Το savoir vivre των οικογενειακών... καβγάδων

Σε κάθε οικογένεια, όπως είναι φυσικό, κάποιες φορές υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ των μελών της, δηλαδή μεταξύ γονιών-παιδιών αλλά και μεταξύ των ίδιων των γονιών.

Εξάλλου, οι αντιθέσεις και ο γόνιμος διάλογος που προκύπτει από αυτές είναι ένα σημαντικό στοιχείο για την ψυχολογική εξέλιξη του παιδιού. 

Οι διαφωνίες μεταξύ των γονιών μπορούν να συμβούν οποιαδήποτε στιγμή, πολλές φορές μπροστά στο παιδί.

Αναμφίβολα, οι γονείς έχουν τις ιδιαιτερότητές τους και βιώνουν μια ποικιλία συναισθημάτων, θετικών και αρνητικών. Ζώντας, λοιπόν, σε μια καθημερινότητα που συνήθως απέχει από τις επιθυμίες τους, δεν είναι δύσκολο να δημιουργηθούν θέματα ή καταστάσεις που τους προκαλούν δυσαρέσκεια. 

Κάποιες φορές, ξεσπά φασαρία και συχνά ο ένας εκτοξεύει άσχημες φράσεις ή λέξεις προς το σύντροφο του, που εκ των υστέρων τους φέρνουν σε δύσκολη θέση, ιδιαίτερα όταν μάρτυρες αυτών των καθόλου κολακευτικών σκηνών είναι τα παιδιά.

Έπειτα από ένα τέτοιο περιστατικό οι γονείς κατακλύζονται από ενοχές. Σκέφτονται πως θα μπορούσαν να το αποφύγουν, πως θα καταφέρουν την επόμενη φορά να συγκρατηθούν κ.λπ.

Αξίζει τον κόπο να αναρωτηθούμε ποια είναι η επίδραση των διαφωνιών που έχουν οι γονείς στην ψυχοσύνθεση του παιδιού. 

Το παιδί προσχολικής ηλικίας δεν κατανοεί πάντοτε την αιτία ενός καυγά, συνήθως αναστατώνεται από το βίαιο τόνο της φωνής των γονιών και τρομοκρατείται από το κύμα επιθετικότητας τους. 

Όταν οι γονείς μαλώνουν, παρατηρούμε ότι συχνά το παιδί παρεμβαίνει, μιλά δυνατά και προσπαθεί να διακόψει τη διένεξη.

Αυτό είναι μια αντίδραση ενστικτώδης που κάνουν πολλά παιδιά, ακόμη και τα πολύ μικρά, η οποία μπορεί να είναι αποτελεσματική. Άλλοτε, την ώρα της φασαρίας, προσπαθεί να δώσει δίκιο στον ένα γονιό, θέλοντας έτσι να δοθεί τέλος στη βίαιη σκηνή.

Μεγαλώνοντας, αποκτά μια πιο έντονη διάθεση κριτικής, η οποία κορυφώνεται στην εφηβεία, όταν προσπαθεί να κατανοήσει τη σχέση των γονιών του. Είναι βέβαιο ότι αυτή η σχέση αποτελεί ορόσημο στη ζωή του και πρότυπο για τη σχέση του με το άλλο φύλο.

Κάποιοι γονείς παίρνουν το μήνυμα του παιδιού, ηρεμούν και προσπαθούν να αμβλύνουν την κρίση. Φυσικά, όταν ηρεμήσουν, είναι απαραίτητο να δώσουν κάποιες απαντήσεις. Να του εξηγήσουν ότι και το ίδιο κάποιες φορές διαφωνεί ή και μαλώνει με τους φίλους του, όμως μετά τα ξαναβρίσκουν. Το ίδιο συμβαίνει με τη μαμά και τον μπαμπά.

Κάποιοι άλλοι γονείς είναι τόσο θυμωμένοι, που δεν καταλαβαίνουν ότι να δώσουν ένα τέλος και συνεχίζουν αγνοώντας την αντίδραση του παιδιού και θεωρώντας ότι αυτό είναι μικρό και δεν καταλαβαίνει. Αυτό, όμως, είναι τεράστιο σφάλμα.

Το παιδί, όσο μικρό κι αν είναι, καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά, βλέπει την ένταση και νιώθει ανασφάλεια, φόβο και άγχος. Αν οι φασαρίες των γονιών είναι συχνές, το παιδί μπορεί να παρουσιάσει διάφορα ψυχοπαθολογικά στοιχεία στη συμπεριφορά του.

Τι πρέπει να γνωρίζετε…

- Όσο μικρό κι αν είναι το παιδί, καταλαβαίνει τη φασαρία και επηρεάζεται από αυτήν.
- Πρέπει να τους εξηγείτε ότι και οι μεγάλοι κάποιες φορές μαλώνουν, όμως μετά συμφιλιώνονται. Αν παρίσταται σε μια φασαρία, είναι σκόπιμο να δει και τη συμφιλίωση.
- Η σιωπή και η απόκρυψη των διαφωνιών είναι εξίσου επιζήμια . Η επιθετικότητα βρίσκει άλλους τρόπους έκφρασης.
- Πρέπει να αποφεύγετε να το ανακατεύετε στους καβγάδες που σας αφορούν και να μη μειώνετε ο ένας τον άλλον, προσπαθώντας να κερδίσετε την εύνοιά του.
- Ο διάλογος με το παιδί είναι απαραίτητος.
- Πρέπει να το ενθαρρύνετε να εκφράζεται. Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μια οικογένεια όπου το κάθε μέλος της μπορεί να εκφράσει ελεύθερα την άποψή του και τα συναισθήματά του, θετικά ή αρνητικά, μαθαίνουν να τα αντιμετωπίζουν καλύτερα στη ζωή.
- Αν οι καβγάδες είναι συχνοί και βίαιοι, σημαίνει ότι υπάρχει δυσκολία στην επικοινωνία. Είναι σκόπιμο να καταφύγετε σε κάποιον ειδικό.

akappatou