Σήκωσε το παιδί σου από τον καναπέ

Το παιδί σου περνάει ώρες μπροστά από μία οθόνη ή ένα τάμπλετ; 

Προτιμά να κάθεται στο σπίτι; 

Είναι αρνητικό στο να ξεκινήσει μια αθλητική δραστηριότητα; 

Βρίσκει κάθε τι που έχει μέσα αθλητική δράση, αδιάφορο; 

Στο σχολείο είναι από τα παιδιά που δεν παίζουν ποδόσφαιρο, μπάσκετ ή κυνηγητό με τους φίλους του;

Αν ισχύει κάτι από τα παραπάνω ή και όλα μαζί, μην τα αγνοείτε. 

Η απάντηση «βαριέται, τι να του κάνω», δεν θα λέγαμε ότι είναι η σωστή αντιμετώπιση στην – όντως – βαριεστημάρα του παιδιού σας. Ούτε είναι σωστή η αντιμετώπιση, ότι πρόκειται για ένα αθόρυβο παιδί, που στην τελική δεν σας ενοχλεί, αφού δεν τρέχει μέσα στο σπίτι, δεν παίζει μπάλα μέσα στο σπίτι, δεν κάνει επικίνδυνα παιγνίδια με τους φίλους του, που μπορεί και να χτυπήσει.

Όταν το παιδί από μικρό δείχνει να προτιμά τη βολή του καναπέ, από έναν δραστήριο τρόπο ζωής, είναι κάτι που δεν θα πρέπει να σας αφήνει ήσυχους. 

Γιατί ο δραστήριος τρόπος ζωής, το βοηθά στη σωστή ανάπτυξη, στη διατήρηση ενός υγιούς βάρους (τα παιδιά με καθιστική ζωή, έχουν αυξημένες πιθανότητες για παχυσαρκία στο μέλλον), ενώ το βοηθά και στην ψυχοσωματική του υγεία.

Γι αυτό θα πρέπει να σηκώσετε το παιδί με τον καναπέ, κάνοντας το να αγαπήσει την άθληση. Όποια μορφή και αν έχει. Πώς να το πετύχετε; 

Δείτε παρακάτω.

Γίνετε εσείς το πρότυπό του

Οι γονείς για το παιδί είναι πρότυπο και κάθε δική σας συμπεριφορά, εκείνο τη μιμείται. Αν, λοιπόν, βλέπει κι εσάς να είστε σε έναν καναπέ, σερφάροντας στο διαδίκτυο ή βλέποντας τηλεόραση, θα ακολουθήσει το παράδειγμά σας. 

Αν δεν είστε κι εσείς δραστήριου, δεν θα είναι και αυτό. Δείξτε του, λοιπόν, εσείς το δρόμο. Παίξετε μπάλα ακόμη και μέσα στο σπίτι, παίξτε κρυφτό. Βγείτε έξω μία βόλτα, σε ένα πάρκο και τρέξτε, παίξετε μαζί του, κάντε ποδήλατο. Απολαύστε το, για να το απολαύσει και το παιδί.

Μιλήστε του για την αξία της άθλησης

Εξηγείστε το πόσο σημαντικό είναι να αθλείται κάποιος. 

Μιλήστε του για τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν, αν δεν αθλείται, αλλά είναι καθισμένο σε έναν καναπέ και βαριέται. Δώστε το κίνητρα, που θα του προκαλέσουν το ενδιαφέρον.

Γιατί δεν του αρέσει η άθληση;

Για αρχή, θα πρέπει να μιλήσετε μαζί του και να μάθετε γιατί δεν του αρέσει να συμμετέχει σε οποιαδήποτε δραστηριότητα ή παιγνίδι, που έχει μέσα δράση. Δεν του αρέσει γενικότερα η δράση ή έχει συμβεί κάτι που το έχει αποθαρρύνει; 

Μήπως, στο παρελθόν έχει σχολιαστεί αρνητικά από κάποιον φίλο του ότι δε μπορεί να τρέξει γρήγορα ή να παίξει καλά ποδόσφαιρο, για παράδειγμα; Μήπως, το ίδιο έχει για τον εαυτό του μία τέτοια εντύπωση και φοβάται την απόρριψη; Ή απλά βαριέται;

Συζητείστε τι είναι αυτό που του αρέσει

Παρακινήστε το να ξεκινήσει μία αθλητική δραστηριότητα. Ρωτήστε το τι είναι αυτό που του αρέσει περισσότερο; Υπάρχουν πολλές επιλογές. 

Μπορεί να είναι χορός, κολυμβητήριο, κάποια πολεμική τέχνη, βόλεϊ, τένις και πάει λέγοντας. Βάλτε στο τραπέζι όλες τις επιλογές. Αφήστε το να καταλήξει το ίδιο σε αυτό που του προκαλεί περισσότερο ενδιαφέρον και δοκιμάστε.

Μην το πιέζετε

Η πίεση φέρνει, πάντα, το αντίθετο αποτέλεσμα. Δεν χρειάζεται με το ζόρι να κάνει κάτι που δεν του αρέσει. Αφήστε το ίδιο να επιλέξει και όχι να το κατευθύνετε στη δραστηριότητα που αρέσει σε εσάς. 

Να έχετε υπομονή, ενώ αν ξεκινήσει και σας πει ότι δε θέλει να συνεχίσει, δεν το πιέζετε. 

Ρωτήστε, όμως, για ποιο λόγο δε θέλει να συνεχίσει. Μήπως, δεν του/της αρέσει ο δάσκαλος; Μήπως δε μπορεί να εγκλιματιστεί στην τάξη;

Γράψτε το σε μία δραστηριότητα με φίλους του

Ενδεχομένως, το παιδί να μη νιώθει άνετα και να του είναι δύσκολο να προσαρμοστεί με παιδιά, που δε γνωρίζει. Και αυτό, να λειτουργεί αποτρεπτικά και να μην έχει ενδιαφέρον. 

Ρωτήστε τις μαμάδες των φίλων του σε ποιες δραστηριότητες πηγαίνουν και προτείνετε στο δικό σας παιδί, αν θέλει να γραφτεί σε κάποια από αυτές. 

Επίσης, οι περισσότεροι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, έχουν διάφορες δραστηριότητες στο σχολείο, τα απογεύματα, όπως παραδοσιακούς χορούς, σκάκι, μπάσκετ, χειροτεχνίες κ.α. Θα αισθάνεται άνετα σε ένα οικείο περιβάλλον με φίλους του. Και είναι μία καλή επιλογή, για αρχή να το σηκώσετε από τον καναπέ.

Hashtags Room

Τα παιδιά βρίσκουν πολλά στο τίποτα. Οι μεγάλοι δεν βρίσκουν τίποτα στα πολλά...

Το παιχνίδι είναι ο δεύτερος ήλιος για το παιδί. Ο Πλάτων είπε ότι τα παιδιά ανακαλύπτουν περισσότερα σε μία ώρα παιχνιδιού παρά σε έναν χρόνο συζήτησης. Είπε ακόμη ότι η δημιουργία στο παιχνίδι είναι από μόνη της δημιουργία αμέτρητων άλλων ιδεών. Σήμερα θα λέγαμε ότι, μέσα από το παιχνίδι, το παιδί συγκροτεί τη γνώση του γιατί έχει την ευκαιρία και τη δυνατότητα, παίζοντας, να ενεργήσει και να τροποποιήσει την πραγματικότητα, και, μάλιστα, χωρίς να έχει την ανάγκη κανενός δασκάλου.

Παιδί, παιδεία, παιχνίδι. Είναι σαφής η ίδια ρίζα που συνδέει αυτές τις τρεις λέξεις, δηλαδή τον άνθρωπο, τον πολιτισμό, τη δημιουργική έκφραση. Ο άνθρωπος έφτιαξε τον πολιτισμό του κυριολεκτικά παίζοντας. Ναι, παίζοντας, αλλά παίζοντας με τι;

Σήμερα, σε μία εποχή εκρήξεων γνώσης, που μοιάζει πολύ, στο βάθος, με αυτό που έγινε στη φυσική, όταν άρχισαν να εντοπίζονται τα πρώτα στοιχειώδη σωματίδια, πώς μπορεί το παιδί να εντοπίσει τα στοιχειώδη σωματίδια του δικού του πνευματικού κόσμου;

Πού μπορεί να ψάξει για τα στοιχειώδη αυτά σωματίδια; Πού θα τα βρει; Θα τα βρει στον κόσμο των γονέων ή μήπως στον κόσμο των δασκάλων;

Πώς θα τα βρει εκεί, όταν γονείς και δάσκαλοι, αντί να κατανοήσουν τον κόσμο του παιδιού, προσφέρουν στο παιδί τον δικό τους κόσμο;

Μπορεί, με βεβαιότητα, να τα βρει στον αγαπημένο του χώρο, που είναι το παιχνίδι. Το παιχνίδι, ακόμη και το πιο αστείο παιχνίδι, έχει κανόνες που τηρούνται με πλήρη σοβαρότητα. Τηρούνται γιατί είναι κανόνες που τέθηκαν από τα ίδια. Τα παιδιά αρέσκονται στην εφαρμογή κανόνων πού θέτουν τα ίδια, και δυσφορούν σε κανόνες που θέτουν οι ενήλικες. Θέτουν κανόνες γιατί, από ένστικτο διαισθάνονται ότι η μεγάλη ελευθερία καταντά δουλεία. Και θέτουν κανόνες που έχουν ως πυρήνα την αμοιβαία κατανόηση, χωρίς την οποία δεν υπάρχει παιχνίδι. Όλα τα ομαδικά παιχνίδια, τόσο τα ανταγωνιστικά, όσο και τα ψυχαγωγικά, έχουν κανόνες. Κανόνες έχουν και τα ατομικά παιχνίδια, ακόμη και τα αυτοσχέδια.

Το παιχνίδι με την κούκλα, για παράδειγμα, είναι ένα παιχνίδι επικοινωνίας, σεβασμού, φροντίδας, φιλίας, αγάπης, αφοσίωσης. Και είναι ένα απλό παιχνίδι. Όμως, ο γρήγορος τρόπος ζωής και οι αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία της οικογένειας έφεραν αλλαγές στα παιχνίδια και στον τρόπο που παίζουν τα παιδιά. Το παιγνίδι κατάντησε πολύπλοκο και πήρε χαρακτήρα απασχόλησης και καθήλωσης του παιδιού. Ελέγχεται από τους ενήλικες.

Τα παιδιά χάνουν τα οφέλη που προσφέρει, ιδιαίτερα στην ανάπτυξη δεξιοτήτων, δημιουργικότητας, ηγεσίας στον εαυτό τους ή σε ομάδα. Είναι πλέον παιχνίδι – πηγή στρες, άγχους και δημιουργός κατάθλιψης. Είναι παιχνίδι – φύλακας και δεσμοφύλακας. Και είναι πολύπλοκο για να κρατάει ώρα, ώρες. Για να προκαλεί εθισμό για να προκαλεί έμμονες ιδέες, για να προκαλεί καθήλωση και παχυσαρκία. Για να έχει ο γονιός το κεφάλι του ήσυχο. Για να έχει το κεφάλι του ήσυχο αγοράζει παιχνίδια πολύπλοκα. Αγοράζει κονσόλες και χειριστήρια. Αγοράζει σωματικές και ψυχικές χειροπέδες.

Αγνοεί ότι τα παιδιά δεν τα χρειάζονται. Αγνοεί ότι είναι βλαπτικά. Αγνοεί ότι τα παιδιά αρέσκονται στα απλά. Στα πολύ απλά, στα αυτοσχέδια. Αγνοεί ότι τα παιδιά βρίσκουν πολλά στο τίποτα και ότι οι μεγάλοι δεν βρίσκουν τίποτα στα πολλά.

Πηγή: Anna ' s Pappa blog
Άννα Παππά, Δασκάλα, συγγραφέας

apotis4stis5.com