Αίσωπος: Παῖς λουόμενος - Το παιδί που πλενόταν στο ποτάμι

Ἕνα παιδί μπῆκε σὲ κάποιο ποτάμι γιὰ νὰ πληθεῖ, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν ἤξερε κολύμπι, ἄρχισε νὰ πνίγεται. 
Βλέποντας κάποιον περαστικό, ἔβαλε τὶς φωνές. 
Ἐκεῖνος βούτηξε νὰ τὸ σώσει, λέγοντὰς του:
-Τί ἤθελες καὶ μπῆκες σὲ τόσο νερό, ἀφοῦ δὲν ἤξερες κολύμπι;
Καὶ τὸ παιδί:
- Σῶσε με πρῶτα κι ὕστερα μὲ μαλώνεις ὅσο θέλεις!

Ὁ μύθος λέει πὼς οἱ ἐπιπλήξεις ποὺ γίνονται σὲ λάθος στιγμή, καταντοῦν προσβολὲς χωρὶς κανένα νόημα.

και στην αρχαία μας γλώσσα

ΠΑΙΣ ΛΟΥΟΜΕΝΟΣ.

Παῖς τις ἐσελθὼν επί τινα ποταμὸν ἀπολούσασθαι, καὶ μὴ εἰδὼς νήχεσθαι, ἐκινδύνευεν ἀποπνιγῆναι. 
Καί τινα παρερχόμενον ἄνδρα ἰδὼν εἰς βοήθειαν τοῦτον ἐκάλει. 
Ὁ δε ἀνθρωπος τοῦτον διασώζων ἐκεῖθεν ἔλεγεν αὐτῷ:
«Ἵνα τί, μὴ νήχεσθαι εἰδώς, τῆς τοσαύτης κατατετόλμηκας πλημμύρας;»
Ὁ δὲ παῖς αὐτῷ ἔφη:«Τέως νῦν βοήθει μοι, καὶ μετὰ ταῦτα ὀνείδισον».

Οὗτος δηλοῖ ὡς ὁ ἐν περιστάσει τινὰ προσονειδίζων ἀκαίρως αὐτοῦ καὶ ἀπρεπῶς καταμέμφεται.

agiazoni