«Ποτέ δεν ήμουν παιδί»- Η αντιστροφή ρόλων μέσα στην πυρηνική οικογένεια

Η αντιστροφή ρόλων μέσα στην πυρηνική οικογένεια και η ανάθεση ρόλου γονέα στο παιδί γονεοποιεί το παιδί και το εξαναγκάζει βάναυσα να απαρνηθεί την ηλικία του.

----------

Μέσα σε πολλά βιβλία βρίσκει κανείς αναφορές για τα παιδικά χρόνια. 

Λένε, λοιπόν, πως τα παιδικά χρόνια είναι ανέμελα και ξέγνοιαστα σαν Καλοκαίρια. 

Λένε πως το να είσαι παιδί είναι το πιο ωραίο πράγμα και συστήνουν στα παιδιά να μην βιάζονται να μεγαλώσουν.

Υπάρχουν όμως κάποια παιδιά που παρόλο που ηλικιακά βρίσκονται στην παιδική ηλικία δεν τους φέρονται ανάλογα. Κι αυτό συμβαίνει γιατί ζωή προσπέρασε την παιδικότητα τους. 

Είναι τα δύσκολα βιώματα, είναι τα απρόσμενα γεγονότα, είναι οι ακατάλληλοι σημαντικοί άλλοι... ότι και αν είναι το γεγονός παραμένει: κάποιοι κλέβουν από αυτά τα παιδιά την παιδικότητα τους!

Η αντιστροφή ρόλων μέσα στην πυρηνική οικογένεια και η ανάθεση ρόλου γονέα στο παιδί γονεοποιεί το παιδί και το εξαναγκάζει βάναυσα να απαρνηθεί την ηλικία του! 

Παιδιά που φροντίζουν τον άρρωστο γονιό τους, 

παιδιά που εργάζονται για να επιβιώσει η οικογένεια τους, 

παιδιά που κακοποιούνται, που παραμελούνται, που βιώνουν τραγικά γεγονότα ζωής, 

παιδιά που έχουν τοξικούς γονείς, είναι παιδιά που οι συνθήκες μεγαλώματος τους ακύρωσαν την αγνότητα της ηλικίας τους!

Οι γονείς που κλέβουν την παιδική ηλικία των παιδιών τους συνήθως φέρονται αντιφατικά. 

Αλλάζουν συχνά και αναπάντεχα γνώμη και κανόνες δημιουργώντας έτσι στο παιδί μια αίσθηση μειονεξίας. 

Κριτικάροντας συνεχώς το παιδί προκειμένου να το ελέγξουν καταφέρνουν να το πιέζουν και να το ευνουχίζουν. 

Πολλά παιδιά τοξικών γονιών αναπτύσσουν υψηλές ανοχές για να αποδεχθούν τα απαράδεκτα. 

Επίσης τα παιδιά αυτά έλκονται από ανθρώπους που δεν είναι συναισθηματικά διαθέσιμοι διότι έχουν οι ίδιοι βαθιές εσωτερικές συγκρούσεις. 

Η ζήλια, η κτητικότητα, ο έλεγχος και η καχυποψία είναι μοτίβα που συνεχώς επαναλαμβάνονται στις σχέσεις ενήλικων παιδιών που είχαν τοξικούς γονείς γιατί έμαθαν πως οι σχέσεις οδηγούν στην προδοσία και ότι η αγάπη πονά.

Στην ανάγκη τους κάποιοι τοξικοί γονείς να αισθανθούν επαρκείς συμπεριφέρονται στα παιδιά τους ωσάν να είναι αυτά ανεπαρκείς. Με αυτό τον τρόπο εδραιώνεται ένας ανταγωνισμός μεταξύ γονιών και παιδιών!

Αγαπητό παιδί που δεν υπήρξες ποτέ παιδί μπορεί να φοβάσαι την αλλαγή όμως η αλλαγή σου δίνει ελευθερία για να χαρείς την ζωή σου. 

Αυτοπροσδιορίσου, γίνε ανεξάρτητος και δούλεψε με τον εαυτό σου. Δικαιούσαι να ζήσεις την ζωή σου, έχεις δικαίωμα στην χαρά!

Αριστονίκη Τρυφωνίδου

psychologynow

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι