Παιδιά, δεν είναι ενδιαφέρον να ξέρουμε ανά πάσα στιγμή πού είστε και τι κάνετε. - Instagram and Stalker

Stalker, το επάγγελμα του παρόντος και του μέλλοντος

Ο ανώμαλος της διπλανής πόρτας κάνει χρυσές δουλειές χάρη στα δικά σου social media.

Η Αγγελική χθες το βράδυ άραξε σπίτι, έφτιαξε μακαρόνια και είδε το ‘You’ στο Netflix (της άρεσε, αλλά τη φρίκαρε και λίγο). 

Προχθές, βγήκε με τις φίλες της μέχρι αργά και τα σπάσανε στον Σαμπάνη. 

Την Παρασκευή ήταν λίγο άρρωστη και πέρασε το μεγαλύτερο κομμάτι της ημέρας ξάπλα, ενώ την Πέμπτη έμεινε κολλημένη στο μποτιλιάρισμα και όπως είναι λογικό είχε νεύρα, τα οποία εκτόνωσε ακούγοντας μουσική στη διαπασών. 

Κλασική Αγγελική.

Όχι, η Αγγελική δεν είναι η κοπέλα μου, ούτε η αδερφή μου, ούτε καν κάποια στενή μου φίλη. Για την ακρίβεια, δεν έχω γνωρίσει την Αγγελική ποτέ στη ζωή μου. Όλες αυτές τις πληροφορίες για τη ζωή της, δεν τις γνωρίζω επειδή είμαι ο stalker της, αλλά επειδή τις ποστάρει από μόνη της στα stories του Instagram. 

Και δυστυχώς, δεν είναι η μόνη που μοιράζεται τόσες ανούσιες στιγμές της ζωής της, δίχως κανείς να τις ζητήσει.

Όλοι το έχουμε κάνει, άλλωστε από την εμπειρία μου στα social media, το μεγαλύτερο μέρος των αναρτήσεων είναι εντελώς ανούσιο και για να είμαι ειλικρινής, δεν με πειράζει και καθόλου. 

Περισσότερο με ενοχλούν αυτοί που παίρνουν τον εαυτό τους εντελώς σοβαρά και θεωρούν πως με κάθε τους σχόλιο θα αλλάξουν τον κόσμο.

Υπάρχει όμως μια απόσταση ανάμεσα στο ‘ποστάρω κατά καιρούς μερικές ανούσιες φωτογραφίες από τη ζωή μου’ και στο ‘ποστάρω κάθε στιγμιότυπο της καθημερινότητάς μου’. 

Μια απόσταση που δεν την γεμίζουν σε καμία περίπτωση μερικές εκατοντάδες likes. Μια απόσταση που την έχουν εξηγήσει κατά καιρούς οι ειδικοί, αφού τέτοιες συμπεριφορές αποτελούν αντικείμενο για την επιστήμη της ψυχολογίας και της κοινωνιολογίας.

Από την πλευρά μου, δεν θα σταθώ στην ετυμηγορία της επιστήμης, άλλωστε δεν χρειάζονται πτυχία για να κατανοήσεις ότι τέτοιες συμπεριφορές κρύβουν από πίσω τους μπόλικα συμπλέγματα. Θα εκφράσω όμως την δική μου αγανάκτηση, ως ένας άνθρωπος που είχε πολλές μέρες άδεια μέσα στις γιορτές και μοιραία τσέκαρε συχνά -και αρκετά μηχανικά- τα timeline του, μαθαίνοντας τα πάντα για ανθρώπους που έχω να τους δω χρόνια ολόκληρα.

Παιδιά, δεν είναι ενδιαφέρον να ξέρουμε ανά πάσα στιγμή πού είστε και τι κάνετε. 

Είναι άβολο, creepy και κουραστικό. Και πραγματικά, η τόση ανάγκη για αυτοπροβολή μάς κάνει σίγουρους για ένα πράγμα: αποκλείεται να περνάτε όσο καλά θέλετε να πιστεύουμε. 

Ή αν τέλος πάντων περνάτε όντως τόσο υπέροχα, εξακολουθεί να είναι απορίας άξιο, γιατί δεν απολαμβάνετε αυτές τις ωραίες στιγμές και θέλετε να τις μοιραστείτε ΟΛΕΣ με άγνωστο κόσμο, προσφέροντας απλόχερα στον ανώμαλο της διπλανής πόρτας, υλικό για τις πιο άγριες φαντασιώσεις του; 

Οι σεναριογράφοι των θρίλερ κλέφτες να γίνουν δηλαδή;

Ξέρω τι έφαγαν για βραδινό συνάδελφοι με τους οποίους ανταλλάσσουμε τυπικές καλημέρες. Μπορώ να αναγνωρίσω στο δρόμο τα παιδιά ανθρώπων τους οποίους δεν έχω συναντήσει ποτέ από κοντά. Αν θες μπορώ να σου περιγράψω τα ερωτικά και να σου απαριθμήσω όλες τις κολλητές συμφοιτήτριάς μου με την οποία έχω να μιλήσω από το 2007. Ε, συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι φυσιολογικό και αν δεν ενοχλεί αυτούς που τα ποστάρουν, ενοχλεί εμένα και σίγουρα με κάνει να αισθάνομαι τρομερά αμήχανα.

Αποκορύφωμα όλων αυτών, η φετινή μόδα της προσωπικής(!) ανασκόπησης μέσω Instagram stories. 

Υπήρξε κόσμος δηλαδή που ξεκίνησε να ποστάρει αγαπημένες φωτογραφίες από ολόκληρο το 2018, κάνοντας έναν απολογισμό της χρονιάς που έφυγε, με ημερομηνίες, σχόλια, emoji, τα πάντα. Μιλάμε για σοβαρή ώρα δουλειάς, όχι αστεία. Έγινε διαλογή φωτογραφιών, επεξεργασία, το σχετικό ανέβασμα, κι όλα αυτά για να δουν όσοι τους ακολουθούν στο Instagram πόσο γαμάτα πέρασαν τον περασμένο χρόνο.

Δεν θέλω να ακούγομαι σαν τον γέρο που γκρινιάζει γιατί δεν πολυκαταλαβαίνει πώς δουλεύει όλο αυτό. Αλλά προτιμώ να είμαι αυτός ο τύπος, από τον τύπο που, όταν συναντάει έναν παλιό γνωστό στο δρόμο, δεν χρειάζεται να του πει τα νέα του, γιατί ο άλλος τα ξέρει ήδη από τα social media.

Όπως και σε όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή, λίγο μέτρο και λίγη αυτοσυγκράτηση δεν βλάπτουν. 

Ο καθένας μας έχει τα ψυχολογικά του, δεν με νοιάζει να κρίνω τη συμπεριφορά του άλλου, αλλά το να βλέπω πώς περνάει την ώρα του και το τι έφαγε ο παλιός μου συφάνταρος και η εικοστή ξαδέρφη μου από το Περθ και το να ξέρω ότι ο Λάκης από το λογιστήριο χθες δεν βγήκε κι έκατσε να λιώσει στον καναπέ βλέποντας σειρές, καταλήγει κάπως αρρωστημένο.

Ωραία, εγώ να κάνω mute και unfollow και να κρατήσω μόνο τους δικούς μου ανθρώπους, αλλά μήπως και όλοι οι υπόλοιποι, την επόμενη φορά που θα ποστάρουν κάτι, οφείλουν να αναρωτηθούν ποιον πραγματικά ενδιαφέρει και αν έχει νόημα να το ποστάρουν; Ναι Αγγελική, σε σένα μιλάω, συγγνώμη αλλά δεν μας νοιάζει η συνταγή τέλειας σαλάτας που έφτιαξες για ελαφρύ μεσημεριανό στο γραφείο.

oneman
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι