Μαμά, μπαμπά, θυμάσαι πώς ήσουν ως παιδί; Ένα παιχνίδι για γονείς και παιδιά.

Ελάτε να παίξουμε ένα παιχνίδι. 

Είναι ένα παιχνίδι νου και φαντασίας για γονείς και παιδιά. 

Πολύ απλά φανταστείτε ότι κάθεστε παρέα με τα παιδιά σας και αυτά σας ρωτούν για διάφορα πράγματα από το παρελθόν σας. 

Από τότε που ήσασταν εσείς παιδιά… 

Τι απαντήσεις θα τους δίνατε; 

Πως θα νοιώθατε με τις αναμνήσεις σας; 

Τι θα σκέφτονταν και πως θα ένιωθαν τα παιδιά σας ; 

Και τέλος, πως θα βλέπατε μετά από αυτήν την διαδικασία τα δικά σας παιδιά; (και εκείνα εσάς;)

Ας παίξουμε λοιπόν. Ας φανταστούμε τις ερωτήσεις. 

Εδώ παραθέτουμε μόνο μερικές, ίσως τις πιο προφανείς, εσείς μπορείτε να προσθέσετε όλες εκείνες που εμπνέονται απ΄την δικιά σας ιστορία ζωής…

👦👩👧👨

– Πως τα πήγαινες με τον παππού και την γιαγιά; Σου φώναζαν, ήσουν φρόνιμος/η, έκανες καθόλου “βλακείες” ;

– Είχες φίλους; Που παίζατε ; Τι παίζατε ; Είχες ελεύθερο χρόνο;

– Σου άρεσε το διάβασμα; Διάβαζες μόνος/η σου, ποιο ήταν το αγαπημένο σου μάθημα, τι βαθμούς είχες; 

– Στο σχολείο βαριόσουν καθόλου; Έκανες κοπάνες; 

– Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές τι γνώμη είχαν για εσένα;

– Πότε ερωτεύτηκες πρώτη φορά; Πως ένιωσες, τι έκανες, σε ποιόν/ά το είπες; Πως ήταν το πρώτο σου ραντεβού;

– Με τους φίλους σου τι κάνατε, που βγαίνατε, πως περνάγατε; Τσακωνόσασταν; Και όταν γινόταν αυτό, τι έκανες;

– Σπίτι βαριόσουν καθόλου; Πως πέρναγες την μέρα σου, τι παίζατε τα αδέρφια μεταξύ σας ; Τσακωνόσασταν ; Πως αντιδρούσε γιαγιά και ο παππούς, όταν γινόταν αυτό ;

– Έτρωγες όλα τα φαγητά; Έτρωγες όλο το φαΐ σου ; Υπήρχε κάποιο που σιχαινόσουν; 

(έλα μπαμπά/μαμά, μην λες ψέματα αφού και τώρα δεν τα τρως! ) 

– Σε πίεζαν να μην σηκωθείς από το τραπέζι “αν δεν φας”;

– Έλεγες ποτέ ψέματα; 

– Εμπιστευόσουν σε κανέναν τα μυστικά σου; 

– Είχες μυστικά; θα μου πεις ένα ;

👦👩👧👨

… Ο κατάλογος είναι ατελείωτος. 

Δοκιμάστε αν θέλετε να απαντήσετε στα ερωτήματα αυτά. Μετά συζητήστε τα με τον/την σύντροφο σας. 

Μιλήστε μεταξύ σας για “τότε”… 

Ύστερα κάντε το ίδιο με τα παιδιά σας. Προσκαλέστε τα να σας ρωτήσουν και να μάθουν για εσάς. Να έρθουν κοντά σας με έναν διαφορετικό τρόπο.

Ένα παιχνίδι διαφορετικό από τα άλλα, ίσως χρήσιμο και για εμάς τους ίδιους τους γονείς. 

Να ξανάρθουμε σε επαφή με το παρελθόν μας, να ξαναθυμηθούμε τον παιδικό εαυτό μας και μέσα από αυτό να έρθουμε πιο κοντά και στην συναισθηματική κατάσταση των παιδιών μας, στα τωρινά βιώματά τους, προκειμένου να τα κατανοήσουμε λίγο περισσότερο, λίγο καλύτερα…

Καλή διασκέδαση!

Για το babyradio

Γιάννης Ξηντάρας

paidi-efivos

Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει

Άσε με να κάτσω πλάι σου

κι ό,τι θέλεις συλλογίσου, 
δε θα σου μιλήσω, δε θα σου μιλήσω.
Μίλα με τους άλλους γύρω σου
για ν’ ακούω τη φωνή σου, 
σε παρακαλώ, σε παρακαλώ.

Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει, 
πόσο σ’ αγαπώ, πόσο σ’ αγαπώ.
Γέρνεις και ο ίσκιος σου μ’ αγγίζει
κι εγώ ριγώ, κι εγώ ριγώ.

Άσε με απ’ το ποτήρι σου
μια γουλιά να πιω ακόμα, 
δίψασα πολύ, δίψασα πολύ.
Φεύγει η ζωή και χάνεται
και τ’ αφίλητό μου στόμα
καίει για ένα φιλί, καίει για ένα φιλί.

Στίχοι: 

Σώτια Τσώτου

Μουσική: 

Κώστας Χατζής

«πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.

Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει.»

Κορινθίους 13:7-8α

Παιδικό άγχος: Συμπτώματα, Αίτια κι Αντιμετώπιση

Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως η ζωή ενός παιδιού είναι χαρούμενη και ανέμελη, χωρίς πολλές έννοιες και σκοτούρες. Άρα και χωρίς κανένα λόγο για άγχος και ανησυχίες. 

Είναι όμως το άγχος "προνόμιο" μόνο των ενηλίκων;
Είναι γεγονός πως το άγχος εμφανίζεται στη ζωή του ανθρώπου από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του. Και μην φανταστείτε πως όσο πιο μικρός είσαι, τόσο μικρότερη είναι και η επίδραση και η έντασή του. 

Όπως νιώθετε εσείς όταν είστε αγχωμένοι, ακριβώς έτσι νιώθει και ένα παιδί. Και μάλιστα πολλές φορές για το παιδί είναι πολύ πιο έντονο αλλά και πολύ πιο δύσκολο να το αντιμετωπίσει, αφού για εκείνο είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση και δεν έχει αποκτήσει ακόμα τους απαραίτητους μηχανισμούς για να ανταπεξέλθει.

Τι είναι το άγχος
Το άγχος προκαλείται όταν ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει καθημερινά παραπάνω πιέσεις από αυτές που μπορεί να ελέγξει αποτελεσματικά. Το πώς βιώνει ο κάθε άνθρωπος το άγχος εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, δείχνοντας περισσότερες ή λιγότερες αντοχές. 

Όταν το άγχος λειτουργεί εποικοδομητικά, μπορεί να δράσει σαν κινητήρια δύναμη για αυτόν. 

Όταν όμως ο άνθρωπος φτάσει στο σημείο να μην μπορεί να το ελέγξει, βρίσκεται σε μια διαρκή εγρήγορση και ανησυχία, χωρίς να μπορεί να ηρεμήσει ούτε λεπτό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, από κινητήρια δύναμη και ερέθισμα για καλύτερη απόδοση του ατόμου, να λειτουργεί αρνητικά στη ζωή, στη δουλειά, στις σχέσεις και στην υγεία του.

Από ποια ηλικία παρατηρείται το άγχος στα παιδιά
Ένα παιδί μπορεί να παρουσιάσει συμπτώματα άγχους από τους πρώτους κιόλας μήνες της ζωής του. Ακόμη και τα πολύ μικρά παιδιά αισθάνονται συχνά άγχος και ανησυχούν για πολλούς λόγους, άλλα σε μικρότερο κι άλλα σε μεγαλύτερο βαθμό και ένταση. 

Το παιδί βιώνει το άγχος σαν ένα δυσάρεστο συναίσθημα ενός αόριστου κινδύνου και το εκφράζει γενικά και απροσδιόριστα. 

Κατέχεται από αβάσιμες ανησυχίες για το μέλλον, οι οποίες κυρίως αφορούν τις καθημερινές του συνήθειες και δραστηριότητες. Έτσι μπορεί να ανησυχεί για ανύπαρκτους κινδύνους, ή ακόμα για πιθανούς τραυματισμούς, αρρώστιες ή και το θάνατο. 

Τα μικρότερα παιδιά εκλογικεύουν το άγχος τους λέγοντας πως φοβούνται ότι μπορεί να έρθουν κλέφτες στο σπίτι, ή αν είναι μικρότερης ηλικίας μην εμφανιστούν θηρία, τέρατα κτλ.

Από πού πηγάζει το άγχος
Οι παράγοντες που προκαλούν πιέσεις μπορεί να προέρχονται τόσο από το εξωτερικό περιβάλλον όπως είναι η οικογένεια, οι φίλοι, όσο κι από τον ίδιο τον εαυτό. 

Μάλιστα, οι πιέσεις που δέχεται το παιδί από τον εαυτό του μπορεί να είναι και οι πιο σημαντικές. 

Τους πρώτους μήνες της ζωής του σαν μωρό, μπορεί να νιώσει άγχος όταν δεν καλύπτονται οι βιολογικές του ανάγκες, όπως τροφή, ύπνος, τρυφερότητα, καθώς και όταν αποχωρίζεται από την μητέρα του. 

Καθώς μεγαλώνει, οι παράγοντες που μπορεί να του προκαλέσουν άγχος αρχίζουν να ποικίλλουν περισσότερο.

Κάποιοι από αυτούς είναι:

Οικογενειακοί παράγοντες
Η σχέση του παιδιού με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
Πίεση που μπορεί να υφίσταται προκειμένου να ικανοποιήσει γονεϊκά ή κοινωνικά πρότυπα.
Αυστηρός ή πολύ χαλαρός τρόπος διαπαιδαγώγησης.
Ο ερχομός νέου μωρού στην οικογένεια.
Οι εντάσεις ή οι διαφωνίες μεταξύ των γονιών.
Η έντονη οικονομική ανασφάλεια.
Το διαζύγιο και η απομάκρυνση του ενός γονέα.
Η σοβαρή ασθένεια ή ο θάνατος κάποιου μέλους της οικογένειας.
Ο δεύτερος γάμος ενός από τους δύο χωρισμένους γονείς. Ψυχολογικά προβλήματα ενός γονιού.
Η αλλαγή σπιτιού.

Ατομικοί παράγοντες
Μια πιθανή ασθένεια ή τραυματισμός και η παραμονή του στο νοσοκομείο.
Οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης ή σκληρής τιμωρίας.
Σωματικές ή ψυχικές ιδιαιτερότητες του παιδιού.
Οι αλλαγές στο ατομικό του πρόγραμμα.
Η σχέση του με τους άλλους.
Οι επισκέψεις στους γιατρούς.
Η αρχή της εφηβείας ή οι αλλαγές στο σώμα.

Σχολικοί παράγοντες
Η αρχή ή το τέλος του σχολείου.
Η απόδοση στα μαθήματα.
Η αποδοχή του από το κοινωνικό σύνολο της τάξης.
Η σχέση του με τον δάσκαλο.
Η επανάληψη τάξης στο σχολείο.
Η αλλαγή σχολείου.

Πώς εκδηλώνεται το άγχος στα παιδιά

Το άγχος εκδηλώνεται με συμπτώματα σωματικά, ψυχολογικά, καθώς και με συμπτώματα συμπεριφοράς αλλά και με προβλήματα στις σχέσεις του με τους άλλους. 
Κάποια από τα συμπτώματα αυτά είναι:
Σωματικά συμπτώματα:
Υπερβολικό κλάμα χωρίς πάντα να υπάρχει σοβαρή αιτία. Προβλήματα ύπνου, όπως υπνοβασία, εφιάλτες, αϋπνία ή μεγάλης διάρκειας ύπνος.
Προβλήματα στην διατροφή.
Παράπονα για πόνους στην κοιλιά ή γαστρεντερικές διαταραχές. Υπερκινητικότητα ή συνεχής κούραση.
Νευρικά τικ, όπως παίξιμο των ματιών ή μυών του προσώπου. Νυχτερινή ενούρηση.
Τραύλισμα.
Πονοκέφαλοι.
Δυσκολία στην συγκέντρωση και διάσπαση προσοχής.

Συμπτώματα συμπεριφοράς:
Παλινδρόμηση σε νεότερη ηλικία.
Προσκόλληση στην μητέρα ή σε άλλο πρόσωπο.
Άσχημη απόδοση στο σχολείο.
Σκληρότητα σε ανθρώπους ή ζώα.
Κλέψιμο.
Καταστροφή αντικειμένων.
Ψέματα ή εξαπάτηση.
Εκρήξεις θυμού ή ξαφνικής οργής.
Υπερβολική ονειροπόληση.
Τελειομανία.
Άρνηση να δώσει σε άλλον τα παιχνίδια του και άσχημη αντίδραση όταν τα αγγίζει κάποιος άλλος.

Προβλήματα στις σχέσεις του με τους άλλους:
Απόσυρση ή αποφυγή της προσπάθειας για δημιουργία σχέσεων. Συναισθήματα ανικανότητας.
Υποτίμηση των δυνατοτήτων του και του εαυτού του.
Δηλώσεις παραίτησης και απογοήτευσης, όπως «θα ήθελα να πεθάνω» ή «τι καλά να μην είχα γεννηθεί».
Υπερβολικοί φόβοι.
Μη συμμετοχή σε ομαδικές δραστηριότητες.

Τι μπορείτε να κάνετε

😕 Η δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για ένα δυνατό και υγιή οργανισμό είναι καταλυτικής σημασίας. Η ξεκούραση και η καλή διατροφή ενισχύουν τις αμυντικές δυνάμεις του παιδιού για την αντιμετώπιση του άγχους.
😕 Προσπαθήστε να αναζητήσετε την αιτία που προκαλεί άγχος στο παιδί, αμέσως μόλις εντοπίσετε τα συμπτώματα. Σκεφτείτε αν συνέβη κάτι το διάστημα που παρουσιάστηκαν τα συμπτώματα αυτά, που μπορεί να είναι η πηγή του άγχους, π.χ. μια μετακόμιση, η έναρξη του σχολείου κ.λ.π.
😕 Ο διάλογος με το παιδί είναι απαραίτητος. Συζητήστε μαζί του τι είναι ακριβώς αυτό που το αγχώνει, πώς νιώθει εκείνη τη στιγμή και για ποιο λόγο. Μιλήστε του για το άγχος και εξηγήστε του πως είναι φυσιολογικό. Κάτι που βιώνουν όλοι οι άνθρωποι, κάποιες στιγμές ακόμα κι εσείς. Ενθαρρύνετέ το να εκφράσει κι εκείνο ελεύθερα τα συναισθήματά του.
😕 Συζητήστε μαζί του τις αλλαγές που συμβαίνουν ή που πρόκειται να συμβούν. Ενημερώστε το και προετοιμάστε το για καταστάσεις που ενδεχομένως του δημιουργούν άγχος.
😕 Δείξτε κατανόηση χωρίς να αμφισβητείτε το πόσο δύσκολη μπορεί να είναι η καθημερινότητα του παιδιού. Μπορεί να μην έχει αυξημένες εργασιακές ή συζυγικές υποχρεώσεις, ωστόσο μπορεί να γνωρίσει το άγχος με ποικίλους τρόπους και μάλιστα με σοβαρές επιπτώσεις για την ψυχοσωματική του υγεία.
😕 Προσπαθήστε να ενισχύσετε την αυτοπεποίθησή του. Τονίστε τις καλές του στιγμές και όλα όσα έχει καταφέρει με τις δικές του δυνάμεις. Με υγιή αυτοπεποίθηση, η αντιμετώπιση του άγχους θα είναι πιο εύκολη υπόθεση.
😕 Παροτρύνετε το παιδί να επιδίδεται σε σωματικές δραστηριότητες, όπως σπορ, ή καλλιτεχνικές δραστηριότητες και παιχνίδια, που θα το βοηθήσουν να ελέγξει ή και να αποβάλλει το άγχος του.
😕 Μην εστιάζετε πολύ στην εικόνα του παιδιού, όπως για παράδειγμα πόσο υψηλούς βαθμούς πήρε ή πόσο δημοφιλές είναι, αλλά με την ουσία των πραγμάτων. Με το αν δηλαδή μπορεί να αποδώσει στο σχολείο σύμφωνα με τις δυνατότητές του και με το αν είναι ευτυχισμένο με τις κοινωνικές του δραστηριότητες και παρέες.

😕 Μετριάστε τις δραστηριότητές του όταν αυτές κατακλύζουν τη μέρα του. Ένα βαρύ καθημερινό πρόγραμμα στρεσάρει το παιδί και δεν του αφήνει τον απαραίτητο χρόνο για να ξεκουραστεί, ή να κάνει κάτι που το ευχαριστεί.
😕 Μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από το παιδί σας και βοηθήστε το να μην έχει ούτε αυτό από τον εαυτό του.

Πολλές φορές το δικό μας άγχος επηρεάζει τα παιδιά. 

Όταν το άγχος και το στρες επικρατούν σε μια οικογένεια, αυτό επιδρά στη σωματική και ψυχική υγεία του παιδιού. Όχι μόνο μπορεί να παρουσιάσει και το ίδιο άγχος, αλλά το ανοσοποιητικό του σύστημα είναι πιο ευάλωτο και είναι πιθανό να παρουσιάζει συχνά ασθένειες και άλλα σωματικά συμπτώματα.

Να θυμάστε πως το δικό σας πρότυπο είναι πολύ σημαντικό. Όταν οι γονείς αντιμετωπίζουν την καθημερινότητά τους με άγχος, τότε έτσι θα μάθει και το παιδί να αντιμετωπίζει τη ζωή.

Πότε χρειάζεται η βοήθεια ειδικού
Είναι πολύ πιθανό, τα περισσότερα παιδιά να εμφανίσουν κάποια στιγμή της ζωής τους μερικά από τα παραπάνω συμπτώματα. Αυτό που πρέπει να προσέξετε, είναι αν τα συμπτώματα αυτά παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς και αν εμφανίζονται πολλά από αυτά ταυτόχρονα. 

Αν δεν μπορείτε να καθησυχάσετε τις ανησυχίες του και παρατηρείτε πως η καθημερινή του ζωή παρουσιάζει πολύ σημαντικές δυσκολίες, όπως για παράδειγμα στην συναναστροφή του με τους άλλους, στον ύπνο, στο φαγητό, στη διάθεσή του ή στην απόδοσή του στο σχολείο, τότε θα πρέπει να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ειδικού.
xamogelakia

Μαθήματα που χρειάζεται να πάρει το αγόρι από τη μαμά

Είναι στο χέρι κάθε μαμάς να μεγαλώσει τον άντρα των ονείρων της κόρης μιας άλλης μαμάς.

👦👩👦👩

Όλα τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς τους -χρειάζονται υπομονή, αγάπη, φροντίδα, σταθερότητα, προσοχή. Ταυτόχρονα, όμως, αγόρια και κορίτσια, έχουν διαφορετικές ανάγκες, διαφορετική σεξουαλικότητα και, εν τέλει, είναι συνήθως φτιαγμένοι από διαφορετικά υλικά. 

Κάθε φύλο έχει ξεχωριστή θέση με τον μπαμπά και τη μαμά κι απ' αυτό το σύνολο, εμείς ξεχωρίζουμε και εξετάζουμε εδώ τη σχέση μητέρας - γιου. 

Ενώ η σχέση πατέρα-γιου είναι κομβική και το πατρικό πρότυπο καταλυτικό, η σχέση ενός εκκολαπτόμενου άντρα με τη μαμά του είναι αντίστοιχα καθοριστική και καλύπτει πλευρές και... γωνίτσες του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς του πολύ διαφορετικές -στις περισσότερες περιπτώσεις- απ' αυτές που «φτάνει» η σχέση με τον μπαμπά.

Τι χρειάζεται, λοιπόν, ένα αγόρι από τη μαμά του για να εξελιχθεί σε έναν ισορροπημένο, ευγενικό άντρα με αυτοπεποίθηση που -πώς να το πούμε;- κάτι ξέρει από γυναίκες;

Να μάθει ότι καμία γυναίκα δεν (πρέπει να) είναι «δούλα και κυρά»
Πρόσφατα έκανε το γύρο του διαδικτύου η επιτυχημένη ατάκα 

«Η Ελληνίδα μάνα μεγαλώνει τον γιο που δεν θα ήθελε ποτέ για άντρα της» - μαντέψτε γιατί έγινε τόσο επιτυχημένη... 

Ως κοινωνία, ακόμη και το σωτήριο έτος 2016, πάσχουμε από άντρες-πασάδες και γυναίκες-δούλες. 

Κάντε την χάρη στη μελλοντική σύντροφο του γιου σας και αναθρέψτε τον έτσι, ώστε να γίνει ένας άντρας υπεύθυνος και σοβαρός, που δεν παρερμηνεύει τον ρόλο του «αρσενικού». 

Να έχει το σωστό αντρικό (ναι, αντρικό) πρότυπο
Αν δεν είναι χρέος της εκάστοτε γυναίκας που θέλει να κάνει παιδιά, να επιλέξει τον «σωστό» μπαμπά για τα παιδιά της, τότε ποιο είναι; 

Ένα αγόρι θα αφουγκραστεί ποιον άντρα αγάπησε, φρόντισε και διάλεξε η μαμά του και η επιλογή αυτή θα είναι καταλυτική. 

Το μοτίβο της δικής σας σχέσης είναι το πρώτο πρότυπο σχέσης με το οποίο θα έρθει το αγοράκι σας σε επαφή, επομένως φροντίστε να είναι είναι ένα πρότυπο υγιές που διέπεται από αλληλοσεβασμό και αγάπη.

Να μάθει τι αρέσει στις γυναίκες
Είστε ο καταλληλότερος άνθρωπος να εξοικειώσει το αγόρι που μεγαλώνετε με το γυναικείο φύλο. 

Δεν χρειάζεται να μπείτε σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες -ή να αναπτυχθεί μια ιδιάζουσα σχέση εξάρτησης και υποφώσκοντος ερωτισμού -αρκεί να του δείξετε τι πραγματικά σας αρέσει. 

Πείτε του ποιο είναι το αγαπημένο σας χρώμα, αφήστε τον κόψει ένα λουλουδάκι από τον δρόμο και να σας το προσφέρει, δείξτε του πόσο εκτιμάτε την ευγένεια και την τρυφερότητα.

Να φτιάχνει ένα φαγητό της προκοπής (και όχι μόνο)
Ουκ ολίγοι ενήλικοι άντρες είναι πραγματικά ανίκανοι να επιβιώσουν αν μείνουν μόνοι σε ένα σπίτι. 

Κοιτάζουν με ειλικρινή απορία τις ηλεκτρικές συσκευές, αδυνατούν να ψήσουν μια μπριζόλα και πιστεύουν ότι οι δουλειές γίνονται μόνες τους μαγικά. 

Μια μαμά απαλλαγμένη από τον ρόλο του... ευνουχιστικού φροντιστή, μια μαμά δηλαδή που πιστεύει ότι κανείς άντρας δεν κινδυνεύει να αναφλεγεί πιάνοντας μια σφουγγαρίστρα ή μια κουτάλα, θα μάθει στον γιο της πώς να επιβιώνει και χωρίς αυτήν ή μια αντικαταστάτριά της.

Να είναι τρυφερός
Λίγο οι μπαμπάδες που ενίοτε γίνονται βαρείς κι ασήκωτοι, λίγο τα στερεότυπα που δεν πολυανέχονται εκδηλώσεις και τρυφερότητες από τους άντρες, πολλά αγόρια κάθε ηλικίας καταλήγουν να καταπιέζουν τον συναισθηματισμό τους ή -ακόμη χειρότερα- να μην ανακαλύπτουν καν την συναισθηματική τους πλευρά. 

Δώστε φιλιά, ακούστε τους προβληματισμούς του, αφήστε τον να μοιραστεί τα μυστικά του και βοηθήστε τον να αντιμετωπίσει τους φόβους του. Η δική σας τρυφερή πλευρά είναι που θα βοηθήσει τη δική του να αναπτυχθεί.

Να αναπτύξει τα ταλέντα του
Συχνά, ανάμεσα στους δύο γονείς, η σχετικότερη με τα καλλιτεχνικά φύση είναι η μαμά -ενδέχεται να είστε πιο θεατρόφιλη από τον καλό σας ή να διαβάζετε περισσότερο ή ίσως να σας συγκινούν καθημερινά πράγματα που αφήνουν αδιάφορο το άλλο σας μισό. Μια μαμά μπορεί να μάθει τον γιο της να εκτιμά την ομορφιά -κάθε είδος ομορφιάς. 

Μπορεί με την αγάπη και τις ευαισθησίες της να του δείξει πώς να αναπτύξει τα ταλέντα και τις πιο ευαίσθητες πτυχές του, να χορέψει μαζί του, να του βάλει τα αγαπημένα τις τραγούδια, να του τραγουδήσει τραγούδια για έρωτες ή να του επισημάνει πόσο γλυκιά είναι η Αθήνα την Άνοιξη.

Να αγαπάει τους αδύναμους (ή τους λιγότερο δυνατούς)
Τα θηριώδη αλλά και τα πατριαρχικά ένστικτα που έχει κληρονομήσει η ανθρωπότητα σε συνδυασμό με την λάθος παιδαγωγική, κάνουν καμιά φορά τα αγόρια επιρρεπή στη βία. 

Μεγαλώνοντας πλάι σε μια μαμά ευγενική και δοτική, που φροντίζει για όσους αγαπά και νοιάζεται για όσους δεν ξέρει, ένα αγόρι θα εξελιχθεί σε έναν άντρα που ξέρει ότι η δύναμή του είναι ένα όπλο δεν πρέπει να χρησιμοποιήσει εναντίον κανενός. 

Είναι στο χέρι των μαμάδων να μεγαλώσουν άντρες αληθινά θαρραλέους και με ρώμη ψυχής!

Να αγαπάει την οικογένειά του
Η μαμά έχει ρόλο ρυθμιστικό σε μια οικογένεια. Είναι -κακά τα ψέματα- το θεμέλιο, ο αρχηγός και ο μαέστρος της. 

Μέσα από την αγάπη και την ατελείωτη προσφορά της μαμάς τους, τα αγόρια μαθαίνουν να αγαπούν και να στηρίζουν την οικογένειά τους. 

Βλέποντας την αγάπη της να πολλαπλασιάζεται αντί να μοιράζεται, μαθαίνουν να... παράγουν και να δίνουν αγάπη στους κοντινούς τους ανθρώπους.

👦👩👦👩

Η κάθε μαμά είναι μια ανεξάντλητη πηγή αγάπης (και νόστιμων φαγητών και χρήσιμων συμβουλών, αλλά αυτά είναι εκτός θέματος) που μπορεί να γίνει φωτεινός φάρος για την ψυχή των παιδιών της. 

Μεγαλώστε τα αγόρια σας δείχνοντάς τους όλη την αγάπη, τη στοργή και την τρυφερότητά σας, απαλλάξτε τα από το ευνουχιστικό πρότυπο της «Ελληνίδας μάνας» και αφήστε τα ξεδιπλώσουν κάθε πτυχή της προσωπικότητάς τους. Είναι στο χέρι κάθε μαμάς να μεγαλώσει τον άντρα των ονείρων της κόρης μιας άλλης μαμάς.

από Φοίβη Γλύστρα
mama

Κοινωνία, ηθική, ανθρωπιά, αγάπη, ώρα μηδέν. Το ‘’survivor’’ των κακοποιημένων ψυχών

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα τρομακτικά ανατριχιαστική, βουερά ανάλγητη, πανηδονική, πανσεξουαλική, πανεμπειρική. Ρυπαίνονται τα μάτια και τα αυτιά μας.

Του Ανδρέα Μ. Καραγιάννη-συγγραφέα

Βρέφη ζωντανά στα σκουπίδια πεταμένα από την ίδια τους τη μάνα, ανήλικα 9 και 11 ετών που βιάζονταν επί τέσσερα χρόνια από την ίδια τους τη μάνα, τον εραστή της και άλλα πέντε άτομα περιστασιακά.

Οι κραυγές του πόνου της κακοποίησης άφηναν τα αυτιά των γειτόνων παγερά αδιάφορα. Πατέρας βιάζει το παιδί του μαζί με τον εραστή του αδιαφορώντας για τις κραυγές που παράγει ο πόνος.

Κοινωνία, ηθική, ανθρωπιά, αγάπη, ώρα μηδέν. Ο άνθρωπος, πατέρας - μάνα, λύκος για τα παιδιά του. Η αναλγησία, ο αμοραλισμός, ο φιλοτομαρισμός μετατρέπουν γονείς σε δήμιους της ψυχής και του σώματος των ίδιων των παιδιών τους.

Αθώα παιδιά βορά σε κτηνανθρώπους που είτε η προσωπική ανασφάλεια, είτε ο πανσεξουαλισμός τους οδηγεί σε εγκλήματα που ρυπαίνουν ακόμα και τα αυτιά.

Μια κοινωνία που η γυναίκα αντιμετωπίζεται παρά τη χειραφέτησή και τη μόρφωσή της ως σκεύος ηδονής, όπου η τηλεόραση ηρωοποιεί με τεχνικές προπαγάνδας σκουπίδια, όπου η έννοια ηθική και αυτοσεβασμός θεωρούνται συντηρητικό κατάλοιπο, είναι καταδικασμένη.

Είναι κοινωνία ντροπής, σάπια, νοσηρή, είναι μια βαβέλ ακολασίας. Φοβάμαι το μέλλον που έρχεται, φοβάμαι να ατενίσω το αύριο. Πολίτες του μέλλοντος ψυχικά και σωματικά βιασμένοι μέσα στην οικογένεια.

Πως θα σταθεί, πως θα λειτουργήσει, ποιοι θα είναι οι συνεκτικοί της κρίκοι; 

Πως το βιασμένο από τον πατέρα ή τη μάνα παιδί θα πιστέψει στην οικογένεια; 

Πως θα μαζέψει τα συντρίμμια  της ζωής του, πως θα ενώσει τα κομμάτια της ρημαγμένης του ψυχής για να δει το αύριο;

Οι κακοποιήσεις παιδιών από γονείς αυξάνονται καθημερινά με γεωμετρική κλίμακα, εγκληματικά επικίνδυνα! 

Πορευόμαστε σε ένα μέλλον νοσηρό με απάθεια, αδράνεια, αναλγησία. Λατρεύουμε το χρήμα, τη δόξα, τον έρωτα, την καριέρα και μισούμε καταστροφικά τα παιδιά μας, τα σπλάχνα μας.

Έχουμε ανατρέψει την αξιακή μας πυραμίδα.

Ζοφερή και αποκρουστική η πραγματικότητα, δυσοίωνο το μέλλον. Το καντήλι της ελπίδας σβήνει. Πρέπει να αλλάξουμε πορεία γιατί οδεύουμε σε νέα κοινωνικά μορφώματα τερατανθρώπων!

Ο Οιδίποδας, που χωρίς να το ξέρει οδηγήθηκε σε αλλεπάλληλες ύβρεις, θεωρήθηκε ‘μίασμα’. 

Εμείς γιατί αφήνουμε τα σύγχρονα μιάσματα να μαυρίζουν ελεύθερες ζωές αθώων;

Που βρίσκεται ο Άνθρωπος; 

Ποιος θα δεχτεί να παίξει το θρίλερ-survivor των κακοποιημένων παιδιών; 

Μήπως φοβόμαστε να δούμε στον καθρέπτη τον εαυτό μας διότι το τέρας κυριάρχησε τον άνθρωπο;

Ο κόσμος μπορεί να αλλάξει. Πρώτα όμως εμείς!

tilegrafima

Τα Παιδιά είναι ο Καθρέφτης μας - Your child as your reflection

Your child as your reflection

«Θεία, ένα κοριτσάκι μου είπε ότι η γιαγιά της, της είπε ότι είμαι χοντρή» μου παραπονέθηκε κλαίγοντας η οχτάχρονη ανιψιά μου. Όπως ήταν φυσικό, τα έχασα από την συμπεριφορά της συγκεκριμένης γυναίκας και σκέφτηκα πως με αυτό τον τρόπο ξεκινάει το Bullying στα σχολεία και όχι μόνο!
Τα παιδιά είναι ο καθρέπτης μας! 
Αν βλέπουν να κοροϊδεύουμε, θα κοροϊδεύουν και αυτά! 
Αν χλευάσουμε, αν κατακρίνουμε, αν ειρωνευόμαστε, θα κάνουν το ίδιο! 

Οι γονείς, και γενικότερα το οικογενειακό περιβάλλον με το οποίο συναναστρέφεται και μεγαλώνει ένα παιδί, καθορίζουν τον χαρακτήρα του! 

Εμείς πρέπει να δίνουμε το καλό παράδειγμα! 
Τα παιδιά, μιμούνται αυτό που βλέπουν. Δεν μπορεί μία μαμά να συμβουλεύει το παιδί της να μην κοροϊδεύει ένα άλλο παιδί και την ίδια στιγμή μπροστά του, να σχολιάζει μια κοπέλα για τα κιλά της και να γελάει!

Μερικοί γονείς, πιστεύουν ότι με το γράψουν τα παιδιά τους στα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία, να μάθουν πολλές ξένες γλώσσες και να συμμετέχουν σε διάφορες δραστηριότητες, αυτό τους κάνει αυτόματα καλούς γονείς. 

Στο σχολείο δεν διδάσκεται η συμπεριφορά αλλά στο σπίτι. 
Το σχολείο εφοδιάζει τα παιδιά με τις απαραίτητες γνώσεις, αν βέβαια προσπαθήσουν και αυτά, για να καταφέρουν να αγγίξουν το όνειρό τους στο επαγγελματικό στερέωμα! Αυτό δεν τους κάνει απαραίτητα σωστούς ανθρώπους! 
Ο σωστός άνθρωπος, φαίνεται από την συμπεριφορά!
Έχετε σκεφτεί αντί να πάρετε το παιδί σας σε κάποια δραστηριότητα, να πάτε μαζί στο ορφανοτροφείο, αφού έχει μαζέψει μόνο του τα παιχνίδια που θέλει να χαρίσει, ώστε να του μάθετε την αξία της προσφοράς και της αλληλεγγύης; 
Ξεκινήστε λοιπόν! Μάθετέ του να είναι ευγενικό, δοτικό, συμπονετικό! 
Τα παιδιά δεν θέλουν λόγια, αλλά πράξεις! 
Πράξεις από τα πρότυπά τους! 
ΕΜΑΣ! ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ!

enallaktikidrasi

Remember, what you do or how you behave 

is influencing your child/children.

Πόση αγκαλιά είναι αρκετή; Τι απαντάτε σε όσους επιμένουν ότι με την αγκαλιά το κακομαθαίνετε (ή ότι θα το κάνετε "μαμάκια");

Τα μωρά όχι μόνο θέλουν αλλά έχουν και ανάγκη την αγκαλιά 

και το δείχνουν με πολλούς τρόπους. 

Από την πρώτη στιγμή που το μωρό θα σφίξει το δάχτυλό σας αντανακλαστικά, σας λέει ότι έχει ανάγκη να το αγγίζετε. 

Και κάθε φορά που σταματάει να κλαίει μόλις το πάρετε αγκαλιά ή κοιμάται ήσυχα ενώ το κρατάτε πάνω σας, σας δείχνει ότι έχει ανάγκη να νιώθει κοντά σας.

Το πρώτο πράγμα εξάλλου που σας υπαγορεύουν λογική και ένστικτο κάθε φορά που ακούτε το μωρό σας να κλαίει είναι να πάτε αμέσως κοντά του και να το πάρετε αγκαλιά! 

Και πολύ σωστά κάνετε, πράγμα που επιβεβαιώνουν και οι ειδικοί οι οποίοι εξηγούν ότι τα μωρά μαθαίνουν μέσα από την ανταπόκρισή της μητέρας τους στο κλάμα τους.

Ένα μωρό που η μητέρα του ανταποκρίνεται αμέσως στο κλάμα του παίρνοντάς το αγκαλιά, παίρνει το μήνυμα ότι οι γύρω του ενδιαφέρονται να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του και νιώθει ασφαλές και ευχαριστημένο. 

 Αντίθετα, ένα μωρό που βλέπει ότι αδιαφορούν για το κλάμα του, αισθάνεται ότι η προσπάθειά του να τραβήξει την προσοχή και να νοιαστούν για τις ανάγκες του μένει άκαρπη οπότε νιώθει στρες και απογοήτευση. 

Έρευνες μάλιστα έχουν δείξει ότι τα μωρά στην Αφρική που τα κουβαλούν πάνω τους οι μητέρες τους είναι αυτά που κλαίνε λιγότερο!

Τι απαντάτε όμως σε εκείνους που επιμένουν ότι παίρνοντας το μωρό συχνά αγκαλιά το κακομαθαίνετε; Έχουν δίκιο ή άδικο;

Τι λένε οι ειδικοί 

Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι είναι λάθος να στερούμε από ένα μωρό την αγκαλιά από το φόβο μήπως το κακομάθουμε. 

Στοιχεία από έρευνες μάλιστα αποκαλύπτουν ότι η αγκαλιά και η σωματική επαφή τόσο με τη μητέρα όσο και με τον πατέρα μπορεί να επηρεάσει θετικά την ανάπτυξη του εγκεφάλου, να δώσει ώθηση στη φυσική ανάπτυξη και μακροπρόσθεσμα να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση του παιδιού και την αίσθηση ευεξίας, ενώ το βοηθάει ν’ αναπτύξει καλύτερες σχέσεις με τους γύρω του. 

Παρόλα αυτά είναι σημαντικό οι γονείς να μπορούν να αποκωδικοποιήσουν σωστά κάθε φορά την ανάγκη του παιδιού τους για αγκαλιά καθώς εκείνο μεγαλώνει.

Η ανάγκη για αγκαλιά τον πρώτο χρόνο ζωής

Τις πρώτες 4-6 εβδομάδες: 

Είναι η περίοδος μετάβασης από τον προστατευμένο χώρο του αμνιακού σάκου στον έξω κόσμο. Η αγκαλιά είναι το πρώτο προστατευμένο περιβάλλον που γνωρίζει το μωρό μετά τη γέννησή του. 

Σκοπός κυρίως της μητέρας είναι να διευκολύνει αυτή τη μετάβαση, παίρνοντάς το αγκαλιά και ταΐζοντάς το, βοηθώντας έτσι το μωρό να νιώσει όσο το δυνατόν πιο ασφαλές.

Από 1-3 μηνών: 

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι γονείς κάθε φορά που το μωρό τους κλαίει, ιδιαίτερα την περίοδο αυτή, είναι να ανταποκριθούν άμεσα σ’ αυτό και να το πάρουν αγκαλιά. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να αποκωδικοποιήσουν το λόγο για τον οποίο κλαίει (θέλει να φάει, χρειάζεται άλλαγμα, είναι άρρωστο;). 

Επίσης για τους κολικούς που αρκετά συχνά εκδηλώνονται κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου ζωής, η αγκαλίτσα μπορεί να είναι ένα μέσο αν όχι ανακούφισης, τουλάχιστον καθησυχασμού για το μωρό.

3-6 μηνών: 

Αν και συνήθως σ’ αυτό το διάστημα οι κολικοί μειώνονται, για κάποια μωράκια ο μόνος τρόπος για να ηρεμήσουν και να σταματήσουν να γκρινιάζουν είναι να τα πάρουν αγκαλιά. 

Από αυτό το στάδιο, ωστόσο είναι σημαντικό να συμπληρωθεί η σωματική επαφή με περισσότερα επικοινωνιακά ερεθίσματα όπως: να του χαμογελάτε, να του μιλάτε γλυκά, να του βάλετε μουσική, να του δώσετε ένα παιχνιδάκι, να το πάτε βόλτα με το καρότσι κ.λπ.

Μετά τους 6 μήνες: 

Το παιδί μπορεί να αρχίσει να θεωρεί την αγκαλιά δεδομένη και να την απαιτεί συχνά κλαίγοντας καθώς εγκαινιάζεται η φάση της προσκόλλησης που χαρακτηρίζεται από το άγχος αποχωρισμού. 

Είναι σημαντικό και σε αυτή τη φάση να προσφέρετε την αγκαλιά σας στο παιδί σας ως ασφαλές καταφύγιο, αλλά μπορείτε να την προσφέρετε καθισμένη στον καναπέ ή στο πάτωμα εμπλουτίζοντάς την και με άλλες δραστηριότητες. 

Επίσης, καλό είναι να συνηθίζετε το παιδάκι σας να κάθεται στο relax ή να το βάζετε στο παρκάκι έστω και για σύντομα χρονικά διαστήματα.

Γύρω στο χρόνο: 

Ακόμα κι αν το παιδί έχει ξεκινήσει να περπατά, θα εξακολουθεί να θέλει να το πάρετε αγκαλιά προκειμένου να νιώσει ασφάλεια ιδιαίτερα όταν έρχεται αντιμέτωπο με καινούργιες καταστάσεις ή νέα πρόσωπα.

Μπορεί επίσης να αναζητήσει την αγκαλιά για οτιδήποτε πάει στραβά στη διάρκεια της ημέρας (όπως αν χτυπήσει ή απογοητευθεί). Να θυμάστε ότι είναι σημαντικό να ανταποκρίνεστε στις ανάγκες του παιδιού χωρίς να το πιέζετε να ανεξαρτητοποιηθεί πρόωρα.

Κάποια μωρά θέλουν περισσότερη αγκαλιά

Ενώ κάποια μωρά μόλις ξυπνήσουν μπορεί να μείνουν χωρίς να διαμαρτυρηθούν στην κούνια τους, κάποια άλλα αρχίζουν αμέσως να κλαίνε και δε σταματούν παρά μόνο όταν τα πάρουν αγκαλιά. 

Γενικά να θυμάστε ότι ένα μωρό που σταματά να κλαίει αμέσως μόλις το πάρουν αγκαλιά μπορεί να έχει ανάγκη από περισσότερη επαφή. 

 Καλό είναι λοιπόν να μην του στερείτε την αγκαλιά σας, η οποία σύμφωνα με τους ειδικούς είναι σημαντική για την υγιή ανάπτυξή του.

Τα σημάδια της κατάχρησης!

Η αλήθεια, είναι στους περισσότερους γονείς πάντα υποβόσκει ο φόβος ότι αν παίρνουν πολύ συχνά αγκαλιά το παιδί τους, εκείνο θα γίνει περισσότερο ανασφαλές και εξαρτημένο.

Όπως εξηγούν οι ειδικοί αυτό που βλάπτει δεν είναι η αγκαλιά αλλά η κατάχρησή της.

Γι’ αυτό η αγκαλιά δεν πρέπει...

...να είναι ο μόνος τρόπος απασχόλησης του παιδιού. Δηλαδή να τη χρησιμοποιείτε αντί να παίξετε με το παιδί, να του μιλήσετε, να ξεφυλλίσετε μαζί ένα βιβλιαράκι.

...να παίρνει τη θέση άλλων σημαντικών για την ανάπτυξη του παιδιού παραμέτρων. Η επαφή πρέπει να είναι ενισχυμένη προς όλες τις κατευθύνσεις μέσω δηλαδή της ομιλίας, της βλεμματικής επαφής, του χαμόγελου και γενικά της αλληλεπίδρασης με τη μαμά και τον μπαμπά.

...να ακολουθεί τα θέλω του παιδιού χωρίς να εξετάζονται και οι υπόλοιπες εναλλακτικές που μπορεί να καλύψουν τις ανάγκες του π.χ. βόλτα, παιχνίδι κλπ.

... να χρησιμοποιείται ως τρόπος για να φάει ή να κοιμηθεί γιατί μπορεί να θέσει λαθεμένα πρότυπα στη διατροφή και στις συνήθειες του ύπνου του.

Οι εναλλακτικές της αγκαλιάς

Όσο πρόθυμη κι αν είστε να πάρετε αγκαλιά το παιδί σας, κάποια στιγμή αυτό μπορεί να αποδειχθεί κουραστικό και επιβαρυντικό για τη μέση και τα άκρα σας. 

Παρακάτω θα βρείτε μερικούς τρόπους για να σας νιώθει το μωρό κοντά του χωρίς να χρειάζεται να το κρατάτε στα χέρια.

Συνηθίστε το από την αρχή σε «καθιστή» αγκαλιά, ώστε να μάθει στη σωματική επαφή με περισσότερα επικοινωνιακά ερεθίσματα και να μην επιβαρύνεστε σωματικά καθώς το παιδί θα αποκτάει μεγαλύτερο βάρος. Επίσης με αυτό τον τρόπο οι αγκαλιές μπορούν να συνεχίζονται για χρόνια ακόμα.

Αφήστε τη μυρωδιά σας. 

Τοποθετήστε στην κούνια του μωρού ένα μαξιλαράκι με το οποίο έχετε κοιμηθεί για λίγες μέρες ή ένα μακό μπλουζάκι που έχετε φορέσει. Η μυρωδιά σας μπορεί να είναι καθησυχαστική για το μωρό σας όταν βρίσκεται στην κούνια του.

Κοιμηθείτε κοντά του. 

 Αν έχετε διαπιστώσει ότι το μωρό σας κλαίει επειδή σας αναζητά, είναι προτιμότερο να μεταφέρετε την κούνια του στο δωμάτιο σας ή να βάλετε ένα κρεβάτι στο βρεφικό δωμάτιο ώστε να κοιμάστε δίπλα του. Έτσι θα σας νιώθει κοντά του χωρίς να χρειάζεται να το κρατάτε συνέχεια αγκαλιά.

Καθίστε κάτω στο πάτωμα και παίξτε μαζί του. 

Στρώστε μια κουβέρτα, απλώστε πάνω ασφαλή παιχνιδάκια και περάστε ποιοτικό χρόνο με το μωρό σας.

Επιστρατεύστε το μάρσιπο. 

Αν έχετε δουλειές και δεν μπορείτε να ασχοληθείτε αποκλειστικά με το μωρό αλλά εκείνο διαμαρτύρεται αναζητώντας την αγκαλιά σας, δοκιμάστε να το βάλετε στο μάρσιπο. 

Και το μωρό είναι πιθανό να σταματήσει να κλαίει από την επαφή με την αγκαλιά σας κι εσείς μπορείτε να κινηθείτε, να πάτε για ψώνια ή να κάνετε κάποιες δουλειές χωρίς να επιβαρύνετε η μέση σας και να δεσμεύονται τα χέρια σας.

fthis