Αφαίρεση με δανεικό για τη Β' Δημοτικού

Μια συμβουλή για όποιον βοηθά στο διάβασμα παιδάκι δευτέρας δημοτικού που μαθαίνει «αφαίρεση με δανεικό».
Ο χαρακτηρισμός «δανεικό» αν δεν κάνω λάθος βγήκε τώρα, και πολύ εύστοχα, γιατί απ ό,τι θυμάμαι εμείς λέγαμε μόνο «7 βγάζω 9 δε γίνεται, το 7 γίνεται 17....»

Έστω ότι έχουμε 35-19. Το παιδάκι ξεκινάει... "πέντε βγάζω εννιά δε γίνεται, παίρνω δανεικό και το κάνω 15. 15 βγάζω εννιά 6." Οι περισσότεροι τι κάνουμε μετά; μετατρέπουμε το 1 σε δύο.


Το αποτέλεσμα βγαίνει σωστό, δεν υπάρχει πρόβλημα. Μόνο που ένα παιδάκι (και οι μεγάλοι φυσικά) δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί μεγαλώνουν το ψηφίο αυτό, κι όπως είναι φυσικό το παιδάκι μπερδεύεται. Και μπερδεύεται γιατί έχει μάθει πρόσφατα και την πρόσθεση με κρατούμενο και τα χει κάνει έναν αχταρμά μέσα στο μυαλό του.

Η απλή λύση βρίσκεται στο πιο ευνόητο.
στην πράξη 35-19, όταν μετατρέπω το 5 σε 15 το παιδάκι λέει "παίρνω δανεικό και γίνεται 15".... ωραία.. Ποιος το δίνει το δανεικό στο 5; Το 3 φυσικά*. Αφού λοιπόν το 3 δίνει δανεικό, τότε το τρία χάνει, κι έτσι γίνεται 2. Και εδώ τελειώνει το μπέρδεμα. Όποιος δανείζει, αυτός χάνει απ την "τσέπη" του, άρα μικραίνουμε αυτόν.

*Για την ακρίβεια δεν δίνει το 3 ένα στο 5, αλλά το 30 δίνει μια δεκάδα στο 5. Υποτίθεται όμως ότι αυτό το εξηγούμε καλά στην αρχή και μετά χάριν συντομίας το απλοποιούμε στα λόγια μας καθώς κάνουμε τις πράξεις.

Δεν είναι καμιά φοβερή ανακάλυψη, το ξέρω... Αλλά βλέπω ότι οι περισσότεροι μάθαμε στα σχολειά μας να κάνουμε το ανάποδο, τελείως μηχανικά. Κι όταν ήρθα αντιμέτωπη μ ένα παιδάκι που μετά το ημερήσιο πρόγραμμά του χτυπούσε το κεφάλι του και προσπαθούσε να θυμηθεί "τώρα το δανεικό κατεβαίνει κάτω και μεγαλώνει τον αριθμό.. όχι.... τον μικραίνει... ουφ τι τον κάνει κυρία;" Κατάλαβα ότι κάποια πράγματα είναι ένα απλό κλικ.
Αφού δίνει ένα, τότε χάνει ένα, και τέλος.

Ελπίζω αγαπητό μου χαμομηλάκι, να βοήθησα όσους ασχολούνται 😊