Παιδιά και Ένοπλες Συρράξεις

Τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί μια αξιοσημείωτη πρόοδος από την αυξανόμενη παγκόσμια κινητοποίηση για την προστασία των παιδιών από τις χειρότερες πληγές του πολέμου. Χάρη στη δράση οργανισμών αλλά και ιδιωτικής πρωτοβουλίας έγιναν σημαντικά βήματα όπως:
Η απαγόρευση των ναρκών κατά προσωπικού.
Η κατάρτιση νέου νομικού πλαισίου για την πρόληψη της χρησιμοποίησης παιδιών ως στρατιώτες.
Η συμφωνία για τη θέσπιση ενός διεθνού ποινικού δικαστηρίου.
Οι δεσμεύσεις κρατών για την προστασία των παιδιών σε καιρό πολέμου, την χαλιναγώγηση του λαθρεμπορίου ελαφρών όπλων και άλλων φυσικών πόρων που τροφοδοτούν τις συγκρούσεις και τον τερματισμό της ατιμωρησίας για εκείνους που παραβιάζουν τα δικαιώματα των παιδιών σε καιρό πολέμου.
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
Άρθρο 381. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να σέβονται και να διασφαλίζουν το σεβασμό στους κανόνες του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου που εφαρμόζονται σε αυτά σε περίπτωση ένοπλης σύρραξης, και των οποίων η προστασία επεκτείνεται στα παιδιά.
2. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη παίρνουν όλα τα δυνατά μέτρα για να διασφαλίσουν ότι τα πρόσωπα κάτω των δεκαπέντε ετών, δεν θα συμμετέχουν άμεσα στις εχθροπραξίες.
3. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη απέχουν από την επιστράτευση στις ένοπλες δυνάμεις τους κάθε προσώπου κάτω των δεκαπέντε ετών. Κατά την επιστράτευση ανάμεσα σε πρόσωπα άνω των δεκαπέντε ετών αλλά κάτω των δεκαοκτώ ετών, τα Συμβαλλόμενα Κράτη προσπαθούν να δίνουν προτεραιότητα στα πρόσωπα μεγαλύτερης ηλικίας.
4. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη, σύμφωνα με την υποχρέωση που έχουν, δυνάμει του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, να προστατεύουν τον άμαχο πληθυσμό σε περίπτωση ένοπλης σύρραξης, παίρνουν όλα τα δυνατά μέτρα για την προστασία και την φροντίδα των παιδιών, που θίγονται από την ένοπλη σύρραξη.
Η Ελλάδα επικύρωσε τη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού το 1992, επιπλέον το Σεπτέμβριο του 2000 υπέγραψε και το Προαιρετικό Πρωτόκολλο της Σύμβασης που θεσμοθετεί αυστηρότερες διατάξεις όσον αφορά τη χρησιμοποίηση των παιδιών σε ένοπλες συρράξεις. Έχει επικυρώσει επίσης τη Σύμβαση για την Απαγόρευση της Χρήσης, Αποθήκευσης, Παραγωγής και Διακίνησης Ναρκών κατά Προσωπικού και της Καταστροφής τους στις 25 Σεπτεμβρίου του 2003.
Παρά τις όποιες προόδους εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να ζουν υπό την απειλή του πολέμου και να συγκαταλέγονται ανάμεσα στα θύματά του. Ας αναλογισθούμε για λίγο τις συγκρούσεις της περασμένης δεκαετίας, ανάμεσα στις οποίες αυτές του Αφγανιστάν, Ιράκ, Σουδάν, Αγκόλας, Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, Κονγκό, Ερυθραίας, Αιθιοπίας, Ρουάντα, Σιέρα Λεόνε, Σομαλίας, Σρι Λάνκα, Κοσόβου και Ανατολικού Τιμόρ.
Όλες αυτές οι εστίες ένοπλων συρράξεων έχουν κοστίσει τη ζωή σε αμέτρητα παιδιά, όχι μόνο άμεσα αλλά και από την έλλειψη φαγητού και συνθηκών υγιεινής, έχουν επίσης σημαδέψει ψυχολογικά εκατομμύρια άλλα που έγιναν μάρτυρες της βίας και της καταστροφής παρά τη θέλησή τους. Μέσα στην τελευταία δεκαετία μονάχα, περισσότερα από 2 εκατομμύρια παιδιά πέθαναν εξ αιτίας των πολέμων και σχεδόν 15 εκατομμύρια εκτοπίσθηκαν ή έγιναν πρόσφυγες από τις διάφορες συρράξεις.
Με συν-διοργανώτρια τη UNICEF ένα σημαντικό βήμα έγινε στη Διεθνή Συνδιάσκεψη για τα Παιδιά του Πολέμου, που έγινε στο Winnipeg του Καναδά τον Σεπτέμβριο του 2000 και υπήρξε η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έγινε ποτέ από εκπροσώπους κυβερνήσεων, ειδικούς, Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς (ΜΚΟ) και νέους από όλο τον κόσμο, για να συζητήσουν προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά του πολέμου, να ισχυροποιήσουν τους μηχανισμούς πρόληψης και να δώσουν ένα τέλος στην ατιμωρησία εκείνων που κακοποιούν παιδιά σε καιρό πολέμου.
Την τιμητική προεδρία της Συνδιάσκεψης είχε η Graca Machel, συγγραφέας μιας σημαντικής μελέτης των Ηνωμένων Εθνών για τις Επιπτώσεις των Ενόπλων Συρράξεων στα Παιδιά που έγινε το 1996.