Αργύρης Κουμτζής, τυφλός πρωταθλητής, ετών ένδεκα!

Η ειδική, ανάγλυφη σκακιέρα, με τα 64 τρυπημένα τετράγωνα που θα υποδεχτούν τα 32 πιόνια. Οι τυφλοί σκακιστές θα πρέπει να τα ψάξουν ένα προς ένα, να ψηλαφίσουν τη σκακιέρα. Θα ξεχωρίσουν με την αφή τα μαύρα πιόνια, από την ακίδα που αυτά φέρουν πάνω τους και τα διακρίνει από τα λευκά
 
ΣΤΑ ΕΞΙ του χρόνια χρειάστηκε έναν μήνα για να μάθει τα βασικά στο σκάκι. Του πήρε άλλα δύο για να κερδίσει σε παρτίδα τον πρώτο του δάσκαλο, τον πατέρα του. Σήμερα, σε ηλικία ένδεκα ετών, ο Αργύρης Κουμτζής είναι ο μικρότερος τυφλός σκακιστής στην Ελλάδα.
 
Ξεδίπλωσε περίτρανα το ταλέντο του στο τελευταίο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα: με την τέταρτη θέση που κατέκτησε, συναγωνιζόμενος ενηλίκους, αυτομάτως κέρδισε και την κλήση στην ανδρική Εθνική Ομάδα Σκακιού Τυφλών!
Ήδη μάλιστα χάρη στη σκακιστική δεινότητά του θα βρεθεί πρώτη φορά στο εξωτερικό: πακετάρει τις βαλίτσες του για το Νιουκάστλ της Βρετανίας, για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, από 13 έως 24 Αυγούστου, με τη συμμετοχή 40 χωρών.
«Είμαι περήφανος που θα εκπροσωπήσω τη χώρα μας στους αγώνες, έχω προετοιμαστεί κατάλληλα. Στην Αγγλία πάμε όλοι μας για την εμπειρία, εγώ για να τα βάλω με τους μεγάλους, ενήλικους αθλητές, έναν- δυο θα τους κερδίσω!», λέει με τη σιγουριά του νικητή.
Άγχος, όπως λέει, δεν έχει κι έχει και τον λόγο του. «Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κέρδισα τέσσερις και ήρθα ισόπαλος με άλλον έναν, όλοι ενήλικοι, άνω των 25 χρόνων, αθλητές». Για τη θεαματική εξέλιξή του οφείλει, όπως λέει, πολλά στον Βασίλη Τσαρουχά, τον δάσκαλό του στον σύλλογό του, τον Ήφαιστο. Βελτιώθηκε τόσο που... σταμάτησε πια να παίζει με τον πατέρα του! «Στην αρχή με κέρδιζε. Τώρα όμως δεν μπορεί, είναι εύκολος αντίπαλος! Προτιμώ για αντιπάλους μου άλλα παιδιά, από τα 75 του συλλόγου μας». Εκεί ο Αργύρης πηγαίνει για προπόνηση δυο φορές την εβδομάδα, άλλη μία κάνει και ιδιαίτερο μάθημα στο σπίτι.
 
«Μου αρέσει το σκάκι, γιατί είναι ένα από τα ελάχιστα αθλήματα με τα οποία, ως τυφλός, μπορώ να ασχοληθώ, είναι ήσυχο κι εγώ αργός σ΄ όλες μου τις δραστηριότητες. Είναι χόμπι που χρειάζεται σκέψη, μ΄ αρέσει να δουλεύει το μυαλό μου, γι΄ αυτό και σκοπεύω να το συνεχίσω αρκετά χρόνια!».


ΠΗΓΉ: εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
ΠΕΜΠΤΗ, 9 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2007