- Γιατί έρχεσαι στο σχολείο παιδί μου; -Για να παίξω!! Η απαξίωση του σχολείου από τους μαθητές

Συνάδελφοι,
Ζητώ προκαταβολικά να μου συγχωρέσετε το θάρρος να εκφράσω με έναν τρόπο λίγο διαφορετικό ( έναν φανταστικό διάλογο) που όμως θα μπορούσε να είναι αληθινός - και νομίζω ότι εν τέλει είναι -, αφού έστω και σιωπηρά έχει ίσως διενεργηθεί στις τάξεις κάποιων (δεν ξέρω πόσων).
Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ. Ιδού λοιπόν:

Η απαξίωση του σχολείου από τους μαθητές

- Γιάννη, γιατί έρχεσαι σχολείο παιδί μου;
-Ερχόμαστε για να παίξουμε.
-Έρχεστε για να μάθετε.
- Ωραία. Ας παίξουμε τότε.
- Μα πρέπει να μάθετε.
-Τότε θα παίξουμε μόνοι μας.
- Τότε θα τιμωρηθείτε
-Και τι σημαίνει αυτό;
- Θα αποβληθείτε από το μάθημα.
- Δεν πειράζει, θα παίξουμε την άλλη ώρα.
- Είστε θρασείς. Θα αποβληθείτε για 2 ημέρες.
- Δεν πειράζει. Θα παίξουμε την επόμενη.
- Μα γιατί έρχεστε στο σχολείο;
- Δεν είπαμε; Για να παίξουμε.
- Ναι αλλά, ο Κώστας έρχεται για να μάθει.
- Έρχεται για να δώσει εξετάσεις.
- Δεν διαφωνούμε. Αυτό προϋποθέτει ότι θα μάθει.
- Στην καλύτερη περίπτωση όσα του χρειάζονται για τις εξετάσεις.
- Δεν αρκεί αυτό;
- Βεβαίως, για να πετύχει στις εξετάσεις αρκεί. Αλλά εσείς είπατε ότι ερχόμαστε για να μάθουμε.

- Τι δεν καταλαβαίνεις; Για να περάσεις στις εξετάσεις πρέπει να μάθεις. Είναι απλό.
- Τι να μάθεις;
- Την ύλη.
- Ποια ύλη;
- Των εξετάσεων.
- Τίποτε άλλο;
- Αυτό είναι πολύ. Μάθε αυτό.
- Και τα υπόλοιπα;
- Ποια υπόλοιπα;
- Όσα δεν υπάρχουν στις εξετάσεις.
- Δεν σου φτάνουν όλα αυτά που πρέπει να μάθεις;
- Όχι. Γιατί δεν τα ξέρω.
- Πώς να τα ξέρεις αφού δεν τα έχεις μάθει ακόμα;
- Και πως ξέρω ότι είναι αυτά που θέλω να μάθω; Πρέπει πρώτα να τα μάθω για να δω αν ήθελα να τα μάθω; Κι αν δεν είναι αυτά που θέλω;

- Πρέπει να με πιστέψεις. Αυτά είναι.
- Και πως ξέρεις τι θέλω εγώ;
- Το ξέρω.
- Πως;
- Είναι σημαντικά.
- Για ποιόν;
- Για μένα και φυσικά για σένα και για όλους. Είναι ο ανθρώπινος πολιτισμός. Είναι οι γνώσεις του ανθρώπου.
- Θα με διδάξεις τις γνώσεις του ανθρώπου; Κι αυτές θα τελειώσουν με τις εξετάσεις;
- Όχι. Θα συνεχίσεις στο Πανεπιστήμιο.
- Και εκεί θα τις μάθω;
- Όχι όλες. Μέρος τους. Το τέλειο δεν υπάρχει. Προσεγγίζεται συνέχεια.
- Εγώ όμως ξέρω σίγουρα απόλυτα κάτι που εσύ το ξέχασες προσεγγίζοντας την τέλεια γνώση.
- Τι;
- Ότι θέλω τρελά να παίξω.
- Οπότε τι θα κάνεις;
- Θα παίξω.
- Και εγώ τι θα κάνω;
- Δεν ξέρω. Μπορείς να διδάξεις τον Κώστα τις γνώσεις σου. Εγώ θα παίξω.

Δημοσιεύτηκε από το χρήστη Μαρνέζος Κωνσταντίνος