Έτσι θα μπορείς να ειρηνεύεις...

«…Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω…»

Να έχεις συναίσθηση της κατάστασής σου, και η αμαρτία σου να βρίσκεται συνεχώς μπροστά σου.

Τι θα πει αυτό;

Αυτό θα πει, να μη νομίζεις ότι είσαι αναμάρτητος, ότι είσαι αλάθητος, ότι είσαι κάτι ανώτερο, κάτι ξεχωριστό, κάτι καλύτερο από τους άλλους και ότι για να το πετύχεις αυτό, θα πρέπει να φέρνεις τα λάθη και τα σφάλματα τα οποία έχεις κάνει, συνεχώς στο νου σου.

Κάπως έτσι θα μπορείς να μην κρίνεις κανέναν για τα λάθη του. Θα μπορείς να συγχωρείς τους άλλους, όταν πέφτουν.

Θα μπορείς να μην κρατάς μέσα σου πίκρα και κακία για τα όσα σου κάνανε. 

«Άνθρωποι είναι και αυτοί», θα σκέφτεσαι, «και εγώ δεν είμαι καλύτερος», και θα μπορείς έτσι να ειρηνεύεις.

Έτσι θα έχεις λιγότερο άγχος, λιγότερη ένταση, καθώς δεν θα προσπαθείς άλλο πια να παρουσιάσεις έναν τέλειο εαυτό, μια ιδεατή εικόνα στους γύρω σου, στον κόσμο, αλλά θα παραδέχεσαι ταπεινά τις όποιες αδυναμίες σου, παλεύοντας να τις αλλάξεις…

«…Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός…»

Τι θα πει αυτό;

Με λίγα λόγια, να βλέπεις τα χάλια σου, τα δικά σου χάλια, και να σταματήσεις να ασχολείσαι, με το τί έκανε και με το τί είπε ο καθένας…

e-psyxologos.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι