Όσο υπάρχουν άνθρωποι ...

Εγώ και ο γιος μου ο Αλέξανδρος ευχαριστούμε από βάθος της ψυχής μας για τις ευχές σας. Επίσης ευχαριστούμε που υπάρχετε και λυπούμαστε που μέχρι πρόσφατα δεν γνωρίζαμε για εσάς.

Ευχαριστούμε που δημοσιεύσατε την επιστολή μου και ειλικρινά πιστεύω ότι είναι το λιγότερο που μπόρεσα να κάνω, ώστε, έστω και με αυτόν τον τρόπο να απαλύνω ίσως πόνο και άλλα συναισθήματα ανθρώπων που καθημερινά αντιμετωπίζουνε προβλήματα σε σχέση με τους άλλους συνανθρώπους τους και έτσι να περάσω μήνυμα ελπίδας.

Εάν κρίνετε ότι με οποιοδήποτε τρόπο μπορώ να προσφέρω την βοήθεια μου σε τόσο δύσκολο έργο σας δεν έχετε παρά να μου το ζητήσετε και θα είμαι πάντα πρόθυμη να σας εξυπηρετώ με απόλυτη ειλικρίνεια και θέληση που κατέχω. Ανά πάσα στιγμή μπορώ να διαθέσω το χρόνο μου για τους ανθρώπους και προπαντός παιδιά που μας έχουν ανάγκη.

Όπως ήδη γνωρίζετε δίνω μεγάλο αγώνα ώστε να πραγματοποιήσω την υλοποίηση του έργου μου, SOS Χωριό για όλα τα παιδιά που θέλουν φροντίδα, αγάπη και ζεστή αγκαλιά και όχι μόνον για παιδιά με Σύνδρομο Down.

Η ιδέα αυτή γεννήθηκε όταν ήρθαμε και εγκατασταθήκαμε στην Κύπρο το 2003.

Ο Αλέξανδρος ήτανε μόλις 3,5 ετών και προς έκπληξη όλων εδώ στην Κύπρο ήδη γνώριζε την Γερμανική αλφάβητο όπως και τα υπόλοιπα για την ηλικία του βασικά όπως σχήματα, χρώματα, ζώα, κτλ. Το γεγονός ότι βγάλαμε τα πάμπερς ήτανε επίτευγμα για μας ούτε τα μωρά χωρίς πρόβλημα τα καταφέρνουν αυτό.

Στην αρχή η χαρά μου ήτανε μεγάλη γιατί το κλίμα ωφελούσε τον Αλέξανδρο από τη μία και από την άλλη εγώ ήμουνα σε ένα περιβάλλον που δεν είχα πρόβλημα συνεννόησης (Ελληνικής γλώσσας) όπως στην Γερμανία. Παρέλειψα να σας γνωρίσω ότι εγώ από το 1982 έζησα στην Ελλάδα, στην Θεσσαλονίκη, την δεύτερη μου Πατρίδα.

Όταν αρχίσαμε να βιώνουμε απόρριψη και διάκριση και ταυτόχρονα νιώσαμε τον πόνο, γεννήθηκε η ιδέα για ένα SOS χωριό.

Αποτάθηκα σε διάφορους φιλανθρωπικούς οργανισμούς, Αρμόδια Υπουργεία, Κυβερνητικές και μη οργανώσεις και δυστυχώς στο τέλος κατάλαβα ότι κυριαρχεί μεγάλη υποκρισία και μεγάλα συμφέροντα και έτσι πήρα την απόφαση να στηριχτώ στις δικές μου δυνάμεις.

Θα ήμαστε μη κερδοσκοπικός οργανισμός και θα παρέχουμε εθελοντική εργασία και βοήθεια σε όσους την χρειάζονται. Δεν θα ήμαστε ίδρυμα απεχθάνομαι την λέξη και μόνον. Το Πρότζεκτ μου συμπεριλαμβάνει τα παρακάτω:

1. Σχολείο
2. Εργαστήρια
3. Σπορ σέντερ
4. Κατάλληλα διαμορφωμένοι χώροι για θέατρο, χορούς κτλ.
5. Φάρμα
6. Μεγάλοι κήποι
7. Γηροκομείο
8. Apartments για το προσωπικό, όπως και για τα παιδιά

Αντιλαμβάνεστε ότι πρόκειται για μεγάλο έργο και πρωτοποριακό για τα Κυπριακά δεδομένα.

Τώρα χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και δουλειά ώστε να πετύχουμε τον στόχο μας.

Μέσω της επαγγελματικής μου δραστηριότητας κατάφερα να εξασφαλίσω τα πρώτα εφόδια, ώστε να μπορώ να ξεκινήσω το έργο μου.

Όμως χρειάζονται έμπειρα άτομα, δυναμικά και άτομα που μπορούν και θέλουν να δώσουν αγκαλιά και αγάπη σε αυτά τα Αγγελούδια.

Ειλικρινά πιστεύω ότι σύντομα θα είμαι σε θέση να ξεκινήσω τις απαραίτητες διαδικασίες ώστε να εγκριθεί το Πρότζεκτ μου. Επειδή είναι για φιλανθρωπικούς σκοπούς, δεν θέλω να πιστεύω ότι θα με εμποδίσουνε, ειδάλλως θα απευθυνθώ στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια. Ένα μόνον ξέρω ότι δεν τα βάζω κάτω.

Και όταν θα είναι όλα έτοιμα, στα εγκαίνια ελπίζω ότι θα ανταποκριθείτε.

Απολογούμαι για τυχόν ορθογραφικά μου λάθη, αλλά ξέρετε είμαι αυτοδίδακτη. Η μεγάλη μου αγάπη για την Ελλάδα και τους Έλληνες με ώθησε να μάθω και να καλλιεργήσω την Ελληνική γλώσσα τουλάχιστον στα βασικά της επίπεδα.

Λεμεσός, 03.01.2009

Χαμομηλάκι καλησπέρα σας,

Φιλικούς χαιρετισμούς,

Σνεζιάνα Βλάινιτς – Νένα

και

Αλέξανδρος, η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΓΑΠΗ της ζωής μου.

Σχετικά: Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ, Η ΖΩΗ ΜΟΥ

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ