Ο Μελάνθιος και η Μελανθώ, τα παιδιά του Δόλιου - Μέλανα τα άνθη του κακού

Ο Μελάνθιος και η Μελανθώ, αδέρφια, παιδιά του Δόλιου.
Ο Μελάνθιος είναι βοσκός στην Ιθάκη και η αδερφή του δούλα στο υποστατικό του Οδυσσέα.
Ο Μελάνθιος μαζί με την αδελφή του την Μελανθώ είναι τα πιο απεχθή πρόσωπα στα Ομηρικά Έπη.

Μέλανα τα άνθη του κακού.

Ο Μελάνθιος τάσσεται με το μέρος των μνηστήρων. Φέρεται ως αρχιδούλος των μνηστήρων και σπεύδει να τους εξυπηρετήσει. Βρίζει, χλευάζει τον Οδυσσέα και η Μελάνθη συνευρίσκεται με τον Ευρύμαχο.

Κλέβουν τα όπλα που έκρυψε ο Οδυσσέας, τα βέλη τα ακόντια και προσπαθούν ανεπιτυχώς να τα δώσουν στους μνηστήρες. Προδίδουν τον αγώνα από μέσα.

Ο γιδοβοσκός Μελάνθιος, τσιράκι του μνηστήρα Αντίνοου, όταν βλέπει, μπροστά σε μια κρήνη, να γυροφέρνει ο χοιροβοσκός Εύμαιος, έχοντας πλάι του τον «ζητιάνο» Οδυσσέα, μιλάει σαν να φτύνει, προσπαθώντας να μη τον αφήσει να μπει στο παλάτι. Τα ίδια και ο κολλητός του Μελάνθιου, ο ζητιάνος Ίρος.

Ο Μελάνθιος είναι ο χειρότερος. Είναι ο προδότης μέσα στο παλάτι.
Ακόμη και οι μνηστήρες σεβάστηκαν την Πηνελόπη, αυτός όμως, δεν φτάνει που προδίδει, σέρνεται για την εύνοια των επικυρίαρχων μνηστήρων. Δίδει γη και ύδωρ στους εισβολείς. Στρέφεται κατά των ομοίων του. Υποτελής στους ισχυρούς, δυνάστης στους αδύνατους.

Ο Οδυσσέας εξοντώνει τους μνηστήρες και τους προδότες υπηρέτες και υπηρέτριες, αλλά για τον Μελάνθιο δεν χαραμίζει βέλος του. Για τον Μελάνθιο αξίζει η ατίμωση.

Ο Τηλέμαχος κρεμάει τον Μελάνθιο και ο Οδυσσέας διατάζει να του κόψουν τα αυτιά, τη μύτη, τα χέρια, τα πόδια και τα γεννητικά όργανα που τα πέταξαν στα σκυλιά.

Όλη η ιστορία βρίθει από προδότες. Πάντα ο προδότης, από μέσα, θα δράσει. Ο προδότης αθετεί τις υποχρεώσεις του, καταπατεί την εμπιστοσύνη του φίλου του, του συγγενή του, της ομάδας του, της οργάνωσης του, της πόλης του, της χώρας του.

Αλλά χειρότερος προδότης είναι αυτός που εκτός από την προδοσία του, θα συρθεί σαν σκουλήκι, για να κερδίσει την εύνοια του εχθρού.
Χειρότερος είναι ο προδότης που σπεύδει να ικανοποιήσει τα θελήματα του δυνάστη και να αγνοήσει τις οιμωγές των ομοίων του.
Σ’ αυτόν τον προδότη αξίζει η ατίμωση για ένα λόγο ακόμη παραπάνω. Επειδή είναι γλοιώδης.

Ομήρου Οδύσσεια (ρ 212 κ.ε., φ 175 κ.ε., χ 135 κ.ε., 472 κ.ε.)

χ 135-146

Κι απάντησε ο γιδοβοσκός Μελάνθιος και του λέει˙
«Θεοθρεμμένε Αγέλαε, δεν είναι αυτό, κοντά είναι
μες στην αυλή πόρτες γερές και δύσκολη η μπασιά της
κι ένας μπορεί να τους κρατεί αν είναι παλικάρι.
Μα ελάτε τώρα απ’ τον οντά τ’ άρματα θα σας φέρω,
γιατί θαρρώ πως μέσα εκεί, κι όχι αλλού πως τα ᾽χει
φυλάξει ο Δυσσέας. μαζί με το λαμπρό το γιο του».
Έτσι είπε κι ο γιδοβοσκός Μελάνθιος απ’ τη σκάλα
ανέβηκε μες στον οντά τρεχάτος του Δυσσέα.
Κοντάρια πήρε δώδεκα κι ασπίδες άλλες τόσες,
δώδεκα κράνα χάλκινα μ’ αλόγου φούντα απάνω
κι αφού τα πήρε, τρέχοντας τα πήγε στους μνηστήρες.

Odysseia