Τα λάθη που εμποδίζουν τα παιδιά να πειθαρχήσουν

Όταν τα παιδιά κάνουν κάτι, τα ανταμείβουμε, τους αφαιρούμε προνόμια ή δοκιμάζουμε τις κλασικές λογικές συνέπειες.

Ωστόσο, μερικές φορές νιώθουμε ότι παρ’ όλες τις προσπάθειες και τις στρατηγικές που ακολουθούμε, το παιδί συνεχίζει να φέρεται άσχημα, να αντιμιλά και να μας αγνοεί.

Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι κάνουμε κάποιο από τα παρακάτω λάθη στην πειθαρχία του.

Δεν σεβόμαστε τα χαρακτηριστικά του παιδιού μας
Τα χαρακτηριστικά του παιδιού μας επηρεάζουν το πώς θα ανταποκριθεί σε διάφορες στρατηγικές πειθαρχίας.

Τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν την προσωπικότητα, την ιδιοσυγκρασία, τα ταλέντα, τις δεξιότητες, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες.

Για παράδειγμα, η ανατροφή ενός παιδιού που αναστατώνεται εύκολα απαιτεί διαφορετικές στρατηγικές πειθαρχίας σε σύγκριση με ένα ήρεμο παιδί που είναι πρόθυμο να συμβιβαστεί. 

Σκεφτόμαστε λοιπόν τι είδους κανόνες, όρια και συνέπειες ταιριάζουν καλύτερα στα μοναδικά χαρακτηριστικά του δικού μας παιδιού.

Δεν λαμβάνουμε υπόψιν την ηλικία του παιδιού
Η ηλικία του παιδιού επηρεάζει την προσέγγιση πειθαρχίας που θα ακολουθήσουμε. 

Τα μικρότερα παιδιά χρειάζονται άμεσες συνέπειες, ενώ τα μεγαλύτερα καταλαβαίνουν ότι η λάθος συμπεριφορά τους το πρωί μπορεί να έχει συνέπειες αργότερα μέσα στην ημέρα.

Δεν είμαστε συνεπείς
Οι αρνητικές συνέπειες πρέπει να είναι σταθερές. Αν έχουμε προειδοποιήσει το παιδί ότι αν συνεχίσει την κακή συμπεριφορά θα τιμωρηθεί (π.χ. αν χτυπήσεις τον αδερφό σου, δεν θα δεις τηλεόραση για 2 ημέρες), και στη συνέχεια δεν εφαρμόσουμε την τιμωρία, του περνάμε το μήνυμα ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, χωρίς συνέπειες.

Ενθαρρύνουμε την κακή συμπεριφορά
Μερικές φορές τα παιδιά λαμβάνουν ενθάρρυνση για αρνητικές συμπεριφορές, γεγονός που τα κάνει να συνεχίζουν την κακή συμπεριφορά.

Για παράδειγμα, ένα παιδί που λαμβάνει πολλή προσοχή επειδή γκρινιάζει, μαθαίνει ότι το κλαψούρισμα είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να τραβήξει την προσοχή.

Δεν επικροτούμε την καλή συμπεριφορά
Ένα παιδί που δέχεται επαίνους για την καλή του συμπεριφορά είναι πιο πιθανό να τη συνεχίσει στο μέλλον και να υπακούει στους κανόνες. 

Εάν διαπιστώσουμε ότι το παιδί δεν λαμβάνει αρκετή θετική ενίσχυση για την καλή του συμπεριφορά, προσαρμόζουμε τη στρατηγική πειθαρχίας μας έτσι ώστε να αυξήσουμε το κίνητρό του να συμπεριφέρεται καλά.

in.gr

«Είναι Κυριακή, γι’ αυτό φορώ τα καλά μου!»

— Μαμά, γιατί ντύθηκες με καλά ρούχα; Θα πας κάπου;

Αυτό με ρώτησε την προηγούμενη Κυριακή πρωί ένας μικρός μου, βλέποντας με έκπληξη να σηκώνομαι, να φορώ καλά ρούχα και να φτιάχνω λίγο τα μαλλιά μου.

Ήξερε πως τη συγκεκριμένη Κυριακή δεν θα μπορούσαμε να πάμε στην εκκλησία. Ήταν η αρχή της «καραντίνας»…

Ήταν Κυριακή πρωί, όπως και σήμερα.

Και επέλεξα να ζήσω την Κυριακή όσο γίνεται πιο κοντά στην αξία αυτής της μέρας.

Είναι Κυριακή και φορώ τα καλά μου ρούχα. Δεν τα κρατώ στην ντουλάπα, θα περάσει καιρός για να βγούμε έξω. Ας τα φορέσω κι ας τα χαρώ μέσα στο σπίτι μου. Ας με δουν περιποιημένη, να αλλάξει λίγο η διάθεσή μας, να μοιάξει λίγο με τις κανονικές Κυριακές. 

Λέω και στα παιδιά να ντυθούν με «καλά» ρούχα, να παρακολουθήσουμε μαζί την Θεία Λειτουργία, έστω από την οθόνη, να τη βιώσουμε όσο γίνεται καλύτερα… αν και δύσκολα προσομοιάζει με το περιβάλλον του Ιερού ναού.

 

Είναι Κυριακή και ο μπαμπάς μας είναι σπίτι όλη μέρα μαζί μας. Ας χαρούμε όλοι την παρουσία του.

Βόλτες μακρινές δεν μπορούμε να πάμε με το αυτοκίνητο, μας λείπουν οι μικρές αποδράσεις μας… αλλά ας βγούμε να περπατήσουμε στην εξοχή, ο καιρός είναι ακόμη καλός. Έχουμε ανάγκη από την ζωογόνο δύναμη του ήλιου.

 

Είναι Κυριακή και το μεσημεριανό τραπέζι έχει κάτι το ξεχωριστό. Είναι πιο προσεγμένο το φαγητό μας, φτιαγμένο με φροντίδα και μεράκι από το μπαμπά και τις μεγάλες κόρες.

 

Είναι Κυριακή… ας διαβάσουμε κάτι όλοι μαζί. Ας συζητήσουμε. Ας παίξουμε. Ας χαλαρώσουμε λίγο.

 

Μας λείπει η συντροφιά του παππού και της γιαγιάς, των θείων, των ξαδέλφων… την αναπληρώνουν, όσο γίνεται, οι βιντεοκλήσεις. Κάτι είναι κι αυτό… Να μην χάσουν, όσο γίνεται, οι παππούδες το μεγάλωμα των μικρών, τα πρώτα βήματα,   τις πρώτες λεξούλες τους. Να μην χάσουν τα χαμόγελά τους, να  ακούν να τους αποκαλούν «παππού» και «γιαγιά», «θείε» και «θεία» . Να μην ξεχνιούνται τα ξαδέλφια μεταξύ τους, να συνεχίζουν οι κουβέντες τους, όχι μόνο με γραπτά μηνύματα.

 

Είναι Κυριακή… Κυριακή εντός του σπιτιού. Ας την ζήσουμε όπως αξίζει σε αυτή την μέρα.

Καλή Κυριακή!

Με την αγάπη μου,

Αλεξάνδρα Χ. Τ.

15/11/2020

Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι