Wednesday 3 February 2016

«Ντρέπομαι γι' αυτά που έχω πει στο κοριτσάκι μου... »
Την μείωνα, της ούρλιαζα, την φοβέριζα .......

Γράφει η Ευαγγελία

Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω και αν θέλω να τα ομολογήσω ….
Είναι κάτι μέρες σαν την σημερινή που πραγματικά σε πιάνει από τον λαιμό… όχι η μέρα αλλά οι τύψεις… οι ενοχές.
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, είμαι 40 ετών και έχω μια κόρη στα 13, ξέρετε εκεί που αρχίζει η τρέλα των παιδιών.
Προφανώς των άλλων παιδιών, όπως διαβάζω, διότι το δικό μου παιδί είναι σχετικά ήρεμο.

Είναι ένα κορίτσι ήρεμο, συζητήσιμο και όλα αυτά που χαρακτηρίζουμε ως καλό παιδί.
Θα σκεφτείτε τώρα, πού κολλάνε οι τύψεις και οι ενοχές. 
Θα σας εξηγήσω.
Διαβάζοντας κατά καιρούς διάφορα άρθρα είτε για την εφηβεία, είτε για την συμπεριφορά των γονιών απέναντι στα παιδιά τους έκανα μια πολύ άσχημη, σκληρή διαπίστωση…. είμαι από αυτούς τους γονιούς που έχουν ασκήσει ψυχολογικό εκφοβισμό στο παιδί τους. Πονάει και μόνο που το λες…
Κι όμως αυτό έκανα.

Φώναζα με το παραμικρό, της έλεγα απίστευτα πράγματα, την έβριζα κι όλα αυτά για απλά πράγματα, όπως «δεν άπλωσες τα ρούχα».
Αν είναι δυνατόν, ποια σωστή μάνα θα έβριζε το παιδί της γι’ αυτό! Κι όμως το έκανα.
Θυμάμαι από μικρούλα που ήταν της έλεγα «θα με πεθάνεις με την γαϊδουριά σου, πλησιάζει η ώρα που θα με στείλεις στον τάφο» μόνο που τα σκέφτομαι ανατριχιάζω.

Την μείωνα, της ούρλιαζα, την φοβέριζα …...
Όταν κάποια στιγμή άρχισα τις συζητήσεις με άλλους γονείς, τρόμαξα με τον εαυτό μου. Mπορεί ΠΟΤΕ να μην είχα σηκώσει χέρι πάνω της αλλά μερικές φορές ίσως να ήταν καλύτερα σε σχέση με αυτά που έλεγα. Ντρέπομαι γι' αυτά που έχω πει στο κοριτσάκι μου, ντρέπομαι για μένα, ντρέπομαι τόσο πολύ.
Όμως πιο πολύ από όλα φοβάμαι, φοβάμαι πως θα με μισήσει, φοβάμαι πως με φοβάται.
Πώς αλλάζεις μια ζωή που έχει ζήσει στο φόβο και στην υστερία, πώς αλλάζω εγώ, πώς αλλάζει η άποψη για την μαμά της;
Το αγαπώ το κοριτσάκι μου όσο τίποτε άλλο στον κόσμο, όμως έκανα πολλά λάθη και αναρωτιέμαι θα μπορέσω να τα αλλάξω όλα αυτά ;
Θα μπορέσω να κερδίσω την εμπιστοσύνη της, να της αποδείξω πως αξίζει πολλά;

efiveia

2 comments:

  1. Ενα κοριτσι στα 13 του πιστευω σιναι σε θεση να καταλαβει...μιλησε της ανοικτα για ολα οσα νιωθεις για τα λαθη τις ενοχες τους φοβους και την αγαπη σου και βαλτε τη σχεση σας σε νεα βαση... φυσικα και μπορεις ναα τα αλλαξεις ολα!

    ReplyDelete
  2. Όλοι κάνουμε λάθη, ευτυχώς πάντα υπάρχει καιρός να αλλάξουμε. Αυτό θα είναι κι ένα μάθημα στα παιδιά μας: Αναγνωρίζουμε το λάθος μας και προσπαθούμε να αλλάξουμε.

    ReplyDelete

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki