Πρώτη φορά μπήκα στο blog σας και αυτό, γιατί ενδιαφέρομαι για ένα παιδάκι, και το βλέπω να έχει άγχη και φοβίες .
Το παιδάκι αυτό, είναι κόρη μιας κοπέλας, που τη μεγάλωσα εγώ ουσιαστικά,(είχε και μάνα και πατέρα), παίρνοντας την κάθε μέρα και δείχνοντας της ο,τι μπορεί να δειχτεί στην Αθήνα. Από το Πλανητάριο, μέχρι Μουσεία, αφού την έμαθα να διαβάζει βιβλία από δυόμισι χρονών.
Τώρα, το κοριτσάκι της, που είναι κι αυτό πανέξυπνο σαν τη μάνα του, αντιμετωπίζει έναν πατέρα, που είναι αγέλαστος, ό,τι χειρότερο για πατέρα και δεν αγκαλιάζει το παιδί και δεν το φιλάει ΠΟΤΕ, ενώ αυτό τρέχει το καημένο κατευθείαν όταν τον βλέπει.
Η μάνα του, τα βλέπει αυτά, και κάνει ότι μπορεί για να τα απαλύνει, αλλά δε γίνεται όπως ξέρετε. Όσο και να κάνει υπερωρίες στην αγάπη, που ούτε κι αυτό το μπορεί, αφού δουλεύει, δεν μπορεί να αναπληρώσει την αγάπη του πατέρα, ου μπορεί μεν να υπάρχει στα λόγια και ίσως βαθειά μέσα, να νομίζει ο άνθρωπος ότι αγαπάει το παιδί του, αλλά όταν αυτό, δεν το καταλαβαίνει ο άλλος, είναι σαν να μην υπάρχει.
Ταυτόχρονα, του πέρασε μια ανταγωνιστικότητα και μια προστασία των κατεχομένων, αφού του έλεγε από μικρό, μιας και αυτό μίλαγε από πάρα πολύ μικρή ηλικία, ότι θα του φάει το φαί, και το τρομάζει, κάνοντας του μπαμ, χωρίς να το έχει προειδοποιήσει.
Το ερώτημα μου, είναι, τι μπορώ να κάνω εγώ, ώστε και να κινητοποιήσω τη μάνα του, καλύτερα, (γιατί της τα έχω βέβαια πει όλα αυτά), αλλά και να του δείξουμε αυτού του ανθρώπου, ότι κάνει λάθος, και θα το πληρώσει αργότερα; Αν μπορείτε να μου δώσετε καμιά βιβλιογραφία, η τίποτα sites ώστε να οργανώσω τη σκέψη μου, θα ήταν εκτιμητεο και πολύ ωφέλιμο.
Κατά τα αλλά σας συγχαίρω για την προσπάθεια σας, γιατί κι εγώ θεωρώ, ότι τα παιδιά, είναι το μέλλον της Γης και ότι ταλαιπωρούνται από ηλιθίους και κακότροπους ενηλίκους, που κι αυτοί με τη σειρά τους υπήρξαν ταλαιπωρημένα παιδιά.
Αν δεν σπάσουμε λοιπόν, αυτόν το φαύλο κύκλο, θα επαναλαμβάνεται το ίδιο και το ίδιο.
Χαιρετώ,
Όνομα Επώνυμο
Αθήνα.
No comments:
Post a Comment