Το να μεγαλώνεις παιδιά είναι...

... σαν να ταξιδεύεις με αυτοκίνητο και να οδηγείς εσύ.

Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός. 

Πρέπει τα μάτια σου και η προσοχή σου όλη, να είναι στραμμένη συνεχώς στο δρόμο.

Να μην το πας πολύ αργά –πρέπει άλλωστε κάποια στιγμή να φτάσεις– και από την άλλη όμως να μην βιάζεσαι.

Πρέπει να προσέχεις να μην πατήσεις τις γραμμές στα δεξιά, ούτε και στα αριστερά, αλλά να προσπαθείς να μένεις πάντοτε στο κέντρο.

Πρέπει να φροντίζεις να γεμίζεις που και που το ρεζερβουάρ. 

Θα ‘ναι κρίμα να μείνεις στου πουθενά τη μέση…

Να σου πω όμως και κάτι;

Σε κανένα ταξίδι, δεν πάνε όλα τέλεια.

Όλο και θα παίξει η ταχύτητα, όλο και θα ξεφύγεις και θα πατήσεις και καμιά γραμμή στην άκρη, όλο και κάποια μικροβλάβη θα σου βγει, όλο και θα φτάνεις στο βενζινάδικο με το λαμπάκι αναμμένο και τη ψυχή στο στόμα.

Για αυτό, με των παιδιών σου το μεγάλωμα, μην μαστιγώνεσαι στο παραμικρό σου λάθος…

Κοίτα να τα αγαπάς, πρόσεχε όσο πιο πολύ μπορείς και φρόντισε τη διαδρομή να απολαύσεις…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

psyxologos
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι