Τα παιδιά θέλουν θάλασσα!

Παιδίατροι, ψυχολόγοι και επιστήμονες κάθε ειδικότητας έχουν την ίδια γνώμη: η επίδραση της θάλασσας στα παιδιά είναι άκρως ευεργετική. 

Ευτυχώς, η ελληνική οικογένεια είναι σε προνομιακή θέση! 

Η παραλία για τους περισσότερους 

από εμάς είναι σε απόσταση αναπνοής!

.

.

«Εσείς πόσα μπάνια κάνατε;» είναι η πιο δημοφιλής ερώτηση μεταξύ γονέων και κηδεμόνων κατά το τέλος του καλοκαιριού. Δέκα; Είναι λίγα! Είκοσι; Είναι ικανοποιητικά. Τριάντα και πάνω; Αρκετά για να προκαλέσουν κρίση ζήλιας για τους τυχερούς που κατάφεραν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους ό,τι δεν μπορεί να ξεπεράσει σε δόξα και τιμή το καλύτερο ιδιωτικό σχολείο, το πιο glam παιδικό πάρτι ούτε καν ένα οικογενειακό ταξίδι στη EuroDisney. Τη μία, μοναδική και αξεπέραστη θάλασσα!

Η θάλασσα κάνει καλό στα παιδιά. Το ακούμε εδώ και χρόνια από τις μαμάδες, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας. Το βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια στα προσωπάκια των παιδιών μας που αστράφτουν από ευτυχία με το που θα βρέξουν τα πατουσάκια τους στην άκρη της παραλίας. Το διαπιστώνουμε λίγες εβδομάδες αργότερα από τα ροζ μαγουλάκια που δίνουν τη θέση τους στο χλωμό χρώμα της επιδερμίδας. Στο μυαλό κάποιων από εμάς η θάλασσα με τις ευεργετικές της επιπτώσεις έχει ήδη πάρει διαστάσεις μυθικές. Είναι όμως αλήθεια; Λίγες εβδομάδες κοντά στη θάλασσα αρκούν για να δούμε τα παιδιά ν’ αναπτύσσονται σαν την Αλίκη στη χώρα τον θαυμάτων; Η επιστήμη έρχεται να επιβεβαιώσει τι από όλα αυτά μύθος και τι πραγματικότητα.

 .

Η αλήθεια είναι ότι η πλειοψηφία των παιδιάτρων συνιστά μπάνια στη θάλασσα καθώς βοηθούν σε διάφορες παθήσεις, όπως στο άσθμα και στις αλλεργίες. Η γυμναστική που εξασφαλίζεται με τη δραστηριότητα στην παραλία και το κολύμπι σε συνδυασμό με τη ζεστή και υγρή ατμόσφαιρα ωφελούν το αναπνευστικό σύστημα του παιδιού.

Μπάνια στη θάλασσα όμως συνιστούν και οι ορθοπεδικοί για τη βελτίωση ορθοπεδικών προβλημάτων όπως είναι η σκολίωση.

Όσο για τον ισχυρισμό ότι η θάλασσα ανοίγει την όρεξη, υπάρχει λογική εξήγηση. Δεν είναι ακριβώς η θάλασσα αυτή που ανοίγει την όρεξη, αλλά η αυξημένη δραστηριότητα των παιδιών στην παραλία με το ελεύθερο παιχνίδι και το κολύμπι.  

Επιπλέον, η έκθεση στον ήλιο (πάντα με προστασία) συντελεί στη σύνθεση της βιταμίνης D στον οργανισμό, που με τη σειρά της βοηθάει στην απορρόφηση ασβεστίου και άρα στο χτίσιμο ενός γερού σκελετού. Καθόλου μην εκπλαγείτε, λοιπόν, αν πραγματικά το μικρό σας κερδίσει παραπάνω πόντους κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού!

 .

Παραλία: ο καλύτερος παιδότοπος

Φυσικά, αν λέγατε στο μικρό σας πόσο ωφέλιμα είναι τα θαλασσινά μπάνια για την υγεία και την ανάπτυξή του λίγο θα το ενδιέφερε. Ο λόγος που το μικρό σας διαμαρτύρεται όταν κοντεύετε να φύγετε από την παραλία είναι άλλος. Και έχει να κάνει σίγουρα με το γεγονός ότι περνάει πολύ ωραία.

 .

Το παιχνίδι στην παραλία εξασφαλίζει αβίαστα την ιδανική απασχόληση για το παιδί. Διαδραματίζει έναν ισχυρό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του και στον αυξανόμενο προσανατολισμό στον κόσμο και γενικότερα στην ψυχοσωματική του ανάπτυξη. Το κολύμπι μάλιστα είναι πολύ καλό τονωτικό της αυτοπεποίθησης του παιδιού. Τονίζει ακόμα ότι οι γονείς κάνουν πολύ καλά που γράφουν τα παιδιά τους στο κολυμβητήριο κατά τη διάρκεια του χειμώνα προετοιμάζοντας επίδοξους κολυμβητές για το καλοκαίρι.

 .

Για τα περισσότερα παιδιά, η παραμονή κοντά στη θάλασσα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού μπορεί να εξασφαλίσει το ιδανικό περιβάλλον ερεθισμάτων για την κατάκτηση δεξιοτήτων, όπως αναφέρουν με τη σειρά τους οι αναπτυξιολόγοι. Τα παιδιά έχουν εξάλλου την ικανότητα να επεξεργάζονται πληροφορίες με διαφορετικό τρόπο. Ένα κοχυλάκι στην παλάμη του χεριού μπορεί να μοιάζει με πραγματικό θησαυρό για το παιδί που παρατηρεί τον κόσμο γύρω του. Οι νέες παραστάσεις και γενικά η εξερεύνηση νέων πραγμάτων κυριολεκτικά συναρπάζει, ειδικά τα παιδιά των πόλεων, που είναι συνήθως περιορισμένα στους τέσσερις τοίχους κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

 .

Σκεφτείτε λίγο! Πόσες φορές έχει το παιδί την ευκαιρία να παίξει φορώντας ελάχιστα ρούχα και χωρίς παπούτσια; Συνήθως μόνο το καλοκαίρι στην παραλία. Το παιχνίδι στην παραλία έχει το χαρακτηριστικό της ψυχαγωγίας, καθώς ικανοποιεί την ανάγκη του παιδιού για ελεύθερη δράση. Εκτός όμως από την ψυχαγωγία, έχει και γενικότερα βιολογικό σκοπό, γιατί ικανοποιεί την ανάγκη του παιδιού για κίνηση, περιπέτεια, πειραματισμό, εκτόνωση.

.

Η επαφή με «το μεγάλο και ευρύτερο» προκαλεί ένα ψυχικό «άνοιγμα» στο παιδί που το φέρνει σε ψυχική ισορροπία. Η επαφή, απ’ την άλλη, με τα στοιχεία της φύσης, με το νερό, την άμμο ή τα βότσαλα και το φως του ήλιου ενισχύει το αίσθημα της ευεξίας. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι βλέπουμε τα χλωμά και συχνά κατσουφιασμένα προσωπάκια των παιδιών μας, που το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου είναι κλεισμένα σε διαμερίσματα και αίθουσες διδασκαλίας, γρήγορα να λάμπουν από χαρά και ευτυχία καθώς τρέχουν ξυπόλυτα στην παραλία.

 .

Ψηφίστε υπέρ της ποιότητας

Όσα λοιπόν περισσότερα μπάνια, τόσο το καλύτερο; 

Κι όμως δεν είναι πάντα η ποσότητα αυτή που μετράει. Ακόμα και λίγες ημέρες στη θάλασσα έχουν θετικό αντίκτυπο στη φυσική και ψυχική υγεία των παιδιών μας. Πολλές φορές, εξάλλου, δεν εκμεταλλευόμαστε τη θάλασσα όπως θα έπρεπε. Παραλίες γεμάτες συνωστισμό κάθε άλλο παρά μπορούν να εξασφαλίσουν τις πολυπόθητες παραστάσεις που τα παιδιά μας έχουν ανάγκη. 

Η θάλασσα μπορεί να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής για τη μέση ελληνική οικογένεια, όμως οι ποιοτικές διακοπές είναι αυτές που μπορεί να εξασφαλίσουν τα μεγάλα πλεονεκτήματα.

Η αναζήτηση του ιδανικού προορισμού με το πολυπόθητο σκηνικό απόδρασης είναι συχνά ο πιο δυναμικός στόχος της χρονιάς για μια οικογένεια. Η χώρα των θαυμάτων. Μπορεί οι διακοπές από μόνες τους να μην αρκούν για να εξασφαλίσουν λύσεις για τα προβλήματα της καθημερινότητας που αφήνουμε πίσω μας, όμως προσθέτουν επιπλέον θετικές εμπειρίες καθώς η οικογένεια απολαμβάνει περισσότερο ποιοτικό χρόνο μαζί.

.

Κάπου εκεί ανάμεσα στις στιγμές που απλώνουμε στα μικροσκοπικά κορμάκια το αντηλιακό, τους φοράμε το καπελάκι και φουσκώνουμε τα μπρατσάκια νιώθουμε το αίσθημα της ευτυχίας και της πληρότητας να μας πλημμυρίζει. Η οικογένεια που καθημερινά διασκορπίζεται κατά τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου σε γραφεία, αυτοκίνητα, σχολικά, παιδικούς σταθμούς και απογευματινές δραστηριότητες επιτέλους βρίσκεται μια φορά το χρόνο ενωμένη με σύμμαχο τη θαλασσινή αύρα! 

Κάπου εκεί την ώρα που πλατσουρίζουμε στα νερά με τα παιδιά μας ο χρόνος σταματά να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μόνο ο ήλιος καθώς αγγίζει την κορυφή του ουρανού μας θυμίζει ότι πρέπει να αποτραβηχτούμε στη σκιά.

Όλα τα άλλα τα έχουμε αφήσει πίσω μας. Τα βιαστικά πρωινά, τις ιώσεις του χειμώνα, τις εκκρεμότητες στο γραφείο, τη στοίβα με τα ρούχα που θέλουν σιδέρωμα… Η στιγμή αυτή -που όλο το χρόνο σκεφτόμαστε, περιμένουμε και οργανώνουμε- πλησιάζει, είναι εδώ και οφείλουμε να την απολαύσουμε! Μπορεί η μαγεία να μην κρατά για πάντα, όμως αρκεί για να νιώσει η οικογένεια πιο δυνατή από ποτέ!

 

Της Φλώρας Κασσαβέτη με τη συνεργασία των: 

Γιάννη Αυγουστάτου, ψυχιάτρου-ψυχοθεραπευτή,  

Χάρης Κατσαρδή, παιδιάτρου- παιδοπνευμονολόγου, 

Ελένης Παπαγιαννίδου, διαιτολόγου-βιοχημικού, 

Σοφίας Παπαγεωργίου, ψυχολόγου-ψυχοπαιδαγωγού

Αναρτήθηκε από ΚΕΝΤΡΙ

«Ημέρα Αμαλίας» η 1η Ιουνίου για τους bloggers

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά,
όχι ο κανόνας...»

Οι bloggers της Ελλάδας τιμούν σήμερα, Δευτέρα 1η Ιουνίου τη μνήμη της Αμαλίας Καλυβινού, η οποία εξιστόρησε στο ιστολόγιό της την τραγική περιπέτειά της με τον καρκίνο, τον οποίο οι γιατροί καθυστέρησαν 17 χρόνια να διαγνώσουν. Η Αμαλία έφυγε τα ξημερώματα Παρασκευής την πρώτη του Ιούνη...

Η 30χρονη φιλόλογος έμαθε μόλις πριν από πέντε χρόνια ότι πάσχει από καρκίνο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεκάδες γιατροί έλεγαν ότι πρόκειται απλώς για ιδιοπάθεια, ένας χρόνιος πόνος που δεν μπορούσε να εξηγηθεί.

Ένας καλοήθης όγκος στο πόδι της- ένα νευρίνωμα- δεν διαγνώστηκε και δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε καρκίνο που οδήγησε στον ακρωτηριασμό του ποδιού της.

Γραφειοκρατία

Από το 1984, όταν ήταν μόλις 8 χρόνων, μέχρι το 2001 είχε επισκεφθεί δεκάδες γιατρούς για τους αφόρητους πόνους στο πόδι της. Το τελευταίο διάστημα η Αμαλία έδινε μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα- 47 όγκους είχαν εντοπίσει οι γιατροί.

Πριν από ενάμιση χρόνο, η Αμαλία έφτιαξε ένα blog, όπου μοιράστηκε όλο τον πόνο της ζωής της και περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τις εξετάσεις και τους γιατρούς που μιλούσαν για «ιδιοπάθεια».

«Εξαιτίας σου, γιατρέ μου, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω στερηθεί ταξίδια, δεν φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας, έχω αντιμετωπίσει παράλογη γραφειοκρατία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μία σφραγίδα», έγραφε στις 7 Απριλίου η 30χρονη φιλόλογος.

Η άτυχη Αμαλία εξιστορεί την απίστευτη ταλαιπωρία της στο ΙΚΑ και τον ΕΟΦ για να πάρει έγκριση για το μόνο φάρμακο που θα μπορούσε να την βοηθήσει. Τελικά, όμως, αποδείχθηκε ανεπαρκές.

Η Αμαλία έγραψε το τελευταίο μήνυμα στο blog στις αρχές Μαΐου.  

Καθημερινά δεχόταν στο fakellaki.blogspot.com εκατοντάδες μηνύματα συμπαράστασης από όλη τη χώρα

Στη μνήμη της Αμαλίας, σήμερα όλοι οι bloggers θα αφιερώσουν τις σελίδες τους στην «Ημέρα Αμαλίας», με σύνθημα «Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...».

Για όσους ήθελαν να κάνουν κάτι παραπάνω από το να γράψουν απλώς ένα ηλεκτρονικό μήνυμα, η οικογένεια της Αμαλίας έδωσε την ιδέα της προσφοράς στην ίδρυση του ογκολογικού νοσοκομείου για παιδιά και σε όποια άλλη προσπάθεια αφορά τον καρκίνο.

πηγή

Όχι στο ίδιο κρεβάτι γονείς και παιδιά

Πρέπει οι γονείς να μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι με το μωρό τους;

.

Αυτό το ερώτημα επανέρχεται στο προσκήνιο στις Ηνωμένες Πολιτείες εξαιτίας μιας έρευνας που δείχνει ότι τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα βρέφη πέφτουν θύματα ακούσιας ασφυξίας ή στραγγαλισμού στον ύπνο τους.

Τα μωρά που χάνουν τη ζωή τους από ασφυξία ή στραγγαλισμό έως τον πρώτο τους χρόνο έχουν τετραπλασιαστεί το διάστημα 1984-2004, όπως προκύπτει από την ανάλυση των πιστοποιητικών θανάτου. Αν και τέτοιες τραγωδίες εξακολουθούν να συμβαίνουν σπάνια και η έρευνα δεν εξετάζει τους λόγους αυτής της αύξησης, το φαινόμενο συμπίπτει με το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι γονείς μοιράζονται το κρεβάτι τους με τα μωρά τους.

.

Η πρόληψη

Ένα βρέφος δεν είναι σε θέση να αντιδράσει όταν ο πατέρας ή η μητέρα γυρίζουν στον ύπνο τους και το πλακώνουν, όταν ένα μαξιλάρι πέφτει στο πρόσωπό του ή όταν τυλιχτεί το σεντόνι γύρω από τον λαιμό του. «Το μήνυμα για τους γονείς είναι ότι ο καλύτερος τρόπος πρόληψης μιας τέτοιας τραγωδίας είναι η δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος ύπνου για το μωρό», δηλώνει η Κάρι Σάριπο- Μεντόζα, επικεφαλής του Κέντρου Ελέγχου Ασθενειών και Πρόληψης στην Ατλάντα.

Η Σάριπο- Μεντόζα και οι συνάδελφοί της διαπίστωσαν ότι τα κρούσματα ακούσιας ασφυξίας ή ακούσιου στραγγαλισμού αυξήθηκαν από 2,8 σε 12,5 για κάθε 100.000 παιδιά μέσα σε είκοσι χρόνια. Το 1984 είχαν καταγραφεί 103 θάνατοι, ενώ το 2004 ο αριθμός τους είχε εκτοξευθεί στους 513.

Με αφορμή τα ευρήματα αυτά, αρκετοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι γονείς πρέπει να αποθαρρύνονται να μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι με τα μωρά τους ή τουλάχιστον να τους δοθούν οδηγίες και συμβουλές για το πώς μπορούν να κοιμηθούν μαζί με ασφάλεια.

«Οι θάνατοι από στραγγαλισμό αυξάνονται όπως και οι γονείς που κοιμούνται με τα παιδιά τους», σημειώνει ο Τζον Κάτγουινκελ από το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνιας. Το 2005, ο Κάτγουινκελ ήταν επικεφαλής μιας επιτροπής της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιάτρων, η οποία συνιστούσε στους γονείς να μην κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι με τα παιδιά τους.

«Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στις δυο τάσεις. Οι γονείς δεν πρέπει να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι με τα παιδιά τους», επαναλαμβάνει σήμερα.

Τι λένε οι ειδικοί

Οι ειδικοί συστήνουν, πάντως, στους γονείς να έχουν το μωρό τους στο δωμάτιό τους, τουλάχιστον τους πρώτους μήνες της ζωής του, προκειμένου να το ελέγχουν καλύτερα τη νύχτα και να γίνεται πιο εύκολη η διαδικασία του θηλασμού. Σε κάθε περίπτωση, όμως, πρέπει να κοιμούνται σε ξεχωριστό κρεβάτι και χωρίς να περιβάλλουν το μωρό τους μαξιλάρια ή παιχνίδια. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο ύπνος στο ίδιο κρεβάτι έχει οφέλη τόσο για το βρέφος όσο και για τους γονείς- και κυρίως τη μητέρα.

«Τα μωρά είναι πολύ πιο ασφαλή με τους γονείς τους», σημειώνει ο καθηγητής Γιαν Χαντ. Το κλειδί, επομένως, είναι να μάθουν οι γονείς πώς να περιορίζουν τους κινδύνους.

Πηγή : Web Only