Ο άρρωστος και Οι Συγγενείς Του Θεού

4-4-2009

Πήγε να τον δει.
Κοντά δυο χρόνια, ο καρκίνος έτρωγε ό,τι μπορούσε. Η μάνα τον υποδέχτηκε στην πόρτα.
Τον πήγε στο δωμάτιο. Σκούντησε τον άντρα της.
Ο γέρος αναρωτήθηκε. Τι, τι έγινε;
Ο γιος σου ήρθε να σε δει.
Κοίταξε καλά, τον γνώρισε. Χαμογέλασε. Ο Θεός να το κάνει χαμόγελο.

Ο γέρος σηκώθηκε, τον αγκάλιασε.
Είμαι καλά είπε. Μια χαρά είμαι. Πάνε όλα φύγανε. Να λίγος πόνος είναι και ξαπλώνω να περνάει.

Κάθισαν στον καναπέ. Ο γέρος προσπάθησε να δείξει ότι στέκεται καλά. Μετά από λίγο είπε: πάω εγώ τώρα. Η γυναίκα του τον συνόδεψε. Τους πήρε από πίσω. Η μάνα βοήθησε τον άντρα της να ξαπλώσει. Κουκουλώθηκε ο γέρος να κρυφτεί.

Η μάνα γύρισε και κοίταξε τον γιο της. Μυρίζει είπε…
Σηκώθηκε το πρωί.
Να σου ετοιμάσω να πάρεις τίποτε μαζί σου; Νηστικός είσαι.
Μπα όχι, καλά είμαι. Πως είναι ο μπαμπάς;
Θα τον ξυπνήσω τώρα, να φάει και θα τον αλλάξω.
Θες να δεις την πληγή;

Μπα, όχι, … όχι …
Δυο-τρεις φορές στις τελευταίες επισκέψεις τον είχε ρωτήσει και είχε αρνηθεί.
Η μάνα έβγαλε τον επίδεσμο.
Στεκόταν μακριά. Δείλιασε. Δεν μπορούσε να δει την πληγή.
Όλο γάζες πρέπει να παίρνουμε …

Σκέφτηκε τον Βασίλειο.
Τους λεπρούς …
Ντράπηκε.
Ντράπηκε για τον συσχετισμό.
Ντράπηκε και για την δειλία του.
Πλησίασε.

Η μάνα τραβήχτηκε.
Πήρε την θέση της,
Κοίταξε.
Η πληγή μπροστά του. Τεράστια. Βαθειά.
Σκέφτηκε τον Βασίλειο. Ντράπηκε πάλι.
Άπλωσε το χέρι του.
Κάλυψε την πληγή με την παλάμη του.
Την κάλυψε. Σαν να ήταν η σάρκα που έλλειπε.

Έκανε μια μικρή προσευχή.
Κοίταξε τον γέρο.
Δεν ήταν γέρος …
Δεν ήταν ο πατέρας του …
Ήταν ένας μικρός άνθρωπος.
Μια σταλιά.
Γυρισμένος στο πλάι.
Σε στάση εμβρύου.
Το παραμορφωμένο πρόσωπο ομόρφαινε.
Μια γαλήνη απλωνόταν στο πρόσωπο του.
Για μια στιγμή δεν πόναγε.
Και καθόταν εκεί, ήσυχος, γλυκός και εισέπραττε το χάδι του.
Η ζεστασιά τον τύλιγε.
Μια σταλιά άνθρωπος. Δεν ήταν ο πατέρας του. Παιδί ήταν.

Κι έπαιρνε αυτό που όλοι έχουμε ανάγκη.
Την αποδοχή.
Τον σκούντησε η μάνα του.
Φτάνει τώρα, του είπε.
Πήρε το χέρι του.
Ο γέρος ήταν ήσυχος.

Πλύνε τα χέρια σου του είπε η μάνα του.
Πήγε προς τον νιπτήρα, αλλά δεν ένοιωθε βρώμικος.
Δεν ήταν λερωμένος.
Ήταν καθαρός και ανάλαφρος.
Κι οι δυο ήταν.
Καθαροί κι ανάλαφροι.
Ο γιος του κι ο πατέρας του.
Ο πατέρας του κι ο γιος του.
Κι οι ρόλοι δεν ξεχώριζαν.

16-6-2009

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009 20:05, έφυγε ο παππούς Σπυράκος.

Τον τσάκισε η αρρώστια. Τον έτρωγε στην κυριολεξία. Η πληγή ορατή προχωρούσε μέρα με την μέρα. Προς το τέλος άρχισε να μυρίζει.
Είχε παραμορφωθεί, δεν βλέπονταν. Δεν ήταν πρόσωπο αυτό, μια μάσκα τρόμου ήταν.
Ο πόνος αβάσταχτος. Σφάδαζε. Κουλουριάζονταν στο στρώμα. Σε λίγο το σώμα θα άνοιγε.
Όσο πήγαινε έτρωγε λιγότερο. Δεν μπορούσε πια να φάει. Έφραζε. Λίγο γάλα μόνο και νεράκι.
Κράτησε πολύ αυτό.

Το Πάσχα φέτος μπορούσε να σηκωθεί ακόμη. Για λίγο. Είχαμε μαζευτεί όλοι. Παιδιά κι εγγόνια. Η γυναίκα του και η νύφη του ήταν πάντα εκεί. Εμείς οι άλλοι περαστικοί.
Ο παππούς έδειχνε ευχαριστημένος. Όσο μπορούσε να δείξει. Αμίλητοι εμείς ή λέγαμε κάποια άσχετη ανοησία για να ελαφρύνει το κλίμα και τα κάναμε χειρότερα.

—Αυτό, ήρθε για να φύγει και ο τελευταίος εγωισμός, είπε ο παππούς.
Κοιταχτήκαμε και δεν είχαμε λόγια να πούμε.

Δυο μέρες πριν φύγει, δεν σηκωνόταν πια από το κρεβάτι. Ούτε γάλα έπινε. Λίγες σταγόνες νερό μόνο. Πήγαν οι εγγόνες του να τον δουν.
—Αυτό, έγινε για να νικήσω τις αδυναμίες μου, είπε ο παππούς.
Άφωνα τα κορίτσια. Τίποτε άλλο ο παππούς. Νηφάλιος μέχρι το τέλος. Ούτε ένα παράπονο, ούτε ένα γογγυσμός.

Προς το τέλος, έγινε το θαύμα. Το πρόσωπο επανήλθε. Έγινε συμμετρικό. Τα μάτια ήρθαν στην ευθεία. Τα εξαμβλώματα χάθηκαν. Τα χείλη έσιαξαν. Ότι είχε απομείνει έγινε όμορφο.
Γέμισε Φως.
Φώτισε το πρόσωπό του.
Έλαμπε ολόκληρος.
Έγειρε το κεφάλι του και έφυγε.
Ήσυχα, γαλήνια.
Ούτε ένα παράπονο.

Σπεύσαμε άρον-άρον. Τον ξενυχτήσαμε στο σπίτι και την ώρα που τον βγάζαμε για την εκκλησία ήρθε και ο εγγονός.
Ήρθε κόσμος στην εκκλησία. Από παντού. Τον ήξεραν τον παππού τον Σπύρο και τον αγαπούσαν. Ήρθαν πολλοί.
Έρχονταν, άφηναν λίγα λουλούδια, έκαναν το σταυρό τους και έπαιρναν την θέση τους για την Ακολουθία.
Μια γυναίκα, βιαστική, όρμησε λίγο πριν βγει ο παπάς. Κρατούσε ένα ματσάκι λουλούδια. Τ’ άφησε πάνω στον παππού Σπυράκο και απομακρύνθηκε.
Κοίταξε καλά-καλά. Μπροστά του, πάνω-πάνω ένα ματσάκι λουλούδια και ανάμεσα ξεχώριζε ένα χαμομήλι. Χαμομηλάκι σε κηδεία;
Σήκωσε τα μάτια του, αναζήτησε την γυναίκα, αλλά είχε χαθεί.

Βγήκαν οι ιερείς.
Τρεις μαζί, ο μεσαίος από τον Όλυμπο. Από το μοναστήρι, εκεί που πήγαινε ο παππούς ο Σπύρος. Εκεί που πήγε και του έβαλε ο ιερομόναχος τον Σταυρό πάνω στην πληγή. Εκεί που ένοιωσε τη δύναμη και το βάρος του Σταυρού και γονάτισε.
Έγινε η Ακολουθία. Συναγωνίζονταν οι παπάδες ποιος θα πει την πιο καλή ευχή για τον παππού Σπυράκο.
Άμα τελειώσανε, ο ιερομόναχος από τον Όλυμπο είπε μερικά λόγια. Είπε για τον παππού τον Σπύρο, τον αδελφό Σπυρίδωνα, τον δίκαιο. Δίκαιο στην οικογένεια του, στους γύρω του και στον εαυτό του. Μίλησε για την καρτερία του. Είπε για το εισιτήριο στους Ουρανούς, γι αυτούς που κέρδισαν το εισιτήριο και πάνε εκεί που έχουν μια συγκεκριμένη αποστολή, να βοηθάνε τον Άνθρωπο, που γίνονται οι Διασώστες της ζωής, που κερδίζουν μια θέση κοντά στον Θεό, αυτοί που χρήζονται Συγγενείς του Θεού.

Είπε ο πατέρας Μάξιμος, ότι ο αδελφός Σπυρίδων κέρδισε το εισιτήριο για Εκεί.

Καλή Ανάσταση παππού Σπυράκο.
Καλό Παράδεισο παππού Σπυράκο.
Όλο, όλο.

Δημήτριος Μ.

Οι παιδεραστές του Ίλιον πάτησαν στο "πλατύσκαλο" της λήξης του δεκαοκτάμηνου και το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε αφέθησαν ελεύθεροι.

Υπογράψτε εδώ
Το χαμομηλάκι
Διαμαρτυρία για την κακοποίηση του Παιδιού

.

Την ώρα που τέσσερα αγγελούδια πολεμούν σκληρά να επουλώσουν τις πληγές της φρικτής κακοποίησής τους, τα δικονομικά "εργαλεία" που επέτρεψαν στους κατηγορούμενους να αποφυλακιστούν έρχονται να κλείσουν κάθε χαραμάδα φωτός στα παραθυρόφυλλα της καρδιάς τους... 
 

Οι εφιάλτες συνεχίζουν να στοιχειώνουν τα όνειρα των παιδιών της Ειρήνης Τσονοπούλου και της οικογένειας Αμιλήτου, χωρίς κανείς να μπορεί να εγγυηθεί για τη "θεραπεία" της τσαλακωμένης τους ψυχής. Η μόνη εγγύηση που μπορεί να δοθεί είναι από τη Δικαιοσύνη για την τιμωρία των φερόμενων ως δραστών που από το περασμένο Σαββατοκύριακο κυκλοφορούν ελεύθεροι. Οι αναβολές και οι διακοπές της πολιτογραφημένης ως "υπόθεσης παιδεραστών στο Ιλιον" δεν έχουν τέλος, αφού η υπεράσπιση των τεσσάρων κατηγορουμένων χρησιμοποιεί δεόντως τα δικονομικά "παράθυρα" που ανοίγονται μπροστά τους μετά την παραπομπή της εκδίκασής της ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας.

Έτσι, η Ειρήνη Τσονοπούλου μαζί με τον σύντροφό της Σπύρο Σουχλερή, τον... σεβάσμιο ρασοφόρο της Αγίας Παρασκευής Σωτήρη Παπαδόπουλο και τον ευυπόληπτο συνταξιούχο της ΔΕΗ Αθανάσιο Κανάκη, πάτησαν στο "πλατύσκαλο" της λήξης του δεκαοκτάμηνου και το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε αφέθησαν ελεύθεροι.

Την ίδια στιγμή που οι επίσημες ιατρικές γνωματεύσεις πιστοποιούν τη σεξουαλική και σωματική κακοποίηση που έχουν υποστεί τέσσερα αγγελούδια καθώς και την ψυχική τους αλλοτρίωση στο διηνεκές.

Άνθρωποι που βρίσκονται κοντά στο περιβάλλον των παιδιών της Ειρήνης Τσονοπούλου, αλλά και των δύο παιδιών της οικογένειας Αμιλήτου, αναφέρουν ότι τα παιδιά στο άκουσμα της είδησης ότι η μητέρα τους, ο πατριός τους, ο ιερέας και ο ηλικιωμένος είναι έξω από τη φυλακή, "τρομοκρατήθηκαν"! Κλαίνε -κυρίως εκείνα που ζουν με τη γιαγιά τους- και αναρωτιούνται "γιατί δεν τους δικάζουν;"

Ποιος μπορεί άραγε (και με τι λόγια...) να τους εξηγήσει τι σημαίνει "δεκαοκτάμηνο προφυλάκισης"... "μεταβατική διάταξη στο νόμο που άλλαξε την αρμοδιότητα του Πρωτοβάθμιου Κακουργιοδικείου", "έφεση", "αναίρεση" και όλες εκείνες τις δικονομικές δικλείδες που έγιναν σωσίβιο για τους κατηγορούμενους, ενώ εκείνα βιώνουν τον εφιάλτη που στιγμάτισε την αθωότητά τους, ελπίζοντας να βρεθούν κάποιοι να οδηγήσουν τα βήματά τους σε φωτεινότερα μονοπάτια. Κι αν σε αυτά τα παιδιά τους αφαιρέθηκε βίαια το δικαίωμα στην αθωότητα, γιατί να τους αφαιρεθεί και το δικαίωμα στην ελπίδα;

Την περασμένη Παρασκευή και ενώ επρόκειτο να ξεκινήσει η δίκη ενώπιον του Α' Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας, η Ειρήνη Τσονοπούλου, κρατώντας στην αγκαλιά της το μικρότερο από τα πέντε ανήλικα παιδιά της, το μόλις 18 μηνών μωρό της που μεγαλώνει μαζί της στη φυλακή, "θυμήθηκε" να δηλώσει στην πρόεδρο του δικαστηρίου ότι δεν έχει δικηγόρο, λόγω οικονομικών προβλημάτων. Το δικαστήριο προχώρησε στον αυτεπάγγελτο διορισμό δικηγόρου, η οποία παρουσιάστηκε πάραυτα ενώπιόν του. Μάλιστα, εκεί που η πλευρά των κατηγορουμένων έτριβε τα χέρια της από ικανοποίηση καθώς όλα... τυχαία μεθοδευμένα οδηγούσαν σε νέα αναβολή της δίκης, η διορισμένη συνήγορος ζήτησε μόνο τρίωρη διακοπή (και όχι την αναβολή) προκειμένου να μελετήσει τη δικογραφία.

Προς στιγμήν οι κατηγορούμενοι "συννέφιασαν", αλλά όσο η ώρα περνούσε και πλησίαζε η λήξη του ωραρίου των δικασίμων η ικανοποίηση επανερχόταν στο πρόσωπό τους. Οι ώρες που μεσολάβησαν απαιτούσαν γερά νεύρα για τους διάδικους, ενώ έκπληξη προκάλεσε ο προπηλακισμός από την πλευρά των υπερασπιστών των κατηγορουμένων (που είναι και πολυπληθέστεροι) εναντίον της νεαρής δικηγόρου που εκπροσωπεί τα παιδιά της οικογένειας Αμιλήτου στο δικαστήριο.

Μόλις η διορισμένη από το δικαστήριο δικηγόρος πλησίασε στα έδρανα τη συνάδερφό της Κατερίνα Ζαγγανά και άρχισαν να μιλούν, οι συνάδερφοί τους της υπεράσπισης δεν είδαν με καλό μάτι το διάλογο των δύο γυναικών, με αποτέλεσμα να της επιτεθούν αναίτια απειλώντας την ότι θα την "πάνε στο πειθαρχικό του ΔΣΑ, γιατί προσπαθεί να πάρει με το μέρος της τη... νεόφερτη στη δίκη συνάδερφό τους. Τα πνεύματα ηρέμησαν με την παρέμβαση της προέδρου του δικαστηρίου. Η δίκη εκφωνήθηκε και διεκόπη για σήμερα. Και οι κατηγορούμενοι αποφυλακίστηκαν.

Σκληρές εκφράσεις και από τον εισαγγελέα στην πρότασή του για τη "μαφία" του Ιλίου
Σήμερα "Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος..." βεβαίως, οι τέσσερις κατηγορούμενοι ως "πρωταγωνιστές" στην πολύκροτη υπόθεση παιδεραστίας του Ιλίου καλούνται να λογοδοτήσουν για βαρύτατα κακουργήματα με θύματα τρία ανήλικα αγγελούδια.
Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα η Ειρήνη Τσονοπούλου, ο σύντροφός της Σπύρος Σουχλερής μαζί με τον ιερέα της Αγίας Παρασκευής Σωτήρη Παπαδόπουλο και τον συνταξιούχο της ΔΕΗ Αθανάσιο Κανάκη φέρονται να εξέδιδαν και να βασάνιζαν την 11χρονη σήμερα Μ. (κόρη της πρώτης κατηγορούμενης), άλλα και ένα 13χρονο αγόρι και την 11χρονη αδελφή του, που ζούσαν ως "φιλοξενούμενα" στο σπίτι της οδού Γενναδίου.

Μέσα σε 25 πυκνογραμμένες σελίδες -τις οποίες υιοθέτησε πλήρως το Δικαστικό Συμβούλιο, ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Χρήστος Μπαρδάκης χρησιμοποιεί σκληρές εκφράσεις, όπως "αρρωστημένη, διεστραμμένη και απεχθής σεξουαλική συμπεριφορά", αναφέρεται εκτενώς στα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης και περιγράφει με λεπτομέρειες τα έργα και τις ημέρες των τεσσάρων κατηγορουμένων που μόνο απέχθεια μπορούν να προκαλέσουν.

Σύμφωνα με όσα περιγράφονται στην εισαγγελική πρόταση, η αρχή για να ξεσκεπαστεί η ιστορία ήταν η καταγγελία της μικρής Μ. στον διευθυντή του σχολείου της το μεσημέρι της 3ης Δεκεμβρίου του 2007. Η μαθήτρια της ΣΤ' Δημοτικού κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος έρχεται αντιμέτωπη με τον "πατριό" της Σπύρο Σουχλέρη και με τον 84χρονο Αθανάσιο Κανάκη, οι οποίοι της φωνάζουν επιτακτικά να τους ακολουθήσει, λέγοντάς της ότι η μητέρα της Ειρήνη Τσονοπούλου τους την έχει πουλήσει αντί 2.000 ευρώ!

Τρομοκρατημένο το κοριτσάκι ειδοποιεί τον δάσκαλο και εκείνος με τη σειρά του τη γιαγιά της Μυρσίνη Τσονοπούλου, η οποία είχε την επιμέλεια. Τρεις ημέρες αργότερα η γιαγιά της μικρής μαζί με την Πωλίνα Αμιλήτου (τα παιδιά της οποίας φιλοξενούνταν στο σπίτι της Γενναδίου) πηγαίνουν στο Αστυνομικό Τμήμα Αχαρνών και καταγγέλλουν την απόπειρα αρπαγής. Οι αστυνομικοί διεξάγουν έρευνα και λίγες ημέρες αργότερα από τις μαρτυρικές καταθέσεις των μικρών παιδιών αντιλαμβάνονται ότι έχουν να κάνουν με μια πρωτοφανή υπόθεση παιδεραστίας!

Η αδίστακτη "μάνα"
Πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατριχιαστική ιστορία φέρεται να έπαιξε η 35χρονη μητέρα Ειρήνη Τσονοπούλου, η οποία έπαιρνε από το χέρι την κόρη της και τα δύο παιδιά της οικογένειας Αμιλήτου και τα... σερβίριζε στο πιάτο των κατηγορουμένων έναντι ανταλλάγματος. Η πρώτη "πάσα" ήταν η ίδια η κόρη της στον συνταξιούχο Κανάκη το 2002 και ενώ το αγγελούδι της ήταν μόλις έξι ετών. Σύμφωνα με τα όσα περιγράφονται, Κανάκης και Τσονοπούλου πήραν τη μικρή στο αυτοκίνητο του πρώτου και την οδήγησαν στην περιοχή Προφήτης Ηλίας του Καματερού. Εκεί της αφαίρεσαν τα ρούχα και στη συνέχεια "παρά την αντίδραση της μικρής, της οποίας κρατούσε τα χέρια η μητέρα της, ο Κανάκης ασκώντας σωματική βία ήρθε σε παρά φύσιν συνουσία μαζί της, με αποτέλεσμα να χάσει τις αισθήσεις της. Ακολούθως ο κατηγορούμενος έδωσε 50 ευρώ στη μητέρα της".

Αυτή ήταν όμως μόνον η αρχή, καθώς το αμέσως επόμενο διάστημα η Τσονοπούλου εμφανίζεται να πηγαίνει την κόρη της δύο φορές την εβδομάδα στο σπίτι του συνταξιούχου στα Λιόσια. Τα όσα συνέβαιναν εκεί -σύμφωνα με την πρόταση του εισαγγελέα- δύσκολα περιγράφονται. "Την υποχρέωναν να αφαιρεί τα ενδύματά της και να ανέχεται τις θωπείες του Κανάκη στα γεννητικά της όργανα, αλλά και παρά φύσιν ασέλγεια. Επίσης, οι κατηγορούμενοι την υποχρέωναν να λαμβάνει γυμνή διάφορες προκλητικές στάσεις, τις οποίες απαθανάτιζε η μητέρα της, όπως επίσης λάμβανε φωτογραφίες και βιντεοσκοπούσε τις στιγμές κατά τις οποίες ο Αθανάσιος Κανάκης θώπευε την ανήλικη ή κατά τη διάρκεια της συνουσίας με την ανήλικη, έναντι πάντα χρηματικής αμοιβής".

Ωστόσο, η σεξουαλική κακοποίηση του μικρού κοριτσιού δεν σταματάει εδώ, καθώς η μητέρα της την πλάσαρε (έναντι 50 ευρώ τη φορά) και στον ιερέα της περιοχής, τον Σωτήρη Παπαδόπουλο. Ιδού τι αναφέρει ο εισαγγελέας ότι συνέβαινε από το 2002 μέχρι και τον Ιούνιο του 2005: "Μεταφερόταν συστηματικά από τη μητέρα της στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στο Ιλιον Αττικής, όπου έναντι 50 ευρώ τη φορά η μητέρα της την παρέδιδε στον ιερέα Σωτήριο Παπαδόπουλο, ο οποίος εντός του γραφείου του εφημέριου αρχικά τη θώπευε και ακολούθως εκμεταλλευόμενος την ανηλικότητα της παθούσας και τις υπέρτερες σωματικές του δυνάμεις ερχόταν σε κατά φύσει και παρά φύσιν σεξουαλική επαφή μαζί της, ενώ η μητέρα της προσχηματικά εξερχόταν του Ιερού Ναού ασχολούμενη με την καθαριότητα αυτού. Τα χρήματα των "υπηρεσιών" της ανήλικης ο Παπαδόπουλος τα έδινε στην παθούσα και αυτή μετά στη μητέρα της. Αυτό επαναλαμβανόταν μία φορά την εβδομάδα".

Επιπλέον η μικρή δέχτηκε σεξουαλική κακοποίηση και από τον "πατριό" της Σπύρο Σουχλέρη, ο οποίος από το Σεπτέμβριο του 2006 έμενε στο σπίτι τους, αλλά γλίτωσε χάρη στην παρέμβαση του μικρού αγοριού που φιλοξενούνταν εκεί. Και μπορεί εκείνη τη φορά να στάθηκε τυχερή, ωστόσο ο Σουχλέρης εμφανίζεται να την είχε βιάσει κατ' επανάληψη.

Οι εκθέσεις των παιδοψυχιάτρων για τα αγγελούδια που έζησαν τη φρίκη!
Από τα στοιχεία της ογκωδέστατης δικογραφίας ξεχωρίζουν οι παιδοψυχιατρικές εκθέσεις γιατρών κρατικών νοσοκομείων που κλήθηκαν από την ανάκριση να εξετάσουν τα κακοποιημένα παιδιά. Οπως προκύπτει από τους επιστήμονες, τα παιδιά της κατηγορούμενης μητέρας, αν και ζουν τόσο καιρό μακριά από τους γονείς τους, έχουν κάνει μόνα τους βήματα για να βελτιώσουν τη ζωή τους.

Ο παππούς και η γιαγιά φαίνεται να ενδιαφέρονται και να φροντίζουν τα εγγόνια τους, αλλά απαραίτητη είναι και η υποστήριξη αρμόδιων κοινωνικών φορέων. Το κοριτσάκι περιγράφεται ως "έξυπνη, καλή, σοβαρή, συνεργάσιμη, φιλότιμη, οριοθετημένη". Εχει προσαρμοστεί στη νέα της ζωή μαζί με τους παππούδες της και φαίνεται ευχαριστημένη. Στις ατομικές συνεδρίες που είχαν οι ειδικοί επιστήμονες με το 11χρονο αγγελούδι "αναφέρει θλίψη για τα παλιά", "θυμό και φόβο για τη μητέρα της και τους ενήλικους που της φέρθηκαν άσχημα", "αλλά τώρα περνάει καλά και προσπαθεί να μην τα σκέφτεται όλα αυτά". Από τους άμεσους και τους έμμεσους τρόπους έκφρασης των ενδοψυχικών περιεχομένων της εκτιμάται πως υπάρχει ένας καταθλιπτικός πυρήνας, ωστόσο το κοριτσάκι αμύνεται στο να βιώσει την οδύνη που εκλύεται όταν κανείς "θυμάται" και επεξεργάζεται ψυχικά τα τραύματά του. Η κατάθλιψη ελλοχεύει κάθε στιγμή που το παιδάκι θα θελήσει να "θυμηθεί".

Στις διαπροσωπικές της σχέσεις οι παιδοψυχίατροι διέκριναν την ικανότητά της για συνδιαλλαγή και αμοιβαιότητα. Διατηρεί σταθερές και καλές σχέσεις με τους συνομηλίκους της και με τους ενηλίκους που εμπιστεύεται, ενώ στον τρόπο που επικοινωνεί γίνεται φανερή η ανάγκη της για μια σχέση εμπιστοσύνης, για να αγαπηθεί, να φροντιστεί και να προστατευθεί, ανάγκες που χαρακτηρίζουν συναισθηματικά στερημένα, παραμελημένα και κακοποιημένα παιδιά.

Η 11χρονη Μ. έχει κακή εσωτερική εικόνα της μητέρας της. Την απορρίπτει συνειδητά, υποστηρίζοντας με εντυπωσιακή ωριμότητα τη στάση της αυτή. Στήριγμα στα ψυχικά της τραύματα, η εξιδανικευμένη εσωτερική εικόνα του πατέρα, η υψηλή ευφυΐα της και κάποιες φροντιστικές-προστατευτικές φιγούρες (παππούδες, γιαγιάδες, δάσκαλοι κλπ), διασώζουν το εγώ της, που διατηρεί συγκρότηση και ικανοποιητική λειτουργικότητα.

Οι ρόλοι αντιστρέφονται: πότε είναι το παιδί που αποζητά αγάπη και φροντίδα και πότε παίρνει το ρόλο μιας μητέρας ικανής να παρέχει φροντίδα και προστασία. Επιχειρεί με αυτό τον τρόπο μια εσωτερική επανόρθωση της σχέσης μητέρας-παιδιού.

Το μαθησιακό της περιβάλλον βεβαιώνει ότι όσο η 11χρονη κόρη της Ειρήνης Τσονοπούλου ζούσε με τη μητέρα της ήταν ένα τρομαγμένο κορίτσι. Τον τελευταίο χρόνο παρουσιάζει σταθερά θετική αλλαγή. Είναι έξυπνη, προσπαθεί στο μαθησιακό τομέα και τα καταφέρνει αρκετά, είναι κοινωνική και αποζητά σχέσεις εμπιστοσύνης. Κάποιες φορές φαίνεται θλιμμένη. Προσπαθεί να "κλείσει τα θέματα του παρελθόντος" απορρίπτοντας τη μητέρα της...

πηγή:
ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΑ
ΦΩΤ.: ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΦΕΪΦΘΟΥΛ
Πηγή της πηγής: Espresso

Ήθελε να πουλήσει το γιό της για 20 ευρώ

Η εισαγγελία της περιοχής Μουρμάνσκ ανακοίνωσε σήμερα ότι διέταξε τη διενέργεια δικαστικής έρευνας σχετικά με μια γυναίκα που κατηγορείται ότι προσπάθησε να πουλήσει τον ηλικίας ενός έτους γιό της για 800 ρούβλια, δηλαδή περίπου 20 ευρώ.

Η Αλιόνα Σεργκέγεβα, γεννημένη το 1975, πρότεινε σε μία πωλήτρια του εμπορικού κέντρου να της πουλήσει τον γιό της, γεννημένο στις 25 Μαΐου 2008, για 800 ρούβλια, αναφέρει η εισαγγελία στην ιστοσελίδα της.

«Ανήσυχη για την ασφάλεια του παιδιού, η πωλήτρια υποκρίθηκε πως δέχθηκε την προσφορά και κατέβαλε στην κ. Σεργκέγεβα 300 ρούβλια, υποσχόμενη να της καταβάλει τα υπόλοιπα αργότερα», συνεχίζει η ίδια πηγή.

«Τότε η μητέρα άφησε το παιδί στα χέρια της πωλήτριας και έφυγε. Την επομένη συνελήφθη από την αστυνομία όταν επέστρεψε για να εισπράξει το υπόλοιπο ποσό».

Οι παράνομες πωλήσεις βρεφών από τους γονείς τους, οι οποίοι ως επί το πλείστον στις περιπτώσεις αυτές αντιμετωπίζουν πρόβλημα αλκοολισμού, δεν αποτελούν μεμονωμένο φαινόμενο στη Ρωσία, αλλά συνήθως τα ποσά που καταβάλλονται ανέρχονται σε αρκετές χιλιάδες ρούβλια.

Έθνος