Πολλά παιδιά και έφηβοι εισπράττουν τη σκληρότητα και τη μη επιβράβευση των επιτευγμάτων τους ως έλλειψη αγάπης και αποδοχής.
Είναι γεγονός πως η οικογένεια είναι ο πρώτος κοινωνικός και οργανωμένος θεσμός, στον οποίο βρισκόμαστε και έχουμε απόλυτη ανάγκη την αποδοχή και τη θετική έγκριση, ώστε να χτίσουμε ένα υγιές πλαίσιο αυτοεκτίμησης.
Πολλοί γονείς δεν επιβραβεύουν τα παιδιά τους, επειδή θεωρούν πως αυτά θα κακομάθουν και θα επαναπαυτούν στις ήδη υπάρχουσες επιτυχίες τους. Μάλιστα, πολλές φορές συγκρίνουν διαρκώς το παιδί τους με άλλα παιδιά ή με άλλα αδέλφια στην οικογένεια.
Αυτή η συμπεριφορά όμως είναι ικανή να τραυματίσει το παιδί, να αισθάνεται διαρκώς ανεπαρκές και να αγωνίζεται ώστε να κερδίσει την πολυπόθητη επιβράβευση και αποδοχή.
Είναι σημαντικό να μάθουμε να αποδεχόμαστε τον άλλον, το παιδί μας γι’ αυτό που είναι. Η αντίληψη πως ένα παιδί θα κακομάθει, επειδή ο γονιός θα του δώσει μεγάλη αγάπη και αποδοχή, είναι αναληθής.
Στην πραγματικότητα, η αποστέρηση της αγάπης είναι το μεγαλύτερο κακό που μπορεί να πράξει κάποιος –ειδικά ένας γονιός- στο παιδί του.
Επιβράβευε το παιδί και, ταυτόχρονα, εμφύσησε μέσα του την πεποίθηση πως μπορεί και πρέπει να γίνει καλύτερο.
Η αποδοχή είναι ένα σπουδαίο δώρο.
Ένα παιδί που δεν το αποδέχθηκαν, τρέχει όλη του τη ζωή για να φτάσει κάπου που δεν μπορεί καν το ίδιο προσδιορίσει.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment