Με το παρακάτω τεστ θα δείτε αν είστε υπερπροστατευτική μαμά

Λατρεύετε το παιδάκι σας και επιθυμείτε τα καλύτερα γι’ αυτό! Να είναι πάντα ευτυχισμένο και χαμογελαστό. 

Μήπως όμως το παρακάνετε και δεν του αφήνετε «χώρο» να αναπτύξει τον χαρακτήρα του, να πάρει πρωτοβουλίες και να σταθεί στα δικά του πόδια; 

Κάντε το τεστ και δείτε αν είστε υπερπροστατευτική μητέρα!

-Γράψατε το παιδί σας στον παιδικό σταθμό/σχολείο. Γνωρίζετε τη νέα δασκάλα/παιδαγωγό του και:
Α. Της δίνω το κινητό μου και της ζητάω να με ενημερώνει άμεσα για ότι προκύψει: αν δεν τρώει το φαΐ του, δεν παίζει, δεν προσέχει το μάθημα κλπ
Β. Συστηνόμαστε οικογενειακώς, της εξηγώ ότι επιθυμώ να αντιμετωπίζει το παιδί μου ως ώριμο άνθρωπο και να του εξηγεί αν κάνει κάτι λάθος.
Γ. Της δίνω το κινητό μου και της ζητάω να με ενημερώνει άμεσα για ότι προκύψει: αν δεν τρώει το φαΐ του, δεν παίζει, δεν προσέχει το μάθημα κλπ Αλλά για να είμαι σίγουρη, τηλεφωνώ καθημερινά τον πρώτο μήνα για να ενημερώνομαι!

-Πηγαίνετε σε παιδικό πάρτι και:
Α. Του φοράω άνετα ρούχα αλλά παρακολουθώ διαρκώς τι κάνει γιατί φοβάμαι μήπως χτυπήσει.
Β. Του φοράω άνετα ρούχα, και απολαμβάνω να το βλέπω να παίζει ελεύθερα με τα άλλα παιδιά!
Γ. Του έχω βάλει τα «καλά» του ρούχα και του απαγορεύω να τρέχει, ή να χοροπηδά. Αν το ακούσω να φωνάζει (από χαρά), του κάνω παρατήρηση! Δεν είμαστε ζουλού!

-Τι του επιτρέπετε να τρώει στα παιδικά πάρτι;
Α. Φροντίζω να φάει πολλή σαλάτα και ελάχιστες ανθυγιεινές λιχουδιές.
Β. Ο,τι σερβίρουν! Σε πάρτι βρίσκεται και πρέπει να διασκεδάσει όχι να το περιορίζω!
Γ. Παίρνω πάντα μαζί φρούτα και γιαουρτάκι, γιατί του απαγορεύω ρητά να τρώει έτοιμα φαγητά, γαριδάκια κλπ.

-Πηγαίνετε βόλτα στην παιδική χαρά με άλλες μητέρες και τα παιδιά τους.
Α. Το αφήνω ελεύθερα να παίξει, απλά του φωνάζω αν δω ότι τρέχουν.
Β. Το αφήνω ελεύθερα να παίξει, απλά παρακολουθώ διαρκώς τι κάνουν και του ζητάω να μην απομακρύνεται.
Γ. Αν κι αποφεύγω τις παιδικές χαρές γιατί κινδυνεύει να χτυπήσει, του απαγορεύω να τρέχει, να παίξει μπάλα και να πιάσει χώματα.

-Παίζει με άλλα παιδάκια και αρχίζουν να μαλώνουν. 
Πώς αντιδράτε;
Α. Ζητάω από τις άλλες μαμάδες να μαλώσουν τα παιδιά τους κι εγώ μαλώνω το δικό μου.
Β. Παιδιά είναι, τα αφήνω να τα βρούνε μόνα τους. Αν δω όμως ότι κάποιο χειροδικεί, επεμβαίνω και του εξηγώ ότι δεν πρέπει να λύνει τις διαφορές του με ξύλο.
Γ. Μαλώνω έντονα τα άλλα παιδιά! Το δικό μου έχει πάντα δίκιο.

-Τα βράδια που κοιμάται:
Α. Πετάγομαι και τρέχω αν παραμιλάει στον ύπνο του.
Β. Απολαμβάνω την ηρεμία.
Γ. Ευτυχώς κοιμάται μαζί μου κι έτσι φροντίζω κάθε τόσο να το σκεπάζω για να μην κρυώσει.

-Όταν πηγαίνουν ημερήσια εκδρομή με το σχολείο/νηπιαγωγείο, εσείς:
Α. Τηλεφωνώ στη δασκάλα για να δω ότι έφτασαν καλά.
Β. Εύχομαι να περάσει υπέροχα!
Γ. Τηλεφωνώ στη δασκάλα για να δω ότι έφτασαν καλά, μετά ξανατηλεφωνώ για να δω αν επέστρεψαν στο σχολείο. Γενικώς είναι μια μέρα που με τρώει η ανησυχία! ΙΣως δεν έπρεπε να το αφήσω να πάει εκδρομή.

-Τις ζεστές ημέρες του έτους, σας ζητάει να φορέσει σορτς και κοντομάνικη μπλούζα, όπως και τα άλλα παιδιά στο σχολείο/νηπιαγωγείο.
Α. Το καταλαβαίνω, αλλά για να είμαι σίγουρη ότι δεν θα κρυώσει, του φοράω πάντα φανελάκι και ζακέτα.
Β. Μα φυσικό είναι. Κι εγώ ζεσταίνομαι και βγαίνω πια με κοντομάνικο.
Γ. Α, πα, πα. Πάντα του φοράω φανέλα – χειμώνα ή καλοκαίρι, και μακρυμάνικη μπλούζα. Ενώ τους κρύους μήνες, μέσα από τα ρούχα, του φοράω και τις πυτζάμες του.

-Σας καλεί η δασκάλα/παιδαγωγός και σας λέει ότι το παιδάκι σας κάνει πολλές αταξίες. 
Εσείς;
Α. Το μαλώνω και το βάζω τιμωρία.
Β. Συζητώ μαζί της αναλυτικά τι έχει συμβεί, τι μπορεί να το έχει αναστατώσει και στο σπίτι, μιλάω με το παιδί μου, προσπαθώντας να καταλάβω γιατί αντιδρά έτσι.
Γ. Αποκλείεται να κάνει αταξίες το δικό μου παιδί! Απευθύνομαι στον διευθυντή και του ζητάω να κάνει παρατήρηση στη δασκάλα.

-Σε μια παρέα, ένας ενήλικας το ρωτάει για το σχολείο, τα παιχνίδια κλπ. Το παιδί σας δείχνει να ντρέπεται, και να διστάζει να απαντήσει. 
Εσείς:
Α. Το πιέζω να μιλήσει και να πει πόσο ωραία περνάει, τι καλός μαθητής είναι κλπ. Αν δεν μιλήσει τελικά, τα λέω όλα εγώ.
Β. Το αφήνω να εξοικειωθεί και να απαντήσει όπως και όταν θέλει.
Γ. Θα τα πω όλα εγώ. Ντρέπεται και δεν απαντά γιατί είναι μικρό. Θα μιλήσω εγώ γι’ αυτό, που τα ξέρω και καλύτερα.

-Παίζετε μαζί του παζλ, αλλά δεν καταφέρνει να το λύσει γρήγορα.
Α. Του βρίσκω εγώ τα περισσότερα κομμάτια για να μη χάνουμε χρόνο.
Β. Του δίνω όσο χρόνο χρειάζεται, και περιστασιακά του βρίσκω κάποια κομμάτια για να μη χάσει το ενδιαφέρον του.
Γ. Το λύνω εγώ για να μην καθυστερούμε και στο μεταξύ του εξηγώ πώς τα βρίσκω και τα συνδυάζω.

-Έχετε συμμετάσχει ποτέ σε Σχολή Γονέων ή έχετε συζητήσει με κάποιο παιδοψυχολόγο;
Α. Όχι, αλλά παρακολουθώ τις συνεντεύξεις που δίνουν παιδοψυχολόγοι σε εκπομπές, περιοδικά κλπ.
Β. Βεβαίως, γιατί κανείς δεν τα γνωρίζει όλα και θέλω να μεγαλώσω το παιδί μου σωστά.
Γ. Δε νομίζω ότι χρειάζεται. Ξέρω καλά τι είναι σωστό για το παιδί μου.

Αποτελέσματα:

Αν έχετε περισσότερα Α: 
Προσπαθήστε να χαλαρώσετε και να αφήσετε λίγο χώρο στο παιδί σας ν’ αναπτύξει τον χαρακτήρα του. Μην ανησυχείτε διαρκώς. Δείξτε του περισσότερο εμπιστοσύνη και συγκρατείστε τις ανησυχίες σας. Συζητήστε μαζί του, κυρίως όμως ακούστε τι σας λέει αυτό!
Αν έχετε περισσότερα Β: 
Τολμώ να πω ότι ζηλεύω την ψυχραιμία σας και την ορθότητα της σκέψης σας. Κατανοείτε άριστα την παιδική ανάγκη για διασκέδαση και ανεξαρτησία, χωρίς να παραμελείτε την ασφάλειά του.
Αν έχετε περισσότερα Γ: 
Ίσως δεν έχει τολμήσει κανείς να σας το πει, αλλά είστε μια υπερπροστατευτική μητέρα. Είναι λογικό να λατρεύετε το παιδάκι σας, αλλά χρειάζεται να το αφήνετε να παίρνει και αυτό πρωτοβουλίες και – κυρίως – να χαρεί την παιδική του ηλικία. 
Μην ανησυχείτε διαρκώς. 
Μην επεμβαίνετε διαρκώς. 
Αφήστε το να διασκεδάσει και να απολαύσει ό,τι κάνουν τα υπόλοιπα παιδιά. 
Εμπιστευτείτε τη δασκάλα του, φορέστε του πιο ελαφριά ρούχα και επιτρέψτε του κάποιες φορές να φάει ανθυγιεινά. 
Δεν θα πάθει τίποτα, απλά θα γίνει πιο χαρούμενο!
infokids

Γονείς “ελικόπτερα” στους χώρους άθλησης των παιδιών On Being a Helicopter Parent

Αν έχεις ακούσει το παιδί να σου λέει τη χαρακτηριστική φράση: «είσαι συνεχώς πάνω από το κεφάλι μου», αυτό το άρθρο σε αφορά.

On Being a Helicopter Parent

Ας βάλουμε μια κάμερα στην καθημερινότητα μας για να μας βοηθήσει να ξαναδούμε κάποια πράγματα που κάνουμε με τα παιδιά - αθλητές μας και ίσως δεν συνειδητοποιούμε τι αρνητική επιρροή έχουν.

«Κερδίσαμε σήμερα στον αγώνα»
[συζητώντας το αποτέλεσμα του παιχνιδιού με φίλους μας]
«Είσαι πολύ καλός, δεν γίνεται να σε αφήνει στον πάγκο.. θα πάω να μιλήσω στον προπονητή σου» 
[σχόλιο προς το παιδί-αθλητή μας]
«Για ποιο λόγο του μίλησες έτσι;»
[απευθυνόμαστε ενοχλημένοι στον προπονητή του παιδιού μας]

Τα λόγια αυτά σου φέρνουν στο μυαλό την εικόνα κάποιου φίλου σου, κάποιου άλλου γονέα στην κερκίδα ή μήπως και τη δική σου; Όταν ο γονέας εμπλέκεται σε μεγάλο βαθμό στις εμπειρίες και δυσκολίες του παιδιού του λειτουργεί σαν “ελικόπτερο” [“helicopter parent”], φράση που πρωτοσυναντήσαμε στο βιβλίο του Dr Haim Ginott 'Parent and Teenagers'. 

Αν έχεις ακούσει το παιδί να σου λέει τη χαρακτηριστική φράση ότι «είσαι συνεχώς πάνω από το κεφάλι μου», αυτό το άρθρο σε αφορά.Όταν μιλά η φωνή του άγχους, του φόβου και της υπερπροστασίας είναι σαν να μην βλέπουμε τη διαχωριστική γραμμή που η συμπεριφορά μας ξεπερνά τα όρια και αντί να βοηθάμε το παιδί να εξελιχθεί επηρεάζουμε αρνητικά την προσωπική και αθλητική του πορεία. 

Προσπαθούμε να κάνουμε τα πάντα για το παιδί για να μην πονέσει, να μην στεναχωρηθεί, να μην αδικηθεί, να μην κάνει λάθη. 

Και όταν θα συμβεί κάτι από αυτά όπως στην περίπτωση που εμείς πιστεύουμε ότι αδικήθηκε [δες ξανά το δεύτερο παράδειγμα στην αρχή του άρθρου] σπεύδουμε να το διορθώσουμε, να το αλλάξουμε. 
Ερμηνεύουμε πολλές φορές τη συμπεριφορά του ως άγχος αλλά στην ουσία είναι δική μας προβολή, το άγχος το έχουμε εμείς.

Κάνοντας συνεχώς χαμηλές πτήσεις πάνω από τη ζωή του παιδιού μας είναι σαν να φοβόμαστε τα λάθη του, λειτουργούμε πριν από το παιδί για το παιδί στερώντας του όμως τις ευκαιρίες για “επιτυχημένες ήττες”, ευκαιρίες να μάθει από τα λάθη του και να εξελιχθεί και ως χαρακτήρας και ως αθλητής-πρωταθλητής. 

Και πιθανόν για σένα με το ελικόπτερο σου να αυξάνεται η ικανοποίηση ότι προσφέρεις το καλύτερο για το παιδί-αθλητή, για το παιδί-αθλητή όμως μειώνεται η αυτοπεποίθηση του, η αυτονομία του, η λήψη δικών του αποφάσεων, η πίστη στον εαυτό του και στις δυνατότητες του, η αίσθηση οτι μπορεί να τα καταφέρει και χωρίς εσένα και αυξάνεται ο φόβος του λάθους/της αποτυχίας. Και αφού προσπαθούμε να είμαστε πανταχού παρόντες είναι μετά αντιφατικό το μήνυμα στο παιδί “γιατί δεν κάνεις κάτι μόνος σου”.

Πάρ'το αλλιώς
Αφήνουμε το παιδί-αθλητή να δει τον κόσμο με τα δικά του μάτια [και όχι τα δικά μας]
Δίνουμε τη δυνατότητα να μάθει από τα λάθη γιατί έτσι χτίζει τις δεξιότητες ζωής συνεπώς περιορίζεται ο φόβος του λάθους και αυξάνεται η αυτοεκτίμηση του

Ακούμε πρώτα τη δική του γνώμη και το πώς νιώθει για κάτι που συνέβη στον αγώνα ή στην προπόνηση πριν βιαστούμε να πούμε τη δική μας άποψη. Για παράδειγμα, μπορεί η παραμονή του στον πάγκο να μην τον ενοχλεί αλλά η δυσαρέσκεια και η ενόχληση να είναι κυρίως δική μας οπότε χρειάζεται να φενάρουμε τις δικές μας αντιδράσεις

Μαθαίνουμε το παδί και του αφήνουμε χώρο να υπερασπίζεται τον εαυτό του χωρίς να γινόμαστε εμείς οι σωματοφύλακες του αλλιώς, αν το κάνουμε εμείς, του επιβεβαιώνουμε έμμεσα ότι δεν μπορεί να το κάνει μόνος του

Όσο για τις νίκες προτιμούμε να λέμε στου φίλους μας οτι “νίκησε” παρά “νικήσαμε”, ο πληθυντικός του 'εμείς' αφαιρεί την αίσθηση επίτευξης από το παιδί-αθλητή καθώς τη μοιράζεται μαζί μας

Το παιδί-αθλητής έχει φωνή, δεν χρειάζεται τη δική μας. Η αποστολή του είναι να μάθει όσα περισσότερα μπορεί καθώς μεγαλώνει και εξελίσσεται. Η δική μας, εκτός των άλλων, να μάθουμε να χειριζόμαστε το άγχος και το φόβο μας._
_______
Ευφροσύνη Μήτσιου - Ψυχολόγος 
 Πηγή: coachbasketball
Αντικλείδι , http://antikleidi.com

«Η γιαγιά στο παράθυρο» - Kids learn compassion from 'the Grandma in the Window'

Η γιαγιά στο παράθυρο χαιρέταγε κάθε μέρα μέχρι που .... 

Kids learn compassion from 'the grandma in the window'

Μια μικρή χειρονομία που σήμαινε τόσα πολλά.

Κάθε μέρα το σχολικό νούμερο 7 από το σχολείο του Άρλιγκτον περνάει μπροστά από το σπιτάκι της Λουίζ. 
Και καθημερινά η 93χρονη Λουίζ είναι στο παράθυρο και χαιρετάει τα παιδιά καθώς περνάει το σχολικό. Αυτή η μικρή ιεροτελεστία παιζόταν για 5 χρόνια και η Λουίζ έγινε κάτι σαν θρύλος στα παιδιά. Αυτά άρχισαν να την αποκαλούν «η γιαγιά στο παράθυρο» και όλοι στο σχολικό αδημονούσαν να της ανταποδώσουν το φιλικό νεύμα.

Όμως ένα πρωί τα παιδιά σήκωσαν τα χέρια τους να χαιρετήσουν και μια απογοήτευση απλώθηκε στο σχολικό, επειδή ανακάλυψαν κάτι τρομακτικό. Η Λουίζ δεν βρισκόταν στο παράθυρο.

Τα παιδιά ανησύχησαν τόσο πολύ ώστε η καλή τους οδηγός, Κάρολ, ξεκίνησε με σκοπό να ανακαλύψει το λόγο που απουσίαζε η Λουίζ. Μόλις έμαθε ότι είχε πάθει εγκεφαλικό και ήταν στο νοσοκομείο, πόνεσε η καρδιά όλων. Η Κάρολ παρέδωσε ένα μπουκέτο λουλούδια στην Λουίζ εκ μέρους των μαθητών.
Ενώ βρισκόταν στο νοσοκομείο, η Κάρολ πέρασε την ώρα της μιλώντας με τον εδώ και 53 χρόνια άντρα της, τον Ντέιβ, ο οποίος είχε ανακαλύψει πόσο σημαντική είχε γίνει η πρωινή αυτή ιεροτελεστία για τη Λουίζ. Είπε χαρακτηριστικά: «Ήταν τα πάντα για εκείνη αυτός ο χαιρετισμός. Είναι κάτι που προσμένει κάθε μέρα.»

Το επόμενο πρωί καθώς το λεωφορείο πέρασε από μπροστά από το σπίτι της Λουίζ, ενώ η γλυκειά γιαγιά δεν ήταν εκεί, υπήρχε μια ταμπέλα με ένα «ευχαριστώ» που γλύκαινε την καρδιά. «Αυτό το ευχαριστώ με έκανε να χαμογελάσω. Μας δείχνει πόσο σημαντικοί της είμαστε» είπε η Σεγιάν από το σχολικό.

Επειδή η Λουίζ θα νοσηλευόταν για λίγο ακόμα,τα παιδιά ήθελαν να της κάνουν κάτι ιδιαίτερο για να της δείξουν πόσα σήμαινε και γι’αυτούς. Έβγαλαν μια πανοραμική φωτογραφία του σχολικού με όλα τα παιδιά να χαιρετούν στα παράθυρα. Η Κάρολ παρέδωσε στη Λουιζ στο νοσοκομείο τη φωτογραφία.

Ο λαιμός της Λουίζ λόγω του εγκεφαλικού έχει ακόμα παραλυσία πράγμα που τη δυσκολεύει να μιλήσει. Ήταν όμως τόσο συγκινημένη από το δώρο που κατάφερε να πει: «Μου λείπουν κι εμένα. Προσπαθώ να γίνω καλύτερα.»

Αυτή η γλυκιά κυρία αναμένεται να γυρίσει σπίτι της μετά από λίγες μέρες. Υποσχέθηκε ότι, μόλις επιστρέψει, θα ξανακάτσει στο παράθυρο να συνεχίσει τον τελετουργικό της χαιρετισμό που ήταν τόσο σημαντικός για όλους.

Ένα από τα παιδιά, η Αξτίν, είπε: «Η Κάρολ μας είπε ότι πολλές φορές η Λουίζ δεν θυμάται το όνομα της κόρης της αλλά πάντα θυμάται να χαιρετήσει τα παιδιά στο σχολικό. Αυτό είναι ιδιαίτερη τιμή για μένα.»
Απλώς αυτό αποδεικνύει ότι οι χειρονομίες, που συχνά βλέπουμε ως μικρές, μπορούν να έχουν μια μεγάλη επίδραση σ’εμάς τους γύρω. Μια απλή ευγένεια μπορεί να έχει μεγάλη σημασία.

Μ. ΣΟΦΙΑ
newsitamea

Theotokos of Vladimir - Η Παναγία του ρωσικού λαού

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του Βλαδιμήρου (Vladimir) μια από τις πιο γνωστές εικόνες της Ρωσίας συνδέεται με τον ρωσικό λαό από τις απαρχές του ακόμα. Ο πιστός λαος την ευλαβείται πολύ ενώ η ιστορία της χάνεται στα βαθη των αιώνων.

Σύμφωνα με μια παράδοση πρόκειται για μια από τις εικόνες του ευαγγελιστου Λουκά η οποία βρίσκονταν στην Ιερουσαλήμ μέχρι το 450, όταν μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ότι ο πατριάρχης Λουκάς Χρυσοβέργης (1157-1169) την δώρησε στον κνέζη Γιούρι Βλαντιμίροβιτς Ντολγκορούκι ο οποίος την τοποθέτησε στο γυναικείο μοναστήρι του Βισεγκόροντ

Άλλοι λένε ότι η εικόνα ήρθε από την Κωνσταντινούπολη το 1130.
Αυτό πάντως που είναι βέβαιο είναι ότι το 1155 ο πρίγκηπας Αντρέι Βογκομπουλίσκι την μετέφερε στο Βλαντιμίρ όπου έχτισε έναν μεγαλόπρεπο ναό αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου για να τοποθετήσει την πολύτιμη αυτήν εικόνα, η οποία έμεινε στο Βλαντιμίρ τρεις αιώνες.
Σ'όλο αυτό το διάστημα η Παναγία δε σταμάτησε να ελεεί και να βοηθεί όσους επικαλούνταν τη βοήθειά της. Το ότι γλύτωσε ανέγγιχτη από μια φώτια που έκαψε τον καθεδρικό ναό,μετ’ότι γλύτωσε από την λεηλασία των Τατάρων, με τ’ότι συνόδευσε τον πρίγκιπα Ανδρέα στις μάχες που έδωσε κοντά στο Βόλγα με τους Βούλγαρους, αλλά και πολλά άλλα θαύματά, της έδωσαν τη φήμη της θαυματουργής εικόνας.

Όταν ο τρομερός Τιμούρ Λένκ επιτέθηκε στη Μόσχα το 1395,ο πρίγκηπας Βασίλειος Ντιμιτρίεβιτς και ο μητροπολίτης Κυπριανός, λιτάνευσαν την εικόνα για να σώσουν την πόλη. Η λειτανία κράτησε 10 ημέρες και στις 26 Αυγούστου 1395, χιλιάδες λαού την υποδέχθηκαν και την τοποθέτησαν στον καθεδρικό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. 

Εκείνη τη στιγμή ο Ταμερλάνος κοιμόνταν στη σκηνή του και είδε ένα τρομερό όνειρο
Κατέβαιναν λέει από ένα ψηλό βουνό πολλοί αρχιερείς κρατώντας χρυσές ποιμαντορικές ράβδους και από πάνω τους στέκονταν μια γυναίκα μέσα σε μία λάμψη. Γύρω της αμέτρητοι άγγελοι κρατούσαν πύρινα σπαθιά. Ξαφνικά όρμησαν κατά πάνω του. Ξυπνώντας τρομαγμένος ρώτησε τους συμβούλους περί τίνος πρόκειται.Εκεινοι του είπαν πως ήταν η προστάτρια των Ρώσων,η Παναγία των χριστιανών. 
Ο Ταμερλάνος αποφάσισε υποχώρηση.

H Παναγια του Βλαδιμήρου (Γκαλερί Τρετιακώφ)

Το Χρονικό που αναφέρει το γεγονός κλείνει λέγοντας: «Και έφυγε ο Ταμερλάνος διώχνωντάς τον η δύναμη της Παναγίας.» Στο μέρος που ο λαός υποδέχηκε την εικόνα της Παναγίας του Βλαδιμήρου, χτίστηκε η Ιερά Μονή Σρετένσκι. Επίσης σ’αυτήν την εικόνα αποδίδονται οι νίκες των Ρώσων κατά των Τατάρων το 1408,1451,1459.Διάσημη είναι και η μάχη στον ποταμό Ugra, όταν στις 23 Ιουνίου 1480 ο Αχμέτ Χαν υποχώρησε μπροστά στον κνέζη Ιωάννη τον Γ, χωρίς μάχη. Όλος ο στρατός του κατελήφθη από έναν ανεξήγητο φόβο.

Ο Ναός της Κοιμήσεως στο Vladimir

Το 1480 η εικόνα μεταφέρθηκε οριστικά στη Μόσχα.
Μετά τη συντήρηση της εικόνας από τη Σοβιετική κυβέρνηση το 1918 καθαρίστηκαν τα τέσσερα επιστρώματα που είχαν επιζωγραφιστεί και εμφανίστηκε η αρχική της μορφή. Έπειτα μεταφέρθηκε στο Μουσείο Ιστορίας της Μόσχας και από εκεί στην Γκαλερύ Τρετιακώφ, όπου βρίσκεται και σήμερα σ’ένα παρεκκλήσι.

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ