδάκι σας ξέρει ότι έχει την αμέριστη αγάπη και την αποδοχή σας και είτε βρίσκεται στο κέντρο της ομάδας των παιδιών που παίζουν, είτε παίζει μόνο του, θα είστε πάντα ο μεγαλύτερος θαυμαστής του.

Επίσης μην ξεχνάτε ότι σχεδόν όλα τα παιδάκια περνούν ένα χρονικό διάστημα που αισθάνονται αμήχανα, ιδίως όταν είναι μακριά σας.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι