Οι Προσωπικές μας Φοβίες: Πώς δεν θα τις μεταδίδουμε στα παιδιά μας;

Οι γονείς που έχουν συγκεκριμένους φόβους ή διαθέτουν γενικά μια προδιάθεση στο άγχος συχνά ανησυχούν ότι περνούν τα προβλήματά τους στα παιδιά τους. 

Εγώ, για παράδειγμα, αγχώνομαι στην απλή σκέψη μιας βελόνας. 

Το άγχος μου για τις ενέσεις είναι σχεδόν όσο χρονών είμαι και ανησυχώ βαθύτατα ότι θα μπορούσα να μεταδώσω τον ίδιο φόβο στα παιδιά μου. 

Υπάρχουν όμως τρόποι μέσω των οποίων μπορούμε να αποφύγουμε να περάσουμε τους προσωπικούς μας φόβους στα παιδιά μας, ασχέτως του περιεχομένου τους.

7 στρατηγικές για να αποφύγουμε να μεταδώσουμε 

τους φόβους μας στα παιδιά

1. Αν έχετε μία επίμονη φοβία, επιτρέψτε σε άλλους ενήλικες (που δεν διαθέτουν αυτή τη φοβία) να αποτελέσουν πρότυπο για τα παιδιά σας. 

Για παράδειγμα, μπορεί να φοβάστε τα σκυλιά. 

Εμπιστευθείτε σε έναν φίλο, συγγενή ή στο σύντροφό σας να φέρει το παιδί σας σταδιακά σε επαφή με κατοικίδια σκυλάκια, ώστε να βεβαιωθείτε πως δεν θα «κληρονομήσει» το δικό σας φόβο.

2. Προσέξτε τη γλώσσα και ομιλία σας. 

Οι αγχώδεις γονείς πέφτουν συχνά στην παγίδα να υπενθυμίζουν στο παιδί τους να «προσέχει». 

Αυτή η φράση είναι τόσο γενική και η επανάληψή της προκαλεί πρόβλημα στο παιδί. Αντιθέτως, μάθετέ τους μια και καλή να προσέχουν σημάδια ασφάλειας και κινδύνου. 

Για παράδειγμα, 

«Πρόσεξες ότι αυτό το δέντρο είναι έτοιμο να πέσει; Χρειάζεται να προσέχεις γύρω σου όταν περπατάς και έχει έντονο άνεμο». Το καλύτερο κόλπο είναι να τους μάθετε τρόπους επίλυσης προβλημάτων και να οξύνετε την αντίληψή τους.

3. Μην περνάτε τις ενήλικες ανησυχίες σας στα παιδιά σας. 
Ορισμένες φορές, νομίζουμε ότι τα παιδιά είναι ωριμότερα και ικανά να χειριστούν περισσότερα προβλήματα ή πληροφορίες από αυτά που τελικά μπορούν. 

Ας πούμε ότι έχετε οικονομικές δυσκολίες. 

Ένα παιδί δεν μπορεί να βοηθήσει και κάποια μπορεί να φοβηθούν ότι θα χάσετε το σπίτι σας ή ότι θα πάρετε διαζύγιο. Με άλλα λόγια, μην βαραίνετε τα παιδιά με τα ενήλικα προβλήματα που δεν μπορούν να επιλύσουν.

4. Μεταλαμπαδεύστε στρατηγικές που χρησιμοποιείτε για να νιώσετε λιγότερο άγχος. 

Το πιθανότερο είναι ότι το παιδί σας θα μάθει να κάνει το ίδιο. 

Για παράδειγμα, 

«Νιώθω άγχος για την ομιλία που πρέπει να δώσω στη δουλειά. Θα κάνω επαναλήψεις και πρόβες για να είμαι σίγουρη ότι θα είμαι έτοιμη». 

Ή «όταν πάω στον οδοντίατρο, αντί να αγχώνομαι για το τι θα γίνει, σκέφτομαι πόσο όμορφα και υγιή θα είναι μετά τα δόντια μου».

5. Βοηθήστε τα παιδιά σας να καταλάβουν και να κατηγοριοποιήσουν συγκεκριμένα συναισθήματα. 

Ένα παιδί που έχει προδιάθεση στο άγχος μπορεί να αναγνωρίζει ευκολότερα πότε αυτό κάνει την εμφάνισή του και να δυσκολεύεται με άλλα συναισθήματα, όπως θυμό, θλίψη και ενοχή.

6. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να σας λέει πώς νιώθει, όταν φαίνεται αγχωμένο ή τρομαγμένο και ακούστε τι έχει να σας πει.

Οι έρευνες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που μπορούν να αναγνωρίσουν τα συναισθήματά τους τείνουν να τα ρυθμίζουν και καλύτερα και αυτό ισχύει και για τα παιδιά. 

7. Μην τα αφήνετε να παρακολουθούν ειδήσεις. 

Είναι λογικό να θέλετε να ενημερώνεστε, αλλά τα παιδιά σας ακούνε και αυτά περιστατικά βίας, ανασφάλειας, τρομοκρατίας και χάρους. 

Αν σας κάνουν ανάλογες ερωτήσεις, απαντήστε τους όσο καλύτερα μπορείτε και υπενθυμίστε τους ότι θα κάνετε τα πάντα για να είναι ασφαλή. 

Περιορίστε λοιπόν τη συνολική σας έκθεση σε ειδήσεις και στα μέσα. Η υπερέκθεση εντείνει τους φόβους.

Susan Newman, κοινωνική ψυχολόγος

enallaktikidrasi

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι