Τα παιδιά μας δεν χρειάζονται εφαρμογές, αλλά αγκαλιές

Όλο και περισσότερα παιδιά χρησιμοποιούν τα γνωστά «έξυπνα» τηλέφωνα!

Όλο και περισσότερες εφαρμογές σχεδιάζονται γι’ αυτά. Πόσο καλό είναι όμως για τα 3, 4 και 5 ετών παιδιά να απασχολούνται με όλες αυτές τις συσκευές;

Ας μην ξεχνάμε πόσες ώρες αφιερώνουν βλέποντας τηλεόραση και dvd.

Πολλοί γονείς δίνουν στα παιδιά τους τις έξυπνες συσκευές για να απασχολούνται και να είναι ήσυχα κατά τη διάρκεια που εκείνοι κάνουν κάποιες δουλειές, ή βρίσκονται σε εστιατόρια και καφετέριες. Επιπλέον, κάποιες από τις εφαρμογές είναι εκπαιδευτικές με αποτέλεσμα οι γονείς να νιώθουν ότι είναι καλό που τα παιδιά τους αφιερώνουν χρόνο μαθαίνοντας.

Σύμφωνα με την Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιατρικής για τα παιδιά 2 ετών όλες αυτές οι οθόνες έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξή τους. Εάν οι γονείς θέλουν πραγματικά να δυναμώσουν το μυαλό των παιδιών τους η καλύτερη λύση είναι το ελεύθερο παιχνίδι.

Με τα δεδομένα της Αμερικής λοιπόν, τα παιδιά ηλικίας 8 ετών και μικρότερα περνούν σχεδόν δύομιση ώρες την ημέρα μπροστά από την τηλεόραση, τον υπολογιστή και το κινητό και μόλις μισή ώρα με τα βιβλία. Αυτό αντιστοιχεί σε μία ώρα περισσότερο (μπροστά στην οθόνη) από το χρόνο που αντιστοιχεί στα παιδιά αυτής της ηλικίας, σύμφωνα με έρευνα της Common Sense Media, μιας Μη Κυβερνητικής οργάνωσης που μάχεται για τα παιδιά.

Ωστόσο, ορισμένοι ειδικοί δε διαφωνούν απόλυτα απέναντι στις εφαρμογές που υπάρχουν στους υπολογιστές και τα έξυπνα τηλέφωνα.

Αντίθετα θεωρούν, ότι η διαδραστική μάθηση με τη χρήση τέτοιων συσκευών είναι καλύτερη από το να κάθεται ένα παιδί μπροστά από μια τηλεόραση. Το θέμα δηλαδή δεν είναι αν οι γονείς θα αφήνουν τα παιδιά να παίζουν ή όχι με μια συσκευή, αλλά με υπευθυνότητα να γνωρίζουν και να επιλέγουν το περιεχόμενο στο οποίο το παιδί θα εκτεθεί.

Υπάρχουν γονείς και ειδικοί που αφήνουν τα παιδιά τους να χρησιμοποιούν συγκεκριμένες εφαρμογές, αλλά παράλληλα οι ίδιοι είναι δίπλα τους ή κάθονται αγκαλιά ώστε να μπορούν ανά πάσα στιγμή να βάλουν τα όρια και να ελέγξουν αν το παιδί τους ασχολείται με την συγκεκριμένη εφαρμογή, πόση ώρα και γενικά να καθορίζουν οι ίδιοι τη χρήση.

Βέβαια τίποτα δε μπορεί να ξεπεράσει αυτά που μαθαίνουμε στην πραγματική ζωή, αναφέρει ο καθηγητής Howard Gardner (που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Harvard, στον τομέα της εκπαίδευσης Harvard Graduate School of Education).

Μην ξεχνάμε ότι και οι γονείς αποτελούν πρότυπα σε μια γενιά παιδιών που μεγαλώνει με εφαρμογές, με τον εθισμό που έχουν και εκείνοι στα έξυπνα τηλέφωνα.

Η συμβουλή που δίνει στους γονείς που θέλουν να πάνε «μπροστά» τα παιδιά τους είναι:

κάντε βόλτα στο πάρκο, επισκεφθείτε μουσεία,  και παίξτε παιχνίδια μυαλού (tinker toys).

«Δε μπορείτε να αντικαταστήσετε την ανθρώπινη φαντασία, δεν υπάρχει εφαρμογή για αυτό»

Προσωπική μου γνώμη είναι ότι όπου επικρατεί το μέτρο όλα είναι καλύτερα.

Δηλαδή, όταν οι γονείς δεν δίνουν στα παιδιά τις συσκευές προκειμένου να μένουν ήρεμοι ώστε να μπορούν να κάνουν τις δουλειές τους, αλλά αντίθετα τα αφήνουν να έχουν πρόσβαση σε εκπαιδευτικές εφαρμογές τις οποίες οι ίδιοι ελέγχουν και στη διάρκειά τους είναι μαζί με τα παιδιά και δίπλα τους, και φυσικά για περιορισμένο χρονικό περιθώριο, τότε δεν κινδυνεύουν ούτε οι σχέσεις των γονέων με τα παιδιά αλλά ούτε και τα παιδιά από την κακή χρήση των εφαρμογών και  των συσκευών. Αντιθέτως, τα ακαθόριστα ωράρια που τα παιδιά απασχολούνται μόνα τους με τις διάφορες εφαρμογές είναι που συντελούν την ομάδα «κινδύνου».

Όλα αυτά βέβαια όταν υπάρχουν παράλληλα ερεθίσματα, όπως παραμύθια, βιβλία, βόλτες και παιχνίδι! Πολύ παιχνίδι!

Γράφει η Φάνια Βιλλιώτη, Ψυχολόγος

themamagers.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι