50 χρόνια Mafalda - Οι απορίες της ακόμη αναζητούν απαντήσεις -Primer Día de Escuela

Γεννήθηκε το 1964 και έδρασε σε μικρά στριπ έως το 1973. Ηταν το πιο διαδεδομένο κόμικ που μεταφράστηκε και αναδημοσιεύτηκε σε πολλά έντυπα στον κόσμο.

Η φήμη της Μαφάλντα δεν έχει μειωθεί.

Ο δημιουργός της, Χοακίν Σαλβαδόρ Λαβάδο ή Κίνο, 81 ετών σήμερα, θεωρεί ότι «ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας της οφείλεται στο ότι οι ερωτήσεις της δεν έχουν ακόμη βρει απάντηση. Συχνά κι εγώ ο ίδιος εκπλήσσομαι για τις ερωτήσεις που διατυπώθηκαν πριν από 40 χρόνια κι ακόμη ισχύουν. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ορισμένα στριπ της Μαφάλντα κάνουν αναφορές στην τελευταία προεκλογική εκστρατεία του Μπερλουσκόνι», λέει στη «Μοντ».

Η Μαφάλντα στην πορεία της ζωής της είχε απέναντι της έναν άλλο ήρωα κόμικς, συνομήλικό της. Τον Τσάρλι Μπράουν, από τη σειρά Πίνατς του Τσαρλς Σουλτς.

Μάλιστα ήταν ο ιταλός ειδικός στη σημειολογία Ουμπέρτο Εκο εκείνος που εντόπισε τη συνύπαρξή τους στον κόσμο των χάρτινων ηρώων, αφού τα δύο παιδιά μιλούσαν για τα προβλήματα του κόσμου και των ενηλίκων μέσα από τα δικά τους μάτια.

Ωστόσο ο Κίνο εντοπίζει τις διαφορές μεταξύ της ζόρικης Μαφάλντα και του ευαίσθητου Τσάρλι Μπράουν: «Ο Τσάρλι Μπράουν είναι βορειοαμερικανάκι, ενώ η Μαφάλντα παιδί της Νότιας Αμερικής.

Ο Τσάρλι Μπράουν ζει σε μία χώρα που ευημερεί και σε μία κοινωνία με άφθονα αγαθά. Εκείνος προσπαθεί απελπισμένα να ενταχθεί αναζητώντας την ευτυχία σε αυτό το περιβάλλον.

Η Μαφάλντα ζει σε μία χώρα που πλήττεται από πολλές κοινωνικές αντιθέσεις. Παρόλο που αναζητά την ευτυχία κι εκείνη με τη σειρά της αρνείται κάθε δεδομένη κατάσταση που της προτείνεται».

Ο αργεντινός δημιουργός της Μαφάλντα λέει επίσης ότι ο Τσάρλι Μπράουν ζει σε έναν αμιγώς παιδικό κόσμο από τον οποίοι οι μεγάλοι είναι αποκλεισμένοι.

Αντίθετα η Μαφάλντα βρίσκεται σε μόνιμο διάλογο με τον κόσμο των ενηλίκων. Κόσμο που δεν εκτιμά, δεν σέβεται, απεχθάνεται, περιφρονεί και απορρίπτει, διεκδικώντας το δικαίωμά της να παραμείνει το παιδί που δεν θέλει να παραλάβει το φορτίο του διεφθαρμένου περιβάλλοντος των γονιών της.

Η γέννηση της Μαφάλντα ήταν «τυχαία». Προέκυψε από την πρόθεση μιας εταιρείας ηλεκτρικών ειδών να διαφημίσει τα προϊόντα της. Την εποχή που εμφανίζονταν νέες συνθήκες ζωής και τα νοικοκυριά αποκτούσαν εκτεταμένο οικιακό εξοπλισμό, η Μαφάλντα δημιουργήθηκε το 1963 για να διαφημίσει τα ηλεκτρικά είδη Μάνσφιλντ. Οι οκτώ σειρές σχεδίων της ηρωίδας του ηλεκτρικού νοικοκυριού παρέμειναν στο συρτάρι του Κίνο, επειδή η εταιρεία έκλεισε. Ομως ύστερα από έναν χρόνο η διεύθυνση του εβδομαδιαίου περιοδικού «Primera Plana» ανέθεσε στον αργεντινό δημιουργό κόμικς μια σειρά κι εκείνος ανέσυρε τη μικρή ηρωίδα του.

«Το πρόβλημα του κόσμου στον οποίο ζούμε είναι ότι τα παιδιά χάνουν το μέτρο της λογικής καθώς μεγαλώνουν. Οταν πάνε σχολείο, ξεχνάνε αυτά που ήξεραν στη γέννησή τους. Παντρεύονται χωρίς να ερωτεύονται. Δουλεύουν για τα χρήματα και ενηλικιώνονται για να πνιγούν όχι σε ένα ποτήρι νερό, αλλά σε ένα βαθύ μπολ με σούπα», συμπληρώνει ο Κίνο σχολιάζοντας το τέλος της αθωότητας που αναπόφευκτα απειλεί την παιδική ηλικία.

Ωστόσο ο ίδιος θεωρεί πως δεν έκανε λάθος που σταμάτησε να δημιουργεί ιστορίες της Μαφάλντα. «Δεν θα μου άρεσε η Μαφάλντα να γίνει ένα κόμικ από αυτά που οι αναγνώστες διαβάζουν από συνήθεια. Επιπλέον, η δημιουργία ενός στριπ διαφέρει από ένα παραδοσιακό κόμικ. Πρόκειται για δουλειά ρουτίνας που καταντά περιοριστική, καθώς σε αναγκάζει να σχεδιάζεις συνέχεια τους ίδιους χαρακτήρες και πάντα στις ίδιες αναλογίες. Είναι σαν τη δουλειά ενός μαραγκού που κόβει συνέχεια το ξύλο στις ίδιες διαστάσεις για να φτιάξει ένα τραπέζι. Προσωπικά, ήθελα να φτιάξω και πόρτες και καρέκλες και πάγκους. Η Μαφάλντα λοιπόν είναι ένα κόμικ και όχι ένα αληθινό πρόσωπο. Μπορώ να πω τι είμαι εγώ: ένας απαισιόδοξος που παρ' όλα αυτά έχει την ψευδαίσθηση ότι η δουλειά του μπορεί να αλλάξει τα πράγματα».

 

Πηγή: tanea.gr

antikleidi

Οδική αγωγή του παιδιού

Τα παιδιά θα πρέπει από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής τους να γνωρίζουν τους κανόνες της οδικής ασφάλειας ώστε να είναι έτοιμα κάποια στιγμή να κυκλοφορήσουν μόνα τους στο δρόμο.

Αναρωτιέστε από ποια ηλικία πρέπει να αρχίσετε να του μιλάτε και ποια θα πρέπει να είναι τα πρώτα μαθήματα;
Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει.

 

Από τον δεύτερο χρόνο της ζωής του ξεκινήστε να του εξηγείτε με απλά λόγια πώς λειτουργεί ο φωτεινός σηματοδότης, τι σημαίνει όταν ανάβει το πράσινο, το πορτοκαλί και το κόκκινο.
Περιγράψτε το επάγγελμα του τροχονόμου και πώς ρυθμίζει την κυκλοφορία.
Δείξτε του τα απλά σήματα οδικής κυκλοφορίας, π.χ το στοπ, το απαγορευτικό για τις στροφές δεξιά ή αριστερά κλπ.
Να το βοηθήστε να κατανοήσει ότι πρέπει να κινείται πάντοτε στο εσωτερικό μέρος του πεζοδρομίου, όπου είναι πιο προστατευμένο, χωρίς να χοροπηδά πάνω κάτω.
Να μάθει να σέβεται τους άλλους πεζούς, να είναι δηλαδή προσεκτικό ώστε να μη δημιουργεί άθελά του προβλήματα, όπως όταν τρέχει με το ποδήλατό του πάνω στο πεζοδρόμιο.
Να του δείξετε το σωστό τρόπο που πρέπει να διασχίζει ένα δρόμο, ξεκινώντας από κάπου που δεν έχει πολλή κίνηση και στη συνέχεια εκεί όπου υπάρχουν φανάρια.
Ενημερώστε το να προσέχει ακόμα κι όταν το φανάρι είναι πράσινο για τους πεζούς.
Τουλάχιστον ώσπου να τελειώσει την Α' Δημοτικού πρέπει να το συνοδεύει ένας ενήλικος ακόμα και στη γειτονιά σας.
Εάν βεβαιωθείτε ότι είναι προσεκτικό, μπορείτε να παραμείνετε στην άκρη του δρόμου και να ελέγχετε πώς τον διασχίζει- αυτό για όσο διάστημα κρίνετε εσείς ότι το παιδί χρειάζεται επίβλεψη. Συνήθως περίπου στα εννέα με δέκα χρόνια μπορεί να κινηθεί με ασφάλεια στη γειτονιά. Αυτό, βέβαια, διαφέρει από παιδί σε παιδί και εξαρτάται από τον τρόπο που το έχετε μεγαλώσει.
Μπορείτε να διασχίζετε τις μεγάλες λεωφόρους έχοντας δίπλα το παιδί σας, από τα έξι με επτά χρόνια, χωρίς απαραίτητα να το κρατάτε κάθε φορά από το χέρι, αφού πρώτα έχετε βεβαιωθεί ότι μπορεί να παραμείνει υπάκουο δίπλα σας και δε θα πετάγεται μπροστά χωρίς να ελέγχει το σηματοδότη.
Μην ξεχνάτε ότι εσείς αποτελείτε το πιο ισχυρό παράδειγμα προς μίμηση.
Τα παιδιά μελετούν με προσοχή τον τρόπο που συμπεριφέρεστε ακόμα κι όταν κινείστε ανάμεσα στα οχήματα.
Παρατηρούν ιδιαίτερα και τους εντυπώνονται οι χειρισμοί σας που κατά κάποιον τρόπο αντιβαίνουν στους κανόνες.
news.gr

Παιδί και χοληστερίνη - Πότε πρέπει να ανησυχούμε;

Ο τρόπος ζωής, με το άγχος, την κακή διατροφή και την έλλειψη άσκησης, οδηγεί σε νοσηρές καταστάσεις ακόμη και νεαρά άτομα

Τα καρδιαγγειακά νοσήματα αποτελούν μάστιγα στη σημερινή σύγχρονη κοινωνία.

Ο τρόπος ζωής, με το άγχος, την κακή διατροφή και την έλλειψη άσκησης, οδηγεί σε νοσηρές καταστάσεις ακόμα και πολύ νεαρά ενήλικα άτομα.

Σχετικά πρόσφατα έγινε γνωστό ότι η διαδικασία αλλοίωσης των αγγείων (αθηροσκλήρωση) ξεκινά πολύ νωρίς, από την παιδική ηλικία, και γίνεται εμφανής αργότερα στην ενήλικη ζωή. Η υψηλή χοληστερίνη, ένας από τους εχθρούς των αγγείων, όσο παραμένει ανεξέλεγκτη συμβάλλει καθοριστικά στην αθηροσκλήρωση. Η παιδική ηλικία μέχρι πρόσφατα ήταν στο απυρόβλητο, καθώς δεν μπορούσε κανείς εύκολα να δεχθεί ότι ένα παιδί που σφύζει από δραστηριότητα μπορεί να έχει υψηλή χοληστερίνη και ότι ίσως να χρειαστεί να οδηγηθεί ακόμη και στη φαρμακευτική αγωγή.

«Κληρονομική»
Όταν σκεφτόμαστε «υψηλή χοληστερίνη» έρχεται στο νου η εικόνα ενός παιδιού που δεν ασκείται και καταναλώνει κακής ποιότητας φαγητό (junk food), με συνέπεια να γίνει υπέρβαρο και να αποκτήσει χοληστερίνη και διαβήτη -τον τύπο διαβήτη που παλαιά λεγόταν γεροντικός, αλλά τώρα ονομάζεται τύπου ΙΙ, αφού τον έχουν και πολλοί έφηβοι.
Ωστόσο υπάρχουν και τα παιδιά που είναι αδύνατα, γυμνάζονται συστηματικά, τρώνε υγιεινά και σε μια τυχαία εξέταση έχουν υπερβολικά υψηλή τιμή χοληστερίνης, που εύλογα προκαλεί ερωτήματα στους γονείς σχετικά με την προέλευσή της. Πρόκειται συνήθως για την οικογενή υπερχοληστερολαιμία, μια ύπουλη κατάσταση, γνωστή ευρέως και ως «κληρονομική χοληστερίνη».
Η πάθηση αφορά 1 στα 500 παιδιά (στην ετερόζυγο μορφή της) και συνδέεται με θετικό οικογενειακό ιστορικό για υψηλή χοληστερίνη και καρδιαγγειακά νοσήματα σε μικρή ηλικία. Συνήθως δεν συνοδεύεται από κάποιο εξωτερικό σημείο (ιδιαίτερα στα Ελληνόπουλα) που να παραπέμπει σε υψηλή χοληστερίνη, οπότε οδηγεί αθόρυβα σε βλάβες στα αγγεία που σταδιακά επιδεινώνουν τη λειτουργία τους, την ανατομία τους και τελικά οδηγούν σε κάποιο σημαντικό καρδιαγγειακό συμβάν σε μικρή ηλικία.

Η χοληστερίνη δεν είναι κάποια τοξική ουσία που δημιουργεί μόνο βλάβες στον οργανισμό.
Η παρουσία της είναι απαραίτητη, καθώς αποτελεί βασικό συστατικό σε πολλά όργανα, όπως οι κυτταρικές μεμβράνες. Είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη και λειτουργία του εγκεφάλου και σημαντικών ορμονών, όπως είναι η κορτιζόλη και οι ορμόνες του φύλου. Από τη στιγμή που...