Εθνικός ύμνος: Γιατί η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν τον ίδιο;

Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν τον ίδιο εθνικό ύμνο (ακούστηκε για Πετρούνια και Γεωργίου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ενόργανης γυμναστικής), αλλά δεν είναι οι μόνες….

Δύο φορές, για δύο διαφορετικά αγωνίσματα στην ίδια αίθουσα της Γυμναστικής, ακούστηκε ο εθνικός μας ύμνος και δύο σημαίες δύο κρατών αλλά ενός έθνους υψώθηκαν ψηλότερα από άλλες. Μία φορά με τον Πετρούνια στους κρίκους και μια άλλη με τον Κύπριο Μάριο Γεωργίου στο μονόζυγο. Ελλάδα και Κύπρος έχουν τον ίδιο εθνικό ύμνο και παιανίζει κάθε φορά υπερήφανα και στα δύο κράτη. Η Κύπρος κατάφερε να έχει τον ίδιο εθνικό ύμνο με την «μητέρα» Ελλάδα με ένα «κόλπο» που εφάρμοσε ο πρώτος Πρόεδρος της Κύπρου Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Η ιστορία του «άγνωστου εθνικού μας ύμνου» είναι μεν εντυπωσιακή αλλά λιγότερο γνωστή. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά:

Δύο χρόνια μετά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, το 1960, η Κύπρος είχε τον δικό της ύμνο. Δεν λεγόταν εθνικός ύμνος, λεγόταν κρατικός ύμνος και δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ.

Αν πάμε όμως πολλά χρόνια πίσω όταν με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η συμφωνία της Ζυρίχης προέβλεπε τα πάντα (σημαία, Τούρκο αντιπρόεδρο, Τούρκους μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου και Τούρκους σε κρατικά όργανα) πλην ενός σημαντικού κρατικού στοιχείου: του εθνικού ύμνου. Να σημειωθεί ότι τότε καθιερώθηκαν ως επίσημη γλώσσα της Κύπρου, τα ελληνικά, τα αγγλικά και τα τουρκικά. Κάτι που ισχύει έως και σήμερα. Κάθε επίσημο έγγραφο είναι γραμμένο σε αυτές τις τρεις γλώσσες. Και βεβαίως στα κυπριακά διαβατήρια. Είναι το μοναδικό άλλωστε επίσημο έγγραφο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αναφέρεται και στα τουρκικά.

Το είχαν… ξεχάσει;

Δεν ήταν λίγοι βεβαίως που υποστήριζαν ότι οι συντάκτες της ιδρυτικής συνθήκης της Κύπρου είχαν… ξεχάσει να καθιερώσουν εθνικό ύμνο, άλλοι ότι το άφησαν να γίνει αργότερα αφού οι δύο κοινότητες το συμφωνήσουν. Υπήρξαν όμως και ορισμένοι που έλεγαν ότι επίτηδες ο Μακάριος δεν ήθελε να υπάρχει εθνικός (κυπριακός) ύμνος.

Μάλιστα στο πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό, ρωτήθηκε ποιος είναι ο εθνικός ύμνος της Κύπρου και αυτός χωρίς καμία σκέψη απάντησε: «Είναι ο εθνικός ύμνος της Ελλάδος». Έτσι, οι φήμες λένε, ότι για πρώτη φορά ο εθνικός μας ύμνος ακούστηκε με τη σημαία της Κύπρου, του νεοσύστατου αυτού ανεξάρτητου κράτους.

Δύο χρόνια αργότερα και προτού ξεσπάσει η τουρκική ανταρσία του 1963 με τη δημιουργία τουρκοκυπριακών θυλάκων και με βομβαρδισμό των Τούρκων στις ελεύθερες περιοχές, η κυπριακή κυβέρνηση αναθέτει στον συνθέτη Σόλωνα Μιχαηλίδη να γράψει τον εθνικό ύμνο της Κύπρου. Ο ύμνος γράφτηκε λοιπόν αλλά δεν έμελλε ποτέ να καθιερωθεί. Κάποιες πηγές λένε ότι ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος χρησιμοποίησε τον συγκεκριμένο ύμνο όταν τον Ιούνιο και τον Νοέμβριο του 1962 πραγματοποίησε επισκέψεις σε Ουάσιγκτον και Άγκυρα.

Ωστόσο, κατά μία εκδοχή ούτε στις πρωτεύουσες αυτές ακούστηκε ο εθνικός ύμνος της Κύπρου. Κατά μια άλλη εκδοχή ο Μακάριος έδωσε στις μπάντες να παίζουν ένα ουδέτερο κλασικό κομμάτι. Οι φήμες τότε έλεγαν ότι οι στρατιωτικές μπάντες σε Ουάσιγκτον και Άγκυρα νόμιζαν ότι έπαιζαν τον εθνικό ύμνο της Κύπρου, αλλά στην πραγματικότητα έπαιζαν κλασσική μουσική.

Πάντως ο εθνικός ύμνος της Κύπρου γράφτηκε το 1962 ειδικά επειδή ο Μακάριος θα επισκεπτόταν την Άγκυρα. Στις 18 Νοεμβρίου του 1966 το Υπουργικό Συμβούλιο της Κύπρου αποφάσισε την υιοθέτηση του ελληνικού εθνικού ύμνου ως εθνικού ύμνου της Κυπριακής Δημοκρατίας, απόφαση που ισχύει έως σήμερα. Αλλά είτε το αποφάσιζε είτε όχι το κυπριακό Υπουργικό Συμβούλιο, ουδείς στην Κύπρο γνώριζε άλλον εθνικό ύμνο παρά μόνον τον ελληνικό.

Αλλά δεν είναι μόνον η Ελλάδα και η Κύπρος που έχουν τον ίδιο εθνικό ύμνο. Για παράδειγμα η Φιλανδία και η Εσθονία έχουν τον ίδιο ύμνο αν και με διαφορετικούς στίχους. Ή το Λιχτενστάιν που χρησιμοποιεί τον αγγλικό εθνικό ύμνο (God save the Queen), κάτι βεβαίως που ισχύει και στη Βόρεια Ιρλανδία. Το Χονγκ Κονγκ έχει τον ίδιο εθνικό ύμνο με την «μαμά» Κίνα, αν και αυτό δεν χαροποιεί ιδιαίτερα ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Στην Αφρική αρκετές χώρες χρησιμοποιούσαν μέχρι προσφάτως ως εθνικό ύμνο το «Sikelel iAfrika» (God bless Africa).

Πηγή: In.gr

sportday.gr

Οι Καλύτερες Αποφάσεις Που Μπορείς Να Πάρεις Για Το Παιδί Σου Τη Φετινή Σχολική Χρονιά

Μετά τις δυσκολίες και τις προκλήσεις της περσινής δύσκολης σχολικής χρονιάς, είναι καιρός να πάρουμε μία ανάσα! Ας σκεφτεί καθένας μας τι κατάφερε στον τομέα της ανατροφής παιδιών, τι κάναμε σωστά, τι λειτούργησε και τι βοήθησε τα παιδιά μας και εμάς. Συχνά εμείς οι γονείς έχουμε την τάση να είμαστε επικριτικοί τόσο με τον εαυτό μας, όσο και με τα παιδιά μας.

Φέτος, καθώς ξεκινάει η νέα σχολική ας επικεντρωθούμε στο τι θέλουμε να κάνουμε σωστά για να βοηθήσουμε την εξέλιξη του παιδιού μας, σε όποια ηλικία και αν είναι αυτό.

10 Αποφάσεις για τον Τρόπο που θα Φερθούμε στο Παιδί μας τη Φετινή Σχολική Χρονιά

1. Να λες ΝΑΙ πιο συχνά. Να λες «ναι» όταν το παιδί σου ζητάει να κάνετε πράγματα μαζί, να λες «ναι» στον ποιοτικό χρόνο με το παιδί σου. Να λες «ναι» όταν το παιδί σου επιθυμεί να μάθει νέα πράγματα ή να ασχοληθεί με σπορ, άθληση και κίνηση.
2. Να λες ΟΧΙ πιο συχνά. Μάθε να λες «όχι» στο παιδί σου όταν σου ζητάει το κινητό σου, όταν ζητάει να παίξει με τις ώρες ηλεκτρονικά, όταν θέλει να γίνει το δικό του χωρίς να σκέφτεται τις επιθυμίες ή τις ανάγκες της υπόλοιπης οικογένειας.
3. Να ανησυχείς λιγότερο. Δε χρειάζεται να φωνάζεις διαρκώς στο παιδί σου «μη», να του λες να μη μην πιεί κρύο νερό ή να πάρει ζακέτα ή να προσέχει να μην πέσει/να μην χτυπήσει, κλπ. Δώσε γενικές οδηγίες ασφάλειας, αλλά άφησε το παιδί να ζήσει και να δράσει χωρίς τη δική σου συνεχή αγωνία.
4. Να ακούς περισσότερο και να μιλάς λιγότερο. Κάνε ερωτήσεις ανοιχτού τύπου «τι συναισθήματα ένιωσες σήμερα;», «ποιο ήταν ένα ενδιαφέρον πράγμα που έγινε σήμερα στη μέρα σου;», «ποια είναι τα σχέδια σου;» και άκουσε τι έχει να σου πει το παιδί σου. Ειδικά στην προεφηβεία και την εφηβεία αυτή είναι η καλύτερη στρατηγική επικοινωνίας.
5. Να διαπραγματεύεσαι λιγότερο και να εξηγείς περισσότερο.; Κάθε παιδί, μικρότερο ή μεγαλύτερο, χρειάζεται να καταλάβει το σκεπτικό των γονιών του πίσω από κάτι που στο ίδιο ακούγεται ως αυθαίρετη απόφαση. Εξήγησε στο παιδί σου τι περιμένεις από αυτό, για ποιο λόγο παίρνεις κάποιες αποφάσεις και ότι πρωταρχικά νοιάζεσαι για την υγεία και την ασφάλεια του, που είναι και ο γνώμονας για πολλές αποφάσεις σου.
6. Να τιμωρείς λιγότερο. Να θυμάσαι ότι με την τιμωρία απλώς καταστέλλεις μία άσχημη συμπεριφορά για λίγο, αλλά στην πραγματικότητα δε διδάσκεις ποιο είναι το σωστό.
7. Να επιβραβεύεις περισσότερο. Η επιβράβευση δεν πρέπει να είναι με δώρα, αλλά με την προσοχή και το «μπράβο» που δίνεις στο παιδί. Μάθε να παρατηρείς πότε κάνει κάτι σωστά και πότε η συμπεριφορά του είναι σωστή και αναγνώρισε το: δείξε του αγάπη, προσοχή, αναγνώριση, εκτίμηση, επιβεβαίωση. Και ΝΑΙ, αυτή η στρατηγική λειτουργεί θαυμάσια και στην εφηβεία!
8. Να περιμένεις κάτι περισσότερο. Φέτος να περιμένεις κάτι περισσότερο από το παιδί σου: να αναλάβει να στρώνει το κρεβάτι του, να βοηθάει στο στρώσιμο/ξεστρώσιμο του τραπεζιού, να διαβάσει 2-3 βιβλία για ευχαρίστηση, κοκ.
9. Να περιμένεις κάτι λιγότερο. Μην περιμένεις να λιώνει το παιδί καθημερινά σε διαβάσματα, εξωσχολικά, φροντιστήρια και μαθήματα. Άσε το παιδί να κάνει διάλειμμα, να ξεκουραστεί, ακόμα και αν πρόκειται να βαρεθεί. Γιατί ένα ξεκούραστο παιδί μαθαίνει καλύτερα, συγκεντρώνεται περισσότερο, συγκρατεί περισσότερες πληροφορίες και αποδίδει καλύτερα από ένα κουρασμένο και στρεσαρισμένο παιδί.
10. Να καλλιεργήσεις περισσότερη συναισθηματική σύνδεση. Δώσε χρόνο στις δικές σου φιλίες, σε συγγενικά σου πρόσωπα, στην οικογένειά σου. Όλες οι επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι η ευτυχία βρίσκεται στις όμορφες και ζεστές σχέσεις. Καλλιέργησε εσύ τις δικές σου και έτσι δείξε στο παιδί σου τι χρειάζεται να κάνει κι αυτό με τις δικές του σχέσεις.

---

Διαλέξτε Αγάπη, Ηρεμία, Χαρά!

Δρ Λίζα
Ψυχολόγος- Συγγραφέας

varvogli.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι