-Πως περάσατε; Πήγατε πουθενά; -Εεε, ... οικογενειακά.... Που να πας;

Γυρίσαμε από τις γιορταστικές μέρες και οι συνάδελφοι στη δουλειά την πρώτη μέρα, για να λιώσει αυτός ο πάγος της αμηχανίας, ρωτάνε
-Πως περάσατε; Πήγατε πουθενά;
Και μεις, έτσι να το πεις από συνήθειο, την είχαμε έτοιμη την απάντηση
-Εεεε, ... οικογενειακά... Που να πας;

Μια μιζέρια, μία κόπωση... με το ε... παρατεταμένο.

Τέτοια κατάντια δηλαδή.

Κι όμως, αν τις μέρες των γιορτών περνούσες από ένα νοσοκομείο θα έβλεπες πολλούς -να μη σου πω όλους- που θα θέλανε να κάνουν οικογενειακά τις γιορτές.
Και αν πήγαινες σε φυλακές θα άκουγες παρόμοιες ιστορίες.
Και κείνοι με τα παγωμένα πρόσωπα στα παγκάκια το ίδιο θα σου λέγανε.

Κι άλλοι, που δεν τους ξέρεις, θα θέλανε χίλιες φορές να αλλάξουν τη ζωή τους με μια οικογένεια.

Μη μιλάς... να χαρείς.
Μη μικραίνεις την αξία του δώρου.

Δόξαζε το Θεό που έχεις μια οικογένεια και κάνε μια ευχή για αυτούς που φταίνε δε φταίνε, τη στερηθήκανε.
π. Εφραίμ

Εκδόσεις Χρυσοπηγή