Η μητέρα όλων των ανθρώπων

Η γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου έχει ιδιαίτερη θέση στο εορτολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας και συνδέεται άμεσα με τη μοναδικότητα του προσώπου της Παναγίας στο έργο «της εν Χριστώ σωτηρίας» των ανθρώπων, αποτελώντας τη μεγαλύτερη από τις γιορτές που καθιέρωσε η Εκκλησία προς τιμήν της Μητέρας του Χριστού, τις ονομαζόμενες θεομητορικές εορτές.

Χαρακτηρίζεται και ως «Πάσχα του Καλοκαιριού», όμως τα Ευαγγέλια σκέπασαν με τη σιωπή τους τόσο τη ζωή όσο και θάνατο της Παναγίας. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας παραξενεύει, αφού μας υπενθυμίζει ότι η Παναγία, με την ταπεινή, σιωπηλή και αθόρυβη παρουσία Της, έμεινε διακριτικά στο περιθώριο της δημόσιας δράσης του Χριστού. Ό, τι γνωρίζουμε για το γεγονός του θανάτου Της είναι από διάφορες παραδόσεις της αρχέγονης Εκκλησίας που διατηρήθηκαν ζωντανές στη χριστιανική πίστη, από  διηγήσεις σημαντικών εκκλησιαστικών ανδρών, όπως των Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, Ιωάννη Δαμασκηνού κ.ά., καθώς και από σχετικά τροπάρια της εκκλησιαστικής υμνολογίας.

Στην Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία ο εορτασμός της Κοίμησης της Θεοτόκου περιλαμβάνει κατά πρώτο λόγο το θάνατο και την ταφή της Παναγίας και κατά δεύτερο την Ανάσταση και τη μετάστασή Της στους ουρανούς. Ο θάνατός Της υπερβαίνει την έννοια του θανάτου, ώστε να μην μπορεί να ονομάζεται θάνατος, αλλά «κοίμηση», «μετάσταση». Το βιολογικό τέλος της επίγειας ζωής της Παναγίας, δεν είναι χωρισμός αλλά ένωση με τον Ουράνιο Πατέρα μας. Το γεγονός του θανάτου αυτού του προσώπου έγινε γεγονός ζωής, είσοδος εκεί όπου βασιλεύει η ζωή, γι’ αυτό δεν προκαλεί οδύνη, αλλά χαρά, ελπίδα και βεβαιότητα της άφθαρτης ζωής. Τα δάκρυα και ο δυνατός πόνος του θανάτου των ανθρώπων που αγαπάμε, όταν φεύγουνε από κοντά μας, στην περίπτωση του θανάτου της Παναγίας μεταβάλλονται στη μεγάλη χαρά της ζωντανής παρουσίας Της ανάμεσά μας, αφού γνωρίζουμε ότι «εν τη κοιμήσει τον κόσμο ού κατέλιπες, Θεοτόκε».

Όμως η Παναγία δεν εγκατέλειψε τον κόσμο, μετά την θεία μετάστασή Της, αλλά πρεσβεύει πάντοτε για την σωτηρία όλων των ανθρώπων που πιστεύουν και αγωνίζονται να ζήσουν κατά Χριστόν. Πόση αγάπη και συγχώρεση μπορεί να υπάρχει στην καρδιά της!!! Η γυναίκα Εκείνη  χώρεσε μέσα της τον Χριστό, πως είναι δυνατόν να μην χωράει στην αγκαλιά της ολόκληρη η ανθρωπότητα; Η παρρησία που έχει η Παναγία στον Υιό της είναι μοναδική. Μεσιτεύει για τα αναρίθμητα αμαρτήματα μας και αποτελεί σανίδα σωτηρίας για όλους εμάς που βρισκόμαστε σε αυτήν την πνευματική θάλασσα. Μητέρα Θεανθρώπου και ανθρώπων χάρισε μας την παραμυθία σου, κάνε μας να νιώσουμε το μητρικό Σου χάδι και έχε μας υπό την σκέπη Σου …

Πηνελόπη Κων. Σάρρου
Πτυχιούχος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας Α.Π.Θ.
Φοιτήτρια Παιδαγωγικού Δημοτικής Εκπαίδευσης Α.Π.Θ. Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι