Γέλα! Το παιδί μέσα σου θέλει χαμόγελο για να ζήσει!

Κάποτε ήσουν παιδί. Γελούσες συχνά και χωρίς ιδιαίτερο λόγο. 

Οι μεγάλοι σε έβλεπαν και απορούσαν. 

Άλλοτε γελούσαν μαζί σου, άλλοτε προσπαθούσαν να σε σταματήσουν επειδή δεν έβλεπαν πού είναι το αστείο. 

Για εκείνους έκανες απλά «χαζομάρες».

Εσύ όμως γελούσες ξανά με την πρώτη ευκαιρία. 

Σιγά σιγά ο κόσμος των μεγάλων άρχισε να σε γοητεύει και θέλησες να σοβαρευτείς. 

Να σταματήσεις τα «παιδιαρίσματα». Έβαλες το γέλιο σε νόρμες και γελάς πια μόνο με πολύ δικούς σου ανθρώπους. Στους άλλους χαμογελάς τυπικά κι αυτό αν χρειαστεί.

Μα δεν γελάς πια με την ψυχή σου. Λες και ντρέπεσαι γι’ αυτήν. Ντρέπεσαι για το παιδί μέσα σου. Δεν το ακούς που σου φωνάζει να ζήσεις, να χαρείς. Κάποιες φορές σε σκουντάει, σαν να σε τραβάει από το χέρι, μα εσύ κολλημένος στις υποχρεώσεις, στη δουλειά, στο κινητό είσαι πολύ απασχολημένος για να του δώσεις σημασία.

Αν ήταν αληθινό παιδί, θα ήταν δυσκολότερο να το αγνοήσεις, γιατί θα άρχιζε να κλαίει δυνατά για να το προσέξεις. Όμως το παιδί μέσα σου κλαίει σιωπηλά. 

Όσο μεγαλώνεις, όσο απομακρύνεσαι, όσο το ξεχνάς, τόσο σωπαίνει. Και μαζί του και το γέλιο σου. Μα στάσου μια στιγμή. 

Θυμήσου. Δεν ήταν ωραία να γελάς χωρίς έγνοιες;

Πέρασαν αυτές οι εποχές, θα πεις. Τώρα οι καιροί είναι δύσκολοι. Τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο και πιο θλιβερό από έναν άνθρωπο που έχασε το γέλιο του και στη θέση του έβαλε το άγχος. 

Και ξέρεις γιατί μικρός έκανες «χαζομάρες»; 

Γιατί δε σε ένοιαζε τίποτα. Δεν ήξερες τι θα πει άγχος. Και αντιδρούσες όποτε οι μεγάλοι πήγαιναν να σου επιβάλλουν το άγχος τους με «μη», «πρέπει» και «γρήγορα».

Τώρα τα επιβάλεις εσύ στον εαυτό σου ως μεγάλος. 

«Μη γελάς, πρέπει να είσαι σοβαρός, γρήγορα, δεν έχεις χρόνο για χάσιμο». 

Μα δεν καταλαβαίνεις ότι έτσι ακριβώς χάνεις το χρόνο σου! Χάνεις τη ζωή σου μέσα από τα χέρια σου.

Γέλα. Με ό,τι σου φανεί αστείο. Χαμόγελα πιο συχνά με ό,τι σου φαίνεται όμορφο. Σταμάτα να σπαταλάς τον χρόνο σου στο άγχος και ζήσε. 

Πάρε μια βαθιά ανάσα και πέτα το βάρος της σοβαροφάνειας από την πλάτη σου. Τα προβλήματα λύνονται πιο εύκολα αν δεν τα παίρνεις τόσο στα σοβαρά, αλλά με χαμόγελο.

Αρκετά κουράστηκες με το να είσαι μεγάλος. Άσε το παιδί μέσα σου να σε ξεκουράζει που και που. Μην νιώθεις τύψεις για τη χαρά σου. Το παιδί μέσα σου ξέρει να ζήσει. Κι ο άνθρωπος που έχει επιτρέψει στο παιδί μέσα του να επιβιώσει παρά τα όσα εμπόδια, έχει ελπίδα. Έχει ζωή.

Γεωργία Λαμπάρα Τριανταφύλλου
mpetskas.com