Ξαναβρήκε τον παιδικό της έρωτα 70 χρόνια μετά και τον παντρεύεται

Βρέθηκαν 70 χρόνια αργότερα και παντρεύονται στα 90.

.

  Η Bernie Bluett ήταν μόλις 14ων όταν γνώρισε τον 16χρονο Bob Humphries.

Childhood Sweethearts, Bob Humphries
and Bernie Bluett, Reunite After 70 Years

Όταν ο Bob πήγε στρατιώτης στον πόλεμο, έγραψε πολλά γράμματα στην αγαπημένη του, ποτέ όμως δεν πήρε καμιά απάντηση. Υπέθεσε πως είχε απλά χάσει το ενδιαφέρον της.
Το ίδιο κι εκείνη όμως αφού κατά ένα ειρωνικό τρόπο δεν πήρε ποτέ τα γράμματα του, μιας και οι γονείς της που δεν ήθελαν καθόλου τη σχέση της κόρης τους με τον Bob, της τα έκρυψαν και δεν της είπαν ποτέ πως ο αγαπημένος της προσπάθησε να επικοινωνήσει.
Και κάπως έτσι πέρασαν τα χρόνια. Παντρεύτηκαν και οι δυο. Εκείνος έκανε δυο παιδιά κι εκείνη τρία.
Τώρα, 70 χρόνια αργότερα ξαναβρέθηκαν με τη βοήθεια των παιδιών τους, που τελικά τους ένωσαν και πάλι. O Bob στα 89 και η Bernie στα 87, όχι μόνο βρήκαν ο ένας τον άλλον ξανά, ετοιμάζουν και το γάμο τους.

 
kamarinia

Ενός λεπτού κραυγή…

Ενός λεπτού κραυγή για κάθε στιγμή που σωπάσαμε…

Ωραία, πάει κι αυτό.

Τώρα τι μένει; Α, να ζήσω! Αυτό. 

Να μην ξεχάσω αυτό, να ζήσω!

Πώς παίζουν τα παιδιά έξω στην αλάνα και τσιρίζουν όλο ευτυχία 
και χορεύουν όπως να’ναι 

και γελάνε και τσακίζονται απ’ το πολύ παιχνίδι …;

Έτσι! Έτσι ακριβώς να ζήσω! 

Νipio.net

Αν αγαπάς…

Αυτούς που αγαπάς ποτέ μην τους αφήνεις. 

Κράτα το χέρι τους και περπάτα το δρόμο τους.

Θα συναντήσουν μπόρες και αγκάθια καθώς ανηφορίζουν, 

μα ποτέ μην τους αφήσεις.

Αν αγαπάς αληθινά μην τους εγκαταλείψεις.

Κι αν τα μάτια δεν μπορούνε πια αυτό που αγαπούν να αντικρίζουν, 

μεσ’ τη ψυχή σου βαθιά να τους φυλάς.

Μια προσευχή και ένα σ’ αγαπώ 

πάντα θα τους φέρνει πιο κοντά…

Nipio.net

«Μάθε παιδί μου γράμματα» Η Ελλάς πωλείται. Αλλά οχι σήμερα. Απο παλιά...

Η κινηματογραφική ταινία Μάθε παιδί μου γράμματα είναι μία δραματική κωμωδία του 1981 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Θεόδωρου Μαραγκού. 

Πρωταγωνιστούν οι 
Βασίλης Διαμαντόπουλος (Περικλής), 
Άννα Μαντζουράνη (Ελπίδα), 
Νίκος Καλογερόπουλος (Σωκράτης), 
Κώστας Τσάκωνας (Δημοσθένης) και 
Ρένα Καζάκου (Χρυσάνθη).

 thesecretrealtruth
 .

Δημοσθένης:	Όταν ήμουν στο Λονδίνο και αναζητούσα τι τομέα θα διαλέξω, η Κυβέρνηση εξήγγελλε νέα μέτρα για την αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου. […] Βέβαια, εκείνο τον καιρό ένας μεγαλοβιομήχανος έλεγε ότι ο ορυκτός μας πλούτος είναι προίκα της καθυστερημένης Ελλάδας για το γάμο της με την προηγμένη Ευρώπη. […] Αυτό εγώ τότε δεν το έλαβα υπόψη. Γιατί σκέφτηκα και είπα: «Τι πάει να κάνει αυτός, πάει να τα βάλει με το κράτος;» Πού να ξέρω όμως ότι κράτος στην ουσία είναι αυτός! Όχι μόνο τον ορυκτό μας πλούτο δώσαμε προίκα στην ΕΟΚ, κυρίως στην ΕΟΚ, αλλά όλη την Ελλάδα! Πού να φανταστώ εγώ όταν σπούδαζα επιστήμονας ότι θα γινόμουνα μία προίκα. Όλη η Παιδεία έχει γίνει μία προίκα! Τι τα θες φίλε μου, η ουσία είναι ότι αυτοί ΔΕΝ είναι πατριώτες.
Περικλής:	Τι ‘ναι αυτά που λες γιε μου;
Δημοσθένης:	Δυστυχώς, από ‘κει ξεκινάει το κακό πατέρα.
Περικλής:	Μα… αυτά τα λένε οι κομμουνισταί.
Δημοσθένης:	Όλος ο κόσμος τα λέει.
Περικλής:	Και από πότε έπαψαν να είναι πατριώτες;
Δημοσθένης:	Και πότε ήτανε;
	[μικρή παύση]
Περικλής:	Παιδί μου…

  

Δημοσθένης: Έξι χρόνια στο δημοτικό. Έξι χρόνια στο γυμνάσιο, δώδεκα. Έξι χρόνια στο πολυτεχνείο, δεκαοχτώ. Έξι χρόνια στο εξωτερικό, εικοσιτέσσερα. Και έξι χρόνια μέχρι που να πάω σχολείο, τριάντα. Μέχρι τα τριανταέξι που είμαι, ακόμα άλλα έξι χρόνια. Πού πήγανε; Τι γίνανε έξι χρόνια;
el.wikiquote

Tα παιδιά με αυτισμό βλέπουν την κίνηση ΔΥΟ φορές πιο γρήγορα απ’ότι τα παιδιά χωρίς αυτισμό

Τα ευρήματα της ακόλουθης έρευνας ενδέχεται να αποτελέσουν ένδειξη για το τι προκαλεί τον αυτισμό.
Όσο πιο γρήγορη είναι η κίνηση τόσο πιο γρήγορα το παιδί τη βλέπει.
Μπορεί να εξηγήσει γιατί τα άτομα με αυτισμό νιώθουν ένα εσωτερικό ‘συγκλονισμό’ όταν κατακλύζονται από έντονο φως ή θόρυβο.
Της Άννας Ιωάννου *

Τα παιδιά με αυτισμό βλέπουν απλές κινήσεις δύο φορές πιο γρήγορα απ’ ότι άλλα παιδιά της ηλικίας τους, σύμφωνα με μια νέα μελέτη. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή ακριβώς η υπερευαισθησία τους, μπορεί να αποδειχθεί ως ένα ισχυρό εργαλείο ώστε να ανακαλύψουμε τι τελικά προκαλεί τη διαταραχή.

Τα ευρήματα μπορούν να εξηγήσουν γιατί μερικοί άνθρωποι με Αυτισμό είναι ευαίσθητοι στο έντονο φως και τους δυνατούς θορύβους.
Σκεφτόμαστε τον αυτισμό ως μια κοινωνική διαταραχή, διότι τα παιδιά με αυτή την κατάσταση συχνά προσπαθούν να αποφύγουν κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Την αποφυγή αυτή, στις πλείστες περιπτώσεις, δεν τους την προκαλεί ένα συγκεκριμένο άτομο ή μια συγκεκριμένη κατάσταση. Είναι συχνά αποτέλεσμα ενός ‘συνδυασμού’ προσώπων, πραγμάτων, περιβάλλοντος και συνθηκών ή ακόμα κι αν αυτό θεωρείται για κάποιους εν έτει 2013 έγκυρο λόγου, “για τον κοινωνικό αποκλεισμό αυτών των ατόμων φταίει κυρίως ο αυτισμός ως πάθηση που οι ίδιοι βιώνουν” όπως διατυπώνει και η ίδια η Τemple Grandin. Και συνεχίζει λέγοντας “είναι λάθος να καταλογίζουμε ευθύνες σε ένα μόνο άτομο, σ’ένα μόνο περιβάλλον, σε μια μόνο κατάσταση για το αν το παιδί θέλει να παίξει μόνο του ή για το αν υπερχειλίσει γνωστικά, συναισθηματικά, αισθητηριακά. Όταν κατανοήσουμε πλήρως τον αυτισμό ίσως μπορέσω κι εγώ να σας πω ποιος ή τι φταίει κάθε φορά. Μέχρι τότε ο ορθός όρος είναι ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ”.  Αυτό όμως που μερικές

φορές ξεχνούμε είναι ότι σχεδόν όλα όσα ξέρουμε για τον κόσμο μας προέρχονται από τις αισθήσεις μας. Έτσι, η έρευνα βασίστηκε πάνω σ’αυτές θέλοντας να κατανοήσει ή ακόμα και να εξηγήσει λίγο πιο βαθιά τον αυτισμό.
«Ανωμαλίες στο πώς ένα άτομο βλέπει ή ακούει, μπορεί να επηρεάσουν βαθιά την κοινωνική τους επικοινωνία», λέει ο Duje Tadin, ένας από τους επικεφαλής συντάκτες της μελέτης και επίκουρος καθηγητής του εγκεφάλου και των γνωστικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ.
Αν και προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα με αυτισμό έχουν αυξημένες οπτικές ικανότητες μέσω εικόνων και φωτογραφιών, ωστόσο αυτή είναι η πρώτη έρευνα που καταφέρνει να μπει βαθιά στην ανακάλυψη της συνειδητοποίησης της κίνησης έτσι όπως μόνο τα άτομα με αυτισμό μπορούν να αντιληφθούν.
Τα ευρήματα αναφέρθηκαν στο περιοδικό ‘Journal of Neuroscience’ από  τους  Tadin, την συν-επικεφαλής συγγραφέα Jennifer Foss-Feig, τον μεταδιδακτορικό ερευνητή του ‘Κέντρου Μελέτης του Παιδιού’ στο Πανεπιστήμιο του Yale και τους συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο Vanderbilt.
Στη μελέτη, 20 παιδιά με αυτισμό και 26 τυπικά αναπτυσσόμενα παιδιά, όλοι ηλικίας 8 έως 17, παρακολούθησαν ένα σύντομο βίντεο κλιπ το οποίο περιελάμβανε κάποιες μαύρες και άσπρες γραμμές (μπάρες).
Τους ζητήθηκε να αναφέρουν ποια είναι η ακριβής κατεύθυνση των ‘ράβδων κλάσης’ (των γραμμών), η δεξιά ή η αριστερή.
Κάθε φορά που ένας συμμετέχοντας καλείτο να δώσει μια απάντηση επέλεγε τη σωστή κατεύθυνση. Ακολούθησε ένα δεύτερο βίντεο κλιπ το οποίο κατέστη ελαφρώς συντομότερο σε διάρκεια άρα και λίγο πιο δύσκολο.
Όταν ένα παιδί έκανε λάθος, το επόμενο βίντεο διαρκούσε λίγο περισσότερο άρα και πιο εύκολο να το παρακολουθήσει και να το καταλάβει. Με τον τρόπο αυτό, οι ερευνητές ήταν σε θέση να ‘μετρήσουν’ πόσο γρήγορα τα παιδιά με αυτισμό μπορούν να αντιληφθούν την έννοια της κίνησης.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν οι γραμμές στην εικόνα ήταν μόλις μετά βίας ορατές, και οι δύο ομάδες των παιδιών κινήθηκαν πανομοιότυπα. Όταν η αντίθεση ή το σκοτάδι των γραμμών αυξήθηκε, όλοι οι συμμετέχοντες της μελέτης τα πήγαν καλύτερα σ’ότι αφορούσε το πως αντιλήφθηκαν την κατεύθυνση της κίνησης.
«Αλλά τα παιδιά με αυτισμό τα πήγαν πολύ, πολύ καλύτερα εκτελώντας τη διαδικασία δύο φορές, όπως ακριβώς και οι συμμαθητές τους», λέει ο Foss-Feig.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα αυτιστικά παιδιά έχουν υπερευαισθησία στην κίνηση

Στην πραγματικότητα, ο χειρότερος σε απόδοση συμμετέχοντας με αυτισμό ήταν περίπου ίσος με το μέσο όρο των συμμετεχόντων χωρίς αυτισμό.

Αυτή η εντυπωσιακά αυξημένη ικανότητα στην κίνηση είναι ένας υπαινιγμός ότι οι εγκέφαλοι των ατόμων με αυτισμό έχουν την ικανότητα να συνεχίζουν να  ανταποκρίνονται όλο και περισσότερο καθώς η ένταση αυξάνεται.

Οι ερευνητές  αναφέρουν ότι αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα μεγάλο πλεονέκτημα, στις περισσότερες περιπτώσεις όπου έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια συχνή αισθητηριακή υπερφόρτωση. Συνεπώς, μια τέτοια υπερευαισθησία στην αντίληψη, είναι σίγουρα μια νευρωτική επιβεβαίωση για τον εγκέφαλο που δεν είναι σε θέση να αμβλύνει την ανταπόκρισή του σε αισθητηριακές πληροφορίες.

Η ίδια αύξηση της διέγερσης του εγκεφάλου εντοπίζεται επίσης και στην επιληψία, η οποία συνδέεται στενά με τον αυτισμό. Μιλώντας με αριθμούς, μέχρι και το ένα τρίτο των ατόμων με αυτισμό έχουν επιληψία.

Συνήθως, όταν οι αισθήσεις γίνονται πολύ έντονες ο εγκέφαλος είναι αυτός που βάζει φρένο στις ανταποκρίσεις του σε αισθήσεις όπως η γεύση, η αφή, και άλλα ερεθίσματα. Είναι ένα συχνό φαινόμενο στον αυτισμό το οποίο δίνει το δικαίωμα στο παιδί να “κλείσει” γνωστικά, συμπεριφορικά και αισθητηριακά και να παραμείνει υπό αυτή την κατάσταση μέχρι και 6 μήνες. Το “κλείσιμο” αποτελεί για τον αυτισμό μια συνηθισμένη κι απόλυτα αποδεκτή διαδικασία αρκεί να μην έχει διάρκεια πέραν των 6 με 8 μηνών. Με το “κλείσιμο” το παιδί, μας δίνει σημάδια για την επιθυμία του να έχει λίγο “time-off” (στην γλώσσα του αυτισμού “time-off” θα πει ‘δεν θέλω να μάθω άλλα, έχω μάθει ήδη πάρα πολλά’). Γι’ αυτό και αποφασίζει να “κλείσει” μέχρι ο ίδιος να ρυθμίσει τον αισθητηριακό του κόσμο για να μπορέσει να “ανοίξει” ξανά. Αυτό ακριβώς είναι που εννοούμε όταν λέμε “αισθητηριακή υπερδιέγερση (ή υπερφόρτωση ή υπερχείλιση)”. Μια τέτοια αισθητηριακή υπερχείλιση είναι αδύνατον (!) να εντοπιστεί μεμονωμένα και γρηγορότερα από τους 3 μήνες, προτού δηλαδή η εν λόγω ομάδα μαζί  (ψυχολόγοι, θεραπευτές, δάσκαλοι, γονείς, εμπλεκόμενοι φορείς) δεν συλλέξουν σχετικές πληροφορίες που να καταλήγουν όλες σε μια σχετική, κοινή ένδειξη. Το παιδί ενδεχομένως να αργήσει να βγει από μια τέτοια υπερδιέγερση αλλά ακόμα κι όταν σημάδια δείξουν πως τα έχει καταφέρει, θα ήταν λάθος αν δεν συνεχιζόταν η έντονη προσπάθεια για επαναφορά σε μια καλά οργανωμένη και ήρεμη ρουτίνα. Μια κακή διάγνωση περί αισθητηριακής υπερχείλισης ή/και αισθητηριακής παλινδρόμησης δίνει αυτόματα στο παιδί 75% περισσότερες πιθανότητες να υπερχειλίσει και να παλινδρομήσει ξανά εντός του χρόνου.

Η έρευνα βασίζεται σε προηγούμενα ευρήματα που έδειξαν ότι τα άτομα με αυτισμό ανταποκρίνονται σε οπτικά ερεθίσματα διαφορετικά. Για παράδειγμα, προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα αυτά μπορούν να αντιλαμβάνονται βασικά μοτίβα, είναι σε θέση να δουν απλές εικόνες με γραμμές πιο γρήγορα και επικεντρώνονται περισσότερο σε λεπτομέρειες σε αντίθεση με τα άτομα χωρίς αυτισμό.

Τέλος, αξίζει να σημειώσω πως σε πιο σύνθετες περιπτώσεις όπου η διεργασία του εγκεφάλου καλείται να γίνει εντονότερη, όπως για παράδειγμα όταν κληθεί να αναγνωρίσει πρόσωπα, τα άτομα με αυτισμό καλούνται αυτομάτως να κάνουν διαχωρισμό, συσχετισμό, ακόμα και διάκριση ανάμεσα στα πρόσωπα που ήδη γνωρίζουν. Καμία έρευνα (!) και κανένας ειδικός για τον Αυτισμό (!) μέχρι στιγμής δεν έχει αποδείξει πως αισθητηριακή υπερδιέγερση ή υπερχείλιση προκαλείται από λανθασμένη ή/και μπερδεμένη οπτική αντίληψη ατόμου.

*Mε την πολύτιμη συμβολή των καθηγητών του University of Bristol του Ηνωμένου Βασιλείου:

Αnthony Feiler, Reader in Education – Special in Autistic Spectrum Disorder- Special Educational Needs

Helen Knowler, MEd Pathway Coordinator – Special and Inclusive Education – Counselling in Education

Thank you for accompanying this 7 month research. Thank you for verifying my existing knowledge and adding any further one.

Thank you for your time and will. Thank you for believing in me! Grateful.

Βιβλιογραφία:

Aarons, M. and Gittens, T. (1992) The Autistic Continuum. Windsor: NFER- Nelson.
Aldred, C. et al. (2001) Multidisciplinary social communication intervention for children with autism and pervasive developmental disorder: the Child’s Talk project, Educational and Child Psychology
Bakken, J. P. and Bock, S.J. (2001) Developing appropriate curriculum for students with autism spectrum disorders. In Wahlberg, T., Obiakor, F., Burkhardt, S. and Rotatori, A. F. (Eds). Autistic Spectrum Disorders: Educational And Clinical Interventions (Vol. 14, pp. 109-132). Amsterdam; London: Elsevier Science.
Baron- Cohen, S. (1995) Mindblindness: An Essay on Autism and Theory of Mind. London: Bradford Books.
Bowler, D. (2007) Autism Spectrum Disorders: Psychological Theory and Research. Chichester: John Wiley and Sons.
Connor, M. (1999) Children on the autistic spectrum: Guidelines for mainstream practice, Support for Learning, 14,2: 80-86.
Cumine, V., Leach, J. and Stevenson, G. (2002) Autism in the Early Years: a practical guide. London: David Fulton.
Driessen, G., Smit, F. and Sleegers, P. (2005) Parental Involvement and Educational Achievement, British Educational Research Journal, 31,4: 509-532.
Evans, J., Castle, F. and Barraclough, Shanee (2001) Making a difference: early interventions for children with autistic spectrum disorders. Slough: National Foundation for Educational Research.
Feiler, A., Andrews, J., Greenhough, P., Hughes, M., Johnson, D., Scanlan, M. and Yee, W. C. (2008) The Home School Knowledge Exchange Project: linking home and school to improve children’s literacy, Support for Learning, 23,1:12-18
Frith, U. (2003) Autism: Explaining the Enigma. 2^nd Edition. Oxford: Blackwell.
Goodman, G. and Williams, C. M. (2007) Interventions for increasing the academic engagement of students with autism spectrum disorders in inclusive classrooms, Teaching Exceptional Children, 36, 6:53-61.
Grandin, T. (2013) The Autistic Brain: Thinking across the Spectrum. Boston, New York: Houghton Mifflin Harcourt.
Gray, C. and Garand, J. (1993) Social Stories: Improving responses of student with autism with accurate social information. Focus on Autistic Behaviour, 8:1-10.
Hanbury, M. (2007) Positive Behaviour Strategies to Support Children and Young People with Autism. London ; Thousand Oaks, California : Paul Chapman.
Happe, F. (1994) Autism: an introduction to psychology theory. Cambridge, Mass.: Harvard University Press.
Harris, S. L. (1984) Intervention planning for the family of the autistic child: a multi-level assessment of the family system, Journal of Marital and Family Therapy, 10:157-166.
Haslam, R. H. A. and Valletutti, P. J. (2004) Medical Problems in the Classroom: The Teacher’s Role in Diagnosis and Management (4^th Edition). USA: PRO-ED, Inc.
Heward, W. L. (2009) Exceptional Children: An Introduction to Special Education. Pearson Education (9^th Edition). USA: Pearson Education, Inc.
Hobson, P. (2002) The Cradle of Thought: Exploring the Origins of Thinking. London: Macmillan.
Jordan, R. and Powell, S. (1995) Understanding and Teaching Children with Autism. Chichester: Wiley.
Murray, K. C. (1997) Autism and information technology: therapy with computers. In Powell, S. and Jordan, R. (Eds.) Autism and Learning (pp.100-117). London: David Fulton Publishers.
Symes, W. and Humphrey, N. (2010) Peer-group indicators of social inclusion among pupils with autistic spectrum disorders (ASD) in mainstream secondary schools: A comparative study, School Psychology International, 31,5: 478-494.
UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) (1994) The Salamanca Statement and Framework for Action on Special Educational Needs. Paris: UNESCO.
Vernon, J. (1999) Parent Partnership and Special Educational Needs: Perspectives on Developing Good Practice. London: DfEE.
Volkmar, F., Szatmari, P. and Sparrow, S. S. (1993) Sex differences in pervasive developmental disorders, Journal of Autism and Developmental Disorders, 23: 579-591.
Volkmar, F. And Weisner, L. (2004) Healthcare for children on the autistic spectrum: A guide to medical, nutritional and behavioural issues. Bethesda, MD: Woodbine House.
Volkmar, F. R., Lord, C., Bailey, A., Schultz, R. T. and Klin, A. (2004) Autism and pervasive developmental disorders, Journal of Child Psychology and Psychiatry, 45,1: 135-170.
Wahlberg, T., (2001) Cognitive theories and symptomology of Autism. In Wahlberg, T., Obiakor, F., Burkhardt, S. and Rotatori, A. F. (Eds). Autistic Spectrum Disorders: Educational And Clinical Interventions (Vol. 14, pp. 3-17). Amsterdam; London: Elsevier Science.
Whitaker, P. (2004) Fostering communication and shared play between mainstream peers and children with autism: approaches, outcomes and experiences, British Journal of Special Education, 31, 4: 215-222.
Wiggins,  L. D., Baio, J. and Rice, C. (2006) Examination of the time between first evaluation and autism diagnosis in a population based sample, Journal of Developmental and Behavioural Pediatrics, 27: S79-S87.
Wing, L. (1996) Autistic Spectrum Disorders: a guide for parents and professionals. London: Constable.
Wing, L. (1996a) The autistic spectrum. London: Constable.
Wing, L. (2007) Children with autistic spectrum disorders. In Cigman, R. (Ed.) Included or Excluded? The Challenge of the Mainstream for some SEN Children. London: Routledge.

Άννα Ιωάννου - Ειδική Παιδαγωγός
BA in Early Childhood Education – Uni.of Patras,GR
MA in Special and Inclusive Education – Uni.of Bristol,UK
Authorised Master of  TEACCH method (Autism) – National Autistic Society,UK
MSc in Language and Communication Impairment in Children (Autism Studies) – Uni.of Sheffield,UK. (2013-2015)

© 2013 Νipio.net

Ελεύθερος 64χρονος που κατηγορείται για ασέλγεια σε παιδί

Ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους αφέθηκε μετά την απολογία του ο 64χρονος συνταξιούχος πρώην δημοτικός υπάλληλος, ο οποίος είχε συλληφθεί το απόγευμα του Σαββάτου με την κατηγορία της αποπλάνησης πεντάχρονης Ρομά.

Συνελήφθη στην πλατεία Ελευθερίας της Πάτρας, την ώρα που ασελγούσε σε βάρος της, σύμφωνα με πληροφορίες του Patras Times. Επί τόπου μετά από τηλεφώνημα περιοίκων έφτασαν άντρες της ομάδας «Ζ» και περιπολικό της ΕΛ.ΑΣ το οποίο συνέλαβε τον 64χρονο την ώρα που είχε απομονώσει την πεντάχρονη και την χάιδευε.
Το κοριτσάκι εξετάστηκε από ιατροδικαστή.

Πηγή: Patras Times
nooz.gr

Άδεια παραμονής στον Πακιστανό Masood Ahmed, ως ένδειξη τιμής στην ανθρωπιά

2012: Hamayun Anwar, Wakar Ahmed: 

Υπέρτατη πράξη αυτοθυσίας

Hamayun Anwar, 18 ετών και Wakar Ahmed, 32 ετών, 
βρήκαν τραγικό θάνατο στην προσπάθειά τους
να απεγκλωβίσουν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι
από τις ράγες του τρένου.

Άδεια παραμονής αποφάσισε να χορηγήσει ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Μιχελάκης στον Πακιστανό Μασούντ Αχμέντ, για εξαιρετικούς λόγους και συγκεκριμένα για τη γενναία πράξη αυτοθυσίας του, όταν πριν από δύο χρόνια, μαζί με ακόμη δύο ομοεθνείς του και με κίνδυνο της ζωής τους προσπάθησαν να σώσουν δύο ηλικιωμένους που είχαν εγκλωβιστεί στο αυτοκίνητό τους, πάνω στις γραμμές του τρένου, στην περιοχή Κρυονερίου.
Η αμαξοστοιχία «Ινστερσίτι» που πραγματοποιούσε το δρομολόγιο Αθήνα - Θεσσαλονίκη έπεσε με ταχύτητα πάνω τους με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο, το ηλικιωμένο ζευγάρι και οι δύο Πακιστανοί, ενώ τραυματίστηκε ο Μασούντ Αχμέντ.
nooz

Ανακοίνωση εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς της Ηλείας: «Ο παιδικός σταθμός είναι δικαίωμα κάθε παιδιού και κάθε λαϊκής οικογένειας»

Εργαζόμενοι στους παιδικούς σταθμούς της Ηλείας: 
Κανένα παιδί εκτός σταθμών

.

Η Διοίκηση του Συλλόγου Υπαλλήλων των Δημοτικών και Κοινοτικών Παιδικών και Βρεφονηπιακών Σταθμών Ηλείας, με ανακοίνωσή της ζητά να μην μείνει εκτός κανένα παιδί από τους σταθμούς. 

Η ανακοίνωση του συλλόγου έχει ως εξής: 
.
«Κανένα παιδί έξω από παιδικό και βρεφονηπιακό σταθμό. Ο παιδικός σταθμός είναι δικαίωμα κάθε παιδιού και κάθε λαϊκής οικογένειας. Αγώνας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και απολύσεις. 

.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, νέοι γονείς 
Σε τραγική κατάσταση βρίσκονται οι βρεφονηπιακοί και παιδικοί σταθμοί του Ν. Ηλείας, οι ελλείψεις είναι σοβαρές σε προσωπικό, σε παιδαγωγικό υλικό και σε κτηριακές εγκαταστάσεις. Την περίοδο του Ιούνη αλλά και την περίοδο από 25/07/13 έως 2/8/13 πολλοί γονείς αναζητούν μια θέση στους 19 παιδικούς σταθμούς του Νομού για τα παιδιά τους, οι αιτήσεις θα συνεχιστούν και τον Σεπτέμβριο
........................................... 
Ζητάμε τώρα: 
• Άμεση κρατική επιχορήγηση στους Δήμους για να αντιμετωπιστεί η σημερινή εκρηκτική κατάσταση.
• Να γίνουν δεκτά όλα τα παιδιά Ελλήνων και μεταναστών στους Δημοτικούς Παιδικούς σταθμούς χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Άμεση αξιοποίηση κρατικών δημοτικών κτιρίων.
• Να καταργηθούν τα τροφεία και οι πληρωμές από τους γονείς.
• Να μην κλείσει κανένας σταθμός. Να μην γίνει καμία απόλυση.
Να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι χωρίς όρους και προϋποθέσεις. 
Διεκδικούμε και παλεύουμε για: 
• Αποκλειστικά κρατικούς, δημόσιους, δωρεάν, σύγχρονους και ασφαλείς παιδικούς σταθμούς με κτιριακή επάρκεια, καταλληλότητα, υποδομή, ποιότητα του φαγητού, μόνιμο, εξειδικευμένο και επαρκές προσωπικό.
• Ενιαίο φορέα προσχολικής αγωγής, ενιαίο παιδαγωγικό πρόγραμμα και χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.
ολόκληρη η ανακοίνωση εδώ: thebest

Επιχείρηση-μαμούθ κατά της παιδικής πορνείας από το FBI

Ηνωμένες Πολιτείες — 
Εκατόν πέντε αγνοούμενα παιδιά, ηλικίας από 13 έως 17 ετών, εντόπισε και απελευθέρωσε το FBI στη μεγαλύτερη επιχείρηση κατά της παιδικής πορνείας που πραγματοποιήθηκε στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως ανακοινώθηκε τη Δευτέρα.

Chicago one of 76 cities involved in FBI child prostitution arrests

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που γνωστοποιήθηκαν, τα παιδιά αυτά, τα οποία τα είχαν ξεγελάσει επιτήδειοι και που αγνοούνταν εδώ και καιρό, βρίσκονταν σε 76 αμερικανικές πόλεις.
Το FBI μπόρεσε να εξαρθρώσει το τεράστιο κύκλωμα και συνέλαβε συνολικά 150 προαγωγούς. 
 Η επιχείρηση-μαμούθ έγινε σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο για τα Αγνοούμενα Παιδιά και πραγματοποιήθηκε τις τελευταίες 72 ώρες.
Όπως αποκάλυψαν οι πράκτορες του FBI, το μικρότερο παιδί που είχε πέσει στα δίχτυα αυτού του κυκλώματος ήταν μόλις 9 ετών. Τα παιδιά βρέθηκαν σε διάφορα καταλύματα, σε μοτέλ, σε καζίνο, σε ξενοδοχεία, ακόμη και σε σταθμούς ανεφοδιασμού των εθνικών οδών.

 ANT1,  abclocal.go.com

Όταν το χρήμα δεν ήταν “θεός”

Γράφει ο Κλεισθένης.

Το μεροκάματο ήταν, είναι και θα είναι σκληρή υπόθεση. Όταν ο άνθρωπος γερνάει, τότε γίνεται μαρτύριο.
Σήμερα οι νέες αντιλήψεις για την εργασία και τους ηλικιωμένους είναι από σκληρές έως απάνθρωπες.
Υπάρχει η σκληρή και άκαρδη ρήση που λέει “τα άλογα όταν γεράσουν τα σκοτώνουν”.

    Μία ανεπτυγμένη οικονομικά κοινωνία δεν σημαίνει ότι είναι και πολιτισμένη. Ο τρόπος που συμπεριφέρεται στους ανήμπορους, στους αδύναμους και στα παιδιά την κατατάσσει ανάλογα στις πολιτισμένες ή στις πολιτισμικά υπανάπτυκτες.

    Πριν πολλά -πολλά χρόνια υπήρχε σε μια επαρχιακή πόλη ένας μεταφορέας, ο Δημητρός. Είχε ένα κάρο χωρίς άλογα, ζευόταν ο ίδιος το κάρο με δυο σκοινιά στους ώμους και μετέφερε στην αγορά κάθε είδους φορτία. Οι έμποροι και οι καταστηματάρχες τον πλήρωναν για τις μεταφορές και έτσι μπορούσε να συντηρεί τον εαυτό του και την φαμίλια του.
Πέρασαν τα χρόνια, γέρασε ο μεταφορέας, άλλαξε και ο τρόπος μεταφοράς, ήρθαν τα μηχανοκίνητα. Φόρτωναν, μετέφεραν και ξεφόρτωναν μεγαλύτερα φορτία πολύ πιο γρήγορα απ' τον γέρο πια μεταφορέα.

    Η κοινωνία όμως της μικρής επαρχιακής πόλης δεν άφησε τον γέρο στην τύχη του.

Ο κυρ-Πέτρος ο σιδεράς στον κάλφα του, “ρε Χρήστο, πετάξου μέχρι την πιάτσα και φώναξε μου τον Δημητρό”.
Ο κάλφας, “τι τον θέλεις αφεντικό”;
Ο κυρ-Πέτρος “να πάει αυτά τα κάγκελα στην οικοδομή, τρέχα”.
Ο κάλφας “μα τώρα έφυγε η μηχανή, γιατί δεν τα φορτώναμε”;
Ο κυρ-Πέτρος “βρε άντε γρήγορα και άσε τα λόγια”.
Σε λίγο έρχεται ο Δημητρός ζωσμένος το κάρο του. “Καλημέρα κυρ-Πέτρο”
“Βρε καλώς τον Δημητρό”, “πάρε αυτά τα κάγκελα, μόλις τα τελείωσα και τρέχα τα στην οικοδομή, ξέρεις που είναι έτσι”;
“Ναι κυρ-Πέτρο, φορτώνω και τρέχω”.
Ο κάλφας “μα μάστορα αυτά τα κάγκελα τα 'χουμε έτοιμα από χθες”
Ο κυρ-Πέτρος “μούγκα βρε, μούγκα”.

    Πολλοί έμποροι και καταστηματάρχες εξακολουθούσαν να του δίνουν φορτία μ' αυτόν τον συγκινητικό τρόπο.
Φόρτωναν πχ 50 καφάσια φρούτα και λαχανικά στο μηχανοκίνητο αλλά κρατούσαν 2-3 καφάσια για τον γέρο-μεταφορέα. Τον φώναζαν και του έλεγαν ότι δήθεν ξέχασαν να τα στείλουν και ο πελάτης τα βιαζόταν, άλλοι του 'λεγαν πως δεν τα χώραγε(;) το μηχανοκίνητο, άλλοι πως το φορτίο ήταν μικρό(;) για να πάρουν μηχανή. Έτσι φρόντιζαν και(!) να μην τον προσβάλουν.
Ο Δημητρός ο γερο-μεταφορέας ζευόταν το κάρο του και έκανε την μεταφορά έχοντας εξασφαλίσει το μεροκάματο.
Το ίδιο έκαναν στα σφαγεία, στην ψαραγορά, στα πρακτορεία.
Έτσι βοηθούσαν τους γέρους που πάσχιζαν για τον επιούσιο εκείνα τα χρόνια. Σήμερα κάτι τέτοιο φαντάζει απίθανο. Πρόοδος βλέπετε, τι πρόοδος, οπισθοδρόμηση λέω εγώ. 

Πηγή

Alain Touraine: «Να βάλουμε τέρμα στην κυριαρχία της οικονομίας»

«Πρέπει να θέσουμε τέρμα στην κυριαρχία της οικονομίας πάνω στην κοινωνία. 
Αυτό σημαίνει να προσφύγουμε σε μια αρχή όλο και γενικότερη, ακόμα και οικουμενική, που μπορούμε να την ονομάσουμε ξανά "δικαιώματα του ανθρώπου", η οποία πρέπει να γεννήσει νέες μορφές οργάνωσης, διαπαιδαγώγησης, διακυβέρνησης, να είναι ικανή να επιφέρει μια αναδιανομή του εθνικού προϊόντος υπέρ της εργασίας που εδώ και καιρό θυσιάζεται στο βωμό του κεφαλαίου και να απαιτήσει περισσότερο πραγματικό σεβασμό της αξιοπρέπειας όλων των ανθρώπινων όντων.»

Alain Touraine

 ολόκληρη η συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου εδώ:
efsyn

Τι μπορεί να φάει ένα παιδί στο fast food

Το φαγητό γενικότερα εκτός σπιτιού είτε είναι σουβλάκι είτε είναι πίτσα είτε είναι τύπου fast food, για να είναι νόστιμο συνήθως περιέχει περισσότερο αλάτι και κορεσμένο λίπος.

Κατά συνέπεια αυτό που συστήνουμε στους γονείς είναι μειώστε τη συχνότητα κατανάλωσης έτοιμου φαγητού –σουβλάκι, πίτσα, fast food–, αλλά μην τα απαγορεύεται εντελώς ή φτιάξτε τα στο σπίτι.
Δώστε στο παιδί μια φορά την εβδομάδα να φάει λίγο πιο ελεύθερα. 
Και επιλογές τύπου σουβλάκι (όπου θα είναι καλαμάκι κοτόπουλο αντί για γύρο, ντομάτα – κρεμμύδι – τζατζίκι αντί για σος και πατάτες) ή κάποια σαλάτα με κοτόπουλο ή επιλογές γενικότερα με κοτόπουλο (π.χ. ένα χάμπουργκερ με κοτόπουλο) ή ένα κλαμπ σάντουιτς χωρίς τις πατάτες, θα μπορούσαν να ενταχθούν σποραδικά στη διατροφή του παιδιού.

Επιστημονική Ομάδα neadiatrofis.gr

Κάστρα από άμμο που αντέχουν!

Καλοκαίρι, θάλασσα και τα κουβαδάκια

έχουν την τιμητική τους.

    Μικροί μεγάλοι έχουν την ευκαιρία να γίνουν μεγάλοι χτίστες με το πιο απλό υλικό κάτω από τα πόδια τους μέχρι το επόμενο κύμα...

Παρακάτω όμως σας παρουσιάζουμε μια συνταγή ώστε το αρχιτεκτόνημά σας να αντέξει λίιιγο ακόμα να το χαίρεστε με την προϋπόθεση μόνο να μεταφέρετε την άμμο στο σπίτι ή όπου αλλού θα έχετε πρόσβαση σε μάτι κουζίνας.

Λοιπόν, θα χρειαστείτε αναλογικά,
1.  3 φλιτζάνια άμμο
2.  1,5 φλιτζάνι άμυλο καλαμποκιού (Κορν Φλαουρ)
3.  1,5 φλιτζάνι νερό
4.  χρώμα ζαχαροπλαστικής

Ανακατεύετε τα υλικά πάνω από χαμηλή φωτιά, αφήνετε να κρυώσουν και αρχιτεκτονίστε ελεύθερα!
Αφήστε απλά να στεγνώσουν τα έργα σας στον αέρα και θα τα χαίρεστε τουλάχιστον μέχρι να τα δείξετε σε όλους τους φίλους σας!

arch4kids

Too Young To Die, ρε! - Ένα άρθρο για μεγάλα χαμομηλάκια

Στο κάτω κάτω, μεγαλώσαμε ματώνοντας στις αλάνες, 

όχι παίζοντας σε αφράτους παιδότοπους.

.
Σκέφτομαι τη γενιά μου και τη φουρνιά μου. Εμάς που γεννηθήκαμε στη δεκαετία του '60. Τη γενιά “του ΠΑΣΟΚ”, όπως λέει το κλισέ. 

απομονωνόμαστε ανήμποροι να αντιδράσουμε.

Που είδαμε το φως σε ταραγμένες εποχές, πήγαμε σχολείο λίγο πριν ή λίγο μετά από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, σπουδάσαμε στα χρόνια της Αλλαγής, αρχίσαμε να δουλεύουμε όταν ο βασικός μισθός ήταν κοντά στις 30.000 δραχμές. 

Μάθαμε ξένες γλώσσες επειδή το θέλαμε, όχι για να πάρουμε μόρια για διορισμό. 

Διαβάζαμε βιβλία και πολιτικά περιοδικά όχι για τα δείχνουμε στις παραλίες, αλλά επειδή είχαμε ανησυχίες. 

Δεν κάναμε Erasmus, δεν ξέραμε τι σημαίνει να ξημεροβραδιάζεσαι στα καφέ, δεν είχαμε ανάγκη από Prada και Burberry's -για την ακρίβεια, χτυπούσε άσχημα στο μάτι η νεοπλουτίλα. 

Μιλούσαμε πολύ, σχεδιάζαμε οικογένειες ή συνέχιση των σπουδών, έχοντας να επιλέξουμε αν θα μείνουμε στην πόλη όπου σπουδάσαμε ή θα επιστρέψουμε στην γενέθλια πόλη ή -οι πιο τολμηροί κι ευκατάστατοι- στο εξωτερικό. Το δημόσιο παρέμενε κάτι το ανεπιθύμητο: ούτε καν το σκεφτόμασταν, θα αποτελούσε ταφόπλακα στις φιλοδοξίες μας. Η σύνταξη ήταν κάτι που δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό μας. Θέλαμε να δουλέψουμε, να δημιουργήσουμε, να αφήσουμε το στίγμα μας.
 
Πήραμε ο καθένας το δρόμο του. Στραβό, ίσιο, σε ευθεία ή τεθλασμένη γραμμή. Πετύχαμε, αποτύχαμε, ξαναπροσπαθήσαμε, ταξιδέψαμε, γυρίσαμε, χωρίσαμε, πέσαμε, σηκωθήκαμε, ανοίξαμε γραφεία, κλείσαμε πόρτες, τέλος πάντων κάπως σταθήκαμε όρθιοι.
Η αρχή της κρίσης μας βρήκε μεταξύ ανάμεσα στα 40 και τα 50 μας. Με υποχρεώσεις κι ανοιχτές πληγές. 

Χωρίς μεγάλες περιουσίες και μπάζες απ΄τις λαμογιές για τις οποίες όλοι μιλούν. Δεν ξέρω πολλούς μηχανικούς, δικηγόρους ή μαθηματικούς που να έγιναν εκατομμυριούχοι στα 40 τους. 
Κι η κρίση μας παρόπλισε. Μας άφησε να καθόμαστε και να κοιτάμε άδεια γραφεία, λίστες λογαριασμών, ερειπωμένες καριέρες.
 
Πρόσφατα βρέθηκα αντιμέτωπη με όλο το παρελθόν μου. Αναγκάστηκα -για τις ανάγκες μιας επαγγελματικής προοπτικής- να αναδείξω όλα τα δυνατά μου σημεία και να αξιολογήσω όλες τις αδυναμίες μου. Αν νομίζετε ότι είναι εύκολο, γελιέστε. Χρειάστηκε να αναζητήσω πολύ βαθιά στο παρελθόν μου όλα έχω κάνει. Έχοντας κολλήσει το πρώτο μου ένσημο το 1987 (!), είχα πολλή δουλειά να κάνω. Κι άρχισα να παρατηρώ και κοντινούς μου ανθρώπους της γενιάς μου. Να βλέπω την πορεία τους και να αναζητώ τα πιο καλές πτυχές τους. Εν αγνοία τους, εννοείται...
 
Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι οι άνθρωποι της γενιάς μου είμαστε πολύτιμοι. Έχουμε έναν τεράστιο πλούτο εμπειριών. Διατηρήσαμε μια αγνότητα που μπορεί εύκολα να ξεθαφτεί κάτω από τη σκόνη της λάμψης των '00'ς. Οι ιδέες μας κατεβαίνουν αβίαστα, πόσο μάλλον αν πιεστούμε. 

Έχουμε μνήμες από πιο ανιδιοτελείς εποχές, τότε που δε θυσιάζονταν όλα στο βωμό του χρήματος. Θυμόμαστε τη χώρα χωρίς οικιακές βοηθούς να μας καθαρίζουν τα τζάμια. Ξέρουμε να δουλεύουμε πολύ. Δεν μας τρομάζουν τα ξενύχτια πάνω από χαρτιά και βιβλία. Είμαστε δυνατοί και ολοκληρωμένοι σαν προσωπικότητες. Μάθαμε να πέφτουμε αλλά και να σηκωνόμαστε. Μεγαλώσαμε σε αλάνες με χώματα, όχι σε παιδότοπους με αφρολέξ, και κυριολεκτικά και μεταφορικά.
 
Και ξέρετε τι κάνουμε όλη μέρα; Αναζητάμε απεγνωσμένα ψυχολογική στήριξη ο ένας απ' τον άλλον. Ή, ακόμη χειρότερα, απομονωνόμαστε ανήμποροι να αντιδράσουμε. Βλέποντας την καταστροφή, βιώνοντάς την ο καθένας από τη σκοπιά του. Θάβουμε τα ταλέντα, τις δεξιότητες, τον επαγγελματισμό και τις ώρες δουλειάς που έχουμε ρίξει. 

Επειδή αυτή τη στιγμή είμαστε στα αζήτητα. Με τους λογαριασμούς του ο καθένας, και κυριολεκτικά και μεταφορικά. 
Με τα φαντάσματα του παρελθόντος και τις εφιαλτικές φιγούρες του μέλλοντος. Κυρίως, όμως, αντιμέτωποι με το φάσμα της αποτυχίας. Της προσωπικής αλλά και της συλλογικής αποτυχίας. Δεν ξέρω πολλούς που να πιστεύουν ότι τα πήγαν καλά στη ζωή τους. Όποιον ρωτώ, νιώθει αποτυχημένος. Κι εγώ πριν λίγο καιρό τα ίδια έλεγα στη φίλη μου, μέχρι που με χαστούκισε με τα λόγια της προκειμένου να συνέλθω και με ανάγκασε να της υποσχεθώ ότι δεν θα ξαναμιλήσω έτσι. Τι να κάνω, το υποσχέθηκα και η υπόσχεση είναι υπόσχεση.
 
Μου είναι αδιανόητο να δίνεται τόση έμφαση “στους νέους” και να μη μιλάει κανείς για εμάς που, στο κάτω κάτω, είμαστε και αρκετά μεγάλοι για να αναζητήσουμε την τύχη μας σε άλλη γη. 
Δεν υποτιμώ καθόλου “τους νέους”, το αντίθετο. Απλώς θεωρώ λίγο πιο εύκολο να αρχίσεις να πλάθεις τη ζωή σου όταν είσαι 23, 25, 30 ή 35 και πολύ πιο δύσκολο να το κάνουμε εμείς που είμαστε 40, 45 ή 50.
 
Είμαστε η γενιά στην οποία θα έπρεπε όλοι να υπολογίζουν για να αλλάξει το κλίμα, να βοηθήσει στην γέννηση μιας προοπτικής. Επειδή βρισκόμαστε στην πλέον δυναμική, δημιουργική, παραγωγική, συνειδητοποιημένη και ωραία περίοδο της ζωής μας. Και την περνάμε μελαγχολώντας για τις χαμένες ευκαιρίες και τις λάθος επιλογές.
 
Κακώς. Κάκιστα. Είναι εγκληματικό. Εναντίον του εαυτού μας αλλά και της χώρας. Είμαστε πολύτιμοι και TOO YOUNG TO DIE. 

Πρέπει να το αποδείξουμε. Μπορούμε. Το ξέρετε. Λίγο κουράγιο. Το έχουμε. Στο κάτω κάτω, μεγαλώσαμε ματώνοντας στις αλάνες, όχι παίζοντας σε αφράτους παιδότοπους.

από τη Χριστίνα Ταχιάου
protagon

Πόσο σημαντική είναι η ομάδα των συνομηλίκων για τα παιδιά

Μετά την οικογένεια το σχολείο αποτελεί ένα εξίσου σημαντικό φορέα κοινωνικοποίησης, όπου το παιδί μέσα από τις διαπροσωπικές του αλληλεπιδράσεις μαθαίνει περισσότερα για τον κόσμο, αλλά και για τον εαυτό του. Μια από τις σημαντικές πληροφορίες που θα ρωτήσει ένας ειδικός για το παιδί είναι το αν έχει φίλους. Έτσι, ελέγχουμε το βαθμό κοινωνικοποίησής του, εξωστρέφειάς του, αλλά και το επίπεδο των κοινωνικών του δεξιοτήτων. 

έχει σημασία όχι μόνο πόσους φίλους έχεις δίπλα σου,
αλλά και τι μπορούν να σου προσφέρουν συναισθηματικά!

Μέσα από τους συνομηλίκους του το παιδί μαθαίνει να βάζει σιγά σιγά τον εγωκεντρισμό του στην άκρη προκειμένου να ανήκει σε μια ομάδα και να «παίζει» μαζί τους. Μαθαίνει να ακολουθεί κάποιους κανόνες, αν θέλει να παραμείνει σε αυτή την ομάδα. Επομένως, είναι ένα πρώτο στάδιο όπου το «Εγώ» γίνεται «Εμείς». Ικανοποιείται, επίσης, η ανάγκη του να αισθάνεται αρεστός και αποδεκτός από κάποιους άλλους, που δεν είναι η μαμά και ο μπαμπάς και οι λοιποί συγγενείς. Τονώνεται, έτσι, η αίσθηση αυτοαξίας, αλλά και η αυτοπεποίθησή του.

Μέσα από το παιχνίδι με τα άλλα παιδιά δίνεται η ευκαιρία στα παιδιά να εκτονωθούν, να χαρούν και παράλληλα να μάθουν να συνυπάρχουν αρμονικά μέσα σε μια ομάδα. Κάθε συνάντηση με συνομηλίκους αποτελεί μια εμπειρία που βοηθάει στην εξελικτική διαδικασία της ωρίμανσης. Τα παιδιά νιώθουν πιο σίγουρα για τον εαυτό τους, προσαρμόζονται πιο εύκολα σε νέες συνθήκες και τολμούν περισσότερο σε σύγκριση με τα παιδιά που δεν έχουν φίλους.

Οι γονείς οφείλουν να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να γνωρίζουν καινούρια άτομα σε οποιοδήποτε πλαίσιο -και εκτός σχολείου- προκειμένου να εξοικειωθούν με τις αναμενόμενες για την ηλικία τους κοινωνικές δεξιότητες. Έτσι, διασφαλίζουν οι γονείς μια υγιή αυτοπεποίθηση για τα παιδιά τους, κάτι που αποτελεί εφόδιο ζωής.

Έρευνες δείχνουν ότι πολλές φορές η κοινωνικότητα της οικογένειας επηρεάζει την κοινωνικότητα του παιδιού. Δηλαδή, η «κλειστή» οικογένεια μπορεί να περάσει το παράδειγμα και το μήνυμα στο παιδί ότι δεν επικροτείται η εξωστρέφεια προς άτομα εκτός του οικογενειακού κύκλου. Υπάρχουν πολλές πιθανότητες, τότε, να ακολουθήσει το παιδί το ίδιο μοτίβο.

Η συναναστροφή με τους συνομηλίκους αποτελεί επίσης ένα ισχυρό αντίδοτο στο άγχος που πιθανώς να καταλαμβάνει μερικές φορές τα παιδιά. Πέρα από τα χόμπι και τον αθλητισμό, το παιδί «εκτονώνεται» και «αποσυμπιέζεται» μέσα από την παρέα με τους συνομηλίκους του. Συζητάει, παίζει, γελάει, μαθαίνει καινούρια πράγματα από τους άλλους, μοιράζεται μυστικά και άλλα πολλά που κάνουν το παιδί να περνάει ευχάριστα.

Ακόμα, κι όταν διαλέγουμε εξωσχολικές δραστηριότητες για τα παιδιά, ενδείκνυται να επιλέγουμε ομαδικές δραστηριότητες κατά κύριο λόγο, όπου θα έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν και να αλληλεπιδράσουν με καινούρια άτομα.

Όπως ισχύει και για τους ενήλικες –πόσο μάλλον για τα παιδιά- ο κάθε άλλος αποτελεί έναν «καθρέφτη» μας που με θετικό ή ακόμα και με αρνητικό τρόπο συμβάλλει στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας και της ταυτότητάς μας. Βοηθάει στο να συνειδητοποιήσουμε πράγματα για τη ζωή, για τον εαυτό μας και για τις σχέσεις.

Η κάθε αλληλεπίδραση αφήνει κάτι πίσω της. Είναι ένα μικρό μάθημα αυτογνωσίας. Η ομάδα των συνομηλίκων αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα και σημασία στην ηλικιακή φάση της εφηβείας, όπου οι έφηβοι σχεδόν «ταυτίζονται» με την παρέα τους και υπάρχουν μέσα από τον μικρόκοσμό της. Παιδιά και έφηβοι αποτελούν έναν ανοιχτό αγωγό αλληλεπίδρασης και ανταλλαγής συνηθειών, τάσεων και επιλογών με τους συνομηλίκους τους.

Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι όπως μπορούν να επηρεαστούν σε κάποιο βαθμό θετικά, άλλο τόσο μπορούν να επηρεαστούν και αρνητικά. Είναι, λοιπόν, είναι σημαντική η επιλογή των φίλων γύρω τους, κάτι που απασχολεί ούτως ή άλλως τους γονείς από μικρή ηλικία. Μέσα από συζητήσεις και επιχειρήματα μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν ένα παιδί να καταλάβει πότε ένας φίλος τους φέρεται καλά και έντιμα και πότε οι κοροϊδίες, οι ειρωνείες, οι εμπαιγμοί και τα προσβλητικά αστεία δεν αποτελούν δείγματα αληθινής φιλίας.

Επομένως, έχει σημασία όχι μόνο πόσους φίλους έχεις δίπλα σου, αλλά και τι μπορούν να σου προσφέρουν συναισθηματικά! Οφείλουμε να περάσουμε στα παιδιά το μήνυμα αυτό, ώστε να καλλιεργήσουν μέσα τους εκείνα τα κριτήρια που θα τα βοηθήσουν να κάνουν ποιοτικές επιλογές κι όχι επιλογές ανάγκης. Μέσα, λοιπόν, σε ασφαλή πλαίσια και κριτήρια προαγωγής ενθαρρύνουμε την κοινωνικοποίηση και απορρίπτουμε την τάση για απομόνωση ενός παιδιού!

Γράφει η Μαρία Καρίκη, Ψυχολόγος

Πηγή: Ροδιακή