«Έχουμε δώσει ένα κάρο λεφτά για παιχνίδια και το παιδί μας παίζει με κουζινικά και μανταλάκια!»

Κάθε που έρχονται γιορτές, τα παιδιά περιμένουν πώς και πώς τα δώρα τους, από γονείς και συγγενείς. Κι όταν λέμε δώρα εννοούμε καινούργια, λαμπερά, χρωματιστά παιχνίδια. 

Τι άλλο θα μπορούσες να πάρεις σε ένα παιδί για να το δεις να χαίρεται και να χαμογελά; 

Κι όμως, όταν μιλάμε για πολύ μικρά παιδιά (το🌼λέει: και για μεγαλύτερα, πιστέψτε με), όσο εντύπωση προκαλούν τα παιχνίδια τόσο γρήγορα ξεχνιούνται και τα πιτσιρίκια μας επιστρέφουν στην αγαπημένη τους ασχολία: να παίζουν με τάπερ, κουτάλες, μανταλάκια και ό,τι καθημερινό αντικείμενο βρουν μπροστά τους.

Όπως έκανε και φέτος ο χαριτωμένος μπόμπιρας αυτής της μαμάς που μοιράζεται μαζί μας την έκπληξη και την «αγανάκτησή» της:

«Δεν είχε γεννηθεί ακόμα ο μικρούλης μας και θυμάμαι συγγενείς και φίλους να μας φέρνουν διάφορα καλούδια, ανάμεσα σ’ αυτά και τα πρώτα του παιχνίδια. Αλλά και τα δεύτερα και τα τρίτα κ.ο.κ. Φυσικά, εκτός απ’ τα δωράκια, τα περισσότερα ήταν παιχνίδια που είχαν τα δικά τους παιδιά και πλέον τα είχαν ξεπεράσει.

Θυμάμαι πόση εντύπωση μου έκανε που πολλά από αυτά έμοιαζαν με καινούργια. Σκέφτηκα τότε ότι τα είχαν ξεδιαλέξει και είχαν πετάξει τα πολύ φθαρμένα ή χαλασμένα. Έπρεπε να γεννήσω και να δω τον γιο μου να γίνεται ενός για να καταλάβω τι είχε πραγματικά συμβεί.

Τα παιχνίδια, κατέληξα, ήταν σχεδόν άθικτα γιατί, πολύ απλά, είχαν χρησιμοποιηθεί ελάχιστα. Πρώτον επειδή τα παιδιά σήμερα έχουν πολύ περισσότερα παιχνίδια από όσα χρειάζονται, αλλά κυρίως επειδή δεν ενδιαφέρονται και τόσο γι’ αυτά. Όχι στα πρώτα τους βήματα στη ζωή, τουλάχιστον.

Το ζούμε κι εμείς με τον δικό μας και είναι αστείο, ανακουφιστικό και εξοργιστικό ταυτόχρονα.

Έχουμε δώσει ένα κάρο λεφτά για παιχνίδια – κι εμείς και οι υπόλοιποι (θείοι, παππούδες, νονοί κλπ.) – και το παιδί μας ενθουσιάζεται με οτιδήποτε εκτός απ’ αυτά. 

Με κατσαρόλες, κουτάλες και μανταλάκια. Με τάπερ, καλώδια, συσκευασίες, μακαρόνια και ό,τι μπορεί να βρει στο σπίτι από τότε που άρχισε να περπατά και να εξερευνά την κάθε γωνιά του.

mama365