Η αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει...
τρέχει... ασυλλόγιστα στους γκρεμούς,
που δε διαλέγει αυλάκι, δε ρωτά τα λουλούδια που ποτίζει,
ούτε και τα χαλίκια που κατρακυλά.
Δε ρωτά τίποτα, μόνο τρέχει.
Να πεις «όχι» στην αγάπη είναι σαν να κατσουφιάζεις
μπροστά σ' ένα λουλούδι που ετοιμάζεται ν' ανοίξει.
Σαν να βρίζεις το φως που σου έδειξε τον κόσμο.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/r29vz2xl/avvxsehdwdo32relji6egodftnoxefh0ohiniptpaggpi6slbps1axnjjsupo7v6o38yjy13eeqarthx_15eztyeqjzvf7dgs96uv7pnsuu26efnetjdlw8rhaxvkg9ckccpgnux8uugk110isjw2_tr9unvefedjimc9nhnwrckdvmi0gqrj-faummvmhtg5pv1/s1600/hamomilaki.viber.png")
Posts
Αυτό το κείμενο εκφράζει την ανυποχώρητη φύση της αγάπης. Η αγάπη συγκρίνεται με το ρέον νερό που κινείται ανεξάρτητα και ανεξέλεγκτα, δεν σταματά σε εμπόδια και δεν λαμβάνει υπόψη της τα λεπτομερή στοιχεία. Αποτελεί ένα ύπνο της καρδιάς και δυσκολεύεται να ελεγχθεί. Απορρίπτοντας την αγάπη, αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε την ομορφιά και τον ανανεωτικό χαρακτήρα που μπορεί να φέρει στη ζωή μας, αντί να το επιτρέψουμε να ανθίσει και να φωτίσει τον κόσμο μας.
ReplyDelete