Στον ολάνθιστο κήπο της Μεγαλοβδόμαδας, ανοίγω με
δισταγμό το πορτάκι του ξύλινου φράχτη και κάνω δυο τρία δειλά
βήματα.
Από πίσω μου βοή. Πολέμων ακοές. Παρανοϊκοί εκτελεστές.
Δραπέτες. Καταρρεύσεις. Ένοχοι που ψάχνουν ενόχους. Εικόνες χωρίς νόημα. Ηλιακά
συστήματα χωρίς ήλιο.
Τον ντρέπομαι τον κήπο. Μοιάζω παράταιρος. Χωρίς γοερές
υπερβολές, κοιτάζω κατάματα τα γεγονότα και καταλήγω νηφάλια:
«Ένδυμα ουκ έχω».
..................................
περισσότερα εδώ: vassileia
No comments:
Post a Comment