Να δίνω γλυκά στο παιδί μου;

Οταν πήρα την πρωτοβουλία να προσφέρω στο 4χρονο αγοράκι της νορβηγίδας φίλης μου ένα σοκολατάκι, η φίλη μου -που ζει στο εξωτερικό- μου το απαγόρευσε, τονίζοντάς μου ότι το παιδί δεν έχει ακόμη φάει γλυκό και ότι για όσο διάστημα περνάει από το χέρι της δεν θα δοκιμάσει, γιατί τα παιδιά απαγορεύεται να τρώνε γλυκά! 

Στο νου μου ήρθαν αυτόματα όλα τα σοκολατάκια που έχω κατά καιρούς δώσει στα παιδιά φίλων... Άραγε έκανα έγκλημα; Φέτος το καλοκαίρι, δηλαδή, δεν πρέπει να παίρνω τον Χρήστο, το βαφτιστήρι μου, να πηγαίνουμε για παγωτό σοκολάτα; Μήπως έχουν τελικά δίκιο όσοι λένε ότι τα παιδιά δεν πρέπει να τρώνε οτιδήποτε περιέχει ζάχαρη; Ας δούμε, λοιπόν, πώς και υπό ποιες προϋποθέσεις μπορούν τα παιδιά να τρώνε τα αγαπημένα τους γλυκά, αλλά και ποια να προτιμούν.

 Γιατί τα γλυκά αρέσουν σε μικρούς και μεγάλους;
Σύμφωνα με πολύ διάσημες παλαιότερες μελέτες, το γενετικό μας υπόβαθρο ευθύνεται για την προτίμησή μας στη γλυκιά γεύση και αντίστοιχα την απώθησή μας στην πικρή. Αυτές οι μελέτες έγιναν σε νεογνά που μόλις γεννήθηκαν και δεν είχαν εκτεθεί σε άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Οι επιστήμονες έβαλαν στη γλώσσα τους νερό με διάφορες γεύσεις (πικρό, γλυκό, αλμυρό κλπ.), για να διερευνήσουν πώς θα αντιδράσουν. Οι ερευνητές εντυπωσιάστηκαν με το πόσο χαρούμενες ήταν οι εκφράσεις του προσώπου τους όταν δοκίμαζαν το γλυκό και πόσο δυσαρεστημένες ήταν όταν δοκίμαζαν το πικρό.

Ο λόγος; Οι ειδικοί ερμηνεύουν αυτή τη φυσική τάση προς το γλυκό ως μια πρόνοια της φύσης, που θέλει να μας ωθήσει προς την κατανάλωση υδατανθράκων (που έχουν γλυκιά γεύση), οι οποίοι είναι απαραίτητοι για να έχουμε ενέργεια και να διατηρηθούμε στη ζωή, και να μας προστατεύσει από τα πικρά, που είναι συχνά και τα δηλητήρια. Μολονότι, όμως, είμαστε γενετικά προδιατεθειμένοι στο να μας αρέσει η γλυκιά γεύση, το πόσο... γλυκατζήδες θα γίνουμε φαίνεται ότι καθορίζεται και από το περιβάλλον: αν, για παράδειγμα, μας προσφέρουν από όταν ήμασταν μικροί πολλά γλυκά ή αν όλα τα επιδόρπια στο σπίτι μας έχουν πολλή ζάχαρη, είναι πιθανό να είμαστε πιο «επιρρεπείς» στα γλυκά. Επιπλέον, παίζει ρόλο η γευστική μας ευαισθησία (αυτή της γλώσσας μας δηλαδή, που επίσης καθορίζεται τόσο από γενετικούς όσο και από περιβαλλοντικούς παράγοντες): κάτι δηλαδή που σε κάποιον φαίνεται γλυκό, για έναν άλλο δεν είναι τόσο.
Τα παιδιά μπορούν να τρώνε γλυκά;
Οι οδηγίες των ειδικών είναι ξεκά­θαρες: αν ένα παιδί είναι κινητικό και φυσιολογικού βάρους, μπορεί να τρώει ακόμη και κάθε μέρα ένα μικρό γλυκό, κατά προτίμηση ως απογευματινό σνακ, όχι όμως αντικαθιστώντας το κανονικό του γεύμα. Αν ένα παιδί έχει περιττά κιλά, και πάλι δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τα γλυκά από τη διατροφή του, κυρίως επειδή... 

Όταν το παιδί αυθαδιάζει

Η αυθάδεια συνήθως συμβαίνει στο παιδι, όταν υπάρχουν καλεσμένοι στο σπίτι. Οι περισσότεροι γονείς αναρωτιούνται τι έχουν κάνει λάθος και το παιδί τους βγάζει γλώσσα, ειρωνεύεται, μιλάει άσχημα ή είναι επιθετικό. 

Κι όμως, τα παιδιά ηλικίας 3- 4 ετών δεν αντιλαμβάνονται ότι αυθαδιάζουν...
Η αυθάδεια αποτελεί μια μορφή ασέβειας του παιδιού προς τους γονείς και συνήθως συμβαίνει όταν υπάρχουν καλεσμένοι στο σπίτι. Οι περισσότεροι γονείς αναρωτιούνται τι έχουν κάνει λάθος και το παιδί τους βγάζει γλώσσα, ειρωνεύεται, μιλάει άσχημα ή είναι επιθετικό. Κι όμως, τα παιδιά ηλικίας 3- 4 ετών δεν αντιλαμβάνονται ότι αυθαδιάζουν, γι’ αυτό είναι ευθύνη των γονιών να τους επισημάνουν το λάθος τους.
Στα μεγαλύτερα παιδιά, η αιτία της αυθάδειας είναι συνήθως η εκδίκηση. Το παιδί είναι θυμωμένο με τους γονείς του και προσπαθεί να τους εκδικηθεί, βγάζοντας γλώσσα. Αν νιώθει ότι το παραμελούν ή ότι το μαλώνουν άδικα, τότε η αυθάδεια είναι ο δικός του τρόπος, για να τους πληγώσει.
Επίσης, αν οι γονείς τού μιλάνε άσχημα ή μιλάνε άσχημα μεταξύ τους, τότε το παιδί θα αντιγράψει τη συμπεριφορά που βλέπει. Γι’ αυτό καλό είναι οι γονείς, πριν προσπαθήσουν να διορθώσουν την συμπεριφορά του παιδιού, να εξετάσουν τη δική τους συμπεριφορά.
Καμιά φορά τα παιδιά αυθαδιάζουν, γιατί είναι παραχαϊδεμένα, δηλαδή θεωρούν τον εαυτό τους το μεγάλο αφεντικό της οικογένειας και τον γονέα κατώτερο, άρα μπορούν να του μιλάνε όπως θέλουν.
Όπως και να έχει, το παιδί πρέπει από μικρή ηλικία να διδαχθεί την έννοια του σεβασμού και κυρίως να δει στην πράξη τα άτομα μέσα στην οικογένεια να φέρονται με σεβασμό μεταξύ τους.
Πώς, όμως, αντιμετωπίζουμε την αυθάδεια;
Κάθε φορά που το παιδί αυθαδιάζει φεύγουμε από το δωμάτιο ή του ζητάμε να φύγει εκείνο. Αν αρνηθεί, το μεταφέρουμε εμείς στο δωμάτιο του προσέχοντας να μην δείξουμε θυμό, αφού αυτό θέλει δηλαδή να μας προκαλέσει. Πείτε του ότι μπορεί να βγει, όταν αρχίσει να φέρεται με σεβασμό. 
Στα πολύ μικρά παιδιά που δεν συνειδητοποιούν ότι αυθαδιάζουν, ζητάμε να σωπάσουν και ταυτόχρονα τους εξηγούμε ότι η συμπεριφορά τους δεν μας αρέσει. 
Μετά τα βάζουμε να σκεφτούν αυτό που είπαν, με ερωτήσεις όπως: «Νομίζεις ότι είναι σωστό αυτό που είπες;» Μιλήστε ήρεμα με το παιδί σας για να μάθετε γιατί αυθαδίασε. Δώστε του την ευκαιρία να σας πει τι ήταν αυτό που το στενοχώρησε ή το θύμωσε.

© mother.gr

ΟΙ ΚΑΛΕΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΣΣΕΣ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΑΣ

Του  Αντώνη Μακατούνη
Υγεία. Μόνο όταν την απολέσει κάποιος καταλαβαίνει τη σπουδαιότητά της. Τότε διδάσκεται ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα της ζωής και όχι, φυσικά, οι οικονομικές δυσκολίες που είναι μεν υπαρκτές, αλλά έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Δυστυχώς, όταν ο άνθρωπος χάνει το πολυτιμότερο αγαθό (την υγεία), τότε συνειδητοποιεί ποια πράγματα έχουν αξία για τα οποία πριν δεν έδινε σημασία, αφού τα θεωρούσε (κακώς) δεδομένα.

Εκείνη την περίοδο που δοκιμάζεται κάποιος συνάνθρωπός μας από μία ανίατη ασθένεια είναι πολύ σημαντικό να λάβει μία χείρα βοηθείας από άλλους ανθρώπους, οι οποίοι, ως καλοί Σαμαρείτες, θα του συμπαρασταθούν προσφέροντάς του συντροφικότητα, μια ζεστή αγκαλιά και δείχνοντάς με αυτόν τον τρόπο ανθρωπιά, η οποία, δυστυχώς, τείνει να εξαφανιστεί, καθώς την τωρινή εποχή, εκτός από τη χιλιοειπωμένη οικονομική κρίση, έχουμε και κρίση αξιών.

Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι το τελευταίο διάστημα, με αφορμή και την άσχημη οικονομική κατάσταση, παρατηρείται μία συσπείρωση της κοινωνίας, στέλνοντας ένα μήνυμα αισιοδοξίας για τη μετέπειτα πορεία της. Λαμπρό παράδειγμα της αφιλοκερδούς βοήθειας που προσφέρεται στους εμπερίστατους συνανθρώπους μας είναι το πρόγραμμα «εθελοντική διακονία ασθενών στο σπίτι» του κέντρου στήριξης οικογένειας (ΚΕΣΟ) της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος.

«Ξεχασμένοι»
«Κάθε φορά που τελειώνει η επίσκεψη σε κάποιον ασθενή αισθάνεσαι πιο δυνατός γιατί έχει πραγματοποιηθεί μια πνευματική μετάγγιση ζωής από εκείνους προς εμάς. Μπορεί να είναι καθηλωμένοι σε ένα αναπηρικό καροτσάκι ή σε ένα κρεβάτι, η ψυχή τους όμως τρέχει, πετά, ονειρεύεται και κοιτάνε κατάματα τη ζωή, αυτό το όμορφο δώρο του Θεού. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να βρίσκεσαι στο πλευρό ενός ήρωα της ζωής» λέει η Ελένη Καρλατήρα, μία εκ των υπευθύνων και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΚΕΣΟ, ενώ προσθέτει: «Δυστυχώς υπάρχουν περιπτώσεις ασθενών που είναι ξεχασμένοι από τους συγγενείς τους και βρίσκουν παρηγοριά και συντροφιά στα πρόσωπα των εθελοντών. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από τις οργανωμένες προσπάθειες και με αυτό τον γνώμονα βαδίζουμε. Επιπλέον, λειτουργεί θετικά ο εθελοντισμός σε νέους που έμειναν άνεργοι, κάνοντάς τους να αισθάνονται χρήσιμοι, είναι μία διέξοδος γι’ αυτούς».

Η σκέψη και η πρωτοβουλία για την υλοποίηση αυτού του προγράμματος ανήκουν στον σεβασμιότατο μητροπολίτη Χαλκίδος κ. Χρυσόστομο. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι διακρίνεται

Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας

Χρόνια Πολλά στα χαμομηλάκια 

που γιορτάζουν σήμερα (μικρά και μεγάλα) 😃

Ο Άγιος Αντώνιος γεννήθηκε το 251 μ.Χ. στην Άνω Αίγυπτο από πλούσιους και ενάρετους γονείς, τους οποίους δυστυχώς έχασε σε ηλικία 20 ετών, αφήνοντας ορφανούς αυτόν και την μικρότερη αδερφή του.

Saint Anthony the Great 

Ο Άγιος Αντώνιος, τότε, ανέλαβε την επιμέλεια της αδερφής του χωρίς όμως να σταματήσει στιγμή να ασχολείται με την Αγία Γραφή και τον Θεό. 

Όταν διάβασε όμως το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα του Ματθαίου: «Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι» (Ματθ. 19:21), το έκανε αμέσως πράξη.

.

Μοίρασε όλα του τα υπάρχοντα και την κληρονομιά από τους γονείς του, στους φτωχούς, εγκατέλειψε τα εγκόσμια και πήγε στην έρημο έχοντας αφήσει την αδερφή του στις φροντίδες ενός ιδρύματος. 

Επί είκοσι χρόνια ερχόταν αντιμέτωπος με ...

περισσότερα εδώ