Τι είναι τελικά όλο αυτό που ζούμε;

Κάποιοι μιλούν για ευκαιρία.

Ευκαιρία να έρθουν οι άνθρωποι κοντά. Ευκαιρία να μαζευτούν στο σπίτι… Για κάποιους, ίσως. Ναι. Μπορεί να είναι και έτσι. Πως μπορεί όμως να είναι ευκαιρία όλο αυτό που ζούμε για τον άνθρωπο που είναι μεροδούλι-μεροφάι; Πως μπορεί να είναι ευκαιρία, το να μην ξέρεις τι θα ταΐσεις απόψε τα παιδιά σου;

Κάποιοι μιλούν για ευλογία.

Ευλογία τι; Το ότι είναι οι εκκλησίες μας κλειστές; Ευλογία το ότι σταματήσαν οι καμπάνες; Ευλογία το ότι δεν γίνονται μυστήρια; Ευλογία το ότι δεν εξομολογείται ο κόσμος; Ευλογία που πεθαίνουν άνθρωποι; Ευλογία τι; Μήπως σταμάτησε ο διάβολος να κάνει τη δουλειά του;

Κάποιοι μιλούν για τιμωρία.

Ότι μας τιμωρεί ο ίδιος Θεός. Ότι μας εκδικείται. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται. Μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας. Έχουμε το μαύρο μας χάλι. Διαστρέψαμε τα πάντα. Κάναμε την αποστασία μόδα και τώρα “ο Θεός μας τιμωρεί…’’. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, όχι μόνο δεν μας τιμωρεί, αλλά για εμάς ο Θεός σταυρώνεται …

Ας προσπαθήσουμε να αντέξουμε όλο αυτό που ζούμε. Ας κάνει ο καθένας μας από το μετερίζι του ό,τι καλύτερο μπορεί. Ας πιαστούμε όλοι, έστω τώρα, από τη Μάνα Παναγιά μας και ας περιμένουμε την Ανάσταση με Πίστη.

Θαρσείτε.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc
e-psyxologos.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι