Αναρωτιέμαι ποιοι είναι οι “ψαράδες”, τι “ψαρεύουν” ή ποιους “ψαρεύουν” στα λεγόμενα social media. 
Και ακόμα: ποιοι είναι τα “ψάρια”; 
Κι επίσης: γιατί ονομάζονται ‘’κοινωνικά δίκτυα’’, ενώ τις περισσότερες φορές λειτουργούν ως α[ντι]κοινωνικά ή και πολιτικοειδή δίχτυα;
Κατά τη γνώμη μου στον αχανή κι απρόσωπο/ανώνυμο χώρο της ηλεκτρονικής επικοινωνίας [sic] σπανίως κυκλοφορούν αθώοι χρήστες που αναζητούν έστω παρα-πληροφόρηση.

Στην πλειονότητα εκεί συχνάζουν και βρίσκουν καταφύγιο διάφορες εκδοχές Ψ τύπου [από Ψώνια μέχρι Ψυχάκηδες], φανατικοί και συμπλεγματικοί, αλαφροΐσκιωτοι και αλλοπαρμένοι, οι οποίοι σχολιάζουν τους πάντες και τα πάντα, με στόχο την αμαύρωση, την εξύβριση, τη συκοφαντία.

Γραφικοί, άσχετοι και αμαθείς αναζητούν, φορώντας συνήθως την κουκούλα του ψεύτικου προφίλ, την εκδίκηση κατά οποιουδήποτε διαφέροντος. Αναπτύσσουν απίθανες θεωρίες συνωμοσίας, ψυχοκοινωνικής παθογένειας, και βγάζουν τ’απωθημένα τους κατηγορώντας άγνωστους σ’αυτούς ανθρώπους, το βασικό αμάρτημα των οποίων είναι ‘’πως δεν τους μοιάζουν’’. Φασιστοειδείς κι εγκληματοειδείς τύποι, οι οποίοι δυστυχώς πολλές φορές υποστηρίζονται κι από πολιτικούς, αυτοαναγορεύονται κήνσορες και θεράποντες στάσεων και καταστάσεων που ξεπερνούν το νοητικοψυχικό τους επίπεδο. Αυτόβουλοι ή βαλτοί, με έντονο παρανοΐκό ύφος, χαρακτηρίζουν σχετλιαστικά τους άλλους, αναλύοντας ακόμα και τα κρυμμένα κίνητρά τους. Γνωρίζονται μεταξύ τους [λόγω και της κοινής γλώσσας που χρησιμοποιούν], συγκροτούν ομάδες, γίνονται followers άλλων ομοειδών/ομοιοπαθών και μολύνουν την κοινωνική ζωή.

Τώρα που η Χ.Α έκλεισε το μαύρο της κύκλο μήπως οφείλει ο ελληνικός πνευματικός κόσμος να στηλιτεύσει την πρακτική αυτών των κρυφοφασιστών των πολυμέσων και μήπως πρέπει ο πολιτικός κόσμος να πάψει να “παίζει” μαζί τους;

Κι ας μην ξεχνάμε ότι το ερώτημα παραμένει ανοικτό: πόσους ψυχοκοινωνιοπαθείς μπορεί ν’ αντέξει ακόμα η Δημοκρατία μας χωρίς να εκτραπεί;
Πηγή HuffPost.gr