Π. Αδαμίδης*: Θανατική ποινή για τους παιδόφιλους

Αρχικά σκέφτηκα να βάλω ως τίτλο «Θανατική ποινή για τους φονιάδες παιδόφιλους». Η νομική παιδεία και η αφοσίωση στη νομική ακρι­βολογία πάντα διαμορφώνουν πλαίσιο. 

Κ. Αδαμίδη, δεν είναι παιδόφιλοι ούτε παιδεραστές. Είναι παιδοβιαστές. Χρησιμοποιείστε τον σωστό όρο επιτέλους...

Αλλά τόσο από πλευράς ουσίας, όσο και απαξίας και το κυριότερο ανάγκης για μια κοινωνία να δείξει τα δόντια της, η γραμμή δεν μπορεί να είναι παρά μία και απόλυτα σαφής. 

Να ξεριζωθεί αυτή η κατάρα, των νοσηρών και διεστραμμένων, που ασελγούν σε παιδικές ψυχές και καταδικάζουν ανυπεράσπιστες υπάρξεις σε διαρκή και αργό θάνατο. 

Το μέγεθος της κτηνωδίας είναι αδύνατο να περιγραφεί. Η διαστροφή αδύνατο να εξηγη­θεί. Ο ανείπωτος πόνος αδύνατο να αποδοθεί. Η αγανάκτηση αδύνατο να συγκρατηθεί. 

Και η κοινωνία και ένας έκαστος εξ ημών αδύνατο να κατανοήσει. Και ταυτόχρονα να μη χάσει κάθε εμπιστοσύνη στους κανόνες αλλά και σε αυτή την ίδια την ανάγκη της κοινωνικής συνύπαρξης. 

Το κτήνος-φονιάς της Μαντλίν, της μικρούλας που τόσο η ίδια όσο και η οικογένειά της μαρτύρησαν και μαρτυρούν, ήταν σεσημασμένος. Για εγκλήματα παιδοφιλίας και όχι μόνο. 

Έναντι ποιας ανά­γκης σωφρονισμού και επα­νένταξης, θα μπορούσε κανείς να δώσει εξηγήσεις στα θύματά του και όσες αθώες υπάρξεις, μετά από κάθε αποφυλάκισή του, έγιναν βορά στα άρρωστα και φονικά ένστικτά του; 

Θα εμφανιστούν σίγουρα οι διάφοροι «επαγγελματίες ακτιβιστές» και οι κάθε λογής θλιβεροί παπαγάλοι να αντιδράσουν με βαρύγδουπες ανοησίες, που ούτε τις κατανοούν ούτε τις σέβονται. 

Θα βρεθούν αυτοί που θα μιλήσουν για δήθεν κερκόπορτα στον νομικό πολιτισμό και θα αναρωτηθούν προσχηματικά γιατί να μην τιμωρηθούν με τη θανατική ποινή και μια σειρά άλλων εγκληματιών, όπως οι έμποροι ναρκωτικών, οι τρομοκράτες και πάει λέγοντας. 

Η γνωστή συνταγή. 

Όταν δεν θέλεις να αλλάξεις τίποτα, προσποιήσου ότι τα αλλάζεις όλα. 

Κάποιοι, ενδεχόμενα, θα αντιδράσουν μηχανικά. Απλά για να έχουν κάτι να πουν και να θυμηθούμε ότι υπάρχουν. 

Κάποιοι άλλοι δόλια. Γιατί πιθανότατα έχουν τη δική τους ατζέντα και τη δική τους εμπλοκή, άμεσα ή έμμεσα, με τη «βιομηχανία» της φρίκης. 

Ας μη λησμονούμε ότι το «λόμπι» των ανθρωπόμορφων αυτών κτηνών έχει πλοκάμια και ισχυρότατες απολήξεις και θιασώτες. 

Από τη συγκάλυψη των λυγμών στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία μέχρι τους τροφοδότες και θιασώτες της παιδικής πορ­νογραφίας και τα «σκοτεινά κελιά του διαδικτύου». 

Ας μην ξεχνάμε ακόμα και όσα αδιανόητα συμβαίνουν και στη χώρα μας με τις εξωφρενικές αποφυλακίσεις παιδόφιλων κακούργων αλλά και το τραγικό περιστατικό, όταν, προ ετών, επικεφαλής κρατικού ιδρύματος για την προστασία παιδιών φερόταν να συμμετέχει σε κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας. 

Αλήθεια, ποιοι τον είχαν τοποθετήσει εκεί και για ποιους λόγους; Υπάρχουν και αυτοί που θα μιλήσουν για το πόσο ιερή είναι η ανθρώπινη ζωή και όσα προ­βλέπουν οι διεθνείς συνθήκες. 

Κανείς δεν είπε ότι δεν υπάρχουν δυσκολίες υλοποίησης. 

Κανείς δεν αμφισβήτησε την αξία της ανθρώπινης ζωής. 

Όπως και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι το Δίκαιο δεν λειτουργεί εν κενώ. Εξ ορισμού είναι σύστημα κανόνων, που συνιστούν περιορισμούς, με σκοπό το κοινό καλό και την αμοιβαία ανοχή. 

Τα εγκλήματα των παιδόφιλων ανατρέπουν κάθε λογική ανοχής και ακυρώνουν τη σκοπιμότητα και αναγκαιό­τητα των δικαιικών κανόνων. 

Απέναντι στην αποκρουστική και σαδιστική εγκληματική πρακτική των παιδόφιλων, η κοινωνία και όσοι αναλαμβάνουν την ευθύνη να την εκπροσωπήσουν, μέσα από τους θεσμούς της, πρέπει να κάνουν σταθμίσεις και να προ­χωρήσουν με γενναιότητα. 

Οι συνθήκες και οι νόμοι έχουν τη δυναμική τους, όπως και τις διαδικασίες αναθεώρησής τους. Πάνω από όλα πρέπει να είναι λειτουργικοί. Ειδάλλως γίνο­νται τυραννικοί. Και απαξιώνουν όλο το δικαιικό σύστημα. 

Η εξάλειψη της μάστιγας των παιδό­φιλων δεν είναι μια απλή διαδικασία. 

Απαιτεί διάρκεια αγώνα και αποφασιστικότητα. Και πάνω από όλα θα αντλήσει δύναμη μέσα από τη μαζικότητα συμμετοχής, που θα επιβάλει τις αλλαγές ακόμα και σε όσους ολιγωρούν ή αδυνατούν λόγω ανεπάρκειας να ενεργήσουν. 

Μέσα από τη συλλογή υπογραφών, μέσα από την οργάνωση ομάδων στήριξης, μέσα από το διαδίκτυο και τους χώρους κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Η συμμετοχή μας στην προσπάθεια είναι ευθύνη όλων μας. Και θα είναι συμβολή και χρέος τιμής για την επιτυχία της. 

*Πολύκαρπος Αδαμίδης, Δικηγόρος, LL.M (Harvard’ 95), ΔΝ, αν. Καθηγητής Κοινοτικού Δικαίου, Προμηθειών και Διεθνών Σχέσεων στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων

ΤΟ ΠΑΡΟΝΦιλοξενία: 
Το Χαμομηλάκι