Ο Πυθαγόρας για την Παιδεία

«Οὕτω δ’ ἐστί τῇ φύσει σπουδαῖον τοῦτο (η Παιδεία), ὥστε τῶν μέν ἄλλων τῶν ἐπαινουμένων τά μέν οὐχ οἷόν τε εἶναι παρ’ ἑτέρου μεταλαβεῖν, οἷον τήν ῥώμην, τό κάλλος, τήν ὑγείαν, τήν ἀνδρείαν, τά δέ τόν προέμενον οὐκ ἔχειν αὐτόν, οἷον τόν πλοῦτον, τάς ἀρχάς, ἕτερα πολλά τῶν παραλειπομένων, τήν δέ δυνατόν εἶναι καί παρ’ ἑτέρου μεταλαβεῖν καί τόν δόντα μηδέν ἧττον αὐτόν ἔχειν.»

(Ιάμβλιχος «Περί του Πυθαγορικού Βίου» 8,43)

Pythagoras

Μετάφραση 

Από τη φύση της λοιπόν τόσο σπουδαία είναι η παιδεία, ώστε απ’ όλα όσα επαινούμε, κάποια είναι αδύνατον να τα πάρουμε από τους άλλους, όπως τη δύναμη, την ομορφιά, την υγεία και την ανδρεία, ενώ κάποια άλλα, αυτός που τα δίνει στους άλλους, δεν τα κατέχει πια. Αυτά είναι ο πλούτος, η εξουσία και πολλά άλλα που εδώ τα παραλείπουμε. 

Την παιδεία όμως είναι δυνατόν να την παραλαμβάνει κάποιος από άλλον και αυτός που την παραδίδει ποτέ ο ίδιος να μην τη χάνει.